Jeugdsentiment: het Land van Ooit, een verdwenen pretpark

"Tot ooit!", was de groet waarmee je werd uitgewuifd in het pretpark het Land van Ooit in Drunen, Nederland. Honderdduizenden bezoekers werden ooit in het Ooitland verwelkomd met de Ooitgroet en konden er genieten van de vele theatervoorstellingen en de dagelijkse riddervoorstelling. Verder kon je er lachen met de fratsen van de Luie Lakei en Kloontje en pret maken op tal van attracties. Er werd een tweede Land van Ooit opgericht, in Tongeren, België. Maar in 2007 viel het doek definitief over beide pretparken. Failliet. Tot grote spijt van vele jonge en minder jonge (jaarlijkse) bezoekers. De familie Taminiau, de oprichters van beide pretparken, werd zelfs veroordeeld voor fraude.

Een dagje in het Land van Ooit

Een dagje in het Land van Ooit was een belevenis, vooral voor jonge kinderen. Je kwam immers terecht in een heel andere wereld, in een ander land, met een andere jaartelling. In het Land van Ooit waren de inwoners Ooiters en de bezoekers of anderlanders Niet-ooiters. Je moest er betalen met Ooitsents en iedereen sprak er Ooiters. De jaartallen werden aangeduid met A.D., Anno Domino. Het eerste A.D. was 1989, het jaar van de oprichting van het park.

De magie begon wanneer je het park binnenkwam. Iedere bezoeker werd persoonlijk begroet door lakeien in prachtige kostuums en dames met hoge dotten en prachtige baljurken. De groet was niet banaal maar was een heuse middeleeuwse groet met heel veel sier en tralala. Iedereen moest de groet aanleren alvorens het park binnen te mogen. Kwam je iemand tegen in het park, dan moest je hem groeten met de Ooitgroet. Handjes werden er niet geschud.

Een tweede punt dat de kinderen wel konden appreciëren, was het motto van het park: "Kinderen de baas". Eens het park binnen, hadden de kinderen het voor het zeggen. Ouders moesten voor één dag luisteren.

Het park was helemaal in het thema van ridders, jonkvrouwen en kastelen. Middelpunt was het roze kasteel, het kasteel van de Graaf en de Gravin van Ooit. Deze werden ooit door Stor de Bostor veranderd in zwanen. Hij wilde een witte en een zwarte zwaan, maar door de immense liefde van de graaf en de gravin werden beide zwanen zwart-wit. In het park geen flitsende, snelle attracties. Wel attracties op kindermaat, leuke personages, theatervoorstellingen en een heus riddertoernooi.

Iedere dag weer streden de rode, de blauwe, de zwarte en de gele ridder in een heus riddertoernooi tegen elkaar. De tribunes droegen ook de vier kleuren, zodanig dat je in de tribune van je favoriet kon gaan zitten en hem extra kon aanmoedigen. Het toernooi was niet ingeoefend of op voorhand afgesproken. Neen, de ridders streden elke dag opnieuw echt, zodanig dat men nooit op voorhand wist wie ging winnen.

Erg gek waren de kinderen ook op het treintje dat door het park tufte. Het treintje werd bestuurd door de Luie Lakei. Eerst wou hij niet vertrekken, want hij was te moe. Na lang gezaag, vertrok de trein dan toch, traag, puffend. Onderweg viel de Luie Lakei een paar maal in slaap, waarna hij moest gewekt worden door het geroep en de liedjes van de kinderen. Groot jolijt alom natuurlijk!

In het theater konden verschillende voorstellingen bijgewoond worden. Kloontje, het reuzenkind, was de favoriet van vele meisjes. Kloontje werd vertolkt door een vrouw met een gewone gestalte, die zei dat Kloontje zo klein was omdat ze nog maar vijf jaar was. Later zou ze groeien en even groot worden als haar broers. Kloontje stak dan ook geregeld haar duim in haar mond. De neus van Kloontje was beschilderd met een aardbei. Ook het verhaal van de Graaf en de gravin van Ooit werd wel gesmaakt door de kinderen. Sap, de Aardwortel, was dan weer zeer geliefd bij jongere kinderen. De jongens waren vooral gek van de brutale Rak de Reiger. Ook in het park zelf liepen de personages geregeld rond en maakten dan een praatje met de aanwezige kinderen. Rak de Reiger reed rond op zijn paard en sloeg brutale taal uit.

Ieder jaar werd een Baron of Barones van het Park verkozen. De Baron of Barones was een persoon die veel voor kinderen had gedaan. De eerste Baron was Herman van Veen, de laatste Marco Borsato. Iedere Baron kreeg een speciale stoel. De stoelen waren zo gemaakt dat je er niet kon op gaan zitten. De Baron of Barones moest immers niet gaan zitten maar moest zich constant inzetten voor het park. De stoelen stonden achter elkaar op een rij in de parklaan.

Ontstaan en ondergang van het park

Het park werd in 1989 opgericht door Marc Taminiau, de voormalige directeur van de Efteling en plechtig geopend door Prins Bernhard. De Heer Taminiau wou een park zonder flitsende attracties. Theater en grappige personages moesten de kinderen bezighouden en entertainen. Aanvankelijk kende het park veel succes, maar langzamerhand had iedereen het wel gezien. De opkomst van andere pretparken en dan vooral Disneyland Parijs zouden vele kleine en authentieke pretparken nekken. Zo ook het Belgische Melipark in Adinkerke. De heer Taminiau werd verplicht om te moderniseren en een aantal snelle attracties aan het park toe te voegen. Zo kwam er in 2006 de Ruige Route bij. In dit deel van het park stonden enkele attracties met meer actie: de Daverende Donderbal, de Durfslurf, de Laserburcht en het Opslot. Ondanks de modernisering kende het park niet meer succes. In juni 2007 werd nog getracht het park te redden door een tweede park te openen in Tongeren, in België. Het thema van dit park, dat de naam Ooit Tongeren kreeg, waren de Romeinen en de Romeinse geschiedenis in Tongeren. De heer Taminiau geloofde echt in het Belgische broertje van het Land van Ooit. De familie verhuisde zelfs naar België. Het Land van Ooit in Drunen werd beheerd door de kinderen Taminiau. Het Belgische park werd echter een fiasco en in augustus 2007 sloot het al terug de deuren, amper twee maanden na de opening. Weinig bezoekers en het slechte weer van die zomer werden aangehaald als oorzaak. Erger was dat het failliet van het Belgische park ook het park in Drunen meesleurde, waardoor ook het Land van Ooit definitief de deuren moest sluiten, nog geen twintig jaar na zijn oprichting. Er waren geruchten dat Studio 100 één of zelf beide parken zou opkopen, maar uiteindelijk gebeurde dit niet. Beide pretparken werden volledig afgebroken. In Nederland werd alles wat niet vastzat openbaar verkocht, ook de kostuums van alle personages. Beide terreinen zijn nu wandelparken geworden. Begin 2013 werd de familie Taminiau veroordeeld voor fraude en valsheid in geschriften.

TV-programma

Rond Kloontje, het Reuzenkind werd een tv-programma gemaakt, namelijk Kinderen Zijn de Baas op Kindernet 5. Ook de theatervoorstellingen werden geregeld opgevoerd buiten het Land van Ooit, in reguliere theaters.

Merchandising van het Land van Ooit

In de gloriejaren van het park was merchandising erg belangrijk. Zo waren er boeken en strips over de figuren van het park. Kloontje het reuzenkind had haar eigen stripreeks en van Sap de Aardwortel werden schattige boekjes voor kleuters gemaakt.

Ook de CD Kinderen zijn de Baas met liedjes van en over het park kende een groot succes.
Tracklist van deze CD:

1. Kinderen zijn de Baas!
2. Wakker worden!
3. Hallo, ik ben Kloontje
4. Ooitlied
5. Hallootjes
6. Lakeienlied
7. Zieza Zonnebloemlied
8. Klussen Klussen
9. Ik ben Sap
10. Ridder Graniet Lied
11. Roetsen Poetsen
12. Trieste Liedste
13. Ijzenlied
14. Ik ben een Ster!
15. Lied van Stor de Bostor
16. Ridder Graniet's Overwinningslied
17. De Wozzeledans
18. Volkslied van het Land van Ooit