Nee zeggen tegen je kinderen

Nee zeggen tegen je kinderen. Hoe doe je dat? Nee zeggen tegen je kinderen is nodig. Want het zijn grenzen om een kind te leren wat kan en wat niet kan. Anno 2010 is de cultuur meer gericht op alles toestaan dan alles verbieden en zeggen ouders bijna nooit meer nee tegen hun kinderen. Kinderen willen van alles en krijgen dat vaak ook. Maar dat maakt niet bepaald betere mensen van ze. Hoe zeg je nee tegen je kinderen. Hoe leer je je kinderen grenzen aan? En wat zijn grenzen voor kinderen?

Marketingsmachines werken op volle toeren

Op tv, in tijdschriften en kranten en via internet en radio wordt ieder mens overspoeld met de verlokkingen van een goed werkende marketingmachine. Er wordt mensen voorgehouden dat ze niet gelukkig kunnen zijn zonder de nieuwste telefoon, het grootste beeldscherm, de beste merkkleding en de grootste auto.

Kinderen worden bestookt met reclame

Niet alleen volwassenen, maar zeker jongeren zijn al weer een tijdje geleden ontdekt door de marketingmachines. Dit in de hoop dat kinderen aan hun ouders doorgeven dat dit ene echt nodig is om gelukkig te zijn. En ouders geven daar in steeds grotere mate aan toe. Bovendien heerst de opvatting dat mensen vooral moeten doen waar ze zin in hebben. En dat het leven vooral gemakkelijk en leuk moet zijn. Terwijl het dat in de praktijk gewoon niet altijd is en kinderen dat ook moeten leren. Sterker nog, kinderen zouden weerbaar gemaakt moeten worden voor tijden die niet zo gezellig en leuk zijn.

Kinderen denken dat ze recht op alles hebben

In plaats dat ouders hun kinderen weerbaar maken, laten ze hun kroost vaak opgroeien met het idee dat ze overal recht op hebben. Zo leven hun ouders zelf, maar zo wordt hen dat ook getoond in het dagelijkse leven. Bovendien bestaat in de maatschappij van 2010 het idee dat niets meer saai mag zijn. Elke dag moet opnieuw spetterend en maximaal zijn, terwijl ook dat een utopie is. Kinderen krijgen dus de boodschap mee dat elke dag een feest moet zijn en dat ouders er alles aan moeten doen om dat voor elkaar te krijgen. Rustig toewerken naar een doel is er vaak niet bij, instant bevrediging is de norm. Kinderen krijgen vaak alles wat ze willen, zelfs als dat dingen zijn die eigenlijk niet goed voor hen zijn. Computerspelletjes maakt ze vaak onrustig, met hun mobiele telefoon doen ze niet anders dan de hele dag onzinnige informatie uitwisselen over zaken die er eigenlijk niet toe doen.

Nee tegen je kind zeggen is gezond

Je kinderen beschermen tegen dat soort invloeden, maakt ze weerbaarder voor het leven en maakt bovendien betere mensen van ze. Een kind dat altijd krijgt wat het wil of altijd te horen krijgt dat wat het doet goed is (terwijl het dat niet is) kan er op rekenen dat het later in de maatschappij de nodige klappen moet opvangen. Want de wereld steekt nu eenmaal zo niet in elkaar. Ouders die van hun kinderen houden, leren ze dan ook hoe het wel werkt. En geven ze normen en waarden mee waar ze iets aan hebben. Een kind voortdurend tevreden willen stellen, zorgt op de lange termijn voor ongelukkige en nooit tevreden volwassenen. Het worden bovendien mensen die niet meer kunnen onderscheiden dat geluk niet in bezit of de nieuwste gadgets zit en dat de reclamewereld ook veel nepboodschappen de wereld instuurt.

Hoe maak je van je kinderen bewuste mensen die tegen een stootje kunnen:

• Lees boeken voor of geef kinderen boeken waarin “normale” zaken aan de orde komen en die een ware en realistische les in zich dragen
• Wijs kinderen erop dat wat de reclame allemaal zegt niet persé waarheid hoeft te zijn.
• Let op waar kinderen allemaal naar kijken. Er zijn films, tv programma’s en computerspelletjes die niet gezond zijn voor het kinderbrein
• Praat met kinderen over hoe het leven daadwerkelijk in elkaar steekt
• Stimuleer zaken door kinderen hun eigen geld te laten verdienen waardoor ze waarde op geld krijgen, maar leer ze ook door te zetten en geduldig en gul te zijn
• Wees consequent. Een kind hoeft niet de nieuwste zaken die er op de markt zijn en als een jongere dat eenmaal weet, is dat duidelijk. Ouders moeten daarin ook het goede voorbeeld geven. Wie zelf om de haverklap met de nieuwste zaken aan komt zetten om even een geluksgevoel te hebben, kan moeilijk aan zijn kinderen uitleggen dat zij dat niet mogen.