Wereldzielen zien geen kaders

Wellicht een utopie of enig moment toch niet meer? Geen oorlogen, geen grenzen, maar één volk. We zien het nu nog slechts in de science fiction films, waar de bewoners van de aarde eensgezind op zoek gaan naar andere volkeren in het universum. Waar geen geld meer is, want iedereen is gelijk. En iedereen heeft voldoende om te leven en het leven is ingericht op verdere ontwikkeling én het ontdekken van nog meer zielen in het universum. Vooralsnog een utopie, maar niet voor wat betreft al die aspecten. Er zijn wel steeds meer wereldzielen. Mensen die niet gekaderd worden door één geloof of politieke stroming, verschillende huidskleuren of door landsgrenzen en talen, maar de mens als één zien. Eigenlijk is dat wel een heel comfortabel gevoel en toch werkt het voor het overgrote deel van de mensheid (nog) niet zo.

De wereldzielen, zoals ze ook wel eens genoemd worden, zijn mensen die leven zoals alle andere mensen. Toch is er wat anders en dat andere aspect zit hem in de gedachtegang en de manier waarop ze het samenleven beleven. De een houdt het voor zich en de ander spreekt het uit. Boeken, lezingen en af en toe zelfs in een documentaire.

Één overtuiging

Niet al die afzonderlijke religies die op zich niet oproepen tot extremisme, maar wat helaas wel de uitwassen oplevert. Een levensovertuiging waar iedereen zich prettig bij kan voelen en daar hoef je niet gelovig (welke religie dan ook) voor te zijn. Een overtuiging dat bijvoorbeeld ieder mens gelijk is en geld slechts een ruilmiddel is. Als we allemaal genoeg hebben om goed van te leven, dan is status niets meer en kom je mogelijk toe aan het gegeven dat eigenwaarde niet uit een duur huis of grote auto komt, maar uit jezelf. De persoonlijke ontwikkeling zal in een dergelijke omgeving zeker gestimuleerd worden.

Evolutionair zijn er verschillen

Een probleem is vooralsnog de evolutionaire verschillen, wat ook de problemen in de westerse maatschappij met zich meebrengt. Een Turks gezin in Nederland is veelal afkomstig uit het arme achterland (het meer oostelijke gedeelte) van Turkije. Deze Turkse mensen zijn ook niet te vergelijken met de Turken uit bijvoorbeeld Ankara of Istanboel. Als je deze samenbrengt kan je er de klok op gelijk zetten dat er problemen komen.

Spiral Dynamics

Het model van Spiral Dynamics laat zien dat je in de schalen zoals deze benoemd zijn in dit systeem wel wat op kunt schuiven, maar als de kloof te groot is er altijd problemen uit voort zullen vloeien. De wereldbeleving van de mensen ligt te ver uit elkaar. Maar ook hiervoor geldt dat er natuurlijk uitzonderingen zijn en die kloof wel overbruggen. Bovendien, als er verschillende generaties in die “nieuwe” cultuur geboren worden en opgroeien verwaterd het oorspronkelijke beeld. Maar haal je er in bijvoorbeeld twee generaties absoluut niet uit.

Hoe te leven?

Hoe je moet leven, bepaal je natuurlijk helemaal zelf. De verschillende religies geven “regels” mee en als je deze op een hoop gooit, komen ze voor een groot deel overeen. Maar ook als je religies loslaat en je alleen geloof hebt in het leven NU, zijn er aspecten die overeen komen. Nu genieten van het leven, je inzetten voor datgene wat je doet, je medemens niet aan zijn lot overlaten en een enigszins geregeld leven leiden. Dit laatste heeft natuurlijk ook gewoon te maken, wat goed voor je lichaam en geest is. Je lichaam raakt eerder “op” als je dit nooit of nauwelijks doet, wat overigens ook een keuze kan zijn.

NU!

Wat overal in terugkomt, is leven in het nu, iets wat we steeds verder naar de achtergrond verdringen. Immers, we moeten vooral zoveel als mogelijk in een zo kort mogelijk tijd (met name van onszelf). Multitasken lijkt door de westerse wereld uitgevonden, maar je gaat aan een aantal essentiële zaken voorbij als je hieraan mee doet. Namelijk het echt genieten van alles wat je doet! Dit kost namelijk tijd, dit moet je tot je binnenste door laten dringen en het ervaren en dat gunnen we onszelf niet.

Toch kan dit een begin zijn, want als je leert te genieten van alle momenten en of dat nu winkelen is, je werk, een wandeling in het park of het klaar maken van het eten… de beleving van wat je ervaart als je iets doet, is een eerste begin om dicht bij jezelf te komen. Te beseffen dat niet alles nu per se direct hoeft, maar je het leven overzichtelijk maakt en volgtijdelijk te werk gaat. Het maakt de mens tevredener en daarmee verhoog je ook de tolerantie / acceptatiegraad, bovendien krijgt de geest meer ruimte en kan de creativiteit gestimuleerd worden.

Tot slot

Als je onderzoek doet is het grappig te merken dat sommige mensen al “wereldzielen” van zichzelf zijn en misschien noemen ze het zo niet of beseffen ze het niet eens, maar men is het wel. Deze mensen leven zo en spreken er misschien slechts in de eigen omgeving over. Niet iedereen hoeft boeken te schrijven of lezingen te geven of documentaires te maken. Als iedereen die kleine olievlek op een eigen wijze kan laten groeien, zullen ooit die olievlekken elkaar enig moment raken… en dat is een mooi vooruitzicht.