Probleem of stoornis: Verslaafd aan cannabis

Cannabis is het meest algemeen gebruikte verboden middel ter wereld (met naar schatting 200 tot 300 miljoen vaste gebruikers) en heeft een lange geschiedenis van toepassing voor recreatieve zowel als geneeskundige en religieuze doeleinden.

Cannabis (marihuana)

De afgesneden en gedroogde blaadjes, bloeiwijzen en stengels van de Indiase hennepplant (Cannabis sativa) worden aangeduid als marihuana, terwijl de gedroogde hars van de plant bekend staat als hasjiesj. Het voornaamste werkzame bestanddeel van deze vormen van cannabis is delta-tetrahydrocannabinol, of THC.

Marihuana is in de twintiger en dertiger jaren in de vs ingevoerd. Het gebruik bleef voornamelijk beperkt tot randgroeperingen in de samenleving, tot dat middel in de jaren ‘6o opgang maakte in de alternatieve jongerencultuur. Het marihuanagebruik bereikte een piek in 1978 (in welk jaar tot io% van de ondervraagde middelbare scholieren verklaarde het dagelijks te gebruiken) en zakte toen weer af tot 1992 (in welk jaar 1,9% zei het dagelijks te gebruiken). Sinds 1993 lijken deenquêtes aan te geven dat het marihuanagebruik weer in opkomst is.

Het patroon van marihuanagebruik loopt sterk uiteen, vanaf dat van mensen die het een of twee keer hebben geprobeerd (met of zonder inhaleren), via dat van onregelmatige gebruikers die misschien een of twee joints per week of per maand roken, tot aan dat van de zware dagelijkse gebruikers die ernstige problemen hebben met afhankelijkheid of misbruik. Net zoals bij alcohol is het percentage gebruikers dat in de afhankelijkheid terechtkomt betrekkelijk laag. Het is echter wel zo dat de meeste gebruikers van de zogeheten hard drugs (zoals cocaïne, amfetamine, en heroïne) begonnen zijn met marihuana, en sommige mensen zien hun leven door hun marihuana-afhankelijkheid volledig in rook opgaan.

Marihuana en hasj iesj worden gewoonlijk gerookt om high te worden, iets wat binnen ongeveer tien tot dertig minuten gebeurt en enkele uren aanhoudt. Bij oraal gebruik duurt het ettelijke uren voordat de roes begint, die dan aanzienlijk langer duurt en dikwijls sterkere psychoactieve effecten oplevert. Cannabisintoxicatie wordt gekenmerkt door een gevoel van euforie en high zijn, grootheidswaan, onmatig gelach, een sterkere neiging tot introspectie en een serene rust.

Veranderingen in de waarneming komen dikwijls voor men kan het subjectieve gevoel hebben dat de tijd snelheid heeft teruggenomen en dat kleuren of geluiden intenen levendiger zijn. Bij hoge doses kunnen sterke gevoelens van onwezenlijkheid ontstaan, zowel met betrekking tot zichzelf als tot de externe wereld, paniekaanvallen, paranoïde wanen of zelfs onverbloemde hallucinaties. Tot de frsiologische tekenen van cannabisintoxicatie behoren een snelle polsslag, een droge mond, toename van de eetlust en rood worden van de ogen.

De tolerantie voor de werking van marihuana loopt sterk uiteen sommige gebruikers moeten steeds vaker gaan gebruiken, maar de meesten niet. Een precies omschreven onthoudingssyndroom is nog niet duidelijk vastgesteld, maar sommige gebruikers ontwikkelen na abrupt afbreken van het gebruik symptomen zoals rusteloosheid, prikkelbaarheid, slapeloosheid, diarree en koude rillingen.

Cannabisintoxicatie

Vermindert het vermogen tot opslaan in het geheugen, beschadigt het vermogen tot reproductie van in het geheugen opgeslagen gegevens, verkort de aandachtsboog, maakt het de gebruiker moeilijker om zijn gedachten onder woorden te brengen en remt hem af in zijn vermogen tot het uitvoeren van doelgerichte opdrachten waarbij meerdere stappen moeten worden gevolgd. Marihuanagebruik op school, op het werk, of bij het uitvoeren van ingewikkelde taken (zoals autorijden) kan rampzalige gevolgen hebben. Er bestaat geen overtuigend bewijs voor beschadiging van de cognitieve functie wanneer de acute effecten van de THC uitgewerkt raken.

De lange-termijneffecten van marihuana op het gedrag zijn aan discussie onderhevig. Er is weinig twijfel aan dat sommige bijzonder zware marihuanagebruikers een zogeheten ‘amotivatiesyndroom’ hebben, gekenmerkt door apathie, sociale afzondering en een slecht concentratievermogen. Hierbij is het probleem er een van de kip-en-het-ei soort. Zijn deze symptomen het gevolg van een chronisch zwaar gebruik, of zijn mensen die al van zichzelf weinig gemotiveerd zijn bij voorbaat al voorbestemd hun anderszins lege leven te vullen met de roes van marihuana?

Een of andere combinatie van beide ligt het meest voor de hand. Laboratoriumonderzoeken hebben bezorgdheid doen rijzen ten aanzien van de mogelijke gezondheidseffecten op de lange termijn van zwaar gebruik (cannabis onderdrukt bijvoorbeeld de functie van het immuunsysteem en verstoort de voortplantingsfuncties bij dieren). Er bestaat weinig twijfel aan dat marihuanarook longziekten veroorzaakt, waaronder bronchitis en astma. Joints bevatten veel meer teer dan tabaksrook en zijn bij dieren veel sterker carcinogeen.

Diagnose DSM IV

• U hebt psychiatrische symptomen die beginnen tijdens de periode van intoxicatie door of na onthouding van een middel. Hieronder kunnen psychotische symptomen zijn (wanen, hallucinaties), stemmingssymptomen (depressie, prikkelbaarheid, euforie), angstsymptomen (paniekaanvallen, gegeneraliseerde angst, obsessies, dwangen, fobieën), seksuele problemen (onvermogen geprikkeld te raken of een orgasme te krijgen) of slaapproblemen (moeite hebben met inslapen ofjuist te veel slapen).
• De symptomen zijn niet beter te verklaren op grond van reeds bestaande geestelijke stoornissen (zoals de depressieve stoornis, schizofrenie, delirium door leverinsufficiëntie.
• De symptomen verdwijnen binnen ongeveer een maand na stopzetting van het middelengebruilc geheel of vrijwel geheel.
• U moet altijd bedacht zijn op de mogelijkheid dat middelengebruik de oorzaak van uw psychiatrische symptomen is. Onderstaande tabel zal u helpen dit na te gaan; hierin zijn de typische door elke middelencategorie veroorzaakte psychiatrische symptomen op een rijtje te gezet.