Hoe ga jij je eigen pad volgen?

Het klinkt soms zelfs wat poëtisch, maar ‘je eigen pad volgen’ is iets wat we al (kunnen) doen sinds de mensheid. Het gegeven dat er vanaf de eeuwwisseling meer aandacht aan gegeven wordt, heeft te maken met het bewustwordingsproces van mensen. Het leven is niet als vanzelfsprekend studeren, volwassen worden, een gezin stichten en harmonieus op weg naar ouderdom. Natuurlijk is dit gechargeerd, maar in grote lijnen is dit eeuwen voor veruit de meerderheid van de mensen wel het geval geweest. Hoe anders is of kan het nu zijn?

Je levenspad zoeken

Jong volwassenen

Natuurlijk bevestigen uitzonderingen de regel dat het levenspad ‘voorgekauwd’ zou zijn. Dat was in het verleden zo en dat is nog steeds zo. Echter, de groep mensen die bewust voor een niet algemeen ingeburgerd bestaan kiest, is een groep die zeker vanaf begin 21ste eeuw groeiende is. Een herkenbaar voorbeeld is dat de ene man of vrouw als vanzelfsprekend in de professionele voetsporen van pa of ma zal treden. Het ambacht is je met de paplepel ingegeven en je ervaart de situatie als gewenst en zelfs logisch. Aan de zoektocht of je ook daadwerkelijk bij je kern zit, kom je vaak niet toe. Dit heeft te maken met de vanzelfsprekendheid en het gevoel dat het logisch is en goed voelt. De noodzaak van de zoektocht is er niet (en soms komt deze later of helemaal niet).

De ander ervaart een dergelijke situatie als een soort keurslijf en zal bewust zelf op zoek gaan naar de kern in hem of haar en de daaruit voortvloeiende zaken. Weer iemand anders, iemand die op jonge leeftijd al dicht bij zijn of haar kern zit, vindt (ogenschijnlijk) als vanzelf het pad dat bij hem of haar past. Het genoemde voorbeeld is geen waardeoordeel, maar slechts een constatering.

Midlife volwassenen
Dan is er ook nog een grote groep die er in de loop der jaren achter komt wat zijn of haar pad is. Dat maakt dat de groep ‘carrière-switchers’ ook een groeiende groep is. Deze veranderingen borrelen veelal op tussen 35 jaar en 50 jaar. Dit heeft voor veel mensen te maken met de stabiliteit die in hun leven is gekomen. De stabiliteit in deze levensfase (veelal in combinatie met een afnemende stressfactor) lijkt ruimte te geven om over zaken na te denken (doe je de dingen die er echt toe doen en zo niet, wat komt dicht bij je hart). De zoektocht levert soms een bevestiging van het bestaande op, maar niet zelden ook het gevoel van gemiste kansen of een onderbuikgevoel. In deze levensfase kan je nog iets met dat (vermeende) onderbuikgevoel en dat wordt door menigeen met beide handen aangepakt om de zoektocht aan te gaan. De ene zoekt een ‘uitweg’ in de privésfeer en de ander gooit het roer professioneel om. Echter, waar je ook voor kiest, je zult altijd die zoektocht (welk pad in te slaan) aan moeten gaan, om die verandering door te kunnen voeren.

Tenslotte is er een groep mensen die wel bezig is met hét vraagstuk over het leven, maar er nog niet uit is, de stap niet durft te zetten of om andere reden twijfelt. Dat wil dus zeggen dat er ook mensen zijn die een leven lang hangen in gedachten of het wegstoppen (mogelijk voortvloeiend uit een soort struisvogelpolitiek). Dit alles neemt niet weg dat soms enkele handvatten vaak al voldoende zijn om de gedachtegang te stimuleren en tot actie aan te zetten.

Doelgericht en authentiek

Hoewel zeker niet iedereen even competitief is, is ons brein strikt genomen wel doelgericht. De juiste ‘doelen’ in het leven stellen, is eigenlijk voor iedereen belangrijk. Veel jong volwassenen zijn duaal ofwel ze hanteren nog een soort meersporenbeleid. Immers, hoeft van jezelf nog niet te verlangen dat je op die leeftijd al exact weet welke pad het beste bij je past (hoewel ook hier uitzonderingen op zijn). Meer zaken ‘uitproberen’ c.q. meer paden bewandelen is dan soms de beste oplossing en dat mag ook, want het is feitelijk dé leeftijd om je pad te vinden. Als je er (nog) niet uit bent, is het goed je gedachten er over te laten gaan en te zoeken naar de richting die je uiteindelijk op wilt. Soms ga je meteen goed en soms ook niet.

Het brein zit zo in elkaar dat wanneer je zoekende bent en je er nog niet uit komt – wat kan gebeuren – het pas weer op je pad komt op het moment dat je brein er aan toe is. Dit gaat voor een deel automatisch. De volgende levensfase is voor menigeen namelijk meer geschikt om dit proces te vervolmaken.

Ook al denken we dat we eerdergenoemde processen volledig sturen, het is eigenlijk voor een deel ook een automatisch proces. Stimuleren kan je dit proces wel degelijk en dat begint met het er bewust van te zijn, dat je eerlijke antwoorden aan jezelf verplicht bent. Het heeft niets met wenselijke antwoorden te maken. Het moet authentiek zijn, het moet dus uit jezelf komen en je moet de rust nemen om toe te laten wat je raakt als mens en wat dus dicht bij je kern zit.

Daarmee gezegd dat het pad voor iedereen duidelijk kan worden, voor de een alleen eerder dan de ander. Dan kan het ook nog zijn dat je pad op enig moment duidelijk is, maar je er – om wat voor reden dan ook – niets mee doet. Die vrijheid heb je als individu.


Vragen
Welke helpende hand voor een dergelijke persoonlijke reis ook uitgestoken wordt, je moet het uiteindelijk toch zelf doen. Er zijn een aantal vragen die je jezelf kunt stellen om sneller tot de kern te komen. Vragen waar je heel dicht bij jezelf moet (leren) staan, om tot oprechte antwoorden te komen. Probeer jezelf oprecht antwoord te geven op de volgende vragen:

• Wat vind ik – diep van binnen – echt belangrijk?
• Wat voor relaties wil ik op- of uitbouwen?
• Waar wil ik dat het in mijn leven om draait?
• Hoe voel ik me nu het merendeel van de tijd?
• Welke soort relaties geven me het gevoel dat ik echt leef?
• Wanneer is een dag voor mij een geslaagde dag?
• Ben ik nu trouw aan mezelf en zo niet, wat moet er gebeuren?
• Wat kan me bijvoorbeeld op televisie of op internet echt ontroeren?

Aansluitend is een cruciale vraag, een waar je goed over na moet denken. Pas dan kom je echt tot de kern. Vraag jezelf het volgende af:
“Als er een wonder zou gebeuren en alle angsten en stress in mijn leven zouden opeens voorbij zijn …

• … hoe zou mijn leven er dan uitzien?
• … welke zaken zou ik dan najagen?
• … wat zou er dan absoluut niet mogen ontbreken?"

De antwoorden op deze vragen kunnen een begin maken om dicht bij je kern te komen. Te ervaren wat het met je doet en dat als een beginpunt te zien. De antwoorden geven immers een richting en hoewel dit niet direct tot concrete invulling zal leiden, geeft het ongetwijfeld stof om er verder over na te denken en keuzes te gaan maken. Keuzes maken is immers hét begin om dat pad te vinden.

Voorbeelden

Deze voorbeelden bieden geen leidraad hoe het pad te vinden, maar maken wel inzichtelijk waar een proces van je pad zoeken, vinden en volgen toe kan leiden. Het bekende kantelpunt. Ook hier zijn angsten en onzekerheden om de hoek gekomen, maar hebben wel uiteindelijk geholpen om te komen waar ze nu zijn.

Van op de bank naar achter de bank
Na de middelbare school niet precies weten wat te doen en een algemene opleiding als MEAO gevolgd. Als stage bij een bank terecht gekomen en als het ware blijven ‘hangen’ bij die bank. Leuke carrière gemaakt met een bijbehorend salaris en dan tot de conclusie komen dat ze iets mist (lees ook: draait het voor mij in de wereld om het inrichten van betalingsprocessen voor de klanten?).

Vervolgens eerdergenoemde exercitie ondernomen om tot haar kern te komen en tot de conclusie gekomen dat ze weliswaar mensen wilde begeleiden, maar niet alleen vanuit haar hoofd maar ook fysiek. Genoemde exercitie behelst het pad van in jezelf keren, vragen beantwoorden en ervaren wat écht dicht bij je hart staat, waar je blij van wordt, wat je verrijkt als mens. Het kan helpen je antwoorden tegen iemand aan te houden, iemand die dicht bij je staat. Hij of zij kan antwoorden – waar je mogelijk zelf van staat te kijken – verduidelijken. Simpelweg omdat die persoon er net iets verder vanaf staat dan jijzelf.

Betreffende dame kon in haar rol gebruik maken van een van de vele ‘nette’ exit-bankregelingen en is opzoek gegaan naar dat fysieke waar ze naar zocht. Inmiddels is ze gediplomeerd voetreflextherapeut met een eigen praktijk.

Van eigen bedrijf naar eigen werkbank
De onderneming van pa overgenomen en verder uitgebouwd. Immers, hij liep er al op jonge leeftijd rond. Sleutelde als klein mannetje al aan motoren en als vanzelfsprekend nam hij, toen zijn pa ziek werd, de zaak over. Deze zaak heeft hij verder geprofessionaliseerd en langzaam maar zeker werd hij meer manager. Echter, dit was oorspronkelijk nooit zijn insteek geweest. Daar kwam hij op enig moment achter, toen hij de zoveelste vergadering op een dag had ‘uitgezeten’ (lees ook: al vergaderend de dag doorkomen) en door de gang van zijn pand liep.

In die gang kon hij naar de werkruimte in de hal kijken. Daar waren die monteurs bezig met zaken welke hij ook zo graag deed (dat realiseerde hij zich toen pas weer). Wat er gebeurde is dat hij inzag dat hij daar een blij mens van werd, hij werd al vrolijk bij het zien van al dat fysieke werk.

In overleg met een extern consultant heeft hij gekeken hoe hij zijn onderneming anders in kon richten. Hij heeft een directeur aangetrokken, goede afspraken gemaakt en hij permitteerde zichzelf vanaf dat moment de overall, achter de werkbank met sleutels, bouten en moeren en die voor hem prachtige motoren.

Aandachtspunten waar je tijdens ‘je reis’ op moet letten?

Als je de keuze gemaakt hebt, is het goed rekening te houden met wat zaken die op je pad kunnen komen én die je mogelijk aan het ‘wankelen’ kunnen brengen.

Angst en kracht
Het spreekwoord “What doesn’t kill you makes you stronger” is er niet voor niets. Er is, als je voor jezelf in gang hebt gezet dat je je eigen pad gaat zoeken en volgen, altijd een vorm van angst voor het nieuwe en onbekende. Niets menselijks is ons vreemd, dat hoort er nu eenmaal bij.

Dat wil ook zeggen dat je die angst dus toe moet laten en niet met alles in je, die angst moet proberen te bestrijden. Angst is geen zwaktebod. Die angst proberen te bestrijden kost namelijk energie en je kunt beter de angst – die je alert maakt – gebruiken. Ergens tijdens dit proces, ga je merken dat die angst steeds meer afneemt en plaats begint te maken voor kracht. Zodra die opwaartse (kracht)spiraal in gang is gezet, kunnen zaken zelfs sneller gaan dan je oorspronkelijk in gedachten had.

Niet omkijken

Het klinkt wellicht vreemd, want door naar het verleden te kijken kan je immers voor de toekomst leren. Zo niet in dit proces en dat heeft er mee te maken dat je een andere wending aan het leven probeert te geven. Als je in dit proces omkijkt, zie je wat je aan ogenschijnlijke zekerheden achter je laat. Dat kan je opnieuw in een angstmodus zetten, misschien ga je weer twijfelen etc. In een dergelijk proces ga je dus wel zorgvuldig om met wat je pad is, maar als je je pad eenmaal ingezet hebt, ga je er volledig voor. De doelgerichtheid in je, moet het als het ware overnemen.

Tot slot

“Wie niet waagt, wie niet wint” en dat geldt ook voor je pad gaan volgen, zeker als je al een redelijk uitgestippeld pad had. Echter, als je eenmaal de keuze gemaakt hebt, dan is er eigenlijk geen weg meer terug. Als je door je angsten heen bent en in je kracht komt te staan, heb je de belangrijkste stappen gezet. Je zult gaan voelen dat het is wat het moet zijn.