Marga, 11-01-2016
Er zijn inmiddels bijna 3 jaar over de scheiding gegaan, de laatste jaren in zwaar weer te hebben gezeten te hebben gevochten, afstand genomen emotioneel en vreselijk verliefd geworden. Mijn ex was in de jaren daarvoor 2x zelf vreemdgegaan maar trok dit niet was boos en agressief en wilde zo snel mogelijk scheiden. Ik moest hals over kop huis en haard verlaten met gierende hormonen door het lijf en tegelijk ontreddering. Het is heel snel gegaan. Ik had een liefde die nieuw was maar de pijn over het eind van onze relatie van 20+ jaar was heel groot ook omdat er een gezin mee gepaard ging. Ik miste hem veel en hij mij maar door alle stress en ellende na de plotselinge scheiding lukte het niet de afstand te overbruggen… hij vond dit
jaar een vriendin. En daar knapte het bij mij. Ik ben ten einde raad, huil veel, droom van mijn ex en besef eigenlijk nu echt dat hij mijn grote liefde was - die ik dus kwijt ben voor altijd. Ermee omgaan kan ik niet en heb psychologische hulp gezocht. Als ik dit had geweten…
Reactie infoteur, 11-01-2016
"A divorce is like an amputation: you survive it, but there's less of you" ~ Margaret Atwood, Canadian novelist
Aapje, 27-07-2015
Tja… het is echt waar, ruim 25 jaar nadat mijn ex onze relatie verbrak loop ik er nu opnieuw tegenaan. Ik heb het nog steeds niet verwerkt, niet helemaal. Maar hij ook niet. Ook al is hij getrouwd en heeft hij inmiddels twee volwassen kids, hij zoekt mij nog steeds en ik hem. Als het aan hem had gelegen, hadden we al sex gehad, maar dat wil ik niet. Hij zegt dat hij gelukkig is, maar dat geloof ik niet. Hij wíl graag gelukkig zijn, immers als zijn materiele welstand en status geven dat signaal ook af. Maar ik weet dat hij niet gelukkig is. Ik ook niet, maar ik geef het wel aan mezelf toe. Ik ben niet gelukkig. En dat durf ik te voelen, dat diepe ongelukkige gevoel, ik mis iets, maar wat? Ik ben getrouwd, heb wat ik wil (geen overdaad), maar ik mis… die arm om me heen, een goed gesprek, af en toe eens ergens naartoe… Misschien kan ik gewoon domweg niet van iemand houden… wat een armoede
Reactie infoteur, 05-02-2016
"Sometimes you miss the memories, not the person."
Annick, 06-07-2013
Na het overlijden van mijn partner vorig jaar dacht ik dat ik nooit meer verliefd zou worden, en vroeger dan verwacht, misschien iets te vroeg, heb ik een man leren kennen die mij terug een gelukzalig gevoel gaf, ik voelde mij terug leven, en vooral terug vrouw.
Ik wou het stilletjes houden maar de verliefdheid sloeg toe, en van stilletjes was er geen sprake, we zagen elkaar alle dagen, vol passie, we hadden lange gesprekken, we voelden ons zo goed bij elkaar.
Ik begrijp het nog steeds niet maar 3 weken terug heeft hij de relatie verbroken, met als reden dat hij geen relatie aankan, niet alleen met mij maar met niemand!
Ik ben er niet goed van, slaap niet, krijg regelmatig huilbuien, voel me ellendig, ben ik misschien te vlug verliefd geworden? Gevoelens heb je nu eenmaal niet onder controle.
Ik probeer mijn leven terug op te nemen, het is moeilijk, ik voel mij zo in de steek gelaten, bedrogen zelfs.
Ik hoop er vlug bovenop te zijn, terug van het leven te kunnen genieten, misschien beter zonder partner…
Reactie infoteur, 05-02-2016
"Fall in love with someone who deserves your heart. Not someone who plays with it."
Engel, 16-05-2013
Ben al een tijd alleen maar sinds kort weer tot over mijn oren verlieft. is mijn allereerste liefde van uit mijn jeugd. ben alleen heel bang hem te verliezen en dat ik me erg opdring heb hem dit ook gezegd hij heeft daar op heel lief gereageerd in de zin dat hij me veel te lief vind om me te laten gaan maar na dat bericht ben ik nog meer gaan twijfelen. maar van de andere kant vraag ik me ook af of ik dit gevoel van geborgenheid, verliefdheid en gevlijd worden niet meer gewend ben. ben er zeer emotioneel onder. maar er speelt nog iets het zijn mijn kids de een beschuldigt de ander van het ergste waar je iemand maar van kan beschuldigen en is uit huis gegaan ook hier zit natuurlijk een gebroken hart zit zelf hier in een spagaat geloof de een meer dan de ander maar kan mijn andere kind toch niet helemaal afvallen en in de steek laten.
Reactie infoteur, 13-02-2016
"Insecurity is your intuition telling you that something's not right… either with them or with you." ~ Charles. J. Orlando
Wim Hendrix, 25-02-2013
Ik ben een paar maanden geleden enorm maar echt enorm verliefd geraakt op een vrouw die in de supermarkt in mijn buurt werkt, ik was er al in geslaagd om een heel leuk contact met haar op te bouwen, ik vroeg haar dan uiteindelijk 's uit, ze was toen wel heel druk bezig en reageerde niet echt positief moet ik eerlijk zeggen, wat een moment kies ik ook uit, ik besloot toch nog van haar een briefje te schrijven over mijn gevoelens voor haar en dat ik haar graag eens zou zien na haar werk, zo kon ze dit eens thuis rustig lezen, toen ik een paar dagen later haar reactie eens wou gaan polsen gaf ze mij ineens een vreselijke vieze minachtende blik, ik ben daar echt zo kapot van, al 2 weken heb ik meerdere malen per dag huilbuien, ik dacht werkelijk dat ze mij wel een kans wou geven.
Ik zou haar zo graag nog uitleggen dat ik niet kwaad ben op haar ben omdat ze mij afwees, daar kan ze helemaal niks aan doen, maar ik wil weten waarom ze zo reageerde, ze kan toch op z'n minst mij op een zachte manier afwijzen of een reden geven al is ze daartoe niet verplicht, maar ze mijd nu alle contact en wenst zelfs geen vragen te aanhoren, ik vind dit echt heel koud en hard en toont precies toch maar weinig respect voor mijn gevoelens dan, ik ben verdorie bijna 43 jaar maar dit raakt me enorm, wie weet kwam mijn uitnodiging heel ongepast voor haar maar dat kan ze dan toch even zeggen zodat ik mijn verdriet een plaatsje kan geven en het afsluiten, ik kan er zelf toch ook niks aan doen, zelf heb ik bij vrouwen die met mij wilden zijn maar waar ik geen gevoelens voor had dat altijd heel zachtjes aangepakt en vooral gecommuniceerd, Wim.
Reactie infoteur, 05-02-2016
"Loving someone who doesn't love you is like waiting for a ship at the airport."
Jurjen, 14-01-2013
Heel herkenbaar artikel. Het had voor mij nog veel langer mogen duren, zoveel goede opmerkingen staan erin. Momenteel zit ik diep in het 'rouwproces' compleet met sombere buien. Het komt inderdaad weer goed, maar dat duurt nog wel een tijdje verwacht ik. Dat komt ook omdat ik momenteel nog noodgedwongen met mijn ex onder 1 dak woon omdat wij in een koophuis wonen. Eerst moet dat verkocht worden en pas dan kunnen wij op zoek naar een huurhuis voor onszelf alleen. Als ik eenmaal op mezelf woon weet ik zeker dat ik snel mijn draai kan vinden alleen gaat daar nog even overheen…
Reactie infoteur, 15-02-2016
"It's hard to forget someone who gave you so much to remember."
Ladyboss, 14-02-2012
Hoi,
Ik zit al 3,5 jaar met een gebroken hart, .
Hoe kom ik hiervan af?
Zeker op een dag als vandaag, is het vervelend, .
Overal hartjes en verliefde mensen, en ik zit hier weer en nog steeds, in mn eentje.,
Je gaat er rare dingen van denken; Ben ik niet goed genoeg?
Ben niet echt de knapste, of slankste, maar door mn goeie karakter wel een goed persoon.
Hoe kom ik eindelijk weer in een fatsoenlijk dagritme, en kan ik mezelf aansporen om dingen te ondernemen? Al is het maar iets opruimen of even naar de fitness.
Ik heb nu het gevoel dat het er niet toe doet, omdat ik maar alleen ben.
En het 'voor mezelf doen' is niet goed genoeg.
Zoveel vrienden en kennissen heb ik ook niet, dus ik kan niet even uit mn omgeving voor een frisse kijk op dingen.
Ik hoop dat ik een goeie tip kan krijgen.
Heb het hard nodig.
Bedankt, en groetjes :
LadyBoss
Reactie infoteur, 15-02-2012
Hi LadyBoss, daar is het artikel voor. Er staan diverse handreikingen in om liefdesverdriet te boven te komen. Verder raad ik je aan om op internet (social media, chat, fora) te zoeken naar gelijkgestemden. Succes, A.
Henk Jan, 26-06-2011
Ik lijd aan een acuut geval van een gebroken hart en heb veel steun aan je woorden hier. Ik ben het van me af aan het schrijven en herken dingen die je hier ook zegt. Helaas heb ik het wel liever over een gebroken hart dan over chemische reacties in de hersens :-P tja romanticus ben en blijf je als je er voor kiest. Mijn rouwproces is gisteren begonnen en ik hoop snel weer terug te mogen keren naar de wonderlijke magie der liefde als ik er klaar voor ben, voor een nieuwe ronde. Ontzettend bedankt voor je ondersteunende woorden.
Reactie infoteur, 27-06-2011
Hi Henk Jan, tot je dienst. De hersenen besturen je emoties, vandaar dat je inderdaad kunt spreken van chemische reacties, hoewel ik het zo niet eens genoemd heb. Het wegvallen van stofjes als endorfine, leidt tot afkickreacties, en die zijn vreselijk. Vandaar de 'pijn' van het gebroken hart. Sterkte! A.