Landbouw in China

De landbouw in China is eigenlijk opgedeeld in 3 fasen. De eerste fase is de historie van het grootgrondbezit tot 1949 en uiteindelijk de ontwikkeling na 1976. Landbouw is in China nog een heel belangrijke tak van de economie. Bijna de helft van China heeft nog iets met landbouw te maken, in het westen is dat minder dan 5%. Dit is regionaal heel verschillend, er zijn gebieden waar iedereen boer is en gebieden met bijna geen boeren. Door de grote klimatologische verschillen zijn er ook veel landbouw verschillen. In het zuiden wordt veel rijst verbouwd. Naar het noorden toe wordt dat minder. China is een land van akkerbouw en niet van veeteelt. De Chinese landbouwtechnologie staat op een hoog niveau, omdat ze steeds betere producten willen.

De historie van de landbouw tot de revolutie in 1949

De Chinese samenleving bestond uit 3 groepen:

1. De landadel, dit was 1% van de bevolking dat 3/4 van de landbouwgrond in zijn bezit had.
2. De middenklasse met een eigen stukje grond, dit bestond uit zo'n 9% van de bevolking.
3. De landloze boeren, dit is de grootste groep met zo'n 90% van de bevolking.

Als een paar mensen veel grond hebben heet dat grootgrondbezit. Dit stukken land werden in kleine stukjes verpacht aan boeren, dit heet deelpacht. Elke tegenslag die boeren hadden betekende ziekte, dood en ellende. Er dreigde altijd hongersnood. Soms ging dat zó ver dat ze in opstand kwamen. Ze vielen de villa's van de grootgrondbezitters aan. De revolutie betekende een ommekeer; grootgrondbezitters werden of vermoord of verdreven. Hierna kwam er een landhervorming: men probeert de opstandige boeren tevreden te stellen met een stukje grond. Dit leidde tot niks, want de boeren hadden geen geld dus moesten ze zaaigoed, mest en andere benodigdheden lenen. Als ze het niet terug konden betalen moesten ze het stukje grond weer teruggeven.

Na de revolutie: de stichting van landbouwcommunes

De eerste stap was dat de landadel vertrok en elke boer zijn eigen stukje land kreeg, maar dit werkte niet omdat boeren nog steeds zaaigoed etc. moesten lenen en zij dit niet terug konden betalen. De voedselproductie most omhoog, omdat steden voedsel moesten hebben, maar die steden moesten er dan wel eerst komen. Doordat er steden moesten komen was het ook logisch dat er fabrieken kwamen.

De stichting van landbouwcommunes is opgedeeld in 3 stappen:

• Stap 1: Het uitdelen van stukjes grond aan de boeren
• Stap 2: Het oprichten van coöperaties; de boeren moeten nu gaan samenwerken!
• Stap 3: Het oprichten van landbouwcommunes: dit is het einde van privébezit.

Een landbouwcommune is een bestuurlijke eenheid van 5 à 6 dorpen die een landbouwbedrijf vormen: de boeren komen dan in loondienst. De landbouwcommunes zorgen voor mechanisering en het zorgt ervoor dat alle landgrenzen worden opgeheven. Dit heeft geleid tot productieverhoging. Een landbouwcommune staat model voor het Chinese communisme. Dit heeft 4 functies:

1. economisch
2. politiek
3. sociaal
4. defensief

De economische functie: De landbouwproductie moest verhoogd worden. Dit is te bereiken door mechanisatie en door het maken van nieuwe irrigatiewerken. De verhoging van de landbouwproductie was nodig voor de steden, die ook eten nodig hadden. Middelbaar onderwijs, ziekenhuizen en andere diensten werden verdeeld per landbouwcommune. Elke commune was verplicht om fabriekjes te maken, dus er was ook een verhoging van de industriële productie.

De politieke functie: De nieuwe modelburger moest worden gecreëerd, deze modelburger was zowel boer, arbeider als soldaat. Elke directie van de landbouwcommune was supercommunistisch.

De sociale functie: Alle burgers zijn gelijk, dus ook de vrouwen! Er komen pensioenen en op deze manier krijgen kinderen een andere rol, omdat ouderen niet alleen meer afhankelijk zijn van hun kinderen.

De defensieve functie: er kwam een boerenleger. Ze hadden geen geld voor wapens enzovoort, maar er waren heel veel mensen dus als die allemaal in het leger zaten was er toch nog hoop.

Dit systeem draaide tot het einde van de jaren '80. Toen kwam er weer een vrije markt voor landbouwproducten. Landbouwcommunes konden nu zelf hun prijzen betalen, daarvoor was er een vaste prijs. De ophef van de communes was goed voor de boeren. China is niet afhankelijk van de import, omdat ze zelf genoeg kunnen importeren.

Een voorbeeld van een megaproject dat met behulp van massale inzet van arbeidskrachten via de landbouwcommunes werd gerealiseerd:

1. Stuwdam
2. Stroomopwekking
3. stuwmeer
4. herbossingsprojecten
5. terraceren
6. irrigatiekanalen
7. elektrificatie
8. fabrieksteden

Er wordt een stuwdam gebouwd op een geschikte locatie, dit houdt in dat een rivier tijdelijk omgelegd moet kunnen worden. De dam moet veranderd worden in de aardkorst en er moeten geen problemen zijn met aardbevingen. Er moet een rivier zijn met een geleidelijke aanvoer van water. In deze dam zijn gigantische hallen met turbines, dit zijn wielen die door de stroming van water gaan draaien en daardoor voor stroomopwekking zorgen. Achter deze dam ontstaat een stuwmeer. De voordelen van zo'n dam is dat er veel water is voor elektrische stroomopwekking en voor de irrigatie. Er is stroomafwaartse waterbeheersing en het wordt een handelsweg. Er zijn ook nadelen namelijk dat er een groot oppervlak gebruikt wordt, wat ten koste gaat van de landbouwgrond. Veel mensen moeten door dit project verhuizen naar andere gebieden. Het stuwmeer is een plas met stilstaand water en soms moeten er dijken gebouwd worden.

Door de aanleg van deze stuwdam zijn er veel kale hellingen die gevoelig zijn voor bodemerosie, daarom worden er nieuwe bossen aangelegd. Ook moeten ze gaan terraceren, dit houdt in dat er trapjes gemaakt worden. Bodemerosie moet ter alle tijden voorkomen worden zodat het stuwmeer niet dicht gaat slibben. Ook moeten er irrigatiekanalen aan worden gelegd, vooral voor de landbouw. Doordat de stuwdam voor zeer veel elektriciteit levert is er genoeg voor fabrieken, hierdoor ontstaan de zogenaamde fabrieksteden.

De ontwikkelingen na de dood van Mao in 1976

Tijden Mao had de landbouwcommune niets te zeggen, alles werd voorgeschreven, omdat Mao vond dat de overheid hier grip op moest hebben. Boeren hadden wel stukjes grond, maar mochten niet handelen. Na de dood van Mao hebben de landbouwcommunes veel meer zelfstandigheid. De belangrijkste verandering was dat boeren op de markt mochten staan. Er waren wel prijsafspraken, dit roept dan weer op tot een zwarte markt. China is een zelfvoorzienend land, ze hebben geen import nodig omdat ze genoeg produceren.