Scheiden doet lijden

Ruim 35% van ieder huwelijk of geregistreerd partnerschap eindigt in een echtscheiding. Een scheiding is voor alle partijen een emotionele gebeurtenis. Als er kinderen in het spel zijn, dan moeten hier goede afspraken over gemaakt worden. Wat moet er allemaal geregeld worden bij een scheiding? Hoe voorkom je dat scheiden lijden wordt?

Het besluit om te gaan scheiden

Het is een hele moeilijke beslissing voor mensen om te gaan scheiden. Ooit hebben zij bewust voor elkaar gekozen, vaak is er een gezin gesticht en het besluit om uit elkaar te gaan voelt voor velen als falen. Er zijn verschillende redenen waarom mensen willen scheiden:

• Er is een ander in het spel
• Partners zijn uit elkaar gegroeid
• Er is continu ruzie

Er is een ander in het spel

Het kan gebeuren dat één van de partners verliefd wordt op iemand anders. Vaak is er dan al enige tijd onvrede in de relatie. Als de verliefdheid wordt verzwegen, dan kan dit veel onzekerheid en pijn veroorzaken bij de andere partner. Vaak voelen zij aan dat er iets aan de hand is, maar als hun partner hierover niet eerlijk is kan dit veel spanning veroorzaken. Komt het vreemd gaan uit, dan betekent dit meestal het einde van de relatie.

Zijn er kinderen, dan is het belangrijk dat beide partners hier op een volwassen manier mee omgaan. De bedrogen partner is boos, teleurgesteld en verdrietig. Met name als er over de relatie met een ander is gelogen. Toch is het belangrijk dat er over deze partner niet negatief wordt gesproken naar de kinderen toe. Voor kinderen heeft een scheiding een hele grote impact. Zij houden van beide ouders en als er kwaad over één van de ouders wordt gesproken, dan breng je kinderen in een loyaliteitsprobleem.

Is de verliefdheid serieus en wil de vreemdganger met deze nieuwe relatie verder, dan is het belangrijk om rekening te houden met de gevoelens van de kinderen. Trek je direct bij de nieuwe partner in, dan voelen kinderen zich ingeruild. De nieuwe partner wordt vaak niet geaccepteerd door de kinderen, want zij zien de nieuwe partner als oorzaak van de scheiding. Verstandiger is, om eerst een plekje te zoeken alleen, zodat je de kinderen daar kunt ontvangen om ze de kans te geven aan de nieuwe situatie te wennen.

Partners zijn uit elkaar gegroeid

Aan het begin van een relatie is er een grote aantrekkingskracht tussen beide partners. Zij vinden alles aan elkaar leuk en delen dezelfde interesses. Tenminste, dat lijkt zo. In de loop van de relatie kunnen interesses langzaamaan verder uit elkaar komen te liggen. Dit kan door de omstandigheden komen. Hielden beide partners in het begin van de relatie van uitgaan, dan kan de geboorte van kinderen of een hele drukke baan hier bij één van de partners verandering in brengen. Vrouwen richten zich vaak, als er kinderen komen, op het gezin. Mannen richten zich meer op hun carrière. Dit kan een verwijdering veroorzaken tussen partners.

Het is belangrijk om tijd in de relatie te blijven investeren. Ook als beide partners een drukke baan hebben en er kinderen zijn. Af en toe eens een weekendje samen weg en elkaar vertellen wat je bezig houdt en wat je van de ander verwacht kan voorkomen dat je uit elkaar groeit. Ook al lopen de interesses in de loop der tijd wat verder uit elkaar, kan aandacht voor elkaars interesses ervoor zorgen dat je gespreksstof houdt samen.

Groeien partners dan toch zodanig uit elkaar, dat zij zich niet meer prettig voelen in de relatie, dan wordt besloten te gaan scheiden. Dit kan een beslissing van één van de partners zijn, maar zij kunnen het ook samen besluiten. De kans dat zo`n scheiding meer in harmonie plaats vindt is groter, dan als er een ander in het spel is. Voor kinderen blijft een scheiding altijd moeilijk. Veel ouders kiezen tegenwoordig voor co-ouderschap, waarbij de kinderen om en om bij hun vader of moeder verblijven.

Er is continu ruzie

Veel mensen voelen zich aangetrokken tot iemand die een tegenpool van henzelf is. Dit maakt de relatie vaak spannender, maar zorgt ook eerder voor conflicten. Iemand die houdt van zekerheid in zijn leven, voelt zich vaak aangetrokken tot iemand die meer met de dag leeft. Toch is die aantrekkingskracht meestal van korte duur. Mensen die juist qua karakter meer op elkaar lijken hebben meer kans op een lange relatie, dan mensen die elkaars tegenpolen zijn.
Verschillen partners te veel van elkaar, dan geeft dit veel ruzie in de relatie. Er is onbegrip, irritatie en beide partners verwachten dat de ander zich wel aan hun zal aanpassen. Dit is bijna nooit het geval. Een karakter kun je niet veranderen en het is de vraag of dit de bedoeling is in een relatie. Blijkt dat beide partners niet op één lijn kunnen komen, dan zal dit vaak het einde van de relatie betekenen.

Regeling rond de scheiding

Is het besluit genomen te gaan scheiden, dan zal er veel geregeld moeten worden. Het meest ideale plaatje is, als partners zonder ruzie uit elkaar gaan. Zij kunnen de scheiding dan in goed overleg regelen. Zij kunnen in zo´n geval gebruik maken van een mediator. Kunnen partners het niet gezamenlijk regelen, dan zullen zij beiden een eigen advocaat in de arm nemen.

Wat moet er allemaal geregeld worden?

• Advocaat/mediator
• Financiën
• Kinderen

Advocaat/mediator

Besluiten partners te gaan scheiden, dan is het van belang of dit nog in goede harmonie geregeld kan worden of niet. Willen partners het gezamenlijk regelen, dan kan gekozen worden voor een mediator. Een mediator is er op gericht de scheiding in goede harmonie met beide partners te regelen. Lukt dit niet, dan zullen beide partners een eigen advocaat in de arm moeten nemen en komen ze bij de rechter tegenover elkaar te staan. In dit laatste geval duurt de scheiding vaak langer en gaat het met veel meer emoties gepaard.

Financiën

Op financieel vlak is er bij een huwelijk of geregistreerd partnerschap meestal sprake van een gedeeld huishouden. De salarissen komen op de gezamenlijke bankrekening binnen en hiervan worden de vaste lasten betaald. Bij een scheiding moeten goede afspraken gemaakt worden over de verdeling van inkomsten en lasten. Bij deze verdeling zijn een aantal zaken van belang:

Koopwoning: Hebben de partners een koopwoning, dan zal gekeken moeten worden of één van beide partners de ander kan uitkopen, zodat de woning behouden kan blijven. Is dit financieel niet mogelijk of willen beide partners niet in de woning blijven wonen, dan zal de woning verkocht moeten worden. Aangezien een koopwoning meestal niet in een kort tijdsbestek verkocht kan worden, zullen afspraken gemaakt moeten worden wie voorlopig in de woning blijft. Beide partners blijven verantwoordelijk voor het betalen van de hypotheek.

Huurwoning: Wonen de partners in een huurwoning, dan zal één van beide partners nieuwe woonruimte moeten gaan zoeken. Kunnen beiden de huurprijs van de huidige woning niet ophoesten of willen zij niet in de huidige woning blijven, dan moeten zij beiden op zoek naar nieuwe woonruimte. Wel is het moeilijk om direct aan nieuwe woonruimte te komen. Sta je niet ingeschreven bij een woningbouwvereniging, dan kan de wachttijd wel oplopen tot 7 jaar. De meeste gemeenten kennen tegenwoordig geen urgentieverklaring meer voor mensen die met spoed woonruimte zoeken. Woningbouwverenigingen kijken naar het inkomen bij het toekennen van woonruimte. Zit je boven een bepaalde inkomensgrens, dan kun je alleen in de vrije sector huren en kunnen de huurprijzen flink oplopen.

Kinderalimentatie: Als de kinderen bij één van de ouders gaan wonen, dan heeft de niet zorgende ouder de plicht een financiële bijdrage te leveren in de vorm van kinderalimentatie. Per kind wordt een maandbedrag afgesproken die gerelateerd is aan het inkomen van de betalende ouder. Deze verplichting geldt in principe tot het 21e levensjaar. Heeft het kind voor zijn/haar 21e jaar al een eigen inkomen of wordt er in overleg met het kind een lager bedrag afgesproken na hun 18e jaar, dan kan het bedrag naar beneden worden bijgesteld. Tot het 18e levensjaar gaat het alimentatiebedrag naar de verzorgende ouder, na hun 18e ontvangen kinderen het alimentatiebedrag zelf.

Partneralimentatie: Heeft de zorgende ouder geen baan, omdat deze ouder fulltime voor de kinderen zorgt bijvoorbeeld, dan moet de andere ouder ook nog partneralimentatie betalen. Over de hoogte en de duur van de partneralimentatie worden afspraken gemaakt. Hier zijn wel regels over vastgesteld. Meer hierover is te vinden op de site van het NIBUD. De betalende partij mag het bedrag aan partneralimentatie wel aftrekken van de belasting.

Bankrekeningen: Hebben partners tijdens hun huwelijk of geregistreerd partnerschap een gezamenlijke rekening geopend bij de bank, dan zal de rekening bij een scheiding vaak weer op één naam gezet worden. Is er een koopwoning die nog niet is verkocht, dan is het vaak handig de gezamenlijke rekening nog in tact te laten voor het betalen van de hypotheek. Meestal openen beide partners daarnaast dan een rekening op hun eigen naam. Het wijzigen van de tenaamstelling op een rekening moet met toestemming van beide partners gebeuren. Bij een co-ouderschap kiezen de ex-partners er ook vaak voor om nog een gezamenlijke rekening aan te houden voor het betalen van de kosten voor de kinderen. Is er onenigheid over de financiën tussen beide partners, dan is het mogelijk de en/of rekening om te zetten naar een en/en rekening. Voor elke transactie zijn dan handtekeningen nodig van beide rekeninghouders. Dit voorkomt dat één van beide partners de rekening leeg haalt.

Kinderen

Zijn er kinderen, dan zullen afspraken gemaakt moeten worden bij wie de kinderen gaan wonen. Hier zijn verschillende mogelijkheden voor. Meestal blijven de kinderen bij de moeder en gaan zij in het weekend naar hun vader toe. Wat tegenwoordig steeds vaker voorkomt is een co-ouderschap. Kinderen verblijven dan een bepaalde tijd bij vader of moeder. Het is van belang dat hier goede afspraken over gemaakt worden. Dit wordt vastgelegd in het echtscheidingsconvenant. Het is ook mogelijk dat er een andere verdeling wordt afgesproken. Met deze afspraken hangt samen hoe de onderhoudskosten voor de kinderen tussen beide partners worden verdeeld. Zorgt één van de ouders voor de kinderen, dan zal de andere ouder kinderalimentatie moeten betalen om in het onderhoud van de kinderen bij te dragen. De hoogte van de kinderalimentatie hangt samen met het inkomen van de betalende partner. Er kunnen aanvullende afspraken gemaakt worden over toekomstige kosten voor de kinderen, zoals bijvoorbeeld het betalen van hun studie. Dit kan allemaal worden vastgelegd in het convenant.