Kan een introvert persoon extravert worden?

Introverte personen zijn doorgaans vrij rustig en ze zijn veelal naar binnen gericht. Sommige van hen zouden graag wat meer uitbundig zijn. Extraverte personen vormen de tegenpool van introverte personen. Zij houden van sociale contacten en nemen graag risico. In het westen wordt extraversie meer als sociaal wenselijk gezien. De vraag is nu: kunnen introverte personen zich ontwikkelen tot een extravert? Op deze vraag wordt in dit artikel een antwoord gezocht.

De dimensie Introversie-Extraversie

De eerste die de dimensie introversie-extraversie benoemde, was de Psycholoog Carl Jung. Aan de ene kant van de introversie-extraversie dimensie staan de extraverte personen, die kunnen worden beschreven als actief, assertief, dominant en risiconemend. Onder Extraversie verstaat men de aandacht die naar buiten gericht is. De reacties van deze personen zijn sterk impulsief. Extraverte personen houden van veranderingen, zijn optimistisch, gemakkelijk in de omgang en ondernemend. Aan de andere kant staan de introverte personen die als teruggetrokken, stil en minder sociaal worden omschreven. Zij zijn meer op zichzelf en houden een bepaalde afstand tot mensen, behalve tot hun beste vrienden. Ook mijden zij onverwachte gebeurtenissen die met veel opwinding samengaan. Waardoor ontstaan deze verschillen in persoonlijkheid?

Fysiologische basis

Volgens de onderzoeker Henderson is de mate van introversie/extraversie grotendeels genetisch bepaald. Verschillende studies suggereren dat, als de eigenschap eenmaal is ontwikkeld, er zekere fysiologische verschillen bestaan tussen introverte en extraverte personen. De meest invloedrijke theorie is die van Eysenck uit 1967. Hij stelt dat de dimensie introversie-extraversie een van de meest invloedrijke dimensies zijn wat betreft verschillen in persoonlijkheid. Volgens Eysenck is er een relatie tussen de fysiologische activiteit in de hersenen, ofwel de arousal in de hersenen, en de mate van extraversie. Introverte mensen hebben een hoger basisniveau van arousal, waardoor het minder moeite kost om hen te stimuleren. Extraverten daarentegen hebben een lager basisniveau van arousal. Zij zullen dan ook zoeken naar externe stimulatie om het arousal niveau te verhogen. Dit leidt tot bijvoorbeeld sociaal en risicovol gedrag. Introverte personen zouden juist zijn geneigd stimulatie te vermijden waardoor zij meer zijn geneigd om zich bijvoorbeeld op de achtergrond te houden en weinig risico te nemen.

Mogelijkheden tot meer extraversie

Bovenstaande informatie laat zien dat het lastig is voor een introvert om zich te ontwikkelen tot een extravert. Op het moment dat een introvert probeert om zich meer sociaal, risicovol en ondernemend op te stellen, kost dit hem veel meer mentale energie dan een persoon die van nature extravert is. Socialiseren in groepen kost introverten energie, terwijl dat bij extraverten juist energie oplevert. Introverten hebben tijd nodig om weer op te laden. Om als introvert persoon volledig te veranderen in een extravert zal dan ook een zeer lastig verhaal worden. Toch zijn er wel mogelijkheden om iets meer extravert te worden. De introvert zal zichzelf ertoe moeten zetten om deel te nemen aan sociale activiteiten, zoals lid worden van verenigingen en clubs. Op deze manier komt het ‘netwerken’ op gang en kan plezier worden gehaald uit het socialiseren. Daarnaast zijn er tal van mogelijkheden ter verbetering van sociale technieken, zoals het volgen van een assertiviteits- of presentatiecursus. Concluderend kan gezegd worden dat introversie/extraversie met name genetisch bepaald is, maar dat het met een sterke wil mogelijk is om als introvert wat meer extravert te worden.

Lees verder

• Introverte vs. extraverte personen: wie is gelukkiger?