Loskomen van de moederband

Een moeder kind relatie is er een die niet te vergelijken is met welke andere relatie dan ook. Daar waar het de meeste gevallen goed gaat – alle ups en downs trotserend – gaat het soms ook mis. Dit “misgaan” kan met verschillende zaken te maken hebben, maar een van de veel voorkomende redenen is dat een moeder het kind niet los kan laten.

Het nest

Het klinkt zo aandoenlijk, een moeder die tot in den treure haar kroost in bescherming neemt. In de periode dat het kind de wereld moet gaan ontdekken, is dat ook perfect. Een veilige thuisbasis is essentieel om te kunnen ontdekken, onderuit te gaan en aan iets nieuws te beginnen. Dé periode dat je ouders waar je op kunt rekenen, kunt gebruiken.

Maar deze periode loopt meestal zo ongeveer na de middelbare school of tijdens de vervolgopleiding wel ten einde. Je denkt het immers allemaal zelf te weten, te kunnen. Hoewel je op die leeftijd eigenlijk net het nest verlaat en dus helemaal niet alles weet, begint wel de periode dat je vangnet langzaam weggeschoven wordt.

Tot zover allemaal nog volgens “plan”. Toch gaat alles helaas niet volgens plan, want wat nu als je als moeder die band niet los kunt laten? Laat je als kind je moeder haar gang gaan of keer je haar de rug toe? Zou je dat doen ... het is immers wel de vrouw die er altijd voor je geweest is en laat je haar dan zomaar los?

Navelsteng doorknippen

Een band zomaar verbreken is niet zoals de mens “geprogrammeerd” is. De mens is een sociaal “dier” en een familieband is een belangrijk aspect in het leven. Als die band er dan niet of nauwelijks meer is, moet er dus wel iets aan de hand zijn. Dit voor zijn is natuurlijk een betere oplossing. Een tweetal veel voorkomende situaties.

Eindelijk volwassen…
Als jong volwassenen ontdek je de wereld en wil je thuis de inhoud van de koelkast roven of je verhaal kwijt als het even tegen zit, maar je wilt niet dat je moeder zich bemoeid met je leven. Niet het commentaar leveren op je mogelijk toekomstige partner, de inrichting van je huis, waarom je studie zo lang duurt, dat je vrienden misschien een slechte invloed op je hebben en waarom je weinig meer langs komt.

Een moeder die haar kinderen “uit ziet vliegen” kan last krijgen van het “lege nest” gevoel, ze heeft immers zo’n 20 jaar haar leven ingericht op de kinderen. Eigenlijk kan je het vergelijken met een rouwproces. Eerst gaat het om het dagelijks leven wat anders is en daarna kan het lege doelloze gevoel komen.
Tegen de goede bedoelingen van je moeder in gaan doet pijn, want haar intenties zijn goed en het levert niemand dus iets op. Het gesprek aan gaan, kijken waar je elkaar in alle redelijkheid tegemoet kunt treden én kijken of je kunt helpen met het stellen van nieuwe doelen voor haar, levert meer op. Zo blijft de betrokkenheid, maar verleg je de aandacht. Zo’n proces kost tijd, maar meestal wordt de gewenste invulling wel gevonden.

Moeder staat er alleen voor…

Als je als kind je eigen leven hebt, eventueel een gezin en een carrière en dan komt je moeder er plots alleen voor te staan. Een vrouw op latere leeftijd en zonder ruim sociaal leven, kan zich meer dan ooit focussen op haar kind(eren). Soms heeft je moeder er net een intensieve taak op zitten, zoals het verzorgen van een zieke (bijvoorbeeld de partner) of een andere taak die veel tijd gevergd heeft. Als dat dan wegvalt, valt er eigenlijk een gat en niet zelden wordt er dan terug gevallen op een kind.

Normaal gesproken kan je daar in de beginfase best in meegaan. Je hebt met haar te doen en neemt een stukje verantwoordelijkheid over. In de meeste gevallen pakt de vrouw haar leven enig moment weer op, maar als die claim op het kind groter wordt dan lijkt het wel alsof je de volledige verantwoordelijkheid overneemt. Dat kan niet het geval zijn en is uiteindelijk voor niemand goed.

In dit geval is het zinvol aan te kaarten dat het voor iedereen beter is als het leven weer opgepakt wordt. Niet voorkauwen wat ze moet doen (betutteling levert weinig op), maar leg de vraag voor waar ze zelf aan denkt om haar leven weer op te pakken en invulling te geven. Ben vervolgens ook oprecht geïnteresseerd in haar initiatieven en help op deze wijze je moeder in haar “nieuwe” rol.

Tot slot

Het is onderdeel van het leven en komt nogal eens voor. Maar het gesprek serieus aangaan en kijken hoe je er samen uit kunt komen, is belangrijk. Want een familieband verbreek je niet zomaar, een familieband kan veel voor je betekenen. Ga er dan ook zorgvuldig mee om.