Welke geluiden accepteren we van elkaar?

Het is inmiddels proefondervindelijk vast komen te staan … we zijn een beetje een zeurderig volkje en het is niet snel goed. Misschien ook wel logisch, want we leven erg dicht op elkaar en als je de ruimte op wilt zoeken moet je bijna de landsgrenzen over. Ruimte heeft iedereen in meer of mindere mate nodig en als je dat te weinig krijgt, ga je je irriteren … soms aan het meest onbelangrijke. Behalve pochgedrag, hoe typisch Nederlands, is geluid iets waar we ons snel aan ergeren.

Waar hebben we het over?

Ergernis of irritatie staat volgens het woordenboek voor iets wat je vervelend vindt of wat je hindert. Naarmate het aanhoudt wordt het een kwelling, geeft(over)last of is aanstootgevend. Met als gevolg humeurig of chagrijnig gedrag of als het ernstig wordt c.q. iemand een kort lontje heeft … kan het tot geweld leiden.

Welke geluiden?

Op basis van een onderzoek onder 3 verschillende leeftijdscategorieën, te weten tot 25 jaar, tot 55, daarboven, valt te constateren dat er kleine verschillen zijn, maar in grote lijnen worden de geluidsergernissen van onze medemens redelijk identiek beoordeeld wordt door de verschillende leeftijdscategorieën.

Hoorbaar eten

Zo wordt unaniem als meest vervelend geluid ervaren het hoorbaar eten. Waar het in andere culturen een compliment is voor de gastheer/vrouw, vinden wij het hoogst irritant. Je moet hierbij denken aan het smakgeluid tijdens het kauwen, waarbij je eigenlijk wel van de open mond uit kunt gaan. Maar ook het slurpen van drinken en het opvallende geluid wat sommige mensen kunnen maken als ze iets doorslikken.

Terugkerende geluiden

De terugkerende geluiden wordt door met name de oudere groep op de tweede plaats gezet, terwijl met name de jongeren het minder irritant vinden of zich er minder aan storen. Denk hierbij aan het bewegende bovenbeen onder tafel. Je hoort dan het tikken van de voet of de beweging van de tafel. Maar ook de man of vrouw die al nadenkend met de pen op tafel tikt. Binnen deze groep valt ook het repeterende (gillende) geluid van spelende kinderen. Met name de jongere groep mensen kan zich er relatief snel aan storen.

Wat de adem produceert

Behalve soms vreemde luchtjes, produceert de adem ook geluid. Dit wordt door met name de jongere groep en de middengroep als storend ervaren. In deze staat bovenaan met stip de man of vrouw die de neus ophaalt. We zijn gewend de neus te snuiten, maar ophalen is minder slecht. Alleen het geluid wordt als uitermate irritant ervaren. Vervolgens wordt snurken ook als behoorlijk irritant betiteld en de mensen die veel kuchen. Niet zozeer als je verkouden bent, maar de mensen die om een of andere reden er een automatisme van hebben gemaakt. Een soort zenuwtic.

Wat de ledematen doen

Sommige mensen hoor je nooit als het gaat om de handen en voeten en andere mensen hoor je altijd. Het is niet enorm storend, maar als het te lang duurt gaan mensen zich er wel aan ergeren. Denk hierbij aan mensen die hoorbaar met de handen “spelen”. Denk hierbij aan de mensen die “plukken” aan de nagels of de nagels tegen elkaar laten tikken (zeker als je iets langere nagels hebt, kan dat nogal hoorbaar zijn). In sommige gevallen is het ook een soort zenuwtic.

Maar ook de voeten komen aan bod. Het klikken van hoge hakken op met name hout kan, als het langer duurt, als storend ervaren worden of het tikken van de schoen op de vloer. Bij nagenoeg alle vloeren hoor je dit.

Gewone ergernis of misofonie?

Bij deze cijfers gaat het over de mens die zich gewoon ergert en niet over de aandoening misofonie (wat staat voor “haat van geluid”). Mensen met misofonie hebben abnormaal veel last van allerlei geluiden en worden hier zelfs in hun dagelijkse doen in belemmerd. Mensen kunnen zelfs geïsoleerd raken.
Er is nog niet erg veel bekend over misofonie, maar het AMC heeft inmiddels een gedragstherapie waar mensen met deze misofonie terecht kunnen.

Tot slot

Sommige mensen kunnen zich er perfect voor afsluiten en sommige mensen helemaal niet en vangen ieder geluidje op en vergroten het zelfs soms uit. Als het af en toe gebeurt en je vindt voldoende balans met ruimte en stilte, is er meestal nog niet zoveel aan de hand en is het prima te accepteren. Maar zo nu en dan benoemen waar je je aan kunt ergeren, is best aardig.