De valkuilen in een relatie

Yolanda, 14-08-2012
Hallo, ik heb drie maanden een relatie, zijn dochter is uit huis geplaatst toen wij elkaar leerde kennen en helaas is na twee maanden mijn vriend zijn werk kwijt geraakt, en daarbij kwam dat ie vertelde dat ie nog een zoon had, uit een one night stand, hij wilde graag contact met hem, en na enkele bezoekjes besloot hij om een bezoekregeling af te dwingen, dit mislukte compleet en na een uit de hand gelopen ruzie waarbij ook haar fam. was betrokken ( hij zegt niet geslagen te hebben en mijn ervaring is dat ie mij geen pijn kan doen), is hij opgepakt en na 1 nacht vrij gelaten, zonder gevolgen ( na eigen zeggen), sindsdien is hij heel gesloten en stil, is ook niet meer knuffelig, heel begrijpelijk allemaal, maar nu wil hij ook afstand hebben, ineens zomaar ging hij weg en is niet meer blijven slapen maar wel op bezoek geweest, ik voel me erg onrustig en heb het idee hem kwijt te zijn, kan de rust niet meer vinden en voel alsof hij vreemd gaat of drinkt ofzo, heb er weinig aanleiding toe, maar gister viel me op dat ie steeds met zijnmobiel in zijn hand zit, en wegdrukt als ik kom, of hem schuin houdt, als er vraag of hij iemand anders heeft zegt ie dat dat niet zo is, en ik geloof hem best wel, ik weet nietmeer zo goed wat te doen en wat te geloven… Reactie infoteur, 26-08-2012
Hi Yolanda, kennelijk wil hij bepaalde dingen geheim houden omdat hij vermoedt dat je kwaad wordt als je het zou weten. Stel je veel sterker op! Dat betekent dus dat je hem niet moet vragen of hij iemand anders heeft, want dat suggereert dat je je eigen positie wel erg laag inschat. Beter is om het contact te staken en vervolgens te zien wat hij doet. Groetjes, A.

Martijn, 15-02-2012
Hallo mijn vriendin en ik verkeren de afgelopen twee maanden in een crisis. Ik ben er namelijk achter gekomen dat ze vreemd ging, voor haar was het de spanning die ze niet kon weerstaan. ik ben bereid om het haar te vergeven ook omdat ik helemaal gek op haar ben en nu in zie dat ik haar te weinig aandacht schonk. Ze was er altijd vanzelfsprekend. Maar nu zegt zei dat ze nog wel van mij houd maar niet weet of ze gelukkig kan worden met mij en onze twee kinderen. Door deze onzekerheid zeg ik allemaal lullige dingen en maak ik meer kapot dan dat het goed komt. Wat nu te doen? Ben radeloos Reactie infoteur, 16-02-2012
Hi Martijn, het is merkwaardig dat je vriendin nu nog moet gaan bepalen of ze 'gelukkig kan worden'. Kennelijk was ze dat niet echt. Maar jij bent natuurlijk niet verantwoordelijk voor haar geluksbeleving, dat moet ze zelf doen. De ellende is dat ze haar onvrede buiten de deur zocht, wat helaas enkel nog meer toestanden brengt. Met het gevolg dat je teleurgesteld bent en je woede op allerlei manieren uit. Om de relatie te herstellen zal ze de banden met die andere man moeten verbreken, en zich moeten storten op haar gezin. Zij zal moeten bewijzen dat jij nog steeds de enig juiste man voor haar bent. Doet ze dit, dan merk je dat aan allerlei dingetjes: inzet, initiatieven, moeite, enz. Omdat ze helaas haar twijfels uitsprak ziet de situatie er vooralsnog niet best uit. Twijfel is het gif in elke relatie, en geeft aan dat iemand er niet meer in wil investeren. Laat je niet gijzelen, maar stel uiteindelijk gerust een ultimatum. Want als zij geen keus maakt, zal jij die maken… Sterkte, A.

Evelien, 02-11-2011
Ik heb de laatste weken vaker ruzie met mijn partner. Als hij tentamens heeft verwacht hij dat ik mij wegcijfer en hem de volledige vrijheid geef, dit doe ik ook maar ik vind het fijn om met hem te praten, knuffelen zoenen enzo, maar dit is niet mogelijk als hij tentamens heeft want dan heeft hij geen tijd voor mij. Hoe moet ik dit nou goed aanpakken? Reactie infoteur, 03-11-2011
Hi Evelien, niet. Een man kan maar een ding tegelijk, en zijn prioriteit ligt nu bij die tentamens. Het beste is om hem gedurende die tijd maar eens even helemaal met rust te laten. Daarna zal hij weer zichzelf zijn. Heb geduld! Groetjes, A.

Dianne, 04-07-2010
Sinds een tweetal maanden heb ik een vrouw uit belgie een relatie met iemand uit nederland we houden zielsveel van elkaar.Afgelopen vrijdag was er een feestje voor de mensen die werken in deze funtcie van.Ik als totaal vreemmde stond er als maar alléén omdat mijn partner zo zegt hij steeds een klopje op zijn schouder kreeg om even met hun te praten.Ik kon dat best begrijpen en heb het een tweeetal uur volgehouden op de achtergrond te staan.Toeval is dan, we zouden naar binnen gaan wegens slecht weer (en honger).Maar weer blijft ie staan praten met iemand ik naar binnen, maar ken er niemand.Terug naar buiten kom ik terecht in een gesprek wat niet voor mijn oren is bestemd.Ik voelde me zo uitgesloten, je kunt je dat niet voorstellen.Dan komt mijn vriend binnen en verwacht van mij een hedere hemel! Sorry, maar zonder enige reactie van hem te hebben gehad de vorige twee uren kon hij niet begrijpen dat ik even teleurgesteld was.Even raad aub, heb ik fout of mijn viend. Reactie infoteur, 05-07-2010
Hi Dianne, een feestje is wat het is: een feestje. Dit betekent dat het dus gezellig moet zijn, dat je het naar de zin moet hebben en dat de tijd vliegt. Maar dit geldt niet voor iedereen, en niet voor elk feestje. Jij voelde je buitengesloten en kon je vriend eigenlijk niet 'bereiken'. Hij zag je onvrede niet. Wat hij had moeten doen is jou betrekken in zijn gesprekken met al die mensen, je voorstellen aan anderen en andersom. Zo had je best gelegenheid gehad om met mensen in contact te komen en zou je omgekeerd misschien ook wel je hele relatie vergeten ;). Ga alleen nog mee naar zijn feestjes als hij er van doordrongen is dat je je deze keer door zijn toedoen zielsongelukkig voelde. En je zeker bent dat hij er voor wil zorgen dat hij ook aandacht aan jou besteedt en je wat 'helpt' tussen al die onbekenden. Groetjes, A.

Ryan, 22-02-2008
Sumi en ik zijn 6 maanden getrouwd. We hebben een relatie van 2 jaar. Vanaf het begin probeert Sumi mij te sturen in directies die zij graag ziet. Daarnaast zegt ze dat ik niet goed naar haar luister en dat ze alles 10 keer moet zeggen. Dat we niet bij elkaar passen omdat we anders tegen het leven aan kijken (ik vind dat juist leuk en spannend). Vanaf het moment dat we relatie hebben heeft ze meerdere malen gedreigd om te stoppen met de relatie omdat ze iets in me zoekt wat op mij geforceerd overkomt. Waarom accepteert ze niet gewoon dat ik ik ben? Waarom zegt ze eerst dat ik de liefste en beste man ben ter wereld en een week later dat ze niet meer gelukkig is, en dat we moeten nadenken over een scheiding? Waarom doet ze deze dingen en hoe kan (lees: moet) ik hiermee om gaan? Reactie infoteur, 25-05-2010
Hallo Ryan, dit is helaas te weinig informatie om hier een nuttig antwoord op te geven. Instabiliteit is een ingewikkelde factor waar veel redenen aan ten grondslag kunnen liggen. Hopelijk vinden jullie een weg hierin. Groetjes A.

M. Lobelle, 18-02-2008
Ik heb relatie met wim, 43 jaar oud en ik ben twee keer gescheiden. Ik deel wel gevoelens met hem maar kom soms slecht voor me zelf op, uit angst om boos te worden. En toch wil ik leren dat ik niet altijd met hem eens hoeft te zijn en mijn eigen mening te creeeren. Hij accepteer me zoals ik ben en ik ook. En meestal krijgen we ruzie als een derde zich ermee gaat bemoeien en dan wil ik gewoon het gevoel hebben dat ik niet altijd de zondebok ben. Reactie infoteur, 20-02-2008
Een assertieve houding is nodig in sommige relaties en dit is wel aan te leren. Laat je niet domineren, bepaal je grenzen en blijf communiceren. Groet, A.