Loverboys 2.0 - de gevaren van het internet

Ongeveer negentig procent van de Nederlandse jongeren is actief op sociale media zoals Hyves en Facebook. Het communiceren via internet wekt de illusie van anonimiteit en veiligheid waardoor jongeren vaak meer van zichzelf bloot geven dan ze in het 'echte leven' zouden doen. Loverboys maken hier handig gebruik van. Steeds vaker worden meisjes door contacten via internet het slachtoffer van een loverboy. Deze manier van slachtoffers vinden door loverboys wordt ook wel de 'loverboymethode 2.0' genoemd. Hieronder beschrijf ik hoe deze methode in zijn werk gaat en wie potentiële slachtoffers zijn.

Definitie van loverboy

Alvorens de 'loverboymethode 2.0' toe te lichten is het goed eerst stil te staan bij de definitie van loverboy:
"Loverboys zijn mensenhandelaren die vrouwen en/of mannen doelbewust emotioneel afhankelijk maken door (de belofte van) het aangaan van een liefdesrelatie en hen vervolgens – via dwang, (dreiging met) geweld of andere feitelijkheid, afpersing, fraude, misleiding, misbruik vanuit feitelijke omstandigheden voortvloeiend overwicht, misbruik van een kwetsbare positie van deze vrouwen of mannen – uit te buiten, veelal in de prostitutie."

Uit bovenstaande definitie blijkt dat loverboys worden gezien als mensenhandelaren, opererend volgens een specifieke methode, namelijk het emotioneel afhankelijk maken. Verder blijkt dat ook mannen (en jongens) slachtoffer kunnen zijn van loverboys. Slachtoffers van loverboys zijn dus niet uitsluitend minderjarige meisjes, zoals veelal wordt gedacht. Verder richten loverboys zich niet alleen op prostitutie, maar maken zij ook slachtoffers door bijvoorbeeld het dwingen tot het afsluiten van een lening of telefoonabonnement of het smokkelen van drugs. Overigens is mensenhandel strafbaar en vallen alle vormen van uitbuiting daaronder. In 2012 is een voorstel ingediend om de maximumstraf voor mensenhandel te verhogen van acht naar twaalf jaar.

Loverboymethode 2.0

Wanneer een loverboy slachtoffers ronselt via internet, dan wordt dat ook wel de 'loverboymethode 2.0' genoemd. Loverboys kunnen via deze methode vaak geheel anoniem, onder een schuilnaam of nickname, het vertrouwen van het slachtoffer winnen voordat zij overgaan tot volgende stappen. Het bereik van de loverboys is via internet groter, doordat de loverboy slachtoffers in heel Nederland kan zoeken.

De 'loverboymethode 2.0' kent vier fasen:

1. Grooming en Hawking

De definitie van grooming luidt: "Het door een volwassen persoon (op internetsites) actief benaderen en verleiden van minderjarigen met als uiteindelijke doel het plegen van seksueel misbruik met die minderjarige".
Loverboys kunnen ook passief op zoek gaan naar slachtoffers door profielen aan te maken op social media en te proberen hiermee potentiële slachtoffers te lokken. Meestal wordt echter actief gezocht door het zoeken op social media, websites voor jongeren of chatsites. Meerdere potentiële slachtoffers worden benaderd waarna wordt afgewacht wie er reageert. Hawking is het selecteren van de slachtoffers op het internet. Er wordt onder andere geselecteerd op geslacht, leeftijd, opleiding, hobby's en foto's.

2. Inpalmen

Nadat het slachtoffer reageert begint de loverboy met inpalmen. Dit kan in 'real life' gebeuren door af te spreken met het slachtoffer of door contact via internet, dat eerst wordt voortgezet en uitgebouwd. Als de loverboy via internet een vertrouwensband met het slachtoffer opbouwt, kan hij vissen naar persoonlijke en/of vertrouwelijke informatie. Ook kunnen zij slachtoffers bewegen tot het gebruiken van de webcam voor seksueel getinte beelden. De slachtoffers beseffen vaak niet dat er misbruik kan worden gemaakt van de filmpjes die zij maken.

3. Inlijving

In de inlijvingsfase vindt vervolgens vaak een ontmoeting plaats in 'real life'. Het slachtoffer wordt tijdens die afspraak, of na een aantal keer afspreken, vaak gedwongen tot seksuele handelingen of slachtoffer van een verkrachting door één of meerdere personen. Verder kan de loverboy het slachtoffer chanteren met de verkregen informatie of de webcamfilmpjes. De loverboy belooft het geheim te houden in ruil voor een wederdienst, meestal seksuele handelingen.

4. Uitbuiting

De fase van uitbuiting is de fase waarin de loverboy zijn slachtoffer inzet voor eigen gewin, zoals het gedwongen prostitueren.

De slachtoffers van loverboys

Ongeveer vijfentwintig procent van de slachtoffers is minderjarig, soms zelfs jonger dan veertien jaar. Ongeveer vijftig procent is tussen de 18 en 23 jaar en de overige vijfentwintig procent ouder dan 23 jaar. Met name 17-jarige meisjes zijn aantrekkelijke slachtoffers omdat zij vanaf hun achttiende in de prostitutie mogen werken. Als kinderen jonger zijn dan 18 jaar en in de prostitutie werken, dan valt dit automatisch onder mensenhandel en hoeft dwang niet te worden aangetoond. Slachtoffers van loverboys die jonger zijn dan 17 jaar worden vaak gebruikt voor illegale prostitutie of in andere sectoren zoals drugssmokkel. Meisjes in de puberleeftijd zijn extra gevoelig voor aandacht voor jongeren waardoor zij een makkelijker slachtoffer zijn voor de loverboys. Daarnaast lopen meisjes met een beneden gemiddelde intelligentie een groter risico slachtoffer te worden van loverboys, vanwege hun grotere kwetsbaarheid en beïnvloedbaarheid. Ongeveer vijfentachtig procent van de slachtoffers heeft een Nederlandse nationaliteit. Meisjes uit streng religieuze gezinnen lopen over het algemeen meer risico, vanwege de strenge opvoeding en het daardoor minder goed kunnen bewaken van hun eigen grenzen. Ook meisjes uit een eercultuur zijn vaker slachtoffer, omdat de eer van de familie op het spel staat wanneer bepaalde informatie of filmpjes over hen naar buiten komen, waardoor zij meer zullen doen om dat geheim te houden. Veel van de slachtoffers komen uit een problematische gezinssituatie met achtergronden als verslaving, verwaarlozing of huiselijk geweld.