De stilte in jezelf

In een drukke maatschappij is het bijna als vanzelfsprekend dat de meeste mensen meegaan in de stroom van alledag. Het gaat vaak vanzelf, je groeit er mee op. Dit neemt echter niet weg dat je het niet verplicht bent en je kunt er dus ook voor kiezen hier niet in mee te gaan. Die keuze voelt echter niet bij iedereen als een vrije keuze, simpelweg omdat die alsmaar doorstromende rivier – waar iedereen in mee gaat – je geen ruimte geeft voor stilte. Toch is zo nu en dan “de stilte in jezelf” noodzakelijk. Ten eerste is het noodzakelijk om weer op te laden en ten tweede geeft het ook een bepaalde rust om over zaken na te denken, inspiratie op te doen of gewoon even helemaal niets. Je hoeft immers niet altijd bezig te zijn. Dat is ook iets wat in de alsmaar doorgaande stroom ondergeschikt is geraakt. Waar de een het een “rustdag” noemt zal de ander het “even helemaal niets” noemen, maar het komt op hetzelfde neer. De vraag is echter voor steeds meer mensen: “Hoe doe je dat?”

Activiteit helpt om tot innerlijke stilte te komen

Het klinkt wellicht niet als vanzelfsprekend, maar als je lichamelijke activiteiten ontplooit, dan komt je geest tot rust. De concentratie ligt op je lichaam, wat allerlei zaken gecoördineerd moet doen. Activiteit als in wandelen, handlopen of een andere sport waar geen tijdslimiet of anderszins op zit.

Maar activiteit kan ook in dansen zitten, waarbij het natuurlijk niet samen moet gaan met letten op danspasjes of iets dergelijks, maar lekker vrij dansen of het ritme van de muziek. Je lichaam voelen op ritmische melodieën of met een lekker stevige beat. Laat het lichaam haar gang gaan, zonder er bewust bij stil te staan.

De drukte of de stilte van de natuur opzoeken?

Of als je door een drukke winkelstraat loopt en je ziet die mensenmassa op je afkomen, maak er dan een spel van om door de “gaten” in de massa naar je punt van bestemming te dansen. Plots lijkt het als vanzelf te gaan of je zoekt de natuur op en gaat daar lekker lopen. Als je al lopend in je hoofd een fijne melodie hoort, ga je bijvoorbeeld in het ritme lopen van deze melodie of je visualiseert in je hoofd dat je het pad al dansend aflegt.

Stilte in stilte opzoeken

Voor wie moeite heeft om de lichamelijke activiteit tot stilte te laten leiden - realiseer je dan dat je niet echt goed in contact staat met je lichaam - kan je natuurlijk ook letterlijk de stilte opzoeken. Je laat je ogen slechts alles gadeslaan, zonder in gedachten te geraken. Die kans zit er vaak in, maar probeer alles slechts te zien, te accepteren en verder te gaan.
Zo kan je in de duinen gaan lopen of zoek het bos op. Laat diertjes, de wind of zon langs je heen gaan. Zie het en laat het daar bij.

Als je je concentreert op wat je hoort, is het in de natuur meestal een oorverdovende stilte. Je hoort wel van alles, maar alles voelt heel normaal en natuurlijk aan. Alsof het onderdeel uitmaakt van het geheel. Dit geeft ook direct weer dat de natuur daadwerkelijk, als vanzelfsprekend, onderdeel uitmaakt van deze aarde. Geen “gemaakte” geluiden en dus storen ze eigenlijk nooit.

Zoek je grens op

Als je er voor jezelf uit bent, dat je zo nu en dan die ratrace wilt verlaten, dan is het van belang dat je je grenzen kent. Deelname aan de ratrace bepaal je zelf en als je er aan deel wilt nemen, is dat op zich niet erg. Waar je alleen rekening mee moet houden, is dat je weet waar je grenzen liggen en je dus ook niet in de verleiding komt om jezelf voorbij te rennen.

Je moet dus even voor die grens blijven en weten wanneer je de stilte in jezelf op moet zoeken. De stilte in jezelf opzoeken en er invulling aan geven, wil eigenlijk ook zeggen dat je de balans nodig hebt. De balans is nodig om op te laden, inspiratie op te doen, voelen dat je nog leeft (vandaar ook de fysieke aspecten) en je hoofd “vrijaf” te geven.

Conclusie

Het is geen abracadabra of zweverig gedoe. Het is niet meer of minder dan jezelf kennen en dat wil zeggen weten hoe je hoofd werkt, hoe je lichaam werkt, alles voelen/ervaren en handelen. Als je dit in balans doet, gaat het goed. Toch gaan we vaak net over die grens, even een spoedje, even nog een extra uurtje werken, even nog wat zaken afwerken … de “smoezen” kennen we wel en we weten dat we er geen gewoonte van moeten maken, en toch gaan we er vaak in mee.
Bewust bezig zijn met je balans is heel menselijk en houdt je bovendien langer op de (gezonde) benen.