Cryonisme; Jezelf invriezen voor wedergeboorte

Zolang als er mensen zijn, bestaat er de droom om door te leven na de dood, de droom naar het eeuwige leven. Een man die dit idee wel heel dichtbij heeft gebracht is Robert Ettinger. Deze man wordt beschouwd als de grondlegger van een onderwerp dat het hart van menig futuroloog sneller doet kloppen: cryonisme. De Engelse term cryonic suspension wordt vaker gebruikt voor een steeds populairder wordend fenomeen dat mensen in staat stelt als het ware te tijdreizen.

Wat is cryonisme?

Een stukje terminologie. Cryonisme is de wat ingewikkeldere term voor wat in de volksmond vaak ‘invriezen’ wordt genoemd. Er wordt ook wel eens met een uit het Engels afkomstig leenwoord naar verwezen, en dan is het cryonics of cryonic suspension. Het is de noemer voor alles omtrent mensen die zich laten cryoniseren. Mensen die dit willen laten doen zijn cryonisten, mensen die reeds gecryoniseerd zijn worden cryonauten genoemd. Cryoniseren is dan weer een formele term voor het laten invriezen van (een deel van) het lichaam.

Wat Robert Ettinger teweeg bracht

Zoals gezegd is Robert Ettinger de grondlegger van het hele idee om mensen te cryoniseren. Hij geloofde dat iets als cryonisme kan werken. Ettinger beargumenteert dit met een aantal experimenten en het feit dat sommige insecten hetzelfde doen in de vorm van een winterslaap. Dit alles beschreef hij in een boek dat in 1964 werd gepubliceerd: ‘The Prospect of Immortality’, in het Nederlands vertaald naar ‘De Diepvriesmens’.

Robert Ettinger heeft sinds zijn boek een hoop op gang gezet. Er zijn veel wetenschappelijke onderzoeken gedaan naar cryonisme en er zijn zelfs een aantal grote bedrijven opgericht dit deze dienst reeds verlenen. Steeds meer mensen schrijven zich in bij zo’n bedrijf. De grootste en meest bekende, Alcor Life Extension Fountdation (Alcor), is een non-profit organisatie en is gevestigd in Amerika. Dit bedrijf had in augustus 2006 al meer dan achthonderd leden die zich hadden ingeschreven, en nog eens 74 leden daadwerkelijk in gecryoniseerde staat. Naast Alcor zitten er verspreid over de wereld nog een aantal andere ‘levensverlengingorganisaties’.

Ook al zijn er een aantal non-profit organisaties zoals het ‘populaire’ Alcor, een contract en het invriezen zelf is nog steeds een kostbare zaak en kan je al snel bijna 200,000 dollar kosten (zie ook Tabel C1). Wat is dan de drijfveer voor cryonisten? Waarom zoveel geld uitgeven na je dood? Ten eerste zijn cryonisten er vaak van overtuigd dat ze ooit weer succesvol ontdooid kunnen worden. Ze zijn er vaak van overtuigd dat ze later weer een nieuw leven kunnen starten maar dan pak hem beet tweehonderd jaar na de wettelijke dood. Met alleen de overtuiging dat het mogelijk is is de drijfveer nog niet verklaard natuurlijk. Het gaat vooral om het verlangen naar de toekomst. En dat brengt ons op het tweede punt, namelijk de nieuwsgierigheid.

Waarom cryonisme?

Dagelijks knagen er bij iedereen vragen over zaken waar wij in onze levenstijd geen antwoord op zullen krijgen. Een ontdooide cryonist kan er misschien eindelijk achter komen of Israël en Palestina het hebben bijgelegd, of China de nieuwe wereldmacht is of op welke manier we over een aantal jaar omgaan met het energieprobleem. Cryonisme maakt, als het werkt, het mogelijk in de toekomst te kijken, om als het ware door de tijd te reizen. Dat idee spreekt veel cryonisten aan en dat is vaak ook de reden dat ze de stap nemen en zich inschrijven bij een ‘life extension foundation.

Opbouw artikel
In dit artikel worden drie onderwerpen op het gebied van cryonisme behandeld. Allereerst een historische paragraaf waar wij antwoord geven op de vraag ‘hoe is het cryonisatieproces in de loop van de tijd veranderd?’ Vervolgens komt er een paragraaf die wat dieper ingaat op de wetenschap achter cryonisme. Hier houden wij ons bezig met de vraag ‘hoe gaat het toekomstige decryonisatieproces eruit zien?’. Tenslotte gaan we cryonisme langs de ethische meetlat leggen en kijken we of dit allemaal wel kan. Daarover valt dus de vraag te stellen ‘is cryonisme ethisch verantwoord?’

Hierna volgen de discussie en conclusie. We hebben ernaar gestreefd om door middel van deze drie hoofdonderwerpen een zo groot maar ook zo duidelijk en gedetailleerd mogelijk beeld te vormen, zodat de lezer onder andere door de objectiviteit die we proberen te handhaven, aan het eind misschien al zelf een beslissing kan nemen over de vraag ‘word ik cryonist’?

Hoe is het invriesproces in de loop der tijd veranderd?

Het bewaren van lichamen op extreem lage temperaturen met de hoop dat deze later gereanimeerd worden, cryonisme, staat als medische methode nog maar in de kinderschoenen: het eerste geval waarin cryonisme werd toegepast was nog maar in 1967, dus dat is slechts ongeveer veertig jaar terug. En omdat het een nog onontgonnen terrein is (zo is er nog nooit iemand succesvol ontdooid), is het logisch dat er zeer frequent veranderingen worden aangebracht aan de manier van invriezen. De perfecte manier is nog lang niet gevonden.

De manier waarop het koelingsproces voornamelijk verandert, is hoe het lichaam wordt voorbereid op de lage temperaturen. Een misverstand dat veel mensen hebben is dat de temperatuur van het lichaam rechtstreeks verlaagd wordt, maar dit is nooit zo. Er wordt altijd een zogenaamde ‘cryopreservant’ toegediend.

Om de volgende literatuur te begrijpen is het noodzakelijk iets af te weten van wat een cryopreservant precies is. Zou men een lichaam zonder enige vorm van voorbereiding naar een temperatuur brengen rond de -196°C, dan zouden er ijskristallen in het bloed vormen. Dit zou het lichaam van binnenuit beschadigen terwijl het juist het doel is om het lichaam te behouden. Daarom wordt het bloed deels vervangen door een andere stof die geen ijskristallen vormt op een lage temperatuur. Deze stof wordt de cryopreservant genoemd.

Soorten cryopreservant en celstructuren na invriezen over de jaren heen

Het invriesproces is, in de loop van de tijd, vooral op dit punt veranderd. Hieronder worden de belangrijkste veranderingen op het gebied van het cryopreservant vanaf 1992 in chronologische volgorde behandeld.

3 Molair glyceroloplossing
Om beschadiging te voorkomen, wordt het brein voor het invriezen behandeld met de 3 molair cryopreservant glyceroloplossing. Ondanks de cryopreservant raken de cellen toch beschadigd door het invriezen. Waarschijnlijk is deze schade dusdanig ernstig, dat de cellen na ontdooiing niet meer goed zullen kunnen functioneren. Deze manier van preserveren komt nog uit de periode vóór 1992 en is dan ook verouderd.

4 Molair glyceroloplossing
De cellen worden behandeld met een 4 molair glyceroloplossing. De cellen raken minder beschadigd dan wanneer deze gepreserveerd zijn met een 3 molair glyceroloplossing. Ook deze manier van preserveren komt uit de periode vóór 1992.

7.5 Molair glyceroloplossing
Bij deze preservatie, afkomstig uit de periode tussen 1992 en 2001, worden de cellen behandeld met een ongeveer tweemaal zo grote glycerolhoeveelheid als bij de eerdergenoemde methodes. Het brein bevat met deze preservatie enkele beschadigde delen, maar het grootste deel van het brein zal onbeschadigd blijven.

Vitrificatie
De nieuwste methode op het gebied van cryopreservatie, is het preserveren met behulp van vitrificatie. Over deze methode zelf zal later meer worden geschreven. Vitrificatie heeft waarschijnlijk de toekomst, aangezien er nauwelijks ijskristallen worden gevormd en cellen dus ook niet echt beschadigd raken.

Vitrificatie

Op het gebied van cryopreservant is dus een duidelijke verandering te zien. Waar eerst gewerkt werd met glyceroloplossing in verschillende hoeveelheden, wordt momenteel gepreserveerd met behulp van vitrificatie. Op het gebied van schade door ijskristallen is er dankzij deze nieuwe preservant ook vooruitgang geboekt, cellen kunnen op dit moment gecryoniseerd worden zonder ernstige schade op te lopen.

Vitrificatie heeft dus waarschijnlijk de toekomst, maar wat houdt deze techniek eigenlijk in? Vitrificatie is het verlagen van de temperatuur van de te vitrificeren stof vloeistof met een zeer hoog tempo. Op deze manier hebben de moleculen van de stof geen tijd om ijskristallen te vormen voordat ze een vaste stof worden. En zoals eerder uitgelegd, het vermijden van kristalvorming is noodzakelijk om de celstructuur intact te houden.

In juli 2005 werd op een jaarlijkse conferentie van een cryobiologie genootschap de wereld verrast met een vitrificatie experiment. Er werd verteld dat er succesvol een gevitrificeerde konijnennier was ontdooid en opnieuw getransplanteerd in een ander konijn.
Het konijn functioneerde na de transplantatie weer prima, wat dus de suggestie wekt dat dit bij menselijke organen ook ooit realiteit wordt. Dit experiment is een grote stap voorwaarts op het gebied van cryopreservatie en laat zien dat het invriesproces vanaf de periode van voor 1992 tot nu dus in positieve zin flink is veranderd. Toch betekent het succesvol transplanteren van een konijnennier niet dat op dit moment menselijke hersenen al succesvol ontdooid en getransplanteerd kunnen worden. In de volgende paragraaf wordt dan ook dieper ingegaan op de vraag hoe het decryonisatieproces te werk zal gaan.

Hoe gaat het decryonisatieproces eruit zien?

In de vorige paragraaf ‘hoe is het cryonisatieproces in de loop van de jaren veranderd’, is het invriesproces behandeld. Zoals te lezen en te zien is wordt men daar steeds beter in en de voortgang duurt nog steeds voort. Maar een goed begin is pas het halve werk. Het doel van cryonisme is uiteraard dat de cryonaut weer verder kan leven, dus dat het lichaam weer succesvol wordt gedecryoniseerd. Dit is echter tevens de moeilijkheid en de uitdaging van cryonisme. Er is namelijk nog nooit iemand succesvol gedecryoniseerd. Cryonisten hopen dan ook dat hun lichaam lang genoeg intact blijft tot toekomstige wetenschappers zo ver zijn. Er zijn echter al wel conceptuele ideeën over in welke richting de wetenschap ongeveer moet gaan zoeken, wat tevens een motivatie is voor veel twijfelaars om overstag te gaan. Het is immers een minder logische beslissing cryonist te worden als nog niemand ook maar een idee heeft over hoe het allemaal moet gaan gebeuren in de toekomst.

Decryoniseren door middel van nanotechnologie

Veel cryonisten vestigen de hoop op nanotechnologie. Nanotechnologie is, zoals de naam al zegt, technologie op zeer kleine schaal, waarbij als het om nanotechnologie gaat, vooral moleculaire schaal wordt bedoeld. Hoewel het op het eerste gezicht vreemd lijkt dat er technologie op deze schaal mogelijk is, is het eigenlijk heel normaal als je het met de natuur vergelijkt. In de natuur komt het namelijk al tijden lang voor. In je eigen lichaam zijn zeer complexe regelkringen aangelegd bijvoorbeeld. Het feit dat er moleculen zijn die DNA aflezen en met die informatie nieuwe moleculen bouwen, is nog zoiets. Natuurlijke nanotechnologie is overal, maar je moet het je wel realiseren.

Mogelijke toepassingen van nanotechnologie zijn in alle soorten en maten te bedenken. Zo kun je denken aan een broek die je nooit meer hoeft te wassen omdat in de stof ‘intelligente’ moleculen zitten die zelf het vuil afweren. Je kunt denken aan computerprocessors gemaakt van moleculen. Je kunt denken aan medicijnen die precies weten waar ze heen moeten. Je kunt denken aan moleculen die kankercellen kunnen uitschakelen.

Mooie toepassingen, maar dit is niet waar de gemiddelde cryonist op doelt. Waar het om gaat is dat zelfs onder de ideale omstandigheden het onvoorkombaar is dat het lichaam tijdens cryonisatie enige schade ondervind. Denkbare schade is bijvoorbeeld schade van het tekort aan zuurstof, eventuele breuken die optreden door het grote temperatuurverschil, kapotte cellen omdat het vitrificeren niet overal even goed heeft gewerkt en natuurlijk de schade die opgetreden is door de doodsoorzaak van de persoon in kwestie. De hoop is dan dat de toekomstige wetenschap met behulp van nanotechnologie deze schade zal kunnen repareren.

Maar daarmee is het probleem natuurlijk nog lang niet opgelost. Stel dat alle voorgaand genoemde dingen lukken, dan is het lichaam intact maar nog wel dood. Op dit moment is het nog onbekend hoe een intact lichaam dat wel dood is weer aan de gang kan worden gezet, maar onder cryonisten is er een grote hoop dat dit met nanotechnologie makkelijker zal gaan. Door de mens gemaakte intelligente of bestuurbare moleculen kunnen immers nauwkeuriger, grootschaliger en geautomatiseerder te werk gaan dan een ‘normaal’ medicijn of een chirurg.

Lichaamstransplantatie

Hoewel dit het concept is met de meeste aanhangers, is er ook nog een ander decryonisatieconcept. Er zijn cryonisten die denken dat je persoonlijkheid, je bewustzijn en je geheugen allemaal voortkomen uit je hersencellen en niet uit andere cellen in je lichaam. De hersencellen zijn op bepaalde manieren met elkaar verbonden en die verbanden tussen de cellen vormt de informatie die je maakt tot wie je bent op psychisch gebied.

Als nanotechnologie zoveel dingen aan het lichaam kan repareren, waarom zou het dan niet (in de verre toekomst) een nieuw lichaam kunnen bouwen aan de hand van DNA? Het enige dat dan bewaard zou moeten blijven is de hersenstructuur, zodat de persoonlijkheid van iemand intact blijft. Dit is de motivatie voor sommige cryonisten om alleen het hoofd te laten cryoniseren (bijkomend voordeel is dat dit een aanzienlijk stuk goedkoper is). Deze cryonisten worden informeel ook wel neuro’s genoemd.

Buiten de hiervoor genoemde mogelijkheid tot een ‘lichaamstransplantatie’, is er nog een andere mogelijke manier voor neuro’s om te overleven, namelijk een zogenaamde brain-upload. Hiermee wordt bedoeld: het uploaden van een bewustzijn naar een computer. Om dit te begrijpen dien je aan te nemen, dat het bewustzijn, hoewel het door een fysiek iets (de hersenen) tot stand wordt gebracht, in principe los staat van zijn informatiedrager. Het bewustzijn van mensen is ‘toevallig’ in de hersenen opgeslagen, maar dit betekent nog niet dat het niet kan bestaan in een ander informatiesysteem. Dit is misschien lastig te begrijpen, maar probeer het te zien als het getal 8. Dit getal kun je uitbeelden door 8 objecten, bijvoorbeeld lucifers, bij elkaar te leggen, maar ook door het op te schrijven. De lucifers als wel als de inkt op het papier zijn fysiek maar het concept 8 is denkbeeldig, en kan daarom in meerdere informatiesystemen worden ondergebracht.

Conclusie

Het moge duidelijk zijn dat dit allemaal nog zeer conceptueel en hypothetisch is. Het is ook wel erg bijzonder eigenlijk dat zoveel mensen uitgaan van een medische ingreep die gebaseerd is op extrapolatie van de wetenschappelijke vooruitgang en theorie, in plaats van beproefde of tenminste goed geteste methoden. Veel cryonisten zeggen hierop dan ook, dat ze liever niet gecryoniseerd worden. Het is het één na slechtste wat ze kan overkomen… Gecremeerd of begraven worden is het slechtst.

Is cryonisme ethisch verantwoord?

Cryonisme biedt voor veel mensen die niet genoeg hebben aan een leven van plusminus tachtig jaar uitkomst. Toch spelen er rond deze methode van levensverlenging veel morele en ethische kwesties. Is het bijvoorbeeld ethisch verantwoord om jezelf aan de toekomst ‘op te dringen’? En hoe zit het met het experimenteren met mensen en dieren? Maar ook de vraag of geloof en cryonisme samen gaan. Deze en meer vragen over de ethiek rond cryonisme, zal in deze paragraaf behandeld worden en waar mogelijk antwoord geven. Na de morele kwesties komen een aantal positieve punten die cryonisme met zich meebrengt. Aan het eind van deze paragraaf kan de lezer de hoofdvraag over dit onderdeel beantwoorden, namelijk: “is cryonisme ethisch?”. Iedere (negatieve) ethische kwestie of de positieve zaak rond cryonisme is voor de duidelijkheid aangegeven met een cursief gedrukte kop.

Kosten cryonisme

De veel besproken kwestie, is er een over een selectie die automatisch ontstaat door cryonisme. Door de hoge kosten van het abonnement en het invriezen zelf is cryonisme (tot nu toe) alleen weggelegd voor mensen met een relatief groot vermogen.
Hieronder, in TabelC1, een berekening van het bedrag dat een persoon moet betalen wanneer deze zich bij het in cryonisme gespecialiseerde bedrijf Alcor inschrijft op zijn veertigste, sterft op zijn tachtigste en zijn gehele lichaam laat invriezen.


Dit bedrag is zeker niet door iedereen te betalen. Dit zorgt er waarschijnlijk in de toekomst voor dat de (eerste – wat er met de kosten gebeuren zal, is niet duidelijk – ) mensen die weer succesvol ontdooit worden, slechts rijke en vermogende mensen zijn.
Bovendien leeft er een vraag of het geld dat aan cryonisme wordt uitgegeven, niet beter besteed kan worden. Op dit moment is het niet zeker dat mensen weer geheel succesvol ontdooit kunnen worden. Wanneer de hele cryonisme theorie niet blijkt te werken voor mensen, is er zeer veel geld aan besteed. In de tijd waarin we nu leven, waar we nog niet zeer veel weten over cryonisme en waar onder andere de derde wereld geld en hulp nodig heeft is het voor sommige niet moreel om geld aan zoiets als cryonisme te besteden door je te laten invriezen.

Experimenten

Een andere kwestie die speelt bij cryonisme, is het experimenteren met mensen of dieren. We kunnen nooit zeker weten of iemand succesvol ontdooit kan worden, als we nog nooit iemand ontdooit hebben. Er is al een aantal keren geëxperimenteerd met dieren. Dit is op zichzelf natuurlijk al een grote en veel besproken ethische kwestie. Maar er zullen in de toekomst – aangenomen dat cryonisme werkt – vast en zeker mensen onsuccesvol ontdooit worden. Er zal dus wel geëxperimenteerd moeten worden met mensen, of de cryonismetheorie nou werkt of niet. De vraag hierbij is natuurlijk of het wel ethisch verantwoord is om met mensen of dieren te experimenteren.

Deze ethische kwestie is echter al zeer vaak behandeld en houdt geen uniek verband met de cryonismetheorie. Deze kwestie zal daarom, ook al is er genoeg gespreksstof over, niet verder uitgewerkt worden.

Kans van slagen

De in dit verlengde liggende ethische kwestie is die dat de kans van slagen van cryonisme in de toekomst nog niet bekend is. Op dit moment is de kans nul procent dat mensen succesvol ontdooien. Er is namelijk nog geen enkel mens succesvol ontdooit. Zoals gezegd is het nog niet bekend hoe en of mensen in de toekomst succesvol ontdooit zullen worden. Wanneer er in de toekomst geconcludeerd wordt dat het onmogelijk is om mensen succesvol te ontdooien, zullen alle mensen die dik betaald hebben voor hun ‘overnachting’ zonder pardon begraven of gecremeerd worden. Ook hier kun je je afvragen of dit wel moreel geoorloofd is.

Bevolkingsdichtheid

Stel: de cryonismetheorie blijkt wel degelijk te werken, en het lukt om mensen succesvol te ontdooien en succesvol te genezen van hun doodsoorzaak zodat ze in de toekomst weer normaal kunnen functioneren. Cryonisme is op dat moment waarschijnlijk dusdanig populair geworden, dat er behoorlijk wat mensen klaarliggen om ontwaakt te worden.
Ook zal in de toekomst hoogst waarschijnlijk de bevolkingsdichtheid grootschalig toenemen. Zoals te zien is in de grafiek (FiguurC1), waren er in 2000 zo’n 6,1 miljard mensen op de wereld. In 150 jaar zal dit aantal waarschijnlijk verdubbelen.
Is het dan nog wel moreel verantwoord om de toch al grote bevolking nóg verder uit te breiden? Niemand weet hoe de toekomst eruit zal zien, is het dan wel goed om daar zomaar naar toe te gaan en jezelf daar ‘op te dringen’?

Cryonisme en geloof

Als laatste nog een erg belangrijke ethische kwestie. Dit is de kwestie van het geloof. Veel gelovigen, van het Christendom tot de Islamieten, zijn van mening dat iedere goede gelovige, na zijn of haar dood naar een nieuwe plek gaat. Naar de hemel. Hieronder volgen een aantal voorbeelden:
Joodse gelovigen, aanhangers van het Jodendom, denken dat wanneer het lichaam sterft, de ziel of geest naar de hemel gaat. Hier beginnen ze zeg maar een nieuw leven, de Olam Haba.
Moslims, aanhangers van de Islam, denken dat de overledene na het overlijden eerst nog een tijdje in op aarde blijft, in een slaaptoestand (de zogenoemde barzakh). Hierna komen de overledenen in hun hemel, een weelderige tuin die uit zeven lagen bestaat. Deze hemel heet al-janna.
Christenen, aanhangers van het Christendom, zijn van mening dat de overledenen na diens dood, óf in de hemel komt; wanneer deze persoon goed heeft geleefd, ofwel in de hel (of het vagevuur) komt; wanneer deze persoon niet goed geleefd heeft.
Wat deze drie geloven gemeen hebben qua opvattingen over het ‘leven na de dood’, is dat ze allemaal denken dat er een soort hemel is waar de geesten of zielen van de overledenen naar toe gaan. Hun zielloze lichaam blijft op aarde achter.
Dit is in strijd met de cryonismetheorie. Bij cryonisme zijn de mensen namelijk van mening dat er niet iets bestaat als een ziel of een geest. Er wordt gedacht dat mensen na hun dood in een stadium verkeren waarbij het lichaam aan het afbreken is. Wanneer dit snel genoeg gestopt wordt door middel van het invriezen van de overledene, zullen wetenschappers in staat zijn het bewustzijn en het gevoel etc. weer terug te brengen. Dit is onmogelijk wanneer er een hemel is waar de ziel naar toe gaat.
Op dit punt zijn geloof en cryonisme, zoals gezegd, in strijd met elkaar. De vraag hier is of het dan wel ethisch verantwoord is tegenover de gelovigen.

Al deze immorele kwesties, schetsen een negatief beeld van cryonic suspension. Om de kernvraag “is cryonic suspension ethisch verantwoord?” te beantwoorden, volgen hieronder nog een aantal positieve kanten van cryonisme.

Nieuwsgierigheid

De grootste wens van veel cryonisten (mensen die zich gaan invriezen of al ingevroren zijn), is om ooit (ergens ver weg in de toekomst) weer verder te leven. Ze worden hierbij gedreven door grote nieuwsgierigheid. Hoe ziet de toekomst eruit? Hoe kampen ze dan met de problemen van nu? Hoe zien je klein- klein- kleinkinderen eruit?
Als cryonisme lukt, en mensen weer succesvol kunnen presteren op onder andere mentaal gebied, zal deze droom voor de cryonisten van nu werkelijkheid worden. Deze mensen zullen waar krijgen voor hun geld en al hunnen vragen kunnen beantwoorden.

Toekomstige historie

Er weer vanuitgaande dat cryonisme blijkt te werken, komen we bij een volgende positieve kant van cryonic suspension. Historici van de toekomst zullen namelijk waarschijnlijk zeer verheugd zijn iemand uit het verleden te kunnen spreken. Op dit moment is de grootste wens van bijna iedere historicus, het verleden vragen te stellen. Met cryonisme kan zoiets zeer dichtbij komen.
Ook al wordt er op dit moment genoeg gedocumenteerd om deze periode voor toekomstigen zeer bereikbaar te maken, een live gesprek met iemand uit bijvoorbeeld 2000 zal voor historici waarschijnlijk van onschatbare waarde blijven.

Wetenschap

Tegenover het bij de nadelen genoemde ‘Experimenteren’, staat het volgende voordeel van Cryonic Suspension, namelijk vooruitgang op het gebied van wetenschap. Dankzij bedrijven als Alcor, is Cryonic Suspension een relatief goed onderzocht onderwerp in de wetenschappelijke wereld geworden. Ook al blijkt de cryonisme theorie ooit misschien niet te werken, de wereld is een hoop kennis over bijvoorbeeld het leven van een mens en over het stopzetten van alle lichaamsprocessen bij het invriezen, rijker. Ook wordt er nu mede dankzij cryonisme, meer onderzoek gedaan naar nanotechnologie en de mogelijke toepassingen hiervan op het gebied van het genezen van ziektes. Al met al geniet de wetenschap in het algemeen vooral voordeel aan cryonic suspension.

Conclusie

Over een subjectief onderwerp als dit, kan je geen hoofdvraagbeantwoordende conclusie schrijven, aangezien dit uiteenzettende verslag geen meningen bevat. Over dit ‘probleem’ wordt in de discussie meer aandacht besteed. Wel is er te concluderen dat er genoeg voordelen, maar ook veel (ethische) nadelen kleven aan cryonic suspension. Elke kant heeft zijn eigen argumenten, een historicus zou waarschijnlijk zeggen dat er meer voordelen zijn terwijl een dierenrechten activist waarschijnlijk juist tegen cryonisme zal zijn.

Discussie

Hoe dood is dood?

Een veelgehoorde definitie van cryonic suspension, is dat deze methode dode mensen weer tot leven kan laten wekken. Maar wat is dood? Cryonisten gebruiken een andere definitie voor ‘dood’ dan de meeste mensen of de wet handhaaft. Hieronder volgen verschillende definities van dood.

• Hersendood / Biologisch dood / Wettelijk dood: Geldt wanneer de hersenen, hersenstam en het verlengde merg volledig, definitief en onomkeerbaar verloren zijn gegaan. Deze definitie wordt ook gebruikt om op wettelijk gebied iemands dood vast te stellen.
• Klinisch dood: Geldt wanneer de spontane bloedsomloop, de ademhaling en het bewustzijn ontbreken. Wanneer het niet lukt dit terug te brengen, zal kort hierop de biologische dood volgen.
• Cryonisch dood: Cryonisten hebben een andere definitie voor dood. Hierbij geldt dat iemand pas dood is als het lichaam dusdanig beschadigd is (door celafbraak na de hersendood) dat het lichaam op technisch gebied op geen enkele wijze weer in dezelfde staat herstelt kan worden. Het is voor cryonisten daarom van cryonisch levensbelang om na hun biologische dood, zo snel mogelijk de afbraak van cellen te stoppen – door het lichaam in te laten vriezen.

In dit werkstuk zal er hier en daar wel wat verwarring ontstaan door de verschillende definities van dood en levend. We hebben geprobeerd dit zo goed mogelijk te vermijden.

Conclusie

Zoals te lezen: het invriesproces blijft maar verbeteren en verbeteren. Het einde is nog lang niet in zicht. Toch gaat het vooral om het decryonisatieproces, en ook dat is nog lang niet in zicht. Wel is al bekend in welke richting we gaan zoeken: nanotechnologie en brain uploading, maar er is nog niks concreet gemaakt of in de praktijk gebracht. En toch blijft volgens de cryonisten een medische behandeling die berust op theorie nog altijd beter dan de verbranding van het lichaam. Dan is er immers helemaal geen kans meer op overleving.

De auteur weet nog niet of hij zelf cryonist wil worden. Hij vindt het idee nog steeds vreemd en ver van hem af staan, bovendien lijkt de kans op overleving hem wel heel erg klein. Wel vindt hij cryonisme ethisch verantwoord; iedereen moet zijn eigen keuze kunnen maken als dit niet direct het leven van anderen inperkt.