mijn kijk op

Laat kind kostgeld betalen voor z'n eigen bestwil

Als je om je kind geeft, laat het dan kostgeld betalen zodra het eenmaal geld verdient en een vast inkomen heeft. Niet alleen als compensatie voor de uitgaven die je ten behoeve van je kind deed en nog steeds doet, maar ook uit opvoedkundig oogpunt. Om zoon of dochter de waarde van het geld te laten begrijpen, met geld te leren omgaan en beter op zelfstandigheid voor te bereiden. Anders loopt het later misschien alsnog op duur leergeld uit voor dochter of zoon.

Babyboomers

Midden vorige eeuw was het volkomen normaal dat dochter of zoon kostgeld aan z'n ouders ging betalen, zodra het een regelmatig inkomen had. Dat betekende dat je in 1960, wanneer je als 15-jarig jongetje deel ging nemen aan de 48-urige werkweek, van je 20 gulden, iedere week zo'n 15 gulden aan je vader en moeder afstond. Geen kind vond dat bezwaarlijk omdat je wist dat je ouders elk dubbeltje moesten omdraaien alvorens het uit te geven. En als je 10 jaar later veel meer verdiende ging nog steeds het overgrote deel van je salaris richting huishoudbudget van je ouders.

Welvaartsmaatschappij

Vandaag de dag is het minder vanzelfsprekend dat de kinderen kostgeld betalen, ook omdat ouders zich dikwijls bezwaard voelen geld te vragen, dat ze financieel gezien vaak niet meer nodig hebben. Die valse schaamte is echter nergens voor nodig en ook niet in het belang van de kinderen. Want hoe eerder we onze nakomelingen de waarde en ook de beperktheid van het geld bijbrengen, des te beter zijn ze straks op hun financiële situatie voorbereid.

Daarbij komt nog dat kinderen steeds langer thuis wonen (bron CBS), mede vanwege problemen op de arbeidsmarkt en huisvestingsproblemen, zodat het eigenlijk heel logisch is om wel een vergoeding te vragen voor kost en inwoning.

Mening van kinderen

Kinderen zelf zijn dikwijls van mening dat kostgeld betalen een gewoonte uit de prehistorie is, en niet meer hoeft. Met als "argument" dat uiteindelijk hun ouders ze op de wereld hebben gezet en zij daar niet voor hoeven op te draaien. Ouders horen niet te verdienen aan hun kinderen is een soortgelijke gedachte. Maar er is ook een categorie die het wel logisch vindt dat hun ouders niet voor alle kosten van levensonderhoud hoeven op te draaien, terwijl zij als kind een inkomen hebben.

Goede argumenten

Kostgeld is de compensatie die kinderen aan de ouders betalen voor kost en inwoning. Waardoor ze dus hun deel mee betalen aan gezamenlijke lasten als energierekeningen, hypotheeklasten, voedingskosten en andere dagelijkse lasten, waar ook zij volop van profiteren. Er zijn nog meer argumenten te noemen die het betalen van kostgeld redelijk maken, zowel in het belang van de ouders als van de kinderen zelf:

• Jongeren zullen op deze wijze sneller en beter met geld kunnen om gaan, dus het is een deugdelijke voorbereiding op financiële zelfstandigheid. Ze wennen er op die manier aan dat je een deel van je inkomen moet reserveren voor vaste lasten. Dus dat je niet je gehele inkomen kunt besteden aan leuke dingen als mobiele telefonie, uitgaan, auto, kleding en vakantie.
• De financiële situatie van menig gezin is dusdanig ongunstig, bijvoorbeeld door werkeloosheid, dat het billijk en soms zelfs noodzakelijk is een geldelijke bijdrage van geld verdienende kinderen te vragen.
• Daarbij komt dat het totale gezinsinkomen dikwijls bepalend is voor de bijdragen en toeslagen die er van overheidswege zijn, wat betekent dat ouders soms minder geld ontvangen als hun kinderen een eigen bron van inkomsten hebben.

Valse schaamte

Ouders voelen zich soms bezwaard om van hun kinderen kostgeld te verlangen als zij het in feite niet nodig hebben, omdat ze van hun eigen inkomen makkelijk rond kunnen komen. Als je morele bezwaren hebt, die overigens onterecht zijn, vraag dan evengoed kostgeld, maar zet het geld desnoods opzij op een spaarrekening voor je kind. Bij voorkeur zonder te verklappen dat je dat doet.

Hoeveel

Het bedrag dat een kind betaalt bepaal je in overleg. Je kunt natuurlijk beginnen om uit te rekenen wat je zou besparen als het kind de deur uit was. Tevens is een deel van de vaste lasten, als huur, onroerend goed belasting enz ook ten behoeve van de kinderen. Het hangt uiteraard ook af van het inkomen van het kind. Bedenk dat menige babyboomer kort na de tweede wereldoorlog vaak 2/3-deel of meer afstond van z'n beginnend jeugdsalaris. Wat destijds altijd nog een hele vooruitgang was t.o.v. de paar gulden zakgeld die je als scholier kreeg.