Ben jij ook zo bang in het donker? Je hebt een nyctofobie

Zonne van de Meeberg, 27-10-2017
Ik ben 16 jaar en ik heb ook last van angst sinds ik de serie 'The 100' kijk. Het is een hele leuke serie en ik zou het niet leuk vinden om er mee te stoppen, maar als ik er niet mee stop word ik alleen maar banger… In mijn bed hou ik altijd één oog open om te kijken of er niemand binnensluipt om mij te vermoorden of erger. Ik kan niet met mijn gezicht naar de muur liggen want dan raak ik helemaal in paniek omdat ik niks kan zien. Ik verstop me onder de dekens en dan val ik uiteindelijk wel in slaap.

In seizoen 1 ging alles nog wel, maar sinds seizoen 2 slaat de paniek in het donker toe (bijvoorbeeld gisteravond omdat ik weer een aflevering had gekeken raakte ik helemaal in paniek), omdat er veel mensen vermoord worden. Ik denk dat ik maar gewoon van de serie moet afkicken en hopen dat de angst stopt…

Ik heb in mijn bed trouwens een veilig gevoel als mijn ouders boven zijn en veel geluid maken, mijn ouders weten hier verder niks over.

Ik heb gisterenavond de paniek weggejaagd door alle vrolijke dingen die in mij opkwamen hardop te zeggen het helpt redelijk, zo denk ik in ieder geval niet meer aan Grounders en Reapers (figuren uit The 100).

Groetjes, de bange 16 jarige Zonne Reactie infoteur, 29-10-2017
Dag Zonne, je weet zelf al de oplossing. Geen films of series kijken die je bang maken. Je kunt er overigens best met je ouders over praten soms help praten over je angst.

Jolijn, 11-10-2017
Ik ben nu 18 en heb ook erg last van angst als ik in bed lig. Ik kijk wel honderd keer onder mijn bed of achter me, ook al weet ik wel dat het flauwekul is. Hierdoor slaap ik erg slecht. Ik probeer nu altijd een lampje aan te hebben, of de gordijnen open, zodat ik door het maanlicht nog iets kan zien in mijn kamer. Ik hoop echt dat het minder wordt, al heb ik dit al mijn hele leven. Als kind sliep ik altijd met de hele deken zo strak om mijn lichaam en hoofd heen (ook in de zomer) dat ik helemaal begon te zweten, bang dat iemand mijn voet zou grijpen. Misschien komt dit door dat we altijd enge films keken thuis.
Ik dacht altijd dat deze angst met leeftijd zou verminderen, maar nu ik 18 ben geworden raak ik wel een beetje bezorgd om mezelf. Het geeft me wel opluchting dat ik niet de enige ben. Reactie infoteur, 29-10-2017
Je bent niet de enige en ik kan me voorstellen dat dit een opluchting kan zijn. Wanneer je echt te weinig slaap krijgt en je overdag moeite hebt om wakker te blijven op je school of werk dan zou je eens langs de huisarts kunnen gaan.

Nina, 29-04-2017
Ik ben 31 jaar en nog steeds bang in het donker. Ik kan mij herinneren dat toen ik ongeveer 7 jaar was, ik altijd met een nachtlampje sliep als mijn moeder moest optreden. Ik was toen al erg bang en ik ben dat nooit verleerd. Nu ik op mijzelf woon slaap ik nog altijd met een nachtlampje aan. Ik baal altijd als het weer donker wordt want overdag heb ik nergens last van. Maar zodra het donker wordt kan ik niet met mijn rug naar een open ruimte staan. Continu het gevoel hebben dat er iemand achter mij staat of als ik in bed lig en mijn ogen dicht doe voel ik echt een aanwezigheid dichtbij me. De drang om te kijken of er echt iemand is is een gewoonte geworden en ik kan daardoor niet in slaap komen. Maar zodra mijn vriend bij me slaapt is er niks aan de hand! Ik slaap dan als een roos in een pikdonkere kamer zonder angst. Maar het moment dat hij weggaat weet ik al dat ik weer geen slaap ga krijgen want de angst komt gewoon weer terug. Heb het met hem besproken, maar hij neemt het niet serieus en noemt me een schijtert… maar je kan iemand blijkbaar niet laten beseffen dat de angst voor het donker op 31 jarige leeftijd nog steeds mogelijk is. ik hoor graag tips naast naar de huisarts gaan want dat ga ik binnenkort zeker doen. Groetjes! Reactie infoteur, 01-05-2017
Die angst gaat niet zomaar weg wanneer je eenmaal volwassen wordt. Huisarts is een goed idee. In het artikel staan wel een aantal oplossingen. Hoorde laatst van iemand een oplossing die voor haar werkte, ze kon in ieder geval slapen. Gordijnen in de slaapkamer open laten en het raam een stukje open. Het ging niet zozeer om het licht zei ze maar dat ze het gevoel had dat ze mensen om zich heen had. Praten van buren, iemand die de auto parkeerde, lopen van mensen op de stoep, het gaf haar een veilig gevoel.

N., 20-10-2016
Hallo

Ik ben reeds 20 jaar en heb al een aantal jaar verschrikkelijke angst voor het donker. In het donker alleen naar buiten gaan is al lang geen optie meer. Ik forceer mezelf om dit toch te doen, weliswaar niet verder dan de 10m van de voordeur, maar dan lijkt dit eerder op een sprint, samen met lichamelijke symptomen zoals hartkloppingen, trillen, … Ook durf ik niet voor een raam te gaan staan wanneer het donker is. (Voorbeeld: deze avond was ik alleen thuis en ging ik slapen. Toen ik de lichten uit deed -om 22.30- rinkelde mijn telefoon plots. Ik ben toen op mijn knieën doorheen de living naar de keuken - waar een grote open ruit aanwezig is - gekropen, met de schrik dat iemand me belde om mij naar de keuken te lokken en dan mss neer te schieten). Ook wanneer ik in de donker doorheen de gang loop ben ik altijd bang dat er iemand me opwacht achter een hoekje. Dit is reeds zodanig hevig geworden dat ik echte hartkloppingen ervaar bij het zakken van een gordijn waardoor ik zichtbaar voor een raam sta. Ik denk dat iemand me zit aan te staren vanuit de tuin. Dit vind ik een zeer vieze gedachte. Zelf ervaar ik niet zoveel last als ik in mijn bed lig. Na het kijken van een enge film natuurlijk wel.

Waar zoek je hier best hulp voor of kun je dit zelf deels oplossen. De goede wil is er allesinds al. Reactie infoteur, 21-10-2016
Nogmaals… GEEN films kijken die eng zijn wanneer je hier last van hebt, ook niet overdag wanneer het allemaal veel minder angstig lijkt. Gordijnen dicht doen wanneer het gaat schemeren dan kun je gewoon het licht aandoen als je bv een telefoon wilt opnemen. In het artikel staan wel enkele oplossingen en misschien is het soms al genoeg dat je weet dat meer mensen hier last van hebben. Wanneer deze angst echt je leven gaat bepalen, bijvoorbeeld wanneer je te weinig nachtrust krijgt of 's avonds niets meer buitenshuis kunt doen dan moet je echt hulp zoeken. Soms is erover praten al genoeg maar heel af en toe heb je professionele hulp nodig en begin dan bij een huisarts.

S., 20-10-2016
Hallo allemaal,

Zou willen vertellen dat je je niet hoeft te schamen voor dit soort angsten hoe oud je ook bent. Ik ben zelf 27 jaar en heb nog steeds angsten voor het onbekende als ik op bed lig. Ik haal meestal meteen m'n dekens over m'n hoofd heen als ik net lig. Het voelt erg kwetsbaar als ik boven de dekens uitkom en met name plat op de rug liggen (wat ik het fijnst vind liggen) is uit den boze :D. Waarschijnlijk komt dit ook door de vele horror verhalen en mythes/legendes die ik door het leven heen gelezen heb. Het is het ergst de 2-3 nachten nadat ik een enge film of een stukje op internet heb gezien of gelezen over geesten of demonen en zogenaamde 'ware gebeurtenissen'. Laatst een trailer gezien van de film 'Lights out'. NIET KIJKEN trouwens. De film zelf kijken vind ik hartstikke leuk, en overdag is er geen probleem. Maarjah, als ik eenmaal volledig on de dekens lig is het zweten als een ketel en ieder geluidje is dan angstaanjagend.

Wat ik je wel kan aanraden is om een leuke film/serie/boek te zien/lezen voor het slapen gaan. Of iets waar je op bed nog over aan het nadenken bent. Als je mazzel hebt val je in deze gedachten in slaap. Reactie infoteur, 21-10-2016
Dit laatste is waarschijnlijk het beste advies en daarnaast wanneer je last hebt van angst in het donker… geen enge films kijken ook niet overdag.

Anoniem, 05-10-2016
Hee iedereen.

Ik ben 19 jaar en ik heb hier al een tijdje last van.

Zodra ik op bed ga liggen is er niks mis. Zoals altijd m'n lampje aan rustig ff donaldduck lezen en dan ga ik slapen.

Maar tegenwoordig zodra ik m'n ogen dicht doe en 2 minuten verder ben heb ik het gevoel alsof ik bekeken word, alsof iemand naast m'n bed staat. Als ik de kamer deur open doe ben ik bang dat er iemand staat. Als ik door het raam kijk 's nachts. Voor mijn gevoel word ik altijd bekeken zowel 's nachts als overdag. Bv als ik m'n oordopjes in heb en niks om me heen hoor dan muziek. Ik voel me bekeken.

Het maakt me stuk dat ik niet kan slapen. Pas wanneer ik uitgeput van moeheid in slaap val. En ik ben radeloos aan het worden want mijn school lijdt eronder. Reactie infoteur, 06-10-2016
Wanneer angst je leven overneemt (en dat doet het op dit moment) en je kunt deze angst niet 'overschrijven' dan heb je hulp nodig. Laat je niet aanpraten dat het 'kinderachtig' is of zo want dat is het niet. Wanneer angst je zo beïnvloedt heb je hulp nodig, praat erover met je ouders, een goede vriend(in) of zoek professionele hulp. Soms helpt praten alleen al om angst onder controle te krijgen. Kun je overigens die nachtlamp niet gewoon aanlaten op dit moment? Dit helpt misschien ook al.

Miss, 01-08-2016
Als klein kind op televisie sightings gezien (bovennatuurlijke verschijnselen/aliens) en daardoor nu als 36 jarige vrouw nog steeds doodsbang in het donker. Ik slaap altijd met een lampje aan. Gelukkig is er nu de kijkwijzer en herhaalt de geschiedenis zich niet voor mijn kinderen… dit gun je niemand. Reactie infoteur, 03-08-2016
Inderdaad laat kinderen nooit films/series kijken waar ze nog (lang) niet aan toe zijn.

Barbera, 23-01-2016
Ik ben altijd al een beetje bang geweest in het donker, maar hoe ouder ik wordt hoe erger het lijkt te worden. Eerst kon ik met een heel zwak nachtlampje slapen. Sinds ik heel veel hele enge nachtmerries heb gehad todn ik klein was, lijk ik steeds banger te worden. Ik ben bang voor geesten, inbrekers, duivels en enge ventjes, maar alleen als ik alleen ben. Meestal heb ik er alleen in mijn bed en buiten niet veel last van, maar ik val wel best slecht in slaal en ik denk dat dat voor een heel groot deel door die angst komt. Eigenlijk is mijn licht ook te fel om fijn in slaap te vallen, maar zonder kan ik ook niet. Ik kan alleen in het donker slapen als er iemand anders bij me slaapt.
Ik heb het gevoel dat dit een beetje een probleem begint te worden, maar naar de huisarts of een psycholoog wil ik niet omdat ik bang bdn dat dat te duur is voor mijn ouders. Is er iets wat ik er tegen kan doen? Reactie infoteur, 23-01-2016
Er staan in het artikel wel een aantal dingen die je zou kunnen proberen. Praat er in ieder geval ook met je ouders over. Nu of je hulp nodig hebt. Je geeft zelf aan dat je best wel een beetje extra hulp kunt gebruiken. Ik ben hier niet helemaal in thuis maar een bezoek aan de huisarts is gratis. Voor jongeren die psychologische hulp nodig zijn (dus wanneer je jonger bent dan 18) is er een nieuwe wet die deze gratis hulp regelt. Dit gaat via de gemeente waarin je woont. Ik schreef al dat ik niet helemaal hier in thuis bent maar dit zou je aan de huisarts kunnen vragen. Veel succes (en wie dapper genoeg is om hulp te vragen en te erkennen dat er een probleem is, is tot veel in staat hoor)

Luyckx Kitty, 09-01-2016
Ik ben een vrouw van 33.Vroeger woonde ik in een kleine studio onder nog mensen toen had ik bang om in het donker naar binnen of buiten te gaan.Nu woon ik in een duplex appartement zonder mensen in het gebouw en nu heb ik bang om er te slapen.Ik woon er al bijna 2 jaar en vanaf dat het donker word vlucht ik naar mijn ouders.Ik heb al hulp gezocht en naar de dokter geweest.Maar ik kan het niet overwinnen Reactie infoteur, 09-01-2016
Wat ontzettend vervelend voor je. Heb je al contact gehad met een psychotherapeut, sommige mensen met angst voor het donker hebben er baat bij.

Jan, 25-08-2015
Nooit van de incubus gehoord of van slaapparalyse? Zo onschuldig is het donker niet. Reactie infoteur, 26-08-2015
Incubus is een oud middeleeuws verhaal waarbij de duivel of demonen gemeenschap hebben met onschuldige vrouwen. De hierdoor verwekte kinderen zouden heksen zijn. Er is geloof ik ook een variant waar heksen zich opdringen aan mannen. Slaapparalyse of verlamming is een slaapstoornis waarbij iemand wakker wordt maar nog geheel verlamd blijft. Dit duurt enkele minuten maar lijkt veel langer voor diegene die het ondergaat. Het is een vervelende ervaring en waarschijnlijk een neurologisch probleem. Hallucineren is een onderdeel hiervan en dit maakt de ervaring vaak nog onheilspellender. Het is dus geen prettige ervaring maar wel onschuldig. Stress en slaapgebrek is vaak de oorzaak al zijn er meerdere te noemen.

Noura, 14-03-2015
Hallo,
Ik ben altijd al bang geweest in t donker, maar toen ik ca 7/8 was was ik zo dom om zon creepy geesten filmoje te kijken. Sinds dien is het veel erger geworden. Vroeger sliep ik bijv. nog met een klein nachtlampje en durfde ik gwn naar benden te lopen. Maar met de jaren is het erger geworden ( ik ben nu 14 ), zo ben ik nu op het punt dat ik met mijn grote lamp aan slaap, ik ook buiten bang ben in het donker ( vroeger was het alleen tussen muren ), ik ook bang ben voor wat er achter me is als ik alleen ben ( ook in het licht) en als ik bijv aan het douche of op de wc zit ( kleine ruimtes). Zeggen dat geesten niet bestaan werkt niet, ik geloof er in en er is toch geen bewijs van niet. Omdat ik nu een punt he bereikt waar het het meerdeneel van mijn leven overneemt, wilde ik toch misschien maar hulp voordat het nog erger wordt Reactie infoteur, 15-03-2015
Als angst je leven overneemt dan is het idd tijd om hulp te zoeken. Ik kan je wel zeggen dat geesten echt niet bestaan (er is echt geen enkel bewijs dat ze bestaan) maar wanneer je bang blijft, helpt dat niet zoveel. Ik vind het goed van je dat je voor jezelf al hebt uitgemaakt dat je wel een beetje hulp kunt gebruiken, heel veel succes!

Iemand, 25-11-2014
Ik ben bang in het donker me moeder zegt altijd dat het licht uit moet blijven ik had een paar youtube video's bekeken over
Geesten ik was nieuwsgierig toen ik 9 was en een knuffelbeest mag ook niet omdat me huid gevoelig is.
Anoniem Reactie infoteur, 26-11-2014
Vertel maar eens aan je moeder waarom je bang bent (en geen enge films meer kijken over geesten, die bestaan niet, maar dat weet je vast wel), ik weet zeker dat jullie er samen wel uit komen.

Dam, 20-07-2014
Hooi,

Ik ben 14 en ik ben nog steeds bang in het donker voor geesten voor inbrekers
ik voel me niet veilig in mijn eigen kamer ik weet dat geesten niet bestaan maar ik denken er gen heel de tijd aan
ik slaap heel wijd dat niemand naast me kan slapen (geesten)
ik weet dat het raar in maar ik ben bang
ik heb een knuffel waarmee ik slaap
als ik de lamp openlaat lacht me broer me uit en zegt dat ik kinderachtig ben

help! Reactie infoteur, 24-07-2014
Dag, bang zijn is niet raar, net zo min als een knuffel of een nachtlamp dat is. Dat laatste is alleen maar slim omdat je daardoor miss iets minder bang bent. Je schrijft het zelf al, je weet dat geesten niet bestaan maar in het donker is het vast moeilijk om die gedachte vast te houden. Inbrekers bestaan maar de kans dat ze verschijnen in je slaapkamer is niet zo groot. Wanneer angst je uit je slaap houdt dan heb je hulp nodig, enkele 'hulpmiddeltjes' heb je zelf al gevonden, een knuffel en een lamp zijn goed. Probeer er eerst met je ouders over te praten, daarnaast kun je een afspraak maken met je huisarts. De laatste zal je miss niet een oplossing kunnen bieden maar kan je wel doorverwijzen naar mensen die je kunnen helpen.
Veel succes

Evelien, 31-12-2013
Hoi,

Ik heb twee vraagjes.

Ik ben 16 jaar en slaap nog met een knuffel die me erg dierbaar is, ook slaap ik altijd mijn een lampje aan (Daren waves genaamd) maar ben echt ontzettend bang in het donker! Ik durf bv. Niet met mijn rug naar de deur toe te liggen omdat ik bang ben dat er iemand achter mij staat (mens of geest ) en mij wat wilt aan doen enzo. Ik lig ook tot laat wakker terwijl ik vaak op tijd naar bed ga.

Wat moet ik doen?!?
heb ik een nyctofobie?


Groetjes Evelien Reactie infoteur, 31-12-2013
Dag Evelien,
een fobie is een irrationele angst, bang zijn wanneer er niets is om bang voor te zijn. In die zin lijkt wat je omschrijft wel op een fobie. Doe idd een nachtlampje aan wanneer je je daar goed bij voelt en met een knuffel slapen (zeker wanneer dat helpt tegen de angst) is niet raar. Wanneer je niet in staat bent om je angst te 'overschrijven', dus denken aan iets prettigs wanneer de angst toeslaat heb je misschien wel hulp nodig. Het houdt je namelijk van je slaap en die zijn we allemaal nodig. In je slaapkamer komen niet zomaar mensen (en zeker niet diegenen die je kwaad zouden kunnen doen) en geesten… ze bestaan niet. Dat kan ik je allemaal vertellen maar wanneer je die logica in het donker niet kunt vasthouden heb je er weinig aan. Praat er over met je ouders en maak eventueel samen een afspraak met je huisarts.

Lucian, 25-05-2012
Ik ben nu 17 jaar en nog steeds een behoorlijk angstig voor het donker. Dit heeft als reden dat ik voor een lange tijd, vanaf groep 6 op de basisschool stemmen begon te horen (Ik denk zelf dat dit kwam omdat ik veel gepest werd en me veel alleen voelde). Deze maakten me aan de ene kant sterker maar ook kwetsbaarder. Ik was bang voor het duister, maar ging er gek genoeg ook naar verlangen. Het klinkt heel dubbel. Als de meeste mensen van mijn huidige school dit zouden lezen zou ik weer uitgemaakt worden voor Emo ofzoiets, maar dat ben ik niet.

Ik vraag mij al enige tijd af hoe ik van mijn angst voor het donker af kan komen. Als ik in mijn bed lig ofzo heb ik er geen last van. Maar als ik bijvoorbeeld in een donkere ruimte loop (zelfs met nachtlampjes. Dan nog ben ik bang dat ik weer stemmen hoor en dat er ineens een gedaante voor me staat die me "komt halen".

Als er iemand is die me kan zeggen wat ik moet doen… Ik sta overal voor open. Reactie infoteur, 29-05-2012
Misschien is het iets complexer dan alleen angst voor het donker. Je hebt het over pesten, stemmen horen, bang zijn voor wat anderen daarover denken, geesten (ik denk dat je dat bedoelt met iemand die je komt 'halen'?) en bang in het donker. Niemand kan je zeggen wat je Moet doen maar je kunt een afspraak met je huisarts maken en via deze een afspraak met een specialist. Je huisarts weet welke mogelijkheden je hebt in je woonplaats en kan je daar goed over informeren. De keuze is natuurlijk altijd aan jou, ik zou het je wel heel erg aanraden.

Mitchel, 04-03-2012
Ik sliep vroeger ook met een nachtlampje, hij moest altijd aanblijven, deed iemand hem uit werd ik een beetje boos. Elke avond zei ik als me vader/moeder naar bed bracht: "gaan jullie niet weg?" als me ouders thuis zijn weet ik als er iets gebeurd dat ik kan schreeuwen. Toen gingen we verhuizen, ik kon de lamp van de gang niet aanlaten dus ging ik telkens maar naar het licht toe liggen, het hielp, ik sliep ook nog met knuffel deed ik me knuffel tegen mijn neus en deed me knuffel tegen me deken zodat ik niet over me deken hoefte te kijken, ik krijg later een cars nachtlampje als ie aanging dan stond er goodnight. Ik ging experimenteren, telkens een stapje verder zodat ik steeds meer op meerdere manieren kon liggen, nu ben ik onderhand 12 jaar. Ik kan gewoon liggen zoals Ik wil met het licht uit, maar als ik ergens het licht uitdoe ren ik bijvoorbeeld naar licht, ook slaap ik nog met knuffel alleen ik gebruik hem bijna nooit meer. Dit deed me goed om dit te vertellen! Me ouders weten het nogsteeds niet, me zus is het misschien alweer vergeten.

Groetjes, de 12 jarige mitchel Reactie infoteur, 05-03-2012
Dag Mitchel
ik vind dat je dit geweldig hebt gedaan! Het is erg knap om dit zelf op te lossen en daar mag je best trots op zijn. Ik denk dat veel lezers iets aan je verhaal hebben, dank je wel dat je het wilde opschrijven.
Carolina