Moppen zijn behalve leuk ook handig

Moppen zijn behalve om te lachen, ook vaak handig om ongemakkelijke stiltes in gezelschap te verbreken. Sommige moppen zijn ronduit flauw, en die kun je dan ook beter niet vertellen. Je wilt per slot van rekening niet bekend staan als "diegene die altijd van die flauwe moppen heeft". Een goede mop is het halve werk, maar het vertellen ervan, is soms ook een kunst.

Een mop kan soms nuttig zijn

In gezelschap of op feestjes kunnen soms van die pijnlijke stiltes vallen, waar bijna iedereen zich ongemakkelijk bij voelt. Met het vertellen van een goede mop is de stilte weer verbroken, en dit geeft een ander ook weer de mogelijkheid om zijn favoriete mop ten gehore te brengen. Op deze manier brengen moppen vaak gezelligheid teweeg, en daar komt nog bij, dat je met een mop ook onderwerpen ter sprake kunt brengen waar normaal niet over gesproken zou worden. Op die manier kun je met een mop ook het "ijs breken", als mensen elkaar nog niet zo goed kennen, en zich daarom nog niet op hun gemak voelen.

Hoe je een goede mop brengt

Een mop op een leuke manier vertellen is iets wat bij sommige mensen wel aangeboren lijkt. De manier waarop ze erbij kijken maakt al dat mensen moeten lachen. Je houding en je gezichtsuitdrukking zijn dus wel belangrijk om een succesvolle mop te vertellen. Veel hangt af van hoe goed je hem zelf vindt, en hoe je er zelf om hebt moeten lachen, toen je de mop voor het eerst hoorde. Vertel niet alleen de mop, maar beeldt hem ook uit, trek het gezicht wat hoort bij wat iemand doet, of zegt in de mop. Soms zorgt ook het gebaar wat gemaakt wordt bij mop voor hilariteit, zoals in onderstaande mop van de breedbekkikker. Omdat praten met je mond uitgerekt echt niet makkelijk is, is dat op zich al vermakelijk.

De breedbekkikker

Er loopt een breedbekkikker door het bos, en hij komt een konijntje tegen. "Hee hallo", zegt het konijntje, "wat ben jij voor beest?". (Doe nu je wijsvingers aan iedere kant in je mond, en maak je mond breed, dit is de breedbekkikker bek, en deze maak je iedere keer als de breedbekkikker iets zegt). "Ik ben een breedbekkikker, en wat ben jij dan?". "Ik ben een konijntje", zegt het konijn. "En wat eet jij dan?" vraagt de breedbekkikker. "Ik eet worteltjes, en groene blaadjes", zegt het konijntje. De breedbekkikker loopt verder, en komt een koe tegen. De breedbekkikker vraagt "wat ben jij voor beest, en wat eet jij?". De koe zegt: "Ik ben een koe, en ik eet gras". De breedbekkikker neemt afscheid van de koe, en vervolgt zijn weg. Een eindje verderop komt hij een ooievaar tegen, en de breedbekkikker vraagt: "Wat ben jij voor beest, en wat eet jij?" De ooievaar zegt: "Ik ben een ooievaar, en ik eet breedbekkikkers! (Duw nu met je wijsvingers aan de zijkanten van je mond, zodat je lippen bij elkaar een klein gaatje vormen). "Ow" zegt de breedbekkikker, "dan loop ik maar gauw even door!"

Schuine moppen

Een ietwat schuine mop, dus een mop die gaat over "edele delen", vinden sommige mensen wel gewaagd, maar zien daar toch wel de humor van in. In een normale conversatie is het ongebruikelijk om over lichaamsdelen "onder de gordel" te praten, maar in een mop kan dat ineens wel. Ook deze moppen zorgen voor een wat "lossere sfeer", en kan zeker zijn nut hebben bij een bijeenkomst waarbij het allemaal voelbaar stroef loopt.

De marktkoopman

Er loopt een vrouw over de markt, en ze stopt bij de groenten- en fruitkraam waar de koopman roept: "Iedere tweede kilo appels voor de helft van de prijs!". De vrouw koopt twee kilo appels, een tros bananen, en een bloemkool. Ze rekent af en realiseert zich dat ze geen boodschappentas heeft meegenomen. Ze vraagt aan de marktkoopman: "Heeft u ook een plastic zak?" Waarop de koopman zegt: "Is het nog niet erg genoeg dat ik een kunstgebit heb??".

Grappen over buitenlanders

Opvallend is ook dat het in een normale conversatie ongebruikelijk is om over buitenlanders te praten, laat staan er grappen over te maken. Ook dit fenomeen zien we terug in veel moppen, en hier mag het ineens wel, en is het nog leuk ook! Hoeveel moppen over Belgen bestaan er niet? En of het nou gaat over Belgen, Duitsers, Marokkanen of Arabieren, bijna iedereen vindt deze soort moppen leuk. Deze moppen kunnen ook prima van pas komen in een situatie waarin iemand, al of niet per ongeluk, een "verkeerde" opmerking heeft geplaatst, en er daardoor een pijnlijke situatie ontstaat. Door hier op in te haken door het vertellen van een mop die de ongemakkelijkheid weer oplost.

De gevangenis

Een Nederlander, een Duitser en een Belg worden alle drie veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf. Vóórdat ze worden opgesloten mogen ze ieder iets vragen, wat ze mee kunnen nemen in hun cel. De Nederlander vraagt om een beeldschone vrouw, en die krijgt hij. De Duitser vraagt om een grote hoeveelheid bier voor in zijn cel, en ook dat wordt geregeld. De belg wil graag voldoende sigaretten voor tien jaar, en ook hij krijgt wat hij vraagt. Na tien jaar gaat de deur van de cel van de Nederlander open, en hij kruipt zwaar vermoeid naar buiten. De deur van de Duitser gaat open, en hij komt luid zingend, en lallend tevoorschijn. De deur van de Belg wordt opengemaakt en deze komt de cel uit met een sigaret tussen zijn lippen en vraagt: "Heeft u misschien een vuurtje?".

Veranderen van onderwerp

Op het moment dat er een gespreksonderwerp is wat bij mensen gevoelig kan liggen, en misschien wrevel zou kunnen geven, is een mop ook een handig fenomeen om van onderwerp te veranderen. Vooral onderwerpen als religie, criminaliteit, politiek, discriminatie en illegale praktijken zijn beter om te vermijden op een feestje of bijeenkomst. Toch gebeurt het regelmatig dat iemand een opmerking maakt die het gesprek richting zo'n gevoelig onderwerp brengt. Ook hier is de mop een uitkomst! Vertel een mop die op een of andere manier te maken heeft met het moeilijke onderwerp, en hiermee is de beladenheid vaak al weg. Lukt het dan nog niet om het onderwerp te veranderen, vertel dan een mop over iets heel anders, dan lukt het zeker wel.

In het café

Een Nederlander en een Belg zitten ieder aan een kant van de bar, in een kroeg. De Belg trekt om de haverklap een raar gezicht tegen de Nederlander, en na een tijdje begint deze dat vervelend te vinden. Hij kijkt de Belg aan en tikt veelbetekenend met zijn wijsvinger op zijn voorhoofd. De Belg kijkt, maakt zijn vinger nat in z'n mond, poetst daarmee over zijn voorhoofd, en vraagt: "Is het weg?"