Rusland: Leiders in de twintigste eeuw

De afgelopen eeuw was een drukke tijd voor de inwoners van de voormalige Sovjet-Unie. Oorlogen, honger en tirannen van leiders hebben het land verscheurd en een heel ander aanzien gegeven. Het land heeft in een eeuw een verdubbeld aantal inwoners gekregen. Dit is gegroeid van 70 miljoen naar 145 miljoen (januari 2020). Rusland heeft eeuwen onder het regime van de tsaren doorgebracht. Na deze periode was het de tijd voor de dictatuur en het communisme. Verschillende leiders hebben het land opgebroken en veranderd na de dood van de laatste tsaar.

Tsaar Nicolaas de tweede

Dit was de laatste tsaar en heeft niet de mogelijkheid gehad om de kop in te drukken van het ‘moderne’ communisme. Midden in de eerste wereldoorlog (1917) is deed hij afstand van de troon omdat hij anders ter dood veroordeeld werd.

Vladimir Lenin

Dit was de eerste echte leider van Rusland die het modern socialisme wilde doorvoeren. Hij vormde meteen na het afzetten van de laatste tsaar een voorlopige regering om het land de oorlog uit te leiden. Hij had het beste met het land voor, en wilde het weer groots maken. Toen zijn tegenhangers tegen het einde van de oorlog een machtsgreep deden kwam hij sterker dan ooit tevoren uit deze strijd. Het volk geloofde dat hij hier weer een grote natie kon maken. Dit bleken echter niet zijn plannen. In 1921 bedacht hij de nieuwe economische politiek (NEP). Dit zou grote veranderingen teweeg brengen op het gebied van zelfstandigheid. Het volk werkte puur voor de staat. Bijna alle producten die werden geoogst konden worden ingeleverd voor de export. Dit heeft geleid tot grote honger bij het volk zelf. Doordat Lenin getroffen werd door een beroerte werd hij beduidend zwakker. Anderen stonden klaar om zijn werk af te maken. Wanneer Lenin in 1924 overleed, was de volgende revolutionair aan de beurt om het werk voort te zetten.

Jozef Stalin

Stalin was de ergste tiran die de Sovjet-Unie heeft gekend. Vele denken nog steeds dat het een man met een missie was die boven het welzijn van de mensen uitsteeg. Stalin is 25 jaar aan de macht geweest. Hij heeft in 1924 een poging tot een staatsgreep van Trotski verijdeld waardoor hij door de senaat naar voren is geschoven om het land te vertegenwoordigen. Dit heeft hij tot zijn dood niet meer afgegeven. Allerlei kartelvorming en samenzweringen kosten vele levens in het land omdat niemand de andere vertrouwde. Stalin liet in 1934 de grote zuivering uitvoeren, dit hield in dat alle belangrijke mensen die in de buurt van Stalin leefden werden vermoord. Dit betrof onder andere staatshoofden, premiers en oppositieleiders in de partij. In deze tijd kwam er een nieuwe denkwijze van de grond dat het stalinisme werd genoemd. Burgerlijke moraliteit en verering van de leider waren hier voornaamste doelstellingen. Bij geen gehoor werd je zonder pardon vermoord.

Tegen het begin van de Tweede Wereldoorlog waren er allerlei pacten gaande in Europa. Rusland had er daar een van. Ze wilden niet worden betrokken bij de oorlog. Toen Duitsland hen verraadde en toch het land binnenviel hadden ze geen keuze, en moest er meedogenloos worden teruggeslagen. Dit heeft geleid tot de nederlaag van de Duitsers en Stalin werd gezien als leider van de grote vaderlandse oorlog.

Na de oorlog was Stalin van plan het land zo snel mogelijk weer op te bouwen. Dit ging weer verder met grote terreur en onderdrukking van het volk. Toen Stalin in het begin van de jaren 50 ziek werd, stonden er weer horden hooggeplaatste personen klaar om zijn werk af te maken. Stalin overleed in 1953 aan een hersenbloeding.

Georgie Malenkov

Malenkov was een geniepig mannetje dat zich overal tussen draaide. Hij kreeg echter niet de tijd om het regime te veranderen omdat hij slechts anderhalf jaar aan de macht is geweest. Door middel van het collectieve leiderschap heeft hij eigenlijk helemaal niet geleid omdat dit in samenspraak was van de onderdrukking van het congres.

Nikolai Bulganin

In 1955 kreeg Bulganin het voor elkaar om de positie van Malenkov over te nemen. Ook deze man worstelde met zijn positie omdat aan alle kanten mensen op zijn plek aasden. Er werden nagenoeg geen veranderingen doorgevoerd in het beleid, omdat er dan altijd wel iemand klaarstond om je een dolk in de rug te steken. Na de gedwongen aftreding in 1958 begon er een andere opzet.

Nikita Chroetsjov

Deze man had al in de tijden rond de oorlog een goede positie in de senaat. Hij was overal bij betrokken en zag dat het anders moest. Na zijn aanstelling bleef hij tot 1964 op zijn positie. Chroetsjov was geen nette man, iedereen beschouwde hem dan ook als onbeschoft en laf. Dit laatste was hij echter niet. Hij was bereid zijn kop uit te steken voor veranderingen. De Cubaanse raketcrisis heeft hem in 1964 de kop gekost.

Leonid Brezjnev

Brezjnev streefde maan consolidering van de Sovjetmacht in binnen- en buitenland. De economie werd door hem als minder belangrijk ervaren, en kreeg weinig aandacht en kans tot ontwikkeling. De raketactiviteiten waren wel belangrijker. Wat hem betrof was de wapenwedloop nog maar net begonnen. Door het Watergate-schandaal en de Vietnamoorlog kreeg Brezjev met zijn land meer aanzien. Toen de VS zich herstelde onder Ronald Reagan kon de Sovjet-Unie de grote stappen niet meer bijbenen. Alle inspanningen van de laatste decennia waren verloren. In 1982 stierf Brezjnev, en wist niemand eigenlijk hoe het land nu verder moest worden geleid.

Joeri Andropov en Konstantin Tsjernenko

Deze mannen volgen elkaar vlot op omdat ze geen kans kregen grote veranderingen teweeg te brengen. Dit kwam door de crisis waar het land zich in verkeerde. Totdat in 1985 een speciale man aan de leiding kwam.

Mikhail Gorbatsjov

De Sovjetunie werd aan het einde van de jaren 80 ontbonden en ging verder na Tsjernenko. Door een diepe malaise was het nu tijd voor een andere aanpak. Het land was gemangeld en had een nieuwe aanpak nodig. Mikhail Gorbatsjov bracht deze verandering. Door invoering van openheid en hervorming, Glasnost en Perestrojka ging het inderdaad beter. Het volk kreeg de kans te vertellen wat ze wilden en hoe alles beter kon gaan. De communistische partij werd hervormd, waarvoor Gorbatsjov de Nobelprijs voor de vrede ontving. De oude garde van de communisten waren het hier niet mee eens en gaven niet op. Door oprichting van de GOS achter de rug van Gorbatsjov om verviel de macht van de Sovjet, en deze werd ontbonden. In 1991 kwam aan alles een einde.

Boris Jeltsin

Jeltsin was al tijden een belangrijke man in de Sovjet-Unie, en tegen het einde van de jaren 80 had hij invloed op bijna de hele regering. Op het moment dat de Sovjet werd ontbonden richtte hij de nieuwe staat van Rusland op. Jeltsin begon met Bill Clinton contact te zoeken over de wederopbouw van het land. Een aantal schandalen over verduistering van staatsgelden speelden in de jaren 90 op. Jeltsin begon zijn invloed en macht te verliezen. Op de laatste dag van 1999 legde hij onverwachts zijn functie neer.