Helpt relativeren lichter te leren denken?

Om een antwoord te kunnen geven op de vraag of je lichter kunt leren denken, is het goed om het ‘lichter denken’ eerst eens uiteen te zetten. Pas als je je realiseert wat ‘lichter denken’ daadwerkelijk wil zeggen, is het mogelijk om na te gaan of je dit kunt leren. Als het al een rol speelt in het leven is de volgende vraag mogelijk wat de toegevoegde waarde is van lichter kunnen denken.

Wat is ‘lichter denken’?

Kortweg heeft ‘lichter denken’ met relativeren te maken. Het is enorm belangrijk om het leven te relativeren, want door te relativeren haal je een mogelijk zware lading af van bepaalde denkbeelden, kwesties die momenteel spelen of het leven zelf. Een lading die op je drukt en je kan beperken in je uiteindelijke handelen.

‘Lichter denken’ is ook jezelf met name niet altijd te serieus nemen. Jezelf altijd maar serieus nemen kan de druk op jezelf verhogen en je wendbaarheid doen laten afnemen. Het leven kan voor mensen soms zwaar aanvoelen. Natuurlijk gaat het om de balans en gaat het er niet om om jezelf continu op de hak te nemen of ieder serieus gesprek weg te wuiven. Het gaat er meer om dat je leert kijken naar de betrekkelijkheid van jezelf en het leven. Je (belemmerende) overtuigingen leren los te laten en mogelijk andere gedachten de ruimte te geven.

Betrekkelijkheid van het leven

Als je er echt voor openstaat, is de betrekkelijkheid van het leven in kaart te brengen door enkele gedachten de revue te laten passeren, zoals:

• Jezelf als stipje op de wereldbol te zetten. Dan zie je dat je slechts één van de vele miljarden bent.
• De invloed die je uit kunt oefenen is in een cirkel om je heen te tekenen.
• Veel geld en macht verzamelen kan, maar waarom zou je? Voor die paar jaar dat je op de wereld bent en voor wie doe je het eigenlijk?
• Je druk maken om dingen die er niet toe doen of zeurende mensen aanhoren en je het plezier van het nu af laten nemen.
• Hoeveel zin heeft het als ik koste wat het kost iets door duw wat vanzelf vooruitgaat als ik het loslaat?

Zodra je de betrekkelijkheid van deze processen echt in gaat zien (en gaat voelen in je lichaam), maak je het gemakkelijker voor jezelf en opent het nieuwe deuren. Het brengt je nieuwe denkbeelden en valt er mogelijk zomaar dat denkbeeldige juk van je schouders. Daarmee niet gezegd dat je geen verantwoordelijkheid moet nemen, maar je neemt niet de zorg voor de wereld op je. Je bent alleen verantwoordelijk voor jezelf en je eigen acties (met alle betrekkelijkheid die daarbij hoort) en als je mensen bijvoorbeeld domme dingen ziet doen kan je het aangeven … maar het is niet je verantwoordelijkheid.

Wat doet lichter leren denken met je?

Ruimte in de geest

Als het basisidee over ‘lichter denken’ je helder is, is het de vraag in hoeverre de mens ook daadwerkelijk in staat is om echt lichter te leren denken. Het lichter leren denken gaat hand-in-hand met het relativeren. Immers, je gaat de betrekkelijkheid van allerlei zaken inzien en vergroot de kans dat je uit het ronddolen in je eigen gedachten kunt stappen (zie het als een vorm van uitzoomen op de wereld).
Neem de gedachten rond de betrekkelijkheid van het leven meerdere keren door, net zolang tot je het gevoel erbij hebt wat het betrekkelijke is van de antwoorden die je zelf geeft.


Als je ruimte in je hoofd krijgt, geeft dat een soort helderheid die je weer helpt vanuit andere gezichtspunten ergens naar te kijken. Maar het kan je ook meer in het hier-en-nu brengen en dat geeft weer ruimte voor genot over de kleine dagelijkse dingen van het leven die de hele dag om je heen gebeuren. De kleine dagelijkse dingen die anders mogelijk aan je voorbij gaan zonder er acht op te slaan, maar wel bij kunnen dragen aan dat lichtere denken.

Positief

Het lichter leren denken geeft ook antwoorden op hoe je in het leven staat c.q. hoe je er tegenaan kijkt. Het glas zal vaker half vol zijn dan half leeg. Probeer in dit leerproces altijd voor ogen te houden hoe de andere kant eruit ziet als je van het negatieve uitgaat. Wat niet wegneemt dat als je intuïtie je meegeeft dat iets negatief uitpakt, je dit echt niet hoeft te negeren (naïviteit is iets anders!). Maar standaard uitgaan van het ergste onder het motto: “Zei ik toch al…” is eigenlijk meer een paardenmiddel en is meer een vorm van jezelf indekken, dan vanuit een open geest je gevoel toe te laten.

Door het je eigen te maken dat je vanuit het “half lege glas” kunt kijken, maar net zo goed vanuit het “half volle glas”, geeft je geest je ruimte om de andere kant te bekijken zonder vooroordelen. Door het maar vaak genoeg te doen, komt er ruimte vrij om te beginnen met de “half glas vol-zijde”.

Wat is perfect?

Perfectie wordt enerzijds als een deugd gezien en anderzijds als een enorme last. Immers, wanneer is iets perfect? De perfectionist kan het niet aangeven, want hij of zij is altijd bezig met het nog beter maken. “Goed” is “goed genoeg” bestaat niet. Tenzij je uitgaat dat het leven perfect is zoals het is. Dat geeft je een maatstaf en geeft direct een definitie aan zaken als leven, dood, geluk, liefde en gezondheid. Wat immers al die aspecten van “het leven” zijn.

Het streven naar perfectie wordt een stuk lichter als je niet continu de maatstaf hoger hoeft te leggen. Als een vorm van perfectionisme in je zit, maak je het jezelf een stuk gemakkelijker door zo nu en dan slechts de graadmeter te hanteren. Dit is een proces dat tijd kost, want het moet eerst als het ware in je genen terechtkomen dat er een nulmeting is die al als “perfect” gezien kan worden. Dit zijn processen voor een lange adem, want de meeste mensen realiseren zich pas gaandeweg het leven dat ze zo perfectionistisch zijn. Processen die op een dergelijk moment al diep ingeworteld zijn.

Gelukkig zijn

Gelukkig zijn is abstract, want wat voor de een gelukkig zijn wil zeggen, hoeft dat helemaal niet voor de ander te zeggen. Gelukkig zijn meet je niet af aan wat een ander heeft of hoe deze leeft, maar is een intrinsiek gevoel. Een gevoel waar je geen meetlat naast kunt leggen en wat dus moeilijk te duiden is. Wat je wel kunt doen als je weinig gevoel van echt geluk kent, is jezelf vragen stellen wat je een gelukzalig gevoel zou kunnen geven. Gewoon willekeurige zaken. Aansluitend is het goed om na te denken waarom je dit gevoel zo weinig (of nooit) overkomt en wat jij er zelf aan zou kunnen doen. Niet de wereld is hier verantwoordelijk voor, maar jijzelf. Dergelijk processen zijn ook vaak zinvol met een onbevooroordeeld iemand door te menen. Een coach of therapeut.

Scepsis

Bij het "aan het werk zetten" van de geest op bovengenoemde wijze, is bijna als vanzelfsprekend een flinke dosis scepsis aanwezig. Sceptici die het als een soort psychologie van de koude grond ervaren en dergelijke veranderprocessen niet realistisch vinden. Maar ook het mogelijk niet als mogelijkheid zien dat de geest zoveel invloed op de mens kan hebben en je als mens eigenhandig dit proces kunt beïnvloeden.

Het is goed om ook die andere kant van dergelijke processen te belichten en voor jezelf pas dan verder te gaan als je die andere kant voldoende belicht hebt. Het is niet tastbaar en het geeft, na het in gang zetten, ook niet direct resultaat. Logisch dat er een grote groep mensen hier niets mee kan. Wil je het kans van slagen geven, dan heeft het pas zin als je doordrongen bent van het feit dat je echt wilt veranderen.

Tot slot

Gezegend ben je als je het lichter kunnen denken van nature in je hebt, maar volgens deskundigen kan je het jezelf ook eigen maken als het niet in je natuur zit. Het kan een verrijking zijn van je leven als je in staat bent die draaiing aan je leven te kunnen geven.