Alleen zijn is oké

Relatief veel mensen hebben moeite met alleen zijn, weinig om handen, bang voor eigen gedachten (of het ontbreken daaraan) of gewoon niet tegen alleen zijn kunnen om wat voor reden dan ook. Toch is alleen zijn zo nu en dan best goed. Dan is de vraag alleen nog … durven we eraan om alleen te zijn?

Neem de tijd

Echt alleen zijn is niet even een moment alleen, maar je helemaal terugtrekken en waar de een in een hutje op de hei gaat zitten zal de ander zich terugtrekken door het vliegtuig te nemen en in de middle of nowhere (wellicht letterlijk) tot zichzelf en de eigen gedachten te komen. Maar wat je ook doet, als je het doet … neem er dan de tijd voor.

Alleen zijn

Alleen zijn is niet eenzaam, want eenzaam kan je immers tussen veel mensen zijn en heeft een andere basis dan alleen zijn. Alleen zijn is tijd en ruimte creëren voor de eigen gedachten. De meeste mensen, opgestuwd door de westerse maatschappij, komen niet of nauwelijks toe aan de gang te gaan met eigen gedachten, het de ruimte te geven. Op zich ook wel begrijpelijk, want we moeten (vooral van onszelf) zoveel en een volle agenda biedt weinig ruimte aan alleen met je gedachten zijn.

Wat levert het op?

Maar behalve dat je altijd ruimte in je agenda kunt maken, moet het de meeste mensen ook altijd iets opleveren. Het verschil in wat het de ene mens oplevert versus de andere mens is heel divers. Soms is alleen zijn goed om je gedachten weer eens op rij te zetten of minimaal je gedachten toe te laten. Wat speelt er wezenlijk in je hoofd, behalve die trein rijdende te houden? Het de ruimte geven kan vervolgens ook weer nieuwe inzichten opleveren of zelfs creativiteit. Bovendien kan je jezelf weer een goed laten ademen, voel je adem, hoor je adem en het helpt je minimaal je lichaam te laten voelen.

Creativiteit

Het kan je creativiteit in oplossingen voor bepaalde situaties opleveren, maar ook voortgang in creativiteit in werk. De ruimte die je creëert kan invulling krijgen door situaties van verschillende kanten te bekijken. Waar je in je dagelijkse patroon mogelijk vast zit in de gedachtegang zoals je deze ontwikkeld hebt (eventueel met behulp van…), zo krijgen je gedachten ruimte -als ze niet op andere manieren opgevuld worden- om vanuit andere invalshoeken een situatie te overzien en die consequenties weer te bekijken. Je hersenen krijgen als het ware de ruimte.
Verder kunnen reeds bedachte oplossingen nog eens ‘sudderen’. Zeker als je van nature impulsief bent, kan een dergelijke situatie je helpen om het meer tijd te geven, het in te bedden of je tot inkeer te laten komen.

Een duidelijk voorbeeld is een vrouw die naast haar twee katten ook graag een hond wilde nemen. Maar al die jonge honden zijn leuk, zo neem je niet weloverwogen een beslissing. Een beslissing die je wel gemiddeld 10 tot 12 jaar zal binden en dus niet onbelangrijk is. Bovendien is een hond heel wat anders dan een kat. En in plaats van die impulsieve gedachten om gezellig een hond te nemen, nam ze afstand. Als ze een hond zou nemen had ze rationeel op internet bekeken welke het zou moeten worden. Dit doorgesproken met de dierenarts en het nog even laten sudderen. Gedachten over laten gaan (ook de nadelen van het hebben van een hond bekeken) en het vervolgens even ter zijde gelegd. Pas na enkele maanden kwamen de gedachten over een hond weer op en was plots het juiste gevoel er … die hond moet er komen. Inmiddels heb ik begrepen dat de hond er is, maar – volgens de dame in kwestie – heeft de ruimte die gecreëerd is, het uiteindelijke antwoord gesterkt.

Emotioneel sterk

Alleen kunnen en durven zijn is ook een duidelijke vorm van volwassenheid. Bewust het proces doorlopen is ook de confrontatie met jezelf aan durven gaan. Wetende dat het mogelijk niet allemaal leuk is wat je tegenkomt in je eigen gedachtegang. Uiteindelijk levert het je een flinke dosis zelfinzicht op.

Jeugd

De jeugd vormt de mens, dat is niet nieuws. Maar de jeugd kan ook bijdrage aan het alleen kunnen en durven zijn. Er is wetenschappelijk aangetoond dat een kind dat even alleen is (moeder hoeft daarmee niet per se buitenshuis te zijn) en waar de moeder enig moment weer gewoon in beeld is, weet dat het goed is. De veilige haven, wat voor de meeste kinderen toch de moeder is, komt immers weer terug. De momenten dat een kind op zichzelf is aangewezen leveren ruimte op voor creativiteit. Bij kinderen zie je dat met name in het speelgedrag, maar ook in het fantaseren naar aanleiding van een verhaal (in film- of in boekvorm).

Alleen zijn is niet eenzaam zijn

Het misverstand ontstaat keer op keer en is onterecht. Want alleen zijn kies je zelf of niet, maar heeft een functie die veel mensen (soms op den duur pas) als prettig gaan ervaren. De rust, de ruimte … letterlijk en figuurlijk … kunnen die weldaad zijn, waar je in het drukke bestaan net op zit te wachten.

Eenzaamheid is ongewenst en mensen die echt eenzaam zijn, hebben vaak een leeg en verdrietig gevoel van binnen. Belangrijk daarbij is dat men zich vaak niet bij machte voelt om verandering in de situatie te brengen en kan vanuit verschillende hoeken ontstaan. Het kan gaan om beperkte sociale vaardigheiden, de leefsituatie (denk bijvoorbeeld aan oudere mensen die langzaam de bekende om zich heen zien wegvallen), maar ook de omgeving. Waar leef je en ben je bijvoorbeeld je partner achterna gereisd en woon je in de middle of nowhere?

Tot slot

Bij eenzaamheid is het goed hulp te zoeken, maar alleen zijn is een kwestie van durven opzoeken. Jezelf ‘begraven’ in je eigen gedachten en ruimte te maken. Het is iedereen aan te raden minimaal af en toe zo’n moment op te zoeken, al is het maar om geïnspireerd te raken of je creativiteit te hervinden.