Lemsterland nog steeds een communistisch bolwerk
Redelijk veel delen van Friesland en Groningen zijn in de geschiedenis communistische bolwerken geweest. In die gebieden heerste vaak armoede en was de roep om sociale gelijkheid en het bestrijden van misstanden groot. Tegenwoordig zijn er niet zoveel gemeenten meer waar de communisten in de vorm van de NCPN nog voet aan de grond krijgt. Lemsterland kent nog wel een grote communistische aanhang. De NCPN of Nieuwe communistische Partij Nederland in Lemsterland.
In Lemsterland is dat anders. De Nieuwe Communistische Partij (NCPN) heeft in deze gemeente anno 2009 maar liefst 3 zetels. Dat is veel gezien het feit dat de gemeenteraad in totaal uit 15 personen en 6 politieke partijen bestaat. De communisten zijn met 3 zetels even groot als het CDA, Gemeentebelangen en de PvdA. De VVD moet het met 2 zetels doen en de ChristenUnie met 1.
Op politiek gebied heeft Lemsterland altijd al een bijzondere positie ingenomen. Rond 1880 had de gemeente ook al een rijke schakering aan politieke partijen. In de dertien leden tellende raad waren de fracties van de Anti Revolutionaire partij en Christelijk Historische Unie het grootst. Zij hadden hun kiezers in de bloeiende (orthodoxe) hervormde en gereformeerde gemeenten. De katholieke parochie had een wat kleinere omvang. In verschillende gebouwen kwamen vrijzinnige en uiterst rechtzinnige en apostolische groeperingen bijeen. Het socialisme vond in Lemmer al spoedig een goede voedingsbodem nadat de Sociaal Democratische Arbeiderspartij was opgericht.
Jacob de Rook
Naast deze SDAP was er een in verhouding tot andere plaatsen in Friesland ook toen al een grote en actieve afdeling van de Communistische Partij Holland met een heel eigen gebouw. Een inspirerende figuur voor de communisten was de visroker en musicus Jacob de Rook, die hen in de gemeenteraad vertegenwoordigde. Een scheuring in de socialistische gelederen leidde tot een groepering van onafhankelijke socialisten (OSP) en ook de Christelijke Democratische Unie, een christelijke partij van anti-Colijngezinden en anti-militaristen schoot in de nogal bewogen Lemster en Lemsterlandse politiek behoorlijk wortel.
Voorman Rinze Visser
Voorman van de huidige partij in Lemsterland is Rinze Visser die ook landelijk grote bekendheid geniet onder de nieuwe communisten. In al zijn betogen komt altijd duidelijk naar voren dat hij het communisme ziet als een streven naar de opheffing van de onrechtvaardigheid op sociaal gebied en het streven naar sociale rechtvaardigheid. Inherent daaraan is volgens zijn partij het willen en moeten opheffen van het kapitalisme. Volgens de NCPN kan dit economische en politieke systeem niet bestaan zonder onrechtvaardigheid.
Communisme is volgens de nieuwe communisten tevens een beroep op het geweten van mensen, een beroep op solidariteit, op offerbereidheid. Bezorgdheid heeft de partij over de talloze hongerenden in de wereld en de arbeidersbevolking die zuchten onder de kapitalistische/imperialistische werkelijkheid, zonder geld, zonder werk, zonder goede gezondheidszorg, zonder onderwijs en zonder eten.
Mensen aan de onderkant van de maatschappij
In eigen land vecht de NCPN voor het respect voor mensen die zich aan de onderkant van de maatschappij bevinden. Volgens de partij verdwijnt de maatschappelijke verantwoordelijkheid voor de mensen aan de onderkant van de samenleving als sneeuw voor de zon. De partij doet niet anders dan de dienstverlening voor deze groep overeind proberen te houden.
NCPN
De Nieuwe Communistische Partij-NCPN (officiële naam; ook wel Nieuwe Communistische Partij Nederland genoemd) is een Nederlandse politieke partij die zich baseert zich op het marxisme-leninisme. De NCPN is opgericht in 1992 door communisten die het niet eens waren met de beslissing van de CPN om op te gaan in fusiepartij GroenLinks. De NCPN is verder uitgever van de krant Manifest.
SDAP
De SDAP was een sociaal-democratische partij, die in 1894 werd opgericht en kan als opvolger van de revolutionair-socialistische SDB i (Socialistenbond) worden beschouwd.
De SDAP kreeg in 1897 voor het eerst zetels in de Tweede Kamer. Na de invoering van het algemeen (mannen)kiesrecht in 1917 werd de partij steeds groter en trok het veel kiezers. In 1939 nam de partij voor het eerst deel aan de regering.
De SDAP streefde naar een socialistische maatschappij, waarin voor de arbeidersklasse betere levensvoorwaarden zouden bestaan dan onder het kapitalisme. Dat betekende onder meer dat belangrijke industrieën en de winning van delfstoffen in handen van de staat dienden te komen. Het algemeen kiesrecht en een staatspensioen waren lange tijd belangrijke doelen van de partij. In 1919 werd het eerste behaald, toen werd het algemeen kiesrecht namelijk ingevoerd. Ook het staatspensioen kwam er en tevens werden sociale zekerheidswetten ingevoerd bij ziekte, invaliditeit en werkloosheid. De SDAP heeft verdere altijd betere arbeidsomstandigheden nagestreefd en een 8-urige werkdag.