Straatvrees, ernstiger dan de meeste mensen denken

Door het werk wat ik verricht spreek ik veel mensen met een agorafobie oftewel straatvrees en het leven schiet zo wel voorbij, zonder lekker te kunnnen genieten om b.v. alleen te shoppen of vakantie te gaan. Mijn ervaringen, tips en behandelmethodes op een rijtje gezet voor de persoon zelf of omgeving met ''angststoornissen, paniekaanvallen, hartkloppingen en hyperventilatie''. Je hebt heel veel fobie's, maar een agorafobie oftewel straatvrees kan een enorme impact op iemands leven hebben.
Het begint altijd onschuldig met wat spanningen en daarna gecombineerd met hartkloppingen en hyperventilatie (tintelingen in de vingers, versnelde hartritme, duizelingen), en dan is eigenlijk de vrees om op straat te komen, geboren, en heel moeilijk te behandelen omdat het zwaar onderschat wordt. Doe het wel op mijn manier; hoor je vaak; maar die manier kan wel 20 jaar gaan aanduren. Wat ook zo typisch is, als er een vertrouwd iemand bij is, men wel enigszins over straat durft. Dan heeft de persoon het idee als hij of zij flauw valt, geholpen wordt door de persoon die hij of zij vertrouwt.

Belasting voor de partner en dierbaren

Veel mensen die straatvrees hebben laten het er maar een beetje bij zitten, want thuis voelen zij zich opperbest.
vergeet niet dat het voor de partner of dierbaren een enorme belasting kan zijn om b.v. de kinderen naar school en van school te halen, boodschappen te doen na zijn of haar werk, en het kan gaan ten koste van de sociale contacten omdat je toch het liefst in je eigen omgeving zit. Je voelt je thuis namelijk ''veilig'' en buiten voel je je enorm gespannen. Alleen al de gedachte! Zou je zeggen.

Behandelmethodes

Je kunt er vanaf komen, dat is zeker, maar dan moet je je ook volledig inzetten en 'niet bij de pakken neer zitten'.
Belangrijk gegeven is niet te veel te steunen op een vertrouwd iemand aangezien je dan nooit zal wennen aan het idee het alleen af te kunnen. Zoiets moet je stapje voor stapje opbouwen. Je kunt beginnen om je zo ver op straat te begeven dat je de vertrouwde voordeur of achterdeur in het vizier houdt. Stapje voor stapje en dan het idee op te bouwen als je uiteindelijk je vertrouwde deur niet meer ziet, jezelf inprenten dat je zo weer thuis bent, mocht zich iets gaan voordoen, want hartkloppingen en hyperventileren ontstaan door o.a. door verkeerd ademen. Zorg ook voor een regelmatige ademhaling en probeer niet zoveel prikkels op te pikken buiten. Als je gaat oefenen, oefen dan het liefst in de avonduren. Het is dan een stuk rustiger dan overdag en dat kan ook schelen. Probeer ook eerst te kijken in de supermarkt of er geen lange rij staat en als je alleen boodschappen gaat doen, doe het net tegen sluitingstijd, want dat is het erg stil en niet op de zaterdagochtend. Laat de vertrouweling als het even niet anders kan, voor de supermarkt staan, maar laat hem of haar niet mee komen. Prent het in je gedachten dat de persoon buiten staat en zo bij je is of jij bij die persoon. Allerbelangrijkste is, ontspannen!!!!! En zelfverzekerd zijn van het feit....

Niet uitstellen, maak een begin

Stel het niet uit, want waarschijnlijk heb je dit al jaren en je leven gaat zo wel voorbij en de verloren jaren krijg je niet meer terug. Je kunt aan alle fobie's geholpen worden aangezien het tussen de oren zit en niks lichamelijks. Probeer mijn behandelmethode, maar lees ook zeker de fora en verslagen van psychologen en maatschappelijk werkers, etc. Vergeet 1 ding niet; je kunt duizenden verslagen lezen; maar uiteindelijk moet U het gaan doen omwille van jezelf, maar ook partner en vooral vaak de kinderen, want die missen ook dat sociale element en zullen ook vaak later vatbaar zijn voor allerlei fobieen. Ze maken het per slot van rekening dagelijks mee. Als het even niet lukt en je hebt het gevoel terug te vallen, begin dan gewoon opnieuw, maar blijf ondernemen, dat is mijn advies! Want anders ben je hopeloos verloren en geen baas meer van eigen lichaam en geest.

Reacties meer dan welkom

Reacties van mensen die hieraan lijden of hebben geleden, zijn erg welkom voor andere lotgenoten en ik heb dit artikel geschreven omdat ik merk dat het een verschrikkelijk moeilijk te behandelen fobie is, vaak door onderschatting, al kun je door goede begeleiding er snel van af komen. Dat moet een rare gewaarwording voor u zijn, maar het kan echt! Vele anderen hebben dat bewezen en zullen de komende tijd, samen met u, het gaan bewijzen.