De discussie rondom Marokkaanse en Turkse immigranten

Met het aantreden van PVV’er Geert Wilders is de discussie rondom Marokkaanse en Turkse immigranten weer hevig opgelaaid. Welke oorsprong kent deze discussie, wat is nu eigenlijk de geschiedenis van de immigratie en wie heeft er gelijk? Is de aanpak van Wilders juist of zijn zijn uitspraken volledig misplaatst? Zou het ook anders kunnen, en zo ja, hoe dan? Bevat Wilders relaas over de islamisering überhaupt enige kern van waarheid? Hierop zal ik in dit artikel trachten een antwoord te geven.

Immigranten, de werving van gastarbeiders

Immigratie is het zich vestigen in een ander land dan het land van herkomst. Wanneer je dit doet, ben je in het nieuwe land een allochtoon (definitie allochtoon = uit een ander land (vreemd)). Nederlanders roepen al gauw dat allochtonen terug moeten keren naar land van herkomst, maar deze allochtonen zijn vaak door de Nederlanders zelf in de jaren zestig als arbeidsmigranten naar Nederland gehaald. De werving van buitenlandse werknemers ging in eerste instantie grotendeels buiten de Nederlandse overheid om. Later gingen zij zich er wel mee bemoeien, maar bleven zij een oogje toeknijpen als het ging om de onofficiële immigratiestroom die op gang kwam. De arbeiders werden gezien als gastarbeiders en kregen slechts tijdelijke contracten. Het was de bedoeling dat deze werknemers bij de beëindiging van het contract terugkeerden naar land van herkomst. Van een integratiebeleid was geen sprake, aangezien de gastarbeiders toch weer zouden vertrekken. Eigen taal, religie en gewoonten werden behouden. Later bleek echter dat de arbeiders veel langer zouden blijven dan op voorhand de bedoeling was geweest. Hoewel ook veel arbeiders waren geworven in het Zuiden van Europa ging het hier veelal om Turken en Marokkanen.

Registratie van meer dan vijftienduizend illegale, Turkse en Marokkaanse arbeidsmigranten

In de jaren zeventig was er geen behoefte meer aan werving van extra arbeiders vanwege de crisis waarin de Nederlandse economie verkeerde. De arbeidsmigratie werd stopgezet in 1973. De arbeidsmigranten die buiten de overheid om naar Nederland waren gekomen verbleven nu illegaal in Nederland. De overheid was echter zelf verantwoordelijk geweest voor de toestroom van illegale arbeiders door in het verleden een gedoogbeleid toe te passen. In 1975 was daarom eenmalig sprake van een regularisatie en ruim vijftienduizend illegalen mochten zich laten registreren. De populatie van de arbeidsmigranten groeide gestaag. Dit was het gevolg van de gezinshereniging waar de Nederlandse overheid vanwege internationale verdragen niet de hand in had. Nog steeds was er nauwelijks sprake van een integratiebeleid. De overheid bleef hopen dat de gastarbeiders volgens plan weer naar land van herkomst zouden vertrekken en onderwijs in eigen taal en cultuur werd om die reden nog steeds gegeven. Financiële beperkingen zorgden er echter voor dat vertrek voor de voormalige gastarbeider niet tot de mogelijkheden behoorde. In de jaren tachtig bleek de hoop van de overheid ongegrond te zijn geweest. De gastarbeiders bleven en de gezinshereniging en gezinsvorming ging door.

Het gedogen van de massale immigratiestroom maakt de politiek verantwoordelijk

De verantwoordelijkheid kan na het lezen van bovenstaand verhaal in geen geval gelegd worden bij de Turkse en Marokkaanse arbeiders die in de jaren zestig naar Nederland werden gehaald. De verantwoordelijkheid kan ook niet worden gelegd bij de tweede en de derde generatie Turken en Marokkanen binnen Nederland. Zij zijn hier geboren en daarom vanzelfsprekend in Nederland woonachtig. Als er een verantwoordelijke moet worden aangewezen dan is politiek Nederland zelf het meest verantwoordelijk voor de huidige situatie waarover zij zo hevig met elkaar debatteren. De overheid heeft de illegale toestroom van arbeidsmigranten in de jaren zestig immers gedoogd. Dit neemt de toenemende problematiek en de discussie betreffende het onderwerp echter niet weg.

Oneerlijke arbeidsconcurrentie, de opkomst van Oost-Europese gastarbeiders

Momenteel is er in Nederland ook discussie gaande over Oost-Europeaanse gastarbeiders die in Nederland voor oneerlijke arbeidsconcurrentie zorgen. Wanneer Polen worden ingehuurd om voor vijf euro per uur werk af te leveren, kunnen Nederlandse vakmannen hier onmogelijk mee concurreren. Hierdoor gaan banen verloren. Uiteraard is concurrentie in veel gevallen positief, omdat de arbeidsmarkt hierdoor gescherpt wordt en de kwaliteit van het geleverde werk verbeterd, maar daar is geen sprake van wanneer Nederlandse arbeiders onder het minimum uurloon moeten gaan werken. Dan is er sprake van een negatieve marktwerking en zal de kwaliteit van het geleverde werk eerder achteruit dan vooruit gaan.

Integratie of Islamisering?

Eén ding moge duidelijk zijn. Wanneer er mensen uit verschillende culturen in één land gaan samenleven, kan dit voor conflicten zorgen. De verschillende culturen onderscheiden zich van elkaar in gewoonte en gebruik en dit wordt gekenmerkt door een eeuwenlange traditie. Een verandering van deze traditie beslaat begrijpelijkerwijs meerdere generaties. Is het dan wellicht nog te vroeg om een volledige integratie te verwachten?

Het aantal Nederlanders dat van oorsprong een andere afkomst heeft groeit, waar de emigratie van de bevolkingsgroep die van oorsprong van Nederlandse afkomst is sinds 2000 ook blijft groeien. Maakt dat de angst voor een omgekeerde integratie waarbij de cultuur van de islam de hoofdcultuur wordt gegrond?

Babylonische spraakverwarring

In het boek Genesis uit de Bijbel wordt over de spreiding van de mensheid over de aarde gesproken. Op de site Statenvertaling.net staat hierover het volgende:

Enige tijd na de zondvloed vestigden nakomelingen van Noach zich op een laagvlakte in het land Sinear, niet ver van de Eufraat. Zij spraken één taal en vormden één gemeenschap. In staat hun verhaal: En zij zeiden: Kom aan, laat ons voor ons een stad bouwen, en een toren, welks opperste in den hemel zij, en laat ons een naam voor ons maken, opdat wij niet misschien over de ganse aarde verstrooid worden! De toren zou moeten dienen als een herkenningspunt in het landschap, waardoor de mensen elkaar niet kwijt zouden kunnen raken. En dat terwijl God Noach en de zijnen had opgedragen de aarde te 'vervullen' (Gen. 9:1). Het bouwwerk zou ook een veilig heenkomen kunnen bieden bij een mogelijke nieuwe zondvloed. God bekeek deze nijvere lieden en oordeelde dat ze te ambitieus waren: ze probeerden gelijk te zijn aan hem. Hij besloot de mensheid te straffen met de Babylonische spraakverwarring. Hierdoor konden de mensen elkaar niet meer verstaan, en raakten ze alsnog verspreid over de aarde. De plek waar dit allemaal gebeurde, noemde men voortaan Babel, hetgeen 'verwarring' zou betekenen.

Botsing tussen culturen

Je naaste buren heb je meestal niet voor het uitkiezen. Stel dat je bovenburen in dit voorbeeld Braziliaans zijn. Een verschil in levenswijze is hier niet vreemd. Brazilianen zijn over het algemeen luidruchtiger. Een hoger stemvolume, veel muziek en dans, bravoure, alles hangt samen met het land van herkomst. Voor deze uitgesproken manier van leven, leven wij in Nederland wellicht te dicht op elkaar, waardoor de ander er ongewild deelgenoot van wordt. De Nederlandse nuchterheid zorgt hier voor onbegrip.

Geert Wilders

Het moge duidelijk zijn dat verschillende culturen met elkaar kunnen botsen. Om dit te voorkomen is wederzijds respect van groot belang. De toename van Turkse en Marokkaanse Nederlanders is het gevolg van in het verleden gemaakte keuzes en dit dient men te accepteren. Met regels en wetten kan de norm worden bepaald. Criminaliteit dient in alle gevallen op dezelfde manier te worden bestraft, ongeacht iemands afkomst. Geert Wilders strooit met zijn opmerkingen zout in open wonden. Hij spreekt over een multiculturele nachtmerrie. De onderlinge verhoudingen komen hierdoor niet minder onder druk te staan.

Allochtonen en Islamieten, wat zijn de cijfers?

In het jaar 2005 woonden er in Nederland 3,1 miljoen allochtonen. Het CBS voorspelt dat dit er in 2050 5,3 miljoen zullen zijn. In totaal bijna een derde van de Nederlandse bevolking. 5,8 procent van de Nederlandse bevolking was in 2004 islamitisch. Dit is een verdubbeling ten opzichte van 1990. Uit een onderzoek van het WODC kwamen in 2005 de volgende cijfers naar voren. Allochtone jongeren plegen vier keer zo vaak een misdrijf als hun autochtone leeftijdgenoten. Marokkanen spannen de kroon. Marokkaanse jongeren van 12 tot en met 17 jaar oud komen vier keer zo vaak in aanraking met justitie dan autochtonen. Onder de 18- tot 24-jarigen komen Marokkanen 4,5 keer zo vaak met justitie in aanmerking. 37 procent van alle verdachten in strafzaken is allochtoon.