Chemische castratie: onderdrukken van het testosteronhormoon

Vroeger werd castratie wel eens uitgevoerd bij mannen die een seksueel misdrijf zoals verkrachting hadden gepleegd. Hierbij werden de teelballen en bijballen volledig verwijderd. Tegenwoordig wordt het in ons land alleen nog toepast als er een medische reden voor is. Bij chemische castratie wordt het hormoon testosteron onderdrukt. De belangrijkste redenen voor chemische castratie zijn vruchtbaarheid beëindigen, libido remmen of uitzaaiing teelbalkanker voorkomen. Wat houdt chemische castratie in?

Wat castratie is

Bij castratie worden de teelballen en bijballen bij een man volledig verwijderd. Vroeger werden mannen soms gedwongen om castratie uit te voeren als zij een seksueel misdrijf zoals aanranding of incest hadden gepleegd. Tegenwoordig wordt dit in ons land alleen nog maar uitgevoerd als er medische redenen voor zijn. Bijvoorbeeld als er sprake is van een levensbedreigende teelbalkanker. Ook mannen die van geslacht willen veranderen, transgenders genoemd, kiezen soms voor het verwijderen van de geslachtsdelen. Mannen die geslachtsgemeenschap willen hebben zonder het risico lopen om kinderen te verwekken, hoeven zich niet te laten castreren. Zij kunnen zich laten steriliseren.

Chemische castratie

Bij chemische castratie worden de bijballen en teelballen niet verwijderd. Er wordt gebruik gemaakt van medicijnen om de werking van de hormonen in de teelballen tegen te gaan. Het bereikte effect is omkeerbaar. Chemische castratie werd vroeger vaak door het Ministerie van Justitie als voorwaarde gesteld bij pedoseksuelen. Sommige mensen zijn van mening dat chemische castratie altijd plaats moet vinden bij zedendelinquenten. De medicijnen tegen de hormonen doen wel hun werk, maar het beïnvloed niet het gedrag en gedachten van de persoon. Tijdens de vroege ontwikkeling van de hersenen speelt testosteron een grote rol. Ze dragen bij aan de seksuele geaardheid en dominantie van een persoonlijkheid. Deze eigenschappen zijn in het latere leven moeilijk tot helemaal niet te veranderen.

De effecten

Naast het onvruchtbaar worden heeft castratie nog allerlei gevolgen voor de gecastreerde. Naast de productie van zaadcellen vallen er bij mannen het hormoon testosteron weg. Het effect kan zijn dat het libido en agressief gedrag afneemt. De stem zal niet veranderen. Een man houdt alleen zijn hoge stem als hij voor de puberteit is gecastreerd. Wel kan de lichaamsbeharing nagenoeg verdwijnen, behalve de gezichtsbeharing. Transseksuelen die van man naar vrouw willen veranderen, zullen het gezichtshaar door middel van elektrische epilatie of ontharingslaser moeten laten verwijderen.

Castreren als strafmaatregel

Meestal verliezen mannen na een chemische castratie hun drang om seksueel gedrag te vertonen, waardoor zij niet tot minder een gevaar vormen voor een slachtoffer. Om deze reden wordt chemische castratie opgelegd aan bijvoorbeeld serieverkrachters en pedoseksuelen. Het effect van chemische castratie kan worden teruggedraaid, waardoor het door sommigen als een wondermiddel wordt gezien. Vroeger werden er in Nederland homoseksuelen therapeutisch gecastreerd. Dit gebeurde vaak op verzoek van de homoseksuele zelf omdat ze zich onder druk gezet voelden door hun familie en omgeving.

Tbs

In tbs-klinieken worden mensen behandeld die lijden aan een psychiatrische ziekte en die zware delicten hebben gepleegd. Vaak wordt deze behandelmaatregel opgelegd door een rechter. Zij worden soms behandeld met chemische castratie waardoor het libido wordt afgeremd voordat ze met verlof kunnen. Libidoremmers worden sinds 1970 toegepast in Nederland en wordt sindsdien steeds vaker door een behandelaar geadviseerd. Deze behandeling is niet voor alle zedendelinquenten geschikt. Hierover kan een arts een oordeel geven.

Bijwerkingen chemische castratie

Als het testosteron op lange termijn wegvalt, kan het allerlei bijwerkingen geven. Naast het verlies van lichaamshaar, kan het ook leiden tot bloedarmoede omdat de aanmaak van bloedcellen verstoord raakt. Ook krijgt de man meer lichaamsvet dat zich op vrouwelijke wijze op het lichaam verdeelt: minder op de buik, maar meer op de heupen en lichte borstvorming. Daarnaast is de kans op het ontwikkelen van suikerziekte groter.