Neemt China de wereld over?

Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er drie landen geweest die werden aangeduid als supermachten, de Sovjet Unie, het Britse rijk en de Verenigde Staten. De eerste twee hebben sindsdien aan aanzien verloren, waardoor Amerika als enige echte supermacht overbleef, volgens de meeste historici. Maar China wordt een steeds grotere kandidaat met zijn 1,5 miljard inwoners en de grondstoffen en de handelscontracten die ze over de hele wereld sluiten.

Supermacht

Er zitten geen vaste eisen aan wanneer een land een supermacht genoemd mag worden, maar er zijn sommige belangrijke kenmerken die volgens experts nodig zijn om een supermacht genoemd te mogen worden. Het zijn van de mondiale leider op economisch, cultureel, educatief en militair gebied, zijn allemaal kenmerken van een supermacht. Lang werd gedacht dat Japan in de tachtiger jaren de volgende supermacht zou worden, maar deze voorspelling is nooit uitgekomen.

Strijd om werelddominantie

Tegenwoordig wordt China gezien als belangrijkste kandidaat om de volgende supermacht te worden. Er wordt zelfs gesuggereerd dat China plannen heeft om de hele wereld te veroveren. Zulke geruchten kunnen de Chinese intenties een sinistere aanblik geven en ook al beweren sommige politici en economen dat China plannen kweekt voor werelddominantie, ligt het meer voor de hand dat China een tweestrijd zal moeten uitvechten met de Verenigde Staten over de buitenlandse belangen. Deze belangen hebben elk afzonderlijke doelen, maar waar het uiteindelijk allemaal om gaat is de wereldwijde controle over buitenlandse voorzieningen grondstoffen evenals heerschappij op militair gebied.

Afrika

China heeft één probleem: de Chinese bevolking komt niet overeen met de natuurlijke hulpbronnen en het BNP. De ruim 1,3 miljard chinezen hebben niet genoeg voorzieningen om daadwerkelijk voor zichzelf te kunnen zorgen. Dit heeft ertoe geleid dat China is begonnen met het exporteren van haar eigen mensen, doordat zij een zaak beginnen in andere delen van de wereld (denk aan restaurants). Kijk bijvoorbeeld naar Afrika waar China haar aanwezigheid snel heeft ontwikkeld in de laatste decennia, in landen als Nigeria, Angola en vele anderen. In deze periode zijn meer dan 750.000 chinezen naar Afrika geëmigreerd. Sommige geleerden beweren dat China dit aantal wil laten toenemen tot honderden miljoenen, zodat het gebrek aan natuurlijke hulpbronnen kan worden opgelost door Afrikaanse grondstoffen te gebruiken, en tegelijkertijd kan het zo de eigen overbevolking tegen gaan. Zowel lucht- als zeeverbindingen tussen China en Afrika nemen razendsnel toe voor massale afspraken op het gebied van grondstoffen, handel, arbeid en militaire samenwerking. Chinese privéscholen, ambassades en culturele centra worden uit de grond gestampt in plaatsen als Rwanda, Nairobi en Angola. Angola heeft zelfs haar eigen ‘Chinatown’.
Daartegenover staat dat landen in Afrika een welkome handelspartner krijgen en kunnen rekenen op steun en bewapening op militair gebied. Afrika ondervind ook de voordelen van de gecreëerde banen en de verbeterde infrastructuur. Terwijl de handel tussen China en Afrika het laatste decennium is toegenomen van 5 miljoen naar 6 miljard, beweren velen dat Afrika slechts weinig profiteert ten opzichte van China, dat waardevolle grondstoffen importeert zoals olie en hout, en daarvoor goedkope Chinese goederen zoals speelgoed exporteert. Geschat wordt dat 70% van al het Afrikaanse hout verscheept wordt naar Chinese havens, een getal dat duidt op massale ontbossing. Er gaan ook geruchten dat Chinese mijnbedrijven in Afrika, lokale burgers laten werken voor slechts 14 cent per dag. De wapens die vanuit China naar Afrika worden verscheept belanden vaak bij legers die de oorzaak zijn van de vele burgeroorlogen. In sommige delen van Afrika, hebben chinezen zelfs eigen gemeenschappen waar negroïde mensen niet eens toegelaten worden.

Zuid-Amerika

In Zuid-Amerika gebeurt hetzelfde, China is de VS inmiddels voorbijgestoken als het gaat om belangrijkste handelspartner van Brazilië. En in landen als Argentinië, Costa Rica, Chili, Venezuela en Peru is China ook flink aan de weg aan het timmeren. Met een dergelijk groot bereik, en een bevolking van bijna 1,5 miljard mensen, is het geen wonder dat een groot gedeelte van het financiële nieuws zich focust op China. Maar is China klaar om een echte supermacht te worden?