Welk beroep heeft de meeste status? Onderzoek en cijfers

Welk beroep heeft de meeste status? En welke beroep juist de minste? Intermediair vroeg het aan vierhonderd hoogopgeleiden. De antwoorden zijn soms verrassend. En soms ook niet. In het onderzoek ook nog aandacht voor een paar andere interessante vragen in de zijlijn: kiezen mensen voor het zakenleven of voor de publieke sector? En gaat het om de pegels, of juist om de kans maatschappelijk iets te betekenen? Lees verder... Eigenlijk is het geen echt opzienbarende conclusie. Het onderzoek waar we het hier over gaan hebben, is namelijk uitgevoerd onder vierhonderd hoogopgeleide respondenten. En wat zegt het onderzoek? Dat het imago van de topman (of, maar dat gebeurt niet zo veel in Nederland, topvrouw) nog altijd heel aantrekkelijk is. Wat betekent dat dat imago niet of nauwelijks geschaad lijkt te zijn door alle aandacht voor niet-functionerende topmensen die zichzelf nog atijd een bonus cadeau doen waar Ingrid en Henk niet eens van durven dromen. Want uit het onderzoek van Intermediair naar de meningen van deze vierhonderd respondenten over werk en status, blijkt dat de ondervraagden aan het beroep van topman of topvrouwen meer status toekennen dan aan het beroep van ministers, artsen en hoogleraren. En wie houdt zich verre van kritiek of negatieve oordelen over topmensen en hun zonnige inkomstenplaatje? Precies, hipo's. Ofwel, hoogopgeleiden die zelf wel een kansje zien om topman te worden.

Het meest begeerde beroep

Als het gaat om status, dan prijken beroepen in de zakenwereld veruit bovenaan in het lijstje. 79% van de respondenten kent veel status toe aan de functies bovenaan de zakelijke ladder: de CEO dus, of de CFO. Toch zijn de respondenten misschien niet geheel gespeend van idealen. Zij het op verre afstand, noemen ze na topmannen en –vrouwen toch nog ministers (33%) en artsen/specialisten (23%) als beroep met de meeste status. Op een vierde plaats volgen hoogleraren en professoren (13%), op de vijfde plaats rechters (10%).

Geld of idealen?

Het angstige vermoeden rijst al snel, dat topfuncties vooral veel status toegekend krijgen omdat er heel wat pegeltjes mee te verdienen vallen. Gelukkig, dat is niet zo als we er even van uit gaan dat de antwoorden in het onderzoek eerlijk gegeven zijn. De ondervraagden zien die status - naar eigen zeggen althans - vooral in de bijzondere verantwoordelijkheden van de functie. Niet minder dan 77% van de respondenten geeft dat antwoord. Aanzien is echter toch nog een goede tweede met 49%. Hoopgevend voor de idealisten onder ons is dat maatschappelijk nut met 36%, toch nog hoger scoort dan een fors salaris (25%).

Gezellig, hé?

Een leuke kanttekening die Intermediair fijntjes in de zijlijn maakt, is dat het leven er niet per se gezelliger op wordt als je status hebt. Deskundigen stellen namelijk dat iemand met veel status niet automatisch een geliefd medemens is. Sterker nog, mensen met veel status liggen met regelmaat ronduit slecht in de groep. Hun neiging om risico's te nemen of dominant op te treden lijkt daarbij een hoofdrol te spelen. Dan nog is de maatschappelijke houding tegenover status, macht en geld ambivalent. Soms vragen mensen zich oprecht af of het logisch is dat topmensen uit het bedrijfsleven met meer égards worden behandeld dan de vrijwilliger, die zich zonder enige geldelijke vergoeding inzet voor anderen. Maar het kan niet ontkend worden dat macht, status en geld door velen gezien worden als weg naar het geluk, of tenminste als bewijs dat je meetelt. Ook wekt het feit dat een topman of -vrouw beslissingen neemt over miljoenen euro’s en heel wat werknemers, bij velen een zekere achting (of vrees).

En dat doen we liever niet...

Nu wilde Intermediair ook nog wel even weten welke beroepen dan de minste status hebben in de ogen van de respondenten. Dat bleken schoonmakers en vuilnismannen (beide 32%). Nogal verrassend is de nummer drie: winkelmedewerkers krijgen met 13% een relatief lage status toegekend. En daarmee komen ze in de rij van beroepen met de minste status, althans volgens de hoogopgeleide respondenten in dit onderzoek, uit boven medewerkers van de plantsoenendienst en fabrieksarbeiders (beide 10%).