Politiek: N-VA, de Vlaamse politieke partij o.l.v. De Wever

De N-VA of Nieuw-Vlaamse Alliantie staat in 2018 onder leiding van Bart De Wever. De N-VA is een Vlaamse politieke partij die de onafhankelijkheid van Vlaanderen nastreeft. De N-VA, ontstaan uit de toenmalige partij Volksunie, nam in 2004 voor de eerste keer deel aan de Vlaamse regering, in kartel met CD&V. N-VA is anno 2018 de grootste partij van Vlaanderen en wil dit resultaat in de aankomende verkiezingen van 2018 en 2019 bevestigd zien. N-VA situeert zich, als Vlaams-nationalistische partij, aan de rechterzijde in het politieke spectrum en pleit al jarenlang voor de ontvoogding van Vlaanderen. Kopstukken zijn voorzitter Bart De Wever, Ben Weyts, Theo Francken, Jan Jambon en Johan Van Overtveldt. Het discours van de rechtse partij N-VA is uiterst doeltreffend en weet heel wat Vlamingen te overtuigen.

Politieke landschap: de partij N-VA aan de rechterzijde van het spectrum

Binnen het politieke Vlaamse landschap situeert N-VA zich aan de rechterzijde. De linkse partijen zijn Groen, PVDA en sp.a. Centrumrechts is er CD&V en aan de rechterzijde bevinden zich Open Vld en N-VA. De partij Vlaams Belang is eerder uiterst rechts met heel radicale ideeën. De N-VA is heerser in het doelmatig bespelen van het kiespubliek. Door heel duidelijk en gericht te communiceren over allerhande thema’s, weet de partij kiezers af te snoepen van zowel Vlaams Belang als CD&V en Open Vld. Een hard immigratiebeleid, uitgevoerd door Theo Francken, weet kiezers van Vlaams Belang wel te overtuigen. Een heldere communicatie met transparante partijstandpunten weet ook veel CD&V-kiezers te overtuigen. Heel wat partijen, waaronder ook CD&V, hebben het immers moeilijk om een duidelijke partijlijn uit te zetten. N-VA slaagt daar wel heel goed in. Anno 2018 verlangen de kiezers naar een duidelijke visie met pit. De N-VA is, sinds haar deelname aan de federale regering in 2014, gematigder geworden op communautair vlak. De N-VA heeft haar harde discours van Vlaamse onafhankelijkheid laten vallen voor een verantwoordelijke socio-economische regering onder leiding van Charles Michel (MR). Op deze manier is N-VA een beleidspartij geworden die haar verantwoordelijkheid opneemt in het belang van de Vlaamse en Belgische burgers.

Wat is Vlaams-nationalisme in de Vlaamse politiek?

Vlaams-nationalisten streven een onafhankelijk Vlaanderen na. Men is er van overtuigd dat een zelfstandig Vlaanderen het beter zal doen, dan een Vlaanderen in een Belgische staatsstructuur. Dit kan uitgewerkt worden in een confederaal model. Het Vlaams-nationalisme komt voort uit de Vlaamse Beweging. Vlaams-nationalisten worden vaak voorgesteld als partijleden met Vlaamse leeuwenvlaggen of vendelzwaaiers. Echter het Vlaams-nationalisme is een stroming die in families van generatie op generatie wordt doorgegeven. N-VA heeft ook een voorzichtig sceptische houding tegenover het instituut Europa. N-VA is tegen méér Europa, maar is absoluut vóór een ander Europa. Tegenstanders van het Vlaams-nationalisme beweren dat Vlaanderen geen plaats heeft in het grote Europa en het wereldtoneel. De meeste problemen situeren zich immers ver over de landsgrenzen heen en kunnen alleen een oplossing vinden buiten de kleine staatsgrenzen.

Korte geschiedenis van de N-VA

De N-VA ontstond eind 2001 uit de Volksunie na interne strubbelingen over het Lambermont-akkoord. De toenmalige Volksunie brak in drie delen: de Toekomstgroep (Bert Anciaux), Niet Splitsen en Vlaams-Nationaal (Geert Bourgeois). Het ledenreferendum bepaalde dat het grootste deel van het patrimonium naar Vlaams-Nationaal ging. De naam Volksunie moest verdwijnen nadat Vlaams-Nationaal niet de steun kreeg van minimum 50% van de leden. Dit was het moment van het ontstaan van de N-VA. Op 13 oktober 2001 werd op de partijraad de beginselverklaring en het manifest van de N-VA goedgekeurd. De nieuwe partij nam in 2003 voor de eerste keer deel aan de verkiezingen, maar haalde enkel in West-Vlaanderen de kiesdrempel. Enkel de West-Vlaming Geert Bourgeois werd toen verkozen als parlementslid. N-VA en CD&V zochten toenadering voor de Vlaamse parlementsverkiezingen van 2004. Beide partijen gingen als kartel CD&V/N-VA (Vlaams kartel) naar de kiezer. Na enkele succesvolle jaren met onder andere Yves Leterme aan het roer van het kartel ontstond er een kartelbreuk in september 2008. N-VA werd sterker en besloot om alleen naar de kiezer te trekken, met goede Vlaamse verkiezingsresultaten als gevolg. De partij zetelt sinds 2004 in de regering van het Vlaamse Parlement en ook in 2014 komt de partij in de federale regering. Na het op kant schuiven van het communautair geladen programma, maakt N-VA als beleidspartij deel uit van de federale regering.

Overzicht Vlaamse regeringsdeelnames

Overzicht federale regeringsdeelnames

De N-VA nam voor de eerste keer deel aan de federale regering in 2014. In de regering Charles Michel (MR) werkt zij mee aan een sociaal-economische regering met de focus op jobs, economische groei en (sociale) welvaart voor iedereen. De regeringspartijen zijn N-VA, Open Vld en CD&V langs Vlaamse kant, en MR als enige partij langs Franstalige zijde.

De populaire voorzitter Bart De Wever

Bart De Wever, geboren in 1970, is een Vlaams-nationalistisch politicus. Hij staat sinds 2004 aan het roer als voorzitter van de N-VA. Sinds 2013 is hij ook burgemeester van de grootste Vlaamse stad Antwerpen. Hij leest het politieke landschap en anticipeert hierop met glasheldere communicaties en uitgekiende strategieën. In zijn begincarrière als politicus was Bart De Wever erg corpulent. Na een proteïnedieet verloor De Wever enkele tientallen kilo’s. Bart De Wever bepaalt, samen met andere kopstukken binnen de partij, de strategie en visie op lange termijn. Het dient wel opgemerkt te worden dat Bart De Wever vooral populair is bij rechtse kiezers. Uiteraard zijn er ook tegenstanders van Bart De Wever. Veelal zijn deze tegenstanders personen die de maatschappij eerder naar links zien evolueren.

De uitvoering van het migratiebeleid door Theo Francken

Theo Francken is een Vlaamsgezind politicus, geboren in 1978. In de regering Michel is hij staatssecretaris voor Asiel, Migratie en Administratieve Vereenvoudiging. Theo Francken is erg populair geworden omwille van zijn harde migratiebeleid. Met zijn manier van omgaan met de asiel- en migratiepolitiek, heeft hij vele harten voor zich kunnen winnen. De moeilijke portefeuille Asiel en Migratie zet hij perfect naar zijn hand, door op een zeer menselijke manier de feiten en moeilijkheden aan te tonen. Asiel en migratie zijn beiden een rechts thema, waar N-VA zich graag op profileert. Francken is erg actief op Twitter en durft scherp uit de hoek te komen op sociale media. Niet iedereen is voorstander van Theo Francken. Linkse groeperingen zijn van mening dat er een veel soepeler migratiebeleid moet gevoerd worden. Zij vinden dat de overheid als taak heeft om maximale bescherming te bieden aan vluchtelingen.

Lokale verkiezingen in 2018 - Vlaamse, federale en Europese verkiezingen in 2019

In oktober 2018 zijn er gemeenteraadsverkiezingen in België. De Vlaamse, federale en Europese verkiezingen vinden plaats in het voorjaar van 2019. Voor N-VA worden het de verkiezingen van de bevestiging van de goede resultaten in 2012 en 2014. N-VA zal opnieuw inzetten op het Vlaamse aspect, de goede economische resultaten, de creatie van jobs, veiligheid en de identiteit van de burger. De verkiezingen zullen opnieuw een strijd worden tussen de linkse en rechtse standpunten.