Stanford-Binet-schaal: Een veelgebruikte intelligentietest

De Stanford-Binet-schaal is sinds de ontwikkeling ervan wereldwijd de meest bekende en meest gebruikte intelligentietest. De eerste versie van deze test werd ontwikkeld door Alfred Binet, uiteindelijk werd deze vervormd tot de Stanford-Binet-schaal zoals we die nu kennen. Als tegenreactie op deze test is er vervolgens een andere test ontworpen, namelijk de WISC-test. Hoewel de Stanford-Binet-test nog altijd gebruikt wordt is er ook veel kritiek.

Inhoud

• Alfred Binet
• De werking van de Stanford-Binet-schaal
• De tegenhanger van de Stanford-Binet-schaal: WISC-test
• Kritiek op de Stanford-Binet-schaal

Alfred Binet

Alfred Binet leefde van 1857 tot 1911 en is een van de bekendste Franse psychologen die ooit geleefd heeft. Hij was werkzaam binnen de experimentele psychologie, deze richt zich kortweg op de basisfuncties van de hersenen die in ons gedrag een rol spelen. Alfred Binet was lange tijd directeur van het ‘Laboratoire de psychologie physiologique van de Sorbonne’ (Een Universiteit in Parijs) en hij was altijd al gefascineerd door intelligentie. In 1905 ontwikkelde Alfred Binet de Binet-test, hiermee werd hij de grondlegger van de intelligentietest. Uiteindelijk werd in 1916 binnen de Stanford Universiteit een verfijnde versie van de Binet-test ontwikkeld door psycholoog Lewis Terman, deze test wordt nog altijd gebruikt onder de naam Stanford-Binet-schaal.

De werking van de Stanford-Binet-schaal

Voor wie is deze test bedoeld?

De Stanford-Binet-schaal wordt vooral gebruikt op basisscholen om de intelligentie van kinderen te meten. Echter is deze test bedoeld voor zowel kinderen als volwassenen, vrijwel iedereen kan zijn/haar intelligentie meten via deze test. Even ter verduidelijking, het intelligentiequotiënt wordt altijd berekend door de mentale leeftijd te delen door de chronologische (echte) leeftijd en deze vervolgens te vermenigvuldigen met 100. De Stanford-Binet-schaal is sinds de officiële publicatie in 1916 verschillende malen herzien, maar heeft wel altijd dezelfde naam behouden. De test kan gebruikt worden bij kinderen vanaf twee jaar. Voor kinderen tussen de twee en veertien jaar bestaat er voor elk afgerond levensjaar een aparte test met zes verschillende items die elk bestaat uit vijf factoren. De moeilijkheidsgraad van deze items wordt voor elk levensjaar een stukje hoger. De test voor volwassen personen bevat geen zes, maar acht items.

De factoren op de Stanford-Binet-schaal

De duur van een volledige Stanford-Binet-test bedraagt hedendaags ongeveer een uur. Dit komt omdat de moderne versie van de test bestaat uit vijf factoren die elk zowel verbaal als non-verbaal getest zullen worden. In totaal zijn er dus 2 maal 5 factoren die elk vijf tot zes minuten duurt. De volgende vijf factoren worden onderscheiden:

• Vloeiend redeneren: Dit wordt meestal getest door middel van wiskundige of rekenachtige opgaven
• Kennis: Dit wordt meestal getest door algemene kennisvragen en vaardigheden
• Kwantitatief redeneren: Dit wordt meestal getest door middel van opgaven met getallenreeksen of schattingen
• Visueel-ruimtelijk inzicht: Dit wordt meestal getest door middel van opgaven met patronen of beelden
• Werkgeheugen: Dit wordt meestal getest door middel van iets op te slaan en dit later te reduceren

De tegenhanger van de Stanford-Binet-schaal: WISC-test

De WISC-test is in 1946 ontwikkeld door David Weschler, WISC staat voor Weschler-intelligentieschaal voor kinderen. Deze test is dus speciaal bedoeld voor kinderen en is ontwikkeld als tegenhanger van de Stanford-Binet-schaal. De test is anno 2016 de meest gebruikte intelligentietest voor kinderen tussen de zes en zestien jaar. Het belangrijkste verschil met de Stanford-Binet-schaal is dat kinderen voor deze test niet per se hoeven te kunnen lezen of schrijven. De test wordt zowel verbaal als performaal getest en een volledige test duurt ongeveer twee tot drie uur. Verbaal bestaat de test uit de volgende onderdelen:

• Informatie
• Overeenkomsten
• Rekenen
• Woordkennis
• Begrijpen
• Cijferreeksen

Performaal bestaat de test uit de volgende onderdelen:

• Onvolledige tekeningen
• Substitutie
• Plaatjes ordenen
• Blokpatronen
• Figuur leggen
• Symbolen vergelijken
• Doolhoven

Kritiek op de Stanford-Binet-schaal

Hoewel de Stanford-Binet-schaal nog altijd veel wordt gebruikt is er wel veel kritiek op deze test. Een vorm van kritiek baseert zich op het meten van de intelligentie zelf. De Stanford-Binet-schaal zou namelijk niet elke vorm van intelligentie meten, te denken valt aan emotionele intelligentie. Een andere vorm van kritiek op deze intelligentietest is het feit dat de test is ontwikkeld in het Westen en voor westerse personen. Er wordt in deze test weinig rekening gehouden met verschillende culturen en andere manieren van opvoeden.