De Romeinse religie

De Romeinse godsdienst was zeer belangrijk ook voor de rest van de wereld. De Romeinen kende veel goden die ieder een eigen functie hadden. Ze dachten dat ze afhankelijk waren van deze goden en namen dit dan ook in hun dagelijks leven mee. Ze hadden daarom ook veel rituelen, gebeden en offers die nodig waren om hun goden rustig te stemmen. Men noemde zo’n geloof waarbij je meerdere goden geloofde het heidense geloof.

De rituelen

Rituelen vormde een essentieel onderdeel van de Romeinse godsdienst. De belangrijkste rituelen waren die van het gebed ,het offer, de feesten en de divinatio. Divinatio is de kunst om de wil van de goden te leren kennen. De goden moesten van alle belangrijke gebeurtenissen op de hoogte worden gebracht. De goden lieten op verschillende manieren weten hoe ze dachten over allerlei beslissingen. Dat deden ze door bijvoorbeeld donder en bliksem, miskramen of met het gedrag van de dieren. Men probeerde de wil van de goden ook te achterhalen door de ingewanden van offerdieren te bekijken. Dit alles hoorde bij de divinatio. De divinatoi hadden de Romeinen overgenomen van de Etrusken.

Het gebed

Het gebed werd gehouden in de tempel. Een gebed begon met het aanroepen van de god of godin. Achter deze naam riepen de mensen alle bekende namen die de mensen kenden voor deze god of godin. Verder riepen ze meerdere goden aan om hun al aangeroepen god te vergezellen. Deze konden dan een god helpen, zodat ze samen sterker stonden. Naast de namen van de god of godin werden ook de favoriete verblijfplaats en de functie van de god geroepen. Zo hoopte ze dat de goden die ze aangeroepen hadden hun hoorden. Vervolgens gaven ze de redenen waarom de god naar hun moest luisteren en begonnen ze met hun verzoek. De Romeinen geloofden dat alleen een gebed verhoord zou worden als het goed geformuleerd was en oprecht was anders had een gebed geen effect.

Het offer

Tempels zijn geen kerken zoals wij ze nu kennen waar mensen heen gaan om naar een priester te luisteren, hier werden de offers voor de goden gedaan. Naast offers hoefden mensen niet te komen kijken als de offers maar op de goede manier werden gedaan. Alleen mensen die een bevoegdheid hadden om te offeren mochten dat doen. Dat waren dan vaak priesters. Voordat er een offer werd gedaan moest de priester toestemming geven. De priesters keken dan of er gunstige omstandigheden waren voor dit offer. Dit was nodig om te weten of het offer wel welkom was.

De priesters

Het priesterschap is een openbare functie die voornamelijk uitgevoerd werd door een gezaghebbende persoon uit het politieke leven. Priester zijn was een heel normaal beroep in die tijd. In tegenstelling tot een persoon in de politiek kon een priester zijn hele leven dit beroep behouden. Priesters trokken door het land rond en gaven advies in nieuwe tempels over taken en rituelen die men nog niet goed kende. Ook voltrokken ze de rituelen als burgers zelf een offer wilde doen.

Persoonlijke godsdienst

De Romeinen hadden in hun huis ook een paar godsdienstige plekken. Het haardvuur en het huisaltaar, het Lararium genoemd. De Romeinen hielden vanaf hier weer hun goden op de hoogte van hun beslissingen en vroegen daarbij dus toestemming aan de god. Dit hoorde ook weer bij de Divinatio. Elke Romeinse familie aanbad niet alleen de staatsgoden maar ook twee aparte goden. De Lres en de penates. De Lares waren volgens de Romeinen hun gestorven grootvaders. Elk gezin had zijn eigen Lararium, dit was een klein kastje met beeldjes. Elke dag aanbaden ze dit kleine altaar en gaven ze het kleine geschenken zoals wierook en wijn.

De religieuze feesten

De Romeinen hadden veel feesten ter ere van de goden die zij aanbaden. Op deze feestdagen werkten de Romeinen niet en werd de rechtspraak ook stil gezet. Voor de Romeinen waren dit de enige vrije dagen, een vrije zondag zoals in het Christendom kenden ze niet. De slaven waren ook welkom op het populaire Romeinse feest Saturnalia. Tijdens dit feest gaf men elkaar cadeaus en haalde men grappen met elkaar uit. Op dit feest waren de rollen omgedraaid en bediende de heer de knecht.

De Romeinse godenwereld

Van de Romeinen mocht iedereen zijn eigen geloof kiezen en geloven wat ieder wilde zolang het de openbare orde maar niet verstoorde. Hierdoor werden er in het Romeinse Rijk heel veel verschillende goden vereerd. Wel moesten alle mensen bereid zijn om te offeren op de altaren van staatsgoden en overleden keizers.

De Romeinen geloofden eerst helemaal niet in goden, ze hadden hier helemaal geen belangstelling voor. Het maakte ze dan ook helemaal niets uit hoe de goden eruit zouden zien. Maar toen de Romeinen de goden van de Grieken overnamen in de 5de eeuw voor Christus, begonnen ze de goden, net als de Grieken, ook als mensen af te beelden, met vaste attributen zoals een bliksemschicht, een pauw en cupido.

Venus

Venus was de godin van de liefde en de vruchtbaarheid en werd afgebeeld met een duif. Amor is de zoon van Venus en kan met zijn pijl en boog in een hart schieten, waardoor mensen verliefd werden. Amor werd daarom ook de god van de liefde. In een verhaal staat zelfs dat Cupido een keer in het hart van zijn moeder heeft geschoten, Venus werd toen verliefd op de beeldschone jonge jager Adonis.

Neptunus

Neptunus was de god van de zee en werd altijd met een drietand afgebeeld; als hij boos was ontstonden er hele hoge golfen. Neptunus is een broer van Jupiter en Pluto. Hun vader was Saturnus.

Minerva

Een andere staatsgodin is Minerva, zij is de godin van de wijsheid, kennis en techniek. Minerva werd afgebeeld met een wapenuitrusting en een uil.

Diana

Diana was de godin van de jacht en werd meestal met een pijl en boog en een hert afgebeeld. Ook kon je Diana herkennen aan de maansikkel in haar haar. Als maagdelijke godin was Diana ook de godin van de kuisheid. Diana is de dochter van Jupiter en Latona. Jupiter was verliefd geraakt op de mooie Latona en zorgde ervoor dat Latona zwanger werd. Geen enkel land wilde echter dat Lotana in hun land kwam baren want dan werd Juno boos. Latona werd heel verdrietig en zwierf maar wat rond. Uiteindelijk kreeg het eiland delos medelijden en mocht ze daar komen baren. Op dat eiland werd een tweeling geboren Apollo en Diana.

Apollo

Apollo was dus de zoon van Jupiter en tweelingbroer van Diana. Hij was de god van het licht, de voorspelkunst, de geneeskunst en de muziek. Apollo word vaak hetzelfde afgebeeld als zijn zuster met pijl en boog maar ook vaak met een lier en offerschaal. Apollo draagt vaak een laurierkrans op zijn hoofd. Zijn belangrijkste taak was om zijn 4 paarden voor de wagen te spannen.

Pluto

Pluto was de god van de dood en werd altijd afgebeeld met zijn tweetand. Pluto is ook weer een broer van Jupiter en dus ook van Neptunus. Hun vader is Saturn. De vrouw van Pluto was Proserpina. Pluto had Proserpina echter onder dwang bij hem gebracht, want Proserpina wilde helemaal niet de vrouw van Pluto zijn. Eigenlijk was het allemaal de schuld van Cupido, want hij had weer eens met zijn pijlen gespeeld en in het hart van Pluto geschoten. Daardoor werd Pluto verliefd op de mooie Proserpina. Hij nam haar mee naar de onderwereld waar niemand haar zou vinden.
Er zijn nog veel meer goden, maar dit zijn de belangrijkste van het Romeinse Rijk.
De goden stonden heel dicht bij de mensen, ze hielpen de mensen als ze in moeilijkheden waren, maar als het nodig was, straften ze de mensen ook. Bij Aeneas komt die koppeling met de gewone wereld goed naar voren; Aeneas was een zoon van een godin en had een gewone man als vader.

Mythen

Een mythe is een verhaal over goden, halfgoden en helden. De Grieken kende veel mythen. Toen de Romeinen de goden van de Grieken overnamen, namen ze ook hun mythen over. Mythen hielpen de mensen te begrijpen hoe bijzondere dingen zoals weerlicht, donder en regen ontstonden. Zo werd onweer en bliksem in een mythe verklaard dat de oppergod Jupiter boos was. Ook konden ze met een mythe snappen hoe er een aardbeving plaats vond; dat gebeurde als de god van de zee Neptunes boos was.