Agressie heeft wel degelijk een oorsprong

Geweld hoort tot de normale ontwikkeling van een kind. Elk kind vertoont bij tijd en wijle vormen van agressief gedrag juist omdat deze deel uitmaakt van de menselijke ontwikkeling. Naast de normale ontwikkeling kan agressie ook een andere oorsprong hebben die dan leidt tot de deviate ontwikkeling van agressief gedrag. Het onderscheid tussen 'normale' agressie en problematische agressie is moeilijk te maken. Slechts op individueel niveau in de praktijk kan hierover uitspraak gedaan worden.

Oorzaken agressief gedrag van verschillende aard

Er zijn verschillende factoren die ervoor kunnen zorgen dat een persoon zich problematisch gaat ontwikkelen op vlak van agressie. Dezelfde factoren kunnen bij een ander persoon tot niets leiden. De verdere ontwikkeling van agressie is dus afhankelijk van het karakter van de persoon. Maar naast de persoonlijkheid spelen ook nog andere zaken een belangrijke rol.

In de literatuur komen verschillende factoren aan bod. We delen de factoren op in 5 categorieën: de kindfactoren, persoonlijkheidstrekken, thusisituatie, contact met leeftijdsgenoten en overige factoren.

Kindfactoren

Onder kindfactoren verstaan we de factoren die men als kind al bezit. Deze factoren zijn aangeboren en dus toegekend tot 'nature'. Onder nature verstaan we alles die we meekregen bij het begin van ons leven, waarmee we geboren zijn. We hebben dit zelf niet in de hand, het is gewoon een feit. Ze zijn niet of weinig beïnvloedbaar door externe factoren. Voorbeelden hiervan zijn de genen, het geslacht en de etniciteit.

Persoonlijkheidstrekken

Als tweede groep hebben we de persoonlijkheidstrekken; het karakter. Dit is het resultaat van een combinatie van 'nature' en 'nurture'; aangeboren en aangeleerd. Als we nurture letterlijk vertalen krijgen we 'voeding'. Ons karakter is dus het gevolg van onze nature, maar evenzeer gevolg van de voeding die ons werd aangeleerd door onze ouders en later onze bredere omgeving; school, vrienden, ... Temparament en probleemgedrag zijn hiervan duidelijke voorbeelden.

Thuissituatie

Niet onbelangrijk is ook de thuissituatie van kinderen, jongeren. Een sociaal gedrag van de ouders is noodzakelijk, maar niet altijd aanwezig binnen het gezin. Hierdoor nemen kinderen vaak het anti-sociaal gedrag over en geraken hierdoor vaak in de problemen. Ze kunnen niets kwijt aan hun ouders, ouders tonen weinig of geen interesse voor hun kind,...

Contact met leeftijdsgenoten

Samen met de thuissituatie zorgt het contact met leeftijdsgenoten voor de sociale factoren die kunnen leiden tot de problematiek van deviate ontwikkeling van agressie. Afwijzing door vrienden en anti-sociaal gedrag van vrienden kan zware gevolgen hebben. De kinderen voelen zich niet begrepen, voelen zich nergens thuis, horen er niet bij, ... Vaak kunnen deze jongeren zich niet op een normale manier uiten, waardoor ze meer risico lopen zich te uiten op vlak van agressie.

We moeten ook in ons achterhoofd houden dat kinderen die niet aanvaard worden door hun ouders, vrienden, de maatschappij schreeuwen om aandacht. Zoals iedereen, maar omdat zij deze niet kunnen verschaffen op een redelijke manier moeten ze op zoek gaan naar een andere oplossing. Zo biedt geweld of agressie voor hen soms de oplossing om die aandacht te bekomen, weliswaar negatieve aandacht. We moeten bemerken men bij negatieve aandacht veel sneller ingrijpt, omdat deze gevaarlijk kan zijn.

We moeten trachten de jongeren terug vertrouwen te geven zodat ze op zoek gaan naar het verkrijgen positieve aandacht.

Overige factoren

Als laatste groep hebben we nog overige factoren zoals de media-invloed. De media heeft nogal veel de neiging om jongeren snel in het negatieve daglicht te plaatsen. Elke dag staan artikels in de krant over jongeren die ruzieën op fuiven, dronken zijn, elkaar besteken met een mes, ...

Deze aanhalingen door de media hebben wel degelijk een invloed op de jeugd. De media laat de negatieve feiten van de jongeren zo hard doorwegen en benadrukt deze fel, waardoor jongeren dit soms als waarheid aannemen en zelf in de voetsporen van crimineeltjes lopen. Ze krijgen het gevoel dat ze toch maar enkel slecht-doen. Waarom zouden ze dan nog proberen goed te doen?

De media kunnen we dus deels zien als boosdoener en als fundament voor labiele jongeren die dan in de val lopen van de mediageile reporters.