Heroïne, de werking en de gevolgen van heroïne

Heroïne is een harddrug en een kleurloos, geurloos en bitter smakend opiaat en het is bereid uit morfine dat op zijn beurt word gemaakt uit de opium die van de papaverplant gewonnen word. Heroïne werd gemaakt om van het probleem af te komen dat morfine te verslavend was. Helaas bleek heroïne nog veel verslavender dan morfine te zijn. In dit artikel leggen we uit wat voor werking heroïne heeft op het lichaam en wat de gevolgen ervan zijn.

De geschiedenis van Heroïne

Heroïne werd ontdekt in 1898 door een duits bedrijf. Zoals je net al las werd het gemaakt van morfine. Morfine op zijn plaats werd uit opium gehaald. Dat is het gedroogde melksap van de onrijpe zaadbol van de papaverplant: 'papaver somniferum'. Deze planten groeien onder andere in Iran, Irak, Afghanistan, India, Birma, Thailand en Zuid-Amerika.

In 1525 werd opium al als medicinaal drankje geintroduceerd. Het heette laudanum en was gemaakt van alcohol en opium. Dit drankje werd erg populair. Het werd gebruikt als slaap- en pijnstillend middel. In 1803 wist een duitse apotheker morfine uit opium te maken. Ook dit middel werd gebruikt tegen chronische pijnen en slapeloosheid. Ook mensen die van hun laudanum-verslaving af wilden komen namen morfine. Omdat morfine nog krachtiger en verslavender is als opium had dit dus geen enkel effect. Het werd pas echt duidelijk hoe verslavend morfine was, toen er duizenden soldaten verslaafd terugkeerde na de Amerikaanse burgeroorlog.

In 1898 werd in duitsland heroïne ontdekt. Heroïne was veel sterker dan morfine. Vandaar ook de naam 'heroïne'. Dit betekent namelijk in het duits heldhaftig of krachtig. Om van de morfine verslaving af te komen werd er heroïne gebruikt. Hier kreeg men pas in de gaten hoe verslavend heroïne was toen het al te laat was. De heroïne werd vroeger het meest ingebracht met spuiten maar tegenwoordig door de angst voor aids vergrijst deze manier van gebruik. Nu word het vooral gerookt.

Tegenwoordig is heroïne niet populair onder jongeren. Het aantal jonge gebruikers is heel erg klein. Het aantal verslaafden is stabiel en vergrijst. Nederland doet momenteel experimenten met heroïne-verslaafden. Er wordt dan heroïne voorgeschreven door een arts. Hierdoor kunnen verslaafden een stabieler leven lijden en begeven ze zich minder in het criminele circuit.

De papaverplant

Uit de bol van de papaverplant (ook wel papaver somniferum genoemd) wordt opium gewonnen. Hiervan worden onder andere de volgende stoffen gemaakt: morfine, codeïne, en noscapine. Heroïne wordt gemaakt uit morfine. Het zijn mooie sierbloemen om in de tuin te hebben. Ze moeten wel veel zon hebben en weinig wind, anders krijg je erg kale bloemen.

Cellulaire werking

De belangrijkste effecten die een gevolg zijn van heroïne gebruik zijn: genot, verdoving van pijn en onderdrukking van de ademhaling. Ons lichaam bezit receptoren. Opiaten binden zich aan deze receptoren. Maar het lichaam heeft ook een eigen stof die zich aan receptoren bindt. Deze stof heet endorfine. Deze stof bestrijd pijn maar het word snel afgebroken waardoor er nauwelijks kan is op verslaving. Heroïne word in het lichaam omgezet in morfine. De natuurlijke neurotransmitter endorfine word door de morfine geimiteerd.

De heroïne die beinvloed de hersenen op veel manieren. Het is onderverdeelt in de drie belangrijkste onderdelen:

• Genot
• Verdoving
• Ademhaling

Bij normale manier van het ontstaan van genot zijn er drie typen neuronen betrokken. Namelijk endorfine neuronen, GABA neuronen en dopamine neuronen. Als er sprake is van een normale situatie word dopamine continu afgegeven aan de hersenen. De afgifte van dopamine kan worden gestimuleerd en worden geremd. De neurotransmitter GABA remt de afgifte van dopamine. Je ziet dat de transmittorstoffen uit het GABA-neuron een signaal(rood) afgeven in het Dopamine-neuron. Dat signaal houd het signaal van de dopamine-neuron(groen) tegen. Endorfine neuronen geven endorfinen af en deze binden de zich aan het GABA neuron waardoor de afgifte van GABA word geremd, dus word de productie van dopamine minder geremd. Deze afgifte stimuleerd dus de productie van dopamina. Je ziet dat de endorfine een signaal(rood) afgeeft die het signaal voor de productie van GABA(groen) blokkeert. Endorfinen kunnen zich echter ook aan dopamine neuronen binden, hierdoor word de productie van dopamine geremd. Je ziet dat de endorfine een signaal(rood) afgeeft dat het signaal van de dopamine(groen) blokkeert. Zonder heroïne in de hersenen wordt dit remmen en stimuleren in evenwicht gehouden.

Als er wel heroïne in het lichaam zit wordt het omgezet in morfine. Morfine heeft dezelfde werking als endorfine en bind zich dus stevig aan het GABA neuron. Net als in afbeelding 3. Daardoor word er meer dopamine afgegeven waardoor je je prettig voelt. In tegenstelling tot endorfine word morfine heel erg langzaam afgebroken, waardoor het plezierige gevoel aanhoud. De morfine remt ook de signalen van de dopamine-neuronen door zich aan het dopamine neuron te binden. Zoals ook gebeurd in afbeelding 5, maar dit is te weinig remming en daardoor wordt afgifte van dopamine niet onder controle gehouden. Dit is zonder heroïne wel het geval. Dit is dus het effect van heroïne.

Bij pijn word er een pijnsignaal doorgegeven. In een normale situatie word er endorfine aan de neuronen gebonden die hier aan te pas komen, waardoor het pijnsignaal minder sterk word. Vervolgens worden de endorfinen onmiddellijk afgebroken. Als er heroïne in het lichaam zit dan word dit omgezet in morfine. Morfine bind zich ook aan het neuron dat verantwoordelijk is voor het doorgeven van het pijnsignaal. Hierdoor word het signaal ook verzwakt maar op een veel sterkere manier omdat de morfine veel langer aan de receptoren zit voordat het word afgebroken. Daar bovenop komt nog dat morfine ook op het aangrenzende neuron gaat zitten, en dus voorkomt dat het verzwakte signaal ook niet word doorgegeven. Bij de normale situatie van ademhalen word het ademhalingsritme geregeld door neuronen in de hersenstam. Bij een tekort aan zuurstof word er naar de ademhalingsspieren een signaal afgegeven dat ze moeten samentrekken, hierdoor blazen de longen zich op en krijg je voldoende zuurstof binnen. Als je heroïne gebruikt wordt het signaal voor zuurstoftekort geremd, waardoor je ademhaling veel rustiger word. Bij een overdosis stopt je lichaam zelfs met ademen, omdat het geen signaal meer krijgt dat het zuurstof nodig heeft. De signalen vanuit je longen, dat er niet genoeg zuurstof is, worden door de morfine in het lichaam geblokkeerd. Aangezien je ademhaling automatisch word geregeld door het zenuwstelsel stik je dus gewoon.

Iemand die heroïne voor de eerste paar keer gebruikt kan last hebben van braken, duizeligheid, misselijkheid, jeuk, hoofdpijn en een vreemd gevoel in het hoofd. Dit komt omdat het de hersenen niet gewend zijn om allerlei signalen die het normaal gesproken krijgt, niet of verzwakt binnen te krijgen. De morfine die in het lichaam werkt zorgt ervoor dat de gebruiker een sterk verdovende werking voelt. Als de gebruiker niet meer zo'n last heeft van de bij-effecten, geeft heroïne een heel aangenaam effect. De persoon die gebruikt voelt zich er ontspannen. Ook verdriet, pijn, angst, honger en kou worden niet meer gevoeld. Al de signalen van verdriet, pijn, angst, honger en kou worden op dezelfde manier als pijn gedempt door de morfine en komen dus niet of heel erg afgezwakt aan in de hersenen. Na gebruik werkt heroïne zo'n 4 tot 6 uur. Natuurlijk hangt het effect wel af van de gebruiker, het aantal keren dat degene heroïne gebruikt, over welke periode het gebruikt word, in welke hoeveelheden dat gebeurt en de manier waarop. Het lichaam went erg snel aan heroïne. Dus men moet steeds meer gebruiken om het gewenste effect nog een keer te beleven. Geestelijk kan je erg verslaafd raken aan heroïne omdat het je de “slechte” dingen in het leven niet laat voelen. Een nadeel is dat iemand na gebruik de realiteit niet meer gezellig, leuk en mooi kan vinden. Waardoor deze persoon opnieuw en opnieuw heroïne zal gaan gebruiken.

Lichamelijke gevolgen

De schade die heroïne in je lichaam veroorzaakt valt in die zin mee, dat het geen organen en/of weefsels aantast of beschadigt. Een effect van heroïne op je lichaam die na het gebruik naar voren komt is vertraging van de hartslag en ademhaling. Ook worden je pupillen tot speldenknopjes verkleint. Dit komt omdat een paar gebieden in de hersenen je pupilopening regelen en de signalen niet goed doorkomen, aangezien ook deze signalen worden ‘uitgedoofd’ door de morfine. Een ander effect dat optreed is dat heroïne de darmwerking remt. Daarom werd opium vroeger gebruikt tegen diarree. Tegenwoordig hebben veel heroïne-verslaafden last van verstopping. Ook de lichaamstemperatuur daalt.

Wat bij andere middelen minder is en bij heroïne vrij erg is dat er lichamelijke afhankelijkheid optreedt. Zodra de drug is uitgewerkt gaat het lichaam ontwenningsverschijnselen vertonen. De gebruiker voelt zich ziek. Vaak heeft de gebruiker buikkrampen en voelt deze zich klam en koud. Als men dan opnieuw heroïne gebruikt verdwijnen deze klachten weer.
Als iemand verslaafd is geraakt aan heroïne en vervolgens stop heeft deze persoon 7 tot 10 dagen ernstige ontwenningsverschijnselen. Dit afkicken kan ook worden gedaan onder doktersbegeleiding, met behulp van medicijnen die de rol van de heroïne gedeeltelijk overnemen. Dit medicijn word in de loop van de tijd dan langzaam afgebouwd.

Enkele effecten van heroïne die het lichaam toch kunnen schaden:
Door het gebruik van vieze en gebruikte spuiten kunnen ontstekingen en infecties ontstaan. Ook kan omdat heroïne pijn onderdrukt een ziekte te laat of zelfs helemaal niet worden opgemerkt. Bij vrouwen word de menstruatie ook verstoord. Ook in combinatie met andere verdovende middelen in heroïne erg gevaarlijk omdat deze effecten elkaar kunnen versterken. Dit kan diepgaande gevolgen hebben waarbij de dood geen uitzondering is.