De behavioristische benadering bij coaching

De behavioristische benadering bij coaching is gebaseerd op gedrag. Hierbij gaat men er van uit dat gedrag altijd een functie is van zijn gevolgen. Als iemand bijvoorbeeld bij een bepaald gedrag een positief resultaat krijgt, zal hij/zij dit gedrag vaker laten zien. Andersom, een negatief resultaat bij een bepaald gedrag, zal minder van het gedrag laten zien. Dit kan gezien worden binnen het kader van klassieke conditionering, maar bij de behavioristische benadering van coaching gaat men er wel van uit dat klassieke conditionering niet altijd goed is voor ons.

Behavioristische benadering van coaching

Bij de behavioristische benadering van coaching gaat men er van uit dat gedrag een functie is van zijn gevolgen. Slechte gevolgen zorgen voor een minimalisering van het gedrag en goede gevolgen voor een frequenter optreden van het gedrag. Deze manier van klassieke conditionering hoeft niet altijd voordelig voor ons te zijn. Iemand die tijdens een vergadering niks zegt, zodat er geen negatieve reactie op zijn gedrag plaats kan vinden, heeft hier bijvoorbeeld last van tijdens de uitoefening van zijn werk. De verwachting van een negatief gevolg op het spreken tijdens de vergadering zorgt er voor dat de persoon niet spreekt; m.a.w. dit is een negatief geval van het principe dat gedrag een functie is van zijn gevolgen.

Klassieke conditionering

Het principe dat gedrag een functie is van zijn gevolgen is terug te zien in de grondleggers van het principe van de klassieke conditionering. Skinner geeft bijvoorbeeld aan dat de dingen die gebeuren nadat we iets doen, beïnvloeden of we iets nog een keer doen. Als we een prettige ervaring hebben na een bepaald gedrag, is de kans groter dat we dit gedrag nog eens doen. Bij een onprettige ervaring is deze kans kleiner. In de terminologie van klassieke conditionering heet dit "reinforcement"

Social learning

Waar bij dieren een ervaring vaak zelf meegemaakt moet zijn om een bepaald gedrag uit te lokken of juist te minimaliseren, zijn mensen ook in staat tot leren zonder zelf de gevolgen van een gedraging te ervaren. Dit noemt Bandura "social learning". We kunnen van elkaar leren door sociale observartie, herhaling en modelleren. Observatie betreft het zien van gedrag en gevolgen bij anderen, herhaling gebeurt als we zelf gedrag herhalen en modelleren is het leren van gedrag door imitatie of het gebruiken van het gedrag van een ander als een aanzet voor eigen gedrag.

Reinforcements

Om gedrag vaker te laten voorkomen zijn er verschillende soorten reinforcements. Zo zijn er extrinsieke reinforcements en intrinsieke reinforcements. Extrinsieke reinforcements komen van buitenaf, van buiten ons zelf, en kunnen bijvoorbeeld zaken betreffen als commentaar van een ander of geld. Intrinsieke reinforcements komen van binnen ons zelf; bijvoorbeeld ons eigen positieve gevoel als we iets bereikt hebben. Een reinforcement kan ook zo zowel extrinsiek als intrinsiek zijn, afhankelijk van hoe we er naar kijken. Een glimlach van een ander persoon kan extrinsiek of intrinsiek zijn; afhankelijk van hoe de persoon er op reageert.

Naast intrinsieke en extrinsieke reinforcements is er nog een verdere onderverdeling; zo zijn er primaire en secundaire reinforcers. Primaire reinforcers zijn onmiddellijk duidelijk, terwijl secundaire reinforcers eerst uitgevogeld moeten worden. Waar het ontvangen van positief commentaar na een handeling meteen duidelijk is, is het niet ontvangen van commentaar secundair.

Straffen binnen klassieke conditionering

Positieve reinforcers zijn positieve gevolgen na een bepaalde handeling. Negatieve reinforcers gebeuren als iets slechts weggehaald wordt na een bepaalde handeling. Straffen is anders dan een negatieve reinforcer; bij een straf wordt immers iets goeds weggehaald (bijvoorbeeld bepaalde privileges of vrijheden).

Straffen kan een aantal nadelen hebben:

• Het kan de locus of control verleggen (maw de persoon legt de verantwoordelijkheid van zijn handelen niet meer bij zichzelf maar bij de straffer)
• Het kan verwarrend en moeilijk te controleren zijn
• Aandacht van straffen kan, paradoxaal genoeg, ook een positieve reinforcement zijn
• Straffen kan een positieve reinforcement voor de straffer zijn (het kan een goed gevoel oproepen om iemand te straffen)

Behavioristische benadering en klassieke conditionering

De behavioristische benadering van coaching is gebaseerd op het gedachtegoed uit de klassieke conditionering. Zo zal er in deze benadering veel aandacht zijn voor de gevolgen die iemand verwacht bij een bepaalde handeling, en wordt er gefocust op het wegnemen van onrealistische verwachtingen of contraproductieve verwachtingen. Dit kan gebeuren door het vervangen van de focus op een negatief gevolg op een focus op een positief gevolg. Ook kan de coach zelf, door aan te moedigen of complimenten te geven, een positieve reinforcement zijn. Een coach kan ook personen uit de omgeving van de coachee vragen om deze rol op zich te nemen. Hierdoor wordt als het ware klassieke conditionering gebruikt om een persoon te helpen.