Het lege nest syndroom, je laatste kind het huis uit

Nelly, 18-01-2016 13:12 #13
Ook ik ontdek nu dat ik zwaar lijdt onder het lege nestsyndroom, mijn dochter is ook uit huis gegaan en dan ook nog naar België, dus even een kopje koffie drinken zit er niet in, Ze is in augustus weggegaan en jeetje wat voel ik me prompt verloren! sinds haar 6de verjaardag runnen we samen een gezinnetje met heel veel ups en downs en naarmate ze groter werd was ze ook mijn steun en toeverlaat! door ziekte werk ik ook niet en nu moet ik alles in mijn eentje rooien en das verdomd lastig met een uitkering. Gelukkig zie ik dat het normaal is je zo te voelen, maar vaak heb ik het gevoel heel alleen te zijn, weinig sociale contacten, geen ouders en ga zo maar door! op verjaardagsfeestje voel ik me vaak de underdog en wordt steeds erger, ik weet nu wel dat ik hulp moet gaan zoeken maarja zet de eerste stap maar!

Annet, 21-12-2014 17:44 #12
He Felicitas
Lees net jou verhaal, zo herkenbaar voor mij. Ben benieuwd hoe het nu met je is, hoe heb je de draad weer op gepakt? Ook ik heb weinig sociale contacten, eigenlijk ook nooit de behoefte gehad. Maar nu de kinderen uitvliegen moet je toch iets. Heb wel redelijk veel hobby s, en werk, maar waar doe je het allemaal voor? Ook ik heb al verschillende depressies gehad, leven valt me soms zwaar. Laat het niet aan de kinderen merken, zij moeten hun leven zelf in vullen zonder mij. Hoop op klein kinderen maar of die snel komen? heb me twijfels. Ben al vele jaren getrouwd maar we hebben elkaar niet veel meer te vertellen. Zijn in ons huwelijk ieder ons eigen ding gaan doen, praten hebben we ook nooit goed geleerd. Ook op deze leeftijd moeten we nog veel leren.

Wilma, 17-09-2014 21:33 #11
Bij ons is het ook precies andersom: ik ben blij dat ik eindelijk minder was, werk en noem maar op zal krijgen (er gaan 2 kinderen bijna tegelijk de deur uit, blijft nog eentje over) terwijl man-lief er als een berg tegenop ziet dat ze het huis uit gaan. Ik zie de voordelen, hij de nadelen… Ik wil hem graag steunen, maar weet niet goed hoe… Misschien dat ik er ook nog last van krijg nadat ze werkelijk 'weg' zijn. Hoop het niet natuurlijk. Wie heeft tips om manlief er weer bovenop te helpen?

Hanneke Beentjes, 29-06-2013 12:49 #10
Mijn reactie op het lege nest is idem, vooral Corry die haar man ook is verloren herken ik veel in, ik ben 5 jaar geleden toen ik 50 werd mijn man verloren, en kort daarvoor ging mijn oudste de deur uit, en kort daarna mijn zoons, Ik word wel eens moe van het steeds zelf slingers ophangen zoals ze dat noemen tegenwoordig, Kinderen komen eventjes aan, vooral mee eten, af en toe voel ik me erg overbodig en doelloos, ja je hebt de leeftijd dat je hormonen veranderen, je word eerder vermoeid, je kinderen hebben je niet mee nodig, en je lief ligt in het graf, Ik heb een hele grote hartewens om oma te worden, vinden jullie dat gek? nee toch, maar al mijn drie kinderen zijn ook nog single na relatie van 6 en de ander van 3 jaar, de jongste is nog steeds vrijgezel. ach… af en toe even zeuren op zo, n site als je weereens een paar van die dipdagen hebt, waarin je ook geen zin hebt om te stofzuigen en dergelijke… omdat je dan denkt… voor wie zou ik? toch ben ik dan wel weer blij dat ik mezelf een schop onder me gat geef en er toch weer uitkom op mijn manier, maar het lege nest had mij een stuk dragelijker geweest als ik nog met mijn mannetje leuke dingen had kunnen doen, terwijl ik dit schrijf springen de tranen in me ogen, van gemis en rouw. Hanneke

Chrisje, 03-10-2012 22:43 #9
Mijn enig kind is zaterdag getrouwd. Nu is het stilletjes in huis. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik me leeg voelt vanbinnen ook huil ik veel overdag, 's nachts. Ik heb jarenlang alleen voor mijn dochter gezorgd, wij hebben samen veel lief en leed gedeeld. Ze gaf me eens een cadeau, 1 weekje aan zee. Wat hadden we een pret, we gingen uit eten, naar vuurwerk kijken, samen shoppen en nog van die dingen, maar nu moet ik alles alleen doen, ooo wat mis ik haar toch zo.

Anna, 06-10-2009 11:54 #8
Ook mijn laatse is het huis uit, sinds 2 weken.
Ik voel me ook leeg, depressief, nutteloos, zeer verdrietig, terwijl ik maar zat te doen heb.
Alsof je alles verloren hebt, inderdaad je voelt gewoon rouw.
Dus Corrie, je bent niet alleen.
Ik zoek hier wel eens een forum over, maar dat is niet te vinden

Gerard, 25-09-2009 18:57 #7
Mijn kinderen zijn het huis nog niet uit, gelukkig niet. ze zijn wel al zeer zelfstandig en gaan hun eigen weg, dat is ook goed en gezond. door de zelfstandigheid zijn ze veel minder vaak thuis en ik mis ze. het is gewoon veel stiller geworden. ik kan me storen aan dat het lege nest syndroom vrijwel altijd omschreven wordt alsof het allleen de moeder betreft en wat je als vrouw voelt. waarom worden vaders nooit genoemd, immers die kunnen daar ook heel veel last van hebben. weinig erkenning vind ik voor wat ook vaders in zo'n rouwproces kunnen doormaken.

Corrie, 01-09-2009 09:14 #6
Mijn zoon gaat nu ook de deur uit.Hij gaat wel in de buurt wonen.Maar ik voel me erg verdrietig, leeg nutteloos, enz.Nu ik heb mijn man ook al verloren 18 jaar geleden, heb mijn 2 kinderen allleen opgevoed.Dat voelt volgens mij toch wat anders en ik zit ook nog in de overgang. Wie herkent dit en wil reageren.Hoe moet ik met mijn gevoelens omgaan, geestelijk voel ik me rot.

Adri, 31-08-2009 19:44 #5
Mijn jongste dochter is net het huis uit gegaan. Nu ben ik alleen. En dat voelt ook zo! echt alleen. Natuurlijk heb ik overdag mijn werk, maar als ik thuiskom ben ik alleen. Eten koken voor een persoon, geen gezellige verhalen aanhoren of probleemverhalen. Mijn twee oudste kinderen zijn al een poosje het huis uit en dat vond ik ook erg. Maar er was toch nog een kind over. Nu is die situatie ook veranderd. Ik voel me echt in een gat vallen. Voel me stuurloos. Wat zou ik voor leuks kunnen gaan doen? Ik heb geen idee. Ik moet heel erg wennen aan de stilte.

Felicitas, 22-08-2009 13:29 #4
Mijn leven staat op z'n kop. Mijn oudste zoon verlaat binnenkort het huis, mijn jongste slaapt alleeen nog thuis, mijn vriend heeeft de relatie verbroken en hobbies vallen deels weg (paard gehad 7 jaar is nu dood). Ik heb 17 jaar voor mijn kids alleen gezorgd. Ben 2 x gescheiden en heb nogal wat relaties achter de rug. Bang en zeker nog niet klaar voor een eventuele nieuwe relatie. Familie heb ik hier niet meer. Mijn werk is erg druk geweest en ik merk dat ik daarin ben gevlucht. Voor de rest wilde ik ook in de avond bij mijn kinderen zijn, omdat ik dat in mijn jeugd heb gemist.
Nu komt de rekening: te dik, geen of weinig sociale contacten. Burn out door te hard te werken en depressie door enorme verlatingsangst die is opgebouwd vanaf mijn jeugd.
Ik weet dat ik het allemaal alleeen op moet lossen. Ik heb al eerder een zware depressie meegemaakt. Maar ik voel me heel alleen en eenzaam.
Ik heb wel professionele hulp gezocht, maar daar moet je een tijd op wachten. En tot die tijd en daarna…? Het advies van de dokter: rust, reinheid en regelmaat. Maar dat is niet makkelijk wanneer je elke ochtend huilend wakker wordt en even helemaal niet meer weet waar je het zoeken moet.

Zijn er mensen die dit herkennen en die hierover met mij willen praten en / of die goede adviezen hebben. Ik ben al aan het sporten en ik probeer al de tuin te doen etc. Maar t valt niet mee…

Anna, 28-07-2009 21:30 #3
Heb afgelopen zondag mijn zoon weggebracht naar zijn kamer. Thuisgekomen heb ik ontzettend gebruld. Dacht eerst dat ik kinderachtig bezig was en dat ik me niet mag aanstellen. Maar ik voel me nu zo ontzettend verdrietig en alleen. Weet heus wel dat dit gevoel over zal gaan en dat ik hier doorheen moet.

Margee, 02-02-2009 03:08 #2
Mijn meissie, de jongste van mijn 2 geadopteerde kinderen is nu uitgevlogen. Ze is gelukkig maar leert je wel snel wennen aan t lege nest. Binnen 5 maanden is ze verliefd, zwanger en samenwonend! Gelukkig krijg ik een nieuw doel in Juli, oppasoma! Maar voorlopig voel ik me verlaten door iedereen, vooral mijn vriendin!

Chantalc (infoteur), 03-09-2008 13:48 #1
Ik weet niet of het waar is, maar ik heb ergens gelezen dat het lege-nest-syndroom aan het uitsterven is. Naarmate vrouwen zelfbewuster zijn, vaker een baan, hobby's en een eigen sociaal leven hebben, wordt het uit huis gaan van het laatste kind vaker ervaren als een opluchting. Als je getrouwd bent of samenwoont, komt ook je relatie in een ander vaarwater. Sommige koppels vinden het heerlijk om het rijk alleen te hebben en gaan meer reizen, samen dingen doen, … Als je relatie toch al niet je dat was en je nu zelfs niet meer kan praten over de kinderen vandaag gedaan hebben, kan de stilte heel pijnlijk worden.

• Plaats zelf een reactie, vraag of opmerking bij dit artikel…