President van Amerika, Richard M. Nixon 1969-1974

Richard Nixon en het Watergate schandaal zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dit schandaal kostte hem het presidentschap. Zo is hij ook de geschiedenis in gegaan, als 1e president die aftrad. Toch heeft Nixon heel veel goede dingen gedaan tijdens zijn ambtstermijnen. Hij realiseerde het “SALT” akkoord met Rusland, haalde de banden aan met China. Onder zijn leiding werd het ruimtevaartprogramma gerealiseerd en zette de 1e mens voet op de maan.

Algemeen

Hij zou de geschiedenis ingaan als de 1e president die in 1974 zijn ambt neerlegde. Vanwege het Watergateschandaal was hij met schande overladen en liet men hem nog maar één mogelijkheid: Aftreden. Tevens was hij de 1e president die in functie China bezocht.

Hij was intelligent en analytisch, trouw aan zijn vrienden, en beschermde de kunst. Zijn bijnaam was “Tricky Dick”.

Richard Nixon

Richard Milhous Nixon wordt geboren op 9 januari 1913 in Yorba Linda te California. Hij is de 2e in een gezin van 5 kinderen, allemaal zoons: Harold, Richard, Donald, Arthur en Edward. Zijn ouders waren Francis Anthony Nixon en Hannah Milhous Nixon.

Nixon groeide op in armoede, elke ochtend ging hij de groente, gekocht door zijn vader op de markt, schoonmaken en aardappels pureren. Wanneer hij 9 jaar is, verhuist het gezin naar Whittier ook in California. Hier beheerde zijn vader een benzinestation en winkel.

In 1930 gaat hij studeren aan het Whittier College, daarna gaat hij naar de Duke University Law School in Durham. Hier studeert hij af in 1937, en keert hij terug naar Whittier om te gaan werken bij een advocatenkantoor.

Nixons carrière

Hij wordt in 1937 toegelaten tot de bar, bij het advocatenkantoor blijft hij werken tot aan 1942, dan wordt hij namelijk luitenant in de Pacific, bij de marine. Hij kreeg zijn opleiding aan Naval Air Station Quonset Point op Rhode Island en Ottumwa in Iowa.

In 1946 wordt hij gekozen tot lid van het Huis van afgevaardigden. Als lid van het Huis van Afgevaardigde laat hij duidelijk zijn anti communistische toon horen. Hij wordt benoemd tot de commissie dat uivoering moet geven aan het plan van generaal Marshall, het zogehete “Marshall Plan”, na de Tweede Wereldoorlog.

De volgende stap in zijn politieke carrière is de verkiezing van Senator voor Californië. Hij won de verkiezing door zijn tegenstander, mevrouw Helen Douglas als iemand met communistische ideeën, die haar loyaliteit aan Amerika niet waard was. Hij krijgt grote bekendheid door zijn lidmaatschap van het “House of Un-America Activities Committee”, waarbij vooraanstaande politieke figuren die verdacht werden van communistische sympathieën, werden ondervraagd.

Onder Eisenhower is Nixon vice-president van 1952 tot aan 1963. In 1960 verloor hij de verkiezingen om het gouverneurschap en Nixon besloot zich als politicus terug te trekken. Hij gaat terug naar een advocatenkantoor in Los Angeles, waar hij als raadsman gaat werken. In 1962 schreef hij zijn memoires, “Six Crises”.

In 1968 maakt hij een comeback en is kandidaat om het presidentschap. Zijn directe tegenstanders binnen de Republikeinen zijn Rockefeller, en Reagan. Door de onenigheid binnen de Democraten, en de moord op de broer van Kennedy, Robert, wist Nixon de verkiezingen te winnen.

Richard familieman

Wanneer Richard lid is van de amateur toneelvereniging in Whittier, leert hij Thelma Catherine Ryan kennen. Tijdens hun eerste gezamenlijke opvoering vraagt hij haar te huwelijk, en op 21 juni 1940 trouwen ze. Ze krijgen “samen twee dochters, namelijk:

• 1946; Patricia Nixon, nog in leven
• 1948; Julie Nixon, nog in leven

Julie trouwde in 1968 met David Eisenhower, een kleinzoon van de voormalige president. In 1971 trouwde Patricia met Edward Finch Cox vanuit de rozentuin van het Witte Huis.

Richard Nixon president

Nixon bekleedde de hoogste post van Amerika, maar wilde eigenlijk alleen zijn. Hij at het liefst alleen, bowlde alleen. Zelfs in de nacht van mei 1970 toen de studenten een nachtwake hielden tegen de oorlog in Vietnam, was hij alleen. Hij had zijn huisknecht (Manolo Sanchez) verzocht hem te begeleiden naar het Lincoln Memorial waar de nachtwake plaatsvond.

Zijn veiligheidsadviseur was Henry Kissinger (een ambitieuze, intelligente en ijdele professor aan Harvard), die hem het advies gaf een consequente koers van internationalisme te varen. Kissinger werd later Minister van Buitenlandse zaken en wist met diplomatie een einde te maken aan de onlusten tussen Israël, Egypte en Syrië. Kissinger zou in 1973 de Nobelprijs voor de Vrede ontvangen, samen met Le Duc Tho (die hem weigerde) voor inspanningen voor Vietnam.

Het politieke inzicht van Nixon was scherp, meedogenloos en hard. Hij was een kenner van buitenlandse politiek, met een strategisch inzicht. Eén van zijn eerste besluiten was het opnieuw aanhalen van banden met China, welke hij in 1972 bezocht. Tijdens dezelfde reis bezocht hij ook Moskou, waar het “SALT-akkoord” werd getekend. Een jaar later bracht Leonid Breznjev een tegen bezoek af aan Amerika, er werd een “niet aanvalsverdrag” ondertekend en werden akkoorden gesloten voor de samenwerking op het gebied van wetenschap, vervoer en cultuur.

Volgens de voorspelling van Kennedy, zette op 20 juli 1969 Neil Armstrong als eerste mens voet op de maan. Een programma dat Nixon had gerealiseerd.

In zijn eigen land remde hij de programma’s tegen armoede en voor de rassenintegratie af, zorgde dat de bemoeienis van de federale overheid met de staten verminderde. Toch werd hij 1972 herkozen tot president van Amerika. Hij kreeg het voor elkaar dat de koude oorlog tot een einde kwam, en dat er evenwicht was tussen China, Sovjet Unie (Rusland) en Amerika. In 1974 bracht hij, door de succesvolle onderhandelingen van Kissinger, een bezoek aan Israël en vier andere Arabische landen.

Tijdens de verkiezingscampagne van 1968 had hij het land beloofd een (geheim) vredeplan voor Vietnam te hebben. Niets was minder waar, wel verminderde hij de troepenmacht in Vietnam van 550.000 militairen naar 30.0000 aan het einde van 1972. De slachtoffers daalde, maar in 1970 werden ook Laos en Cambodja (buurlanden van Vietnam) bij de oorlog betrokken.

Op 1 mei 1970 werd Cambodja binnengevallen door Amerika. Tijdens een coup werd Prins Shihnouk, leider van het land, afgezet en Amerika steunde de dictator Lon Nol. In het geheim start hij vredesbesprekingen met Noord Vietnam en om een doorbraak te forceren laat hij “geheime” bombardementen los op Cambodja vanwege het feit dat het hoofdkwartier van het Volksbevrijdingsleger daar zijn zetel had. Het Amerikaanse Congres was hier niet van op de hoogte en een storm van protesten barst los. Wanneer de Noord Vietnamezen hun troepen niet uit het zuiden willen terugtrekken, barsten de hevigste bombardementen, in opdracht van Nixon, los. In oktober 1972 wordt toch het vredesverdrag getekend en in januari daaropvolgend verlaten de Amerikaanse troepen Vietnam, evenals 600 krijgsgevangenen.

Tijdens de verkiezingscampagne van 1972 wordt in het Watergate-complex (hoofdkwartier van de Democratische partij) ingebroken en wordt er afluisterapparatuur geplaatst. Gesuggereerd wordt dat het Witte Huis hiervan op de hoogte en bij betrokken was. Medewerkers van Nixon werden gearresteerd en veroordeeld. Nixon zelf beweerde van niets te weten, tot augustus 1974. Toen kwam een bandopname van juni 1973 naar voren waarin zijn betrokkenheid bewezen werd.

Voordat er een afzettingsprocedure tegen hem gestart werd, legde hij onder druk van zijn eigen partij op 9 augustus 1974 zijn functie als president van Amerika neer.

President af

Van Gerald Ford, de volgende president van Amerika kreeg hij op 8 september 1974 amnestie voor de strafbare feiten. Nixon maakte na zijn aftreden officieuze reizen naar onder andere China en de Sovjet Unie. Hij schreef zijn boek “The memoires of Richard Nixon”, dat in 1978 werd uitgegeven. Daarna schreef hij nog een aantal boeken.

Op 22 april 1994 stierf Richard M. Nixon, in het ziekenhuis van New York, aan de gevolgen van een hersenbloeding.