Zien met de huid van de vingers

De jonge Russische vrouw Roza Koelesjowa die in Tagil (een stad in de Oeral) woonde bracht heel wat consternatie teweeg toen ze in 1962 naar haar dokter ging en hem vertelde over haar ontdekking dat ze kleuren kon onderscheiden en gedrukte teksten kon lezen met behulp van de huid van haar vingers.

Roza in de 'onderzoek molen'

De huisarts van Roza Koelesjowa geloofde niets van haar verhaal. Tot zijn volle tevredenheid echter gaf Roza een demonstratie van haar kunnen. De dokter stelde enkele collegae op de hoogte van deze ontdekking. Onder die collegae bevond zich ook professor Abram Nowomeiski. De professor testte zelf de beweringen van Roza en constateerde dat ze echt waren. Even later werd het 'wonder uit de provincie' uitgenodigd in Moskou een demonstratie te geven voor een aantal geleerden van het Biofysisch Instituut van de Russische Academie van Wetenschappen. De geleerden van deze Academie hielden hun eigen experimenten, die zorgvuldig in elkaar waren gezet om verschijnselen als telepathie en helderziendheid uit te schakelen. De wetenschappers bevestigden dat Roza zo'n hoge huidgevoeligheid bezat dat ze werkelijk met haar vingers kon 'zien'.

Te ontwikkelen vermogen

De ontdekking van het met de vingers kunnen zien door Roza Koelesjowa was geen uitzonderlijk verschijnsel zo bleek. Nader onderzoek door professor Nowomeiski en zijn team toonde aan dat 'het zien via de huid' een vermogen is dat veel mensen kunnen ontwikkelen. Roza had haar vermogen geleidelijk ontwikkeld. Aanvankelijk kon ze alleen maar met de toppen van de ring- en middelvinger van haar rechterhand 'zien'. Daarna leerde ze dit met alle vingers van beide handen te doen en ten slotte met andere delen van haar lichaam, zoals haar elleboog. Toen Roza beroemd werd ging het jonge medium het toneel op. Ze liet zich helemaal meeslepen door de roem die ze oogstte en nam soms haar toevlucht tot bedrog om haar reputatie niet te verliezen.

Leren met de handen te zien

Professor Nowomeiski ontdekte dat één op de zes personen van degenen die hij testte binnen een half uur kon leren door aanraking het verschil tussen twee kleuren te onderscheiden. Sommige proefpersonen konden ten slotte onderscheid maken tussen alle kleuren. Alle proefpersonen waren het er in het algemeen over eens dat iedere kleur op een eigen, specifieke manier aanvoelde. Lichtblauw is bijvoorbeeld glad, geel is glibberig, oranje is hard en ruw. Er waren ook proefpersonen die het vermogen ontwikkelden om kleuren te onderscheiden door alleen maar hun handen erboven te houden. Zij vonden dat verschillende kleuren hun invloed tot verschillende hoogten konden uitstralen. Het is dan alsof er een schakering van energiegraden bestond. Rood bleek zich het verst te verbreiden en lichtblauw het minst. Op basis van deze proeven veronderstelde professor Nowomeiski dat het zien door middel van de huid verklaard zou kunnen worden als een wisselwerking tussen elektromagnetische velden die zowel door de kleur als door het lichaam van de proefpersoon worden uitgestraald.

Sensatieverwekkend verschijnsel

Het nieuws van de ontdekking van Roza Koelesjowa en het verschijnsel van zien met de vingers veroorzaakte een sensatie onder het Russische publiek. Veel personen kwamen tot de ontdekking dat ze het vermogen zelf ook bezaten. Anderen ontdekten dat ze het konden opwekken en ontwikkelen. In Tagil en het nabijgelegen Swerdlowsk bleven professor Nowomeiski en zijn team het verschijnsel bestuderen. Zij maakten gebruik van blinde proefpersonen. De meesten daarvan waren kinderen die al vanaf hun geboorte blind waren. Door gekleurde stralen op de handpalmen van de kinderen te laten spelen en erbij te vertellen: "dit is rood" of " dit is blauw" , leerden ze hen het onderscheid tussen kleuren te maken. Later leerden ze zelfs gedrukte teksten te 'lezen' .

Wijdverbreide onderzoeken

Onderzoeken op dit gebied werden ook in andere laboratoria uitgevoerd. In Odessa leerde dr. Andrei Cheweljow een blind kind 'zien' met behulp van een lens die op zijn voorhoofd bevestigd was. In Sofia (Bulgarije) bracht dr. Georgi Lozanov 60 blinde kinderen tot verschillende graden van vaardigheid in het lezen via de huid. Hij demonstreerde hun kunnen op een vergadering van vooraanstaande artsen, psychiaters en psychotherapeuten.

Para-optisch vermogen

Het bewijs voor het bestaan van dit paranormale vermogen of zesde zintuig stapelde zich op. Nu staat het wetenschappelijk vast, dat er personen zijn die met hun vingers kunnen lezen. In 1965 wees de 80-jarige Franse romanschrijver en arts Jules Romains in een artikel in het International Journal of Parapsychology erop dat hij reeds in 1920 een studie had gepubliceerd over wat hij 'para-optisch vermogen' noemde.