Kinderen en de dood: mogen kinderen een overledene zien?

Vroeger mochten kinderen niet mee naar een begrafenis of crematie. Een dode zien was helemaal taboe voor kinderen. Tegenwoordig zijn de mening daar heel anders over. En het klopt: een kind kan over het algemeen heel goed omgaan met de dood.

Kinderen meenemen naar een begrafenis of crematie, is dat goed of niet?

Kun je een kind meenemen naar een begrafenis of crematie. En mogen zij opa of oma die dood is ook zien? Het zijn van die vragen die meestal pas opdoemen als er iemand is overleden. Toch leert de ervaring dat kinderen, ook kleine kinderen heel natuurlijk omgaan met de dood. Laat ze gewoon in de omgeving van de kist zijn, maar laat ze ook in hun waarde door ze dat te laten doen wat ze graag willen. Tekeningen voor de overledenen mogen mee in de kist, wie opa of oma nog een keer wil aanraken, mag dat doen. Want kinderen zijn van nature ook nieuwsgierig en willen zo’n dood mens soms ook best wel aanraken. Of nog een kusje geven. Laat dat gewoon toe. Soms vinden kinderen het overigens ook wel eng. Dwing ze dan niet, maar laat het proces natuurlijk verlopen. Als een kind niet in de buurt van de kist durft te komen of panisch wordt als er over gesproken wordt, laat het dan gaan. Het moet niet zo zijn dat het kind daarna nachtmerries krijgt.

Waarom is het goed dat een kind ook meegaat naar begrafenissen en dode mensen ziet?

Mits het kind het aankan, is het goed dat een kind meegaat naar begrafenissen en crematies en doden ziet, omdat het daardoor al op jonge leeftijd leert dat het leven eindig is. Dat de dood er een belangrijk onderdeel van is. Bovendien kunnen ouders met hun kinderen dat proces dan ook in en hoeft niet alles achter gesloten deuren te gebeuren. Dat laatste zorgt er vaak juist voor dat de dood heel eng wordt. Bovendien komt er onherroepelijk een moment dat een kind in aanraking komt met de dood. Door het overlijden van een vriendje, een ouder van een kind in de straat of door het overlijden van een familielid. Hoe jonger het natuurlijk is dat mensen ook doodgaan, hoe gemakkelijker ze zich ook bewegen op een begrafenis of crematie. Bovendien leren ze daar ook dat verdriet en troost ook bij elkaar horen. Op zo’n begrafenis is natuurlijk verdriet, maar als het goed is zien ze ook hoe dicht mensen elkaar dan vervolgens naderen. Dat is een levensles die belangrijk is om mee te nemen in de rest van het leven.

Begrafenissen op latere leeftijd zijn vaak heel eng, kinderen kunnen veel beter op jonge leeftijd kennis maken met de dood

Veel mensen weten vaak nog wel dat ze als tiener, of als twintiger voor het eerst een begrafenis meemaakten. Het is voor velen een angstbeeld dat nooit meer weggaat. Terwijl als ze op jongere leeftijd de dood van dichterbij hadden meegemaakt, dat allemaal niet zoveel geheimen meer had gehad.

Afscheid nemen is een kunst, ook op ander gebied

Wie al vroeg leert om goed afscheid van een dierbare te nemen, leert ook om op andere manieren afscheid te nemen. Van een ex-geliefde, van een baan of van buren of andere relaties. Ook daar horen rituelen bij en niet zomaar een ga maar weg en dan is het over. Bij elk afscheid hoort verdriet. Soms is het een mengeling van verdriet en opluchting, maar een afscheid zit in ieder geval vol emoties op welk gebied dan ook. Daar op jonge leeftijd al mee leren omgaan is van groot belang.