Borderline en te vroeg geboren zijn

Ik wil schrijven over een kleine groep mensen met de borderline persoonlijkheidsstoornis waarbij men geen of onvoldoende oorzaken kan vinden voor het gedrag en de borderline-verschijnselen. Hier kunnen factoren meespelen waar niet zo snel aan gedacht wordt. Ik zal hier in dit artikel over schrijven. Ik beschrijf hier slechts een kleine groep maar niet minder belangrijk. In de huidige tijd zie je een aantal mensen die borderline kenmerken vertonen maar waarbij de oorzaak niet goed achterhaalt kan worden. In de jeugd zie je niet veel geweld of grensoverschrijdend gedrag. Ook is het kind gewenst en wordt met liefde benaderd.

Toch is er een groep kinderen die rond de jaren 70 en 80 te vroeg geboren zijn. In die jaren was het normaal dat als de kinderen in de couveuse lagen ze niet te vaak aan te raken. Vooral ouders werden op een afstand gehouden van alle medische apparaten en hun kindje. Van levensbelang is echter liefde. Een pas geboren kind begint een gevoel van hechting, veiligheid en vertrouwen op te bouwen vanaf her punt dat het te wereld komt. Dit is ook zo voor de ouders. Als een moeder voor het eerst de baby in de armen krijgt start de opbouw van de basis van veiligheid en identiteit voor het kind en de moeder. Als een kind de eerste weken of maanden in de couveuze ligt en in die tijd bijna geen warmte en liefde ontvangt raakt het angstig en onthecht.

Hooggevoelige kinderen extra risico

In de tegenwoordige tijd zie je veel hooggevoelige- en nieuwetijdkinderen. Dit is een begrip dat al aardig ingeburgerd raakt. In de jaren 70 en 80 kwamen de eerste nieuwetijdkinderen ter wereld. Met uiteraard nog uitschieters naar beneden. Deze kinderen staan anders in het leven en moeten ook anders benaderd worden. Vaak hebben deze ook een sterkere band met de anders, gebaseerd op gevoel, eerlijkheid en zorg. Ze zien veel, ze horen veel en weten veel. Op zich zijn dit prachtige kinderen die heel veel moois in de maatschappij kunnen brengen.

Hooggevoelig en vroeggeboorte

Als een kind, dat van nature al hooggevoelig is in de couveuse komt de eerste weken of maanden van haar leven, kan dit catastrofaal zijn voor de rest van de ontwikkeling. Met name in de jaren dat ouders geweerd werden van de couveuze en lichamelijk contact afgehouden werd in verband met infectiegevaar en dergelijke. Gelukkig is er nu verandering in gekomen en ziet men het belang van lichamelijk contact voor het te vroeg geboren kind. Pech voor alle kinderen die in de jaren 70 en 80 geboren zijn en die dit hebben moeten missen.

Belang van lichamelijk contact voor het kind

Het aanraken van de moeder van haar baby en het vasthouden en knuffelen van het kind zijn een zeer belangrijk deel van de basis die het kind legt om later de wereld goed in te kunnen. Kinderen die dit niet gehad hebben zie je vaak later in problemen komen. Een kind heeft een basis nodig om op te kunnen staan. Als een kind niet kan staan is het leren lopen erg moeilijk. Als ik het zo even figuurlijk mag uitdrukken. want dit geld voor alle aspecten van de ontwikkeling. Die basis is in eerste instantie de moeder. Ik wil de vaderrol niet onderschatten of minderwaardig maken, maar het is nu eenmaal zo dat de moeder-kind verhouding zeer zeer belangrijk is in de eerste weken en maanden na de geboorte. Zij is meestal ook degene die een kind borstvoeding geeft. Het lichamelijk contact tussen moeder en kind is vooral in die eerste periode erg sterk. De vader heeft in die eerste fase een iets minder duidelijke rol maar dit zie je duidelijk veranderen in de rest van het leven als het kind contacten gaat maken met de naasten. Het eerste lachje kan goed voor u bedoelt zijn. En het geluk in de rest van het leven komt ook naar u toe vanaf haar/zijn gezichtje.

Onbegrip en zoeken naar oorzaken die er niet zijn

Juist deze groep borderliners heeft het vaak erg moeilijk. Ze hebben in veel gevallen een goede tot redelijke goede jeugd gehad waarin ze zich veilig gevoeld hebben. En toch hebben ze alle kenmerken van borderline. Aangezien deze meestal wordt toegewezen aan getraumatiseerde kinderen krijgen ze het gevoel dat ze wel iets gemist moeten hebben. Ze zijn vaak naarstig op zoek naar oorzaken van dit probleem en kunnen deze niet- of onvoldoende vinden. Vaak voelen ze zich schuldig naar mensen toe die ook kampen met borderline maar wel een traumatisch verleden hebben. ze voelen alsof ze zich aanstellen, maar weten dat dit ook niet zo is. Ook door mede-borderliners worden ze vaak niet begrepen. Zij hebben immers weinig meegemaakt. waarom doen ze dan zo moeilijk. Hulpverleners zijn op zoek naar oorzaken en ze kunnen niet voldoen aan hun eisen en verlangens naar antwoorden. Want ze weten het zelf immers niet.

Risico

Deze groep loopt extra groot risico om op een verkeerde plek in de huklpverlening te komen doordat ze toch met oorzaken aan komen dragen die er niet zijn. Ze willen dolgraag gehoord en gezien worden. Hun lijden is immers zo zwaar en zo groot. Dan moet er wel iets gebeurd zijn. Zij lopen immers met dezelfde hechtingsproblemen waar de meeste andere borderliners ook mee kampen. Zij hebben dezelfde angsten en pijn. Je ziet in deze groep regelmatig dat ze bijvoorbeeld op een afdeling komen voor mensen met dissociatieve stoornissen. Soms met de diagnose: dissociatieve identiteitsstoornis of dsnao.Het is niet zo dat ze dit doen om de boel voor te liegen. Het gebeurd niet uit kwade zin. Het lijden is zo groot dat ze dit voor hun eigen geest moeten kunnen verklaren. Ze willen hierin zo graag gehoord en gezien worden. En dissociatieve stoornissen spreken tot de verbeelding van de meeste mensen en hulpverleners. Ze worden dan eindelijk gezien en het lijden wordt op waarde geschat. Doodzonde. Deze mensen krijgen niet de juiste behandeling voor hun problemen en zullen hierdoor vaak nog meer in de problemen komen waarin ze zichzelf ook volledig gaan isoleren en vereenzamen. Terug komen van zo'n diagnose is immers zeer zeer moeilijk. Naasten zullen boos zijn vanwege de leugens. jammer, want deze mensen kunnen soms bijna niet anders. Het lijden moet verklaard en op tafel komen. Wees als hulpverlener dus ook heel voorzichtig met het stellen van zulke zware diagnose en laat de client uitgebreid testen. Beter voorkomen en met de juiste therapie genezen dan eerst terug moeten halen uit een diepe isolatie en eenzaamheid en dan opnieuw beginnen.

Genezing mogelijk?

Ja, zeer zeker. Juist voor deze groep is de kans van herstel groot. Zij zullen voornamelijk vaardigheden moeten aanleren en een stuk inzicht krijgen in hun probleem. Ook zullen ze het gevoel moeten hebben goed gehoord en gezien te worden in de zwaarte van hun lijden, ongeacht dat het verleden anders is dan bij de klassieke borderliner.

Woordje van hoop: Ik zie je en hoor je

De basis die je als baby had moeten opbouwen kan je niet inhalen. Je kunt wel door inzicht in de stiuatie anders naar jezelf en je problemen leren kijken. Begrijp dat je angst en lijden zeker wel aanwezig zijn en dat je, ondanks dat je minder redenen heb vanuit je kindertijd, zeker wel recht hebt om te lijden. Het is er. Vertaal goed naar de hulpverlening wat je voelt en wat je problemen zijn in het dagelijks leven. Hier kan de therapeut door middel van oefeningen samen met jou veel verlichting in brengen. Je mag er zijn, met al je pijn. En het is er ook. Je verzint het niet. Alleen zijn de oorzaken bij jou anders dan bij de gemiddelde borderliner. Geloof in jezelf. Je kan genezen. Ik geloof in jou.