Hoe je je ex terugkrijgt

Hoe je je ex terugkrijgt Iemand verliezen van wie je houdt is een pijnlijke gebeurtenis met een levenslange nasleep. Ware liefde is altijd onderhuids aanwezig. Je hart schreeuwt om een verzoening. Het gemis is ondraaglijk. Hoe kun je de klok terugdraaien en je ex terug winnen? Vergeet de gedachte dat er vele redenen kunnen zijn voor een breuk. Alle verbroken relaties zijn terug te voeren op basale behoeften waarin niet werd voorzien. Lees het recept om je ex te ontdooien en ongewapend in je armen te sluiten... "Don't ever give up if you still want to try
Don't ever wipe your tears if you still want to cry
Don't ever settle for an answer if you still want to know
Don't ever say you don't love if you can't let go."

Gedumpt, en dan?

"Sometimes we tend to be in despair when the person we love leaves us, but the truth is, it's not our loss, but theirs, for they left the only person who wouldn't give up on them"

Gat in je ziel

Velen zijn je voor gegaan. Als je partner het huis heeft verlaten, je vriend of vriendin je de bons heeft gegeven, of je hebt spijt van het einde van je relatie, dan is het alsof een stuk van je ziel is meegenomen. Zoals jij was, met je ex, zo ben je bij geen ander. En als die kant van jezelf je beviel, zul je de littekens van de verbroken relatie steeds weer voelen. Als een relatie is gestopt, kun je alleen nog denken aan de goede tijden die je gehad hebt. Idealisering van het verleden. Je kunt je eigen aandeel in de zaak onder de loep nemen, onderzoeken waarom het fout ging, maar de hamvraag die opkomt na beëindiging van een relatie is bij maar liefst 35% van de geliefden: 'Hoe krijg ik mijn ex terug?'. Want een leven zonder je ex lijkt verspilde tijd, en de dagen vullen zich met een tergend gemis.

Onbeantwoorde behoeften

Niemand staat 's morgens op met het besluit de partner te dumpen. Er gaat altijd een proces van gedachten aan vooraf. Hoe veel tijd dat was, dat weet alleen je ex. Misschien dagen, weken of zelfs jaren. In elk geval is het besluit de relatie te verbreken al langer geleden genomen. Lang voordat je de woorden "Het is uit" te horen kreeg. Deze vlieger gaat ook op in het geval van een vreselijke ruzie. Er is veel meer voor nodig dan wat ruzies om echte liefde te vernietigen. Niet de ruzie veroorzaakte de breuk, maar de ruzie fungeerde als de druppel die de emmer van onbeantwoorde basale behoeften deed overlopen. Geen reden om te wanhopen, want als liefde 'meant to be' is, komen jullie vroeg of laat weer bij elkaar terug.

Echte liefde verdwijnt niet

Wat je nodig hebt is een hoop geduld en het overwinnen van eventuele trots. Echte liefde kan niet in een flits verdwijnen en elke dag wordt oude relaties weer nieuw leven in geblazen. Geef na een breuk in eerste instantie de weglopende partij de ruimte die hij of zij nodig heeft. Bedelen, smeken, achtervolgen door telefoontjes, e-mail, sms, visites en lastig vallen werkt allemaal averechts. Houd wel in gedachten dat de ander net zo eenzaam en gekwetst kan zijn als jij, en zich afvraagt of hij/zij een fout heeft gemaakt, je misschien net zo goed terug wil. Men zegt dan ook dat als je van iemand houdt, je voor de ander vecht. Vechten voor een ex kan een teken zijn van grote liefde, daarbij komt dat je jezelf bevrijdt van schuldgevoel op de lange termijn als je voor je gevoel alles hebt gedaan om de ander terug te winnen. Jou treft geen blaam meer. Maar voordat je actie onderneemt, bedenk dan altijd of je de ander echt terug wilt, of enkel kwaad bent omdat je eer is aangetast.

Ex terugkrijgen: Do's

  • Krachtig: Er mee instemmen dat de breuk een goed idee was, hetgeen de ex nieuwsgierig maakt naar je nieuwe ik.
  • Omdat de kans bestaat dat hij of zij je mogelijk toch niet terug wil, houd je je hoop altijd realistisch.
  • Vergeet nooit de reden waarom je relatie eerder uit ging.
  • Neem liever niet een man terug die na jou een andere vriendin nam, tenzij je zeker weet dat het een fout was (rebound relatie).
  • Blijf uit de buurt van een ex die inmiddels is getrouwd, omdat je de kans loopt enkel te worden gekwetst.
  • Als je beste vrienden zeggen dat hij of zij geen partij voor je was, geloof hen dan.

Tekenen dat je ex nog om je geeft

De goede tijden herdenken

Een van de tekenen dat je ex nog aan je denkt en om je geeft is het gegeven dat hij of zij nog graag terugdenkt aan gouden tijden van weleer. Heb je nog contact met je ex, dan kun je dit eenvoudig testen door een wederzijdse positieve ervaring te benoemen en te zien wat de reactie is. Is er onverschilligheid, of zijn er signalen van affectie? Hoe meer emoties er getoond worden, hoe beter. Het maakt niet uit of deze emoties goed of slecht zijn, zelfs boosheid is in dit kader positief. Herinneringen die graag worden opgerakeld, kunnen de passie van toen stap voor stap weer doen opbloeien.

Er wordt over je gepraat, dus aan je gedacht

Veel mensen gaan zich na een verbroken relatie op zichzelf richten, maar dat betekent niet dat er geen hoop meer is. Zelfs als je ex dag en nacht aan je blijft denken is de kans groot dat ze dat niet laten zien of je ooit de waarheid vertellen. Heb je gemeenschappelijke vrienden, dan kun je bij deze nagaan of je ex nog aan jou denkt. Heeft je ex bijvoorbeeld recentelijk over je gepraat, of gevraagd hoe het met je gaat? Zelfs als ze nog zo hun best doen om een nieuw leven zonder jou te beginnen, dan moeten ze wel bovenmenselijk zijn om niet iets over jou los te laten in een gesprek.

Je ex is woedend, van streek, of teleurgesteld

Een goed teken als je ex emoties laat zien. Onverschilligheid is de grote relatie-killer, terwijl emoties juist een signaal zijn dat de liefde niet over is. Zolang iemand emotioneel reageert, goed of kwaad, dan wordt er om je gegeven. Het werkt zo eenvoudig, immers, als het ze echt niets kon schelen, zou er van gevoelens ook geen sprake zijn. Haat is niet het tegenovergestelde van liefde, integendeel, ze gaan hand in hand. We 'haten' enkel een ex omdat we nog met een hart vol onbeantwoorde liefde blijven zitten. Mensen maskeren hun gevoelens omdat ze praten over wat ze willen voelen en denken, niet wat ze eigenlijk voelen en denken. Nu is het zaak voor jou om je ex te laten realiseren dat hij of zij beter af is door de gevoelens te accepteren in plaats van er tegen te vechten.

Emoties door gebroken hart

"Sometimes goodbye is a painful way to say: I love you"
'We moeten praten' is de uitgesproken nachtmerrie van menig koppel. Het einde is nabij. Ruzies, meningsverschillen, verwijten, gekrenkte trots en een gekwetste ziel... hoe komt dit nog goed? Het komt voor dat je best weet dat je niet de goede dingen tegen je ex hebt gezegd, en de ex enkel verder van je vandaan hebt gedreven. Dit komt omdat je met een gebroken hart al gauw te emotioneel wordt en de zaak verder kan verknallen. Je ex krijgt immers redenen in handen om de relatie vooral maar 'uit' te laten blijven. De ex gaat zelfs de emoties als bewijs zien dat het toch niks wordt met zo'n drama king of queen. Na kalmering probeer je vervolgens door redenaties de ander te overtuigen vooral bij jou te blijven of je terug te nemen. Maar dan komt het tere punt: Je kunt een ander niet overtuigen om iets te voelen, dus met rationele argumenten kom je er ook al niet. Of heb jij zo'n ex die voor jou viel omdat je uitblonk in logisch nadenken? Wellicht niet. Het is waarschijnlijker dat je ex ooit op je viel omdat hij of zij zich geweldig voelde bij jou.

Je ex terug, maar niet door overtuigen!

"A million words wouldn't bring you back, I know because I've tried. Neither would a million tears, I know because I've cried"
Maar nu komt het vreemde. Hoewel je ex dus ooit verliefd werd op jou wegens een match tussen ieders emotionele kant van het brein, is het de logisch denkende kant van de hersenen dat heeft 'besloten' je niet langer te willen. Wanneer je dus je ex' logische denkwereld voedt door hem of haar te zeggen dat jullie bij elkaar horen, dat alles wel weer goed komt, hoe je de relatie wilt verbeteren, hoe dingen zullen veranderen, enz... ben je eigenlijk bezig zijn of haar gedachten te activeren, precies die gedachten die zeiden dat de relatie tot een eind moest komen. Met andere woorden, je bereikt de emoties van de ander niet. In plaats hiervan, moet je het emotionele brein van de ander zien te activeren, want een sterke liefde kan niet zo gauw om zeep worden gebracht. Houd altijd in gedachten dat een mens meestal wil wat hij of zij niet of moeilijk kan krijgen, niet wat op een dienblad wordt aangereikt. Doe dus het omgekeerde van wat je meent te moeten doen: Maak jezelf in eerste instantie aantrekkelijk, maar moeilijk bereikbaar.

Tactieken om direct te vermijden

  • Keer op keer vertellen hoeveel je van hem/haar houdt
  • Eindeloos oefenen wat je gezegd zou moeten hebben of nog gaat zeggen
  • Verontschuldigingen maken en zeggen dat alles anders zal worden
  • De ex beschuldigen van wat dan ook
  • Geld, kinderen of andere manipulatieve manieren gebruiken om de ander te forceren terug te keren
  • Depressief en zielig doen om de ander een schuldgevoel te geven en terug te laten komen
  • De ander ervan verzekeren dat je veranderd bent, en dat dat een nieuwe start kan zijn
  • Bloemen of cadeau's sturen
  • Hem of haar zeggen dat je alles doet wat de ander verlangt
  • Dreigen jezelf iets aan te doen als hij/zij niet terug komt
  • Ruziën, beredeneren, overtuigen dat de relatie een tweede kans verdient
  • Dingen beloven wetende dat je ze niet kunt nakomen
  • De ander vertellen dat het jouw schuld niet was
  • Kwaad worden omdat de ex een relatie met een ander is begonnen
  • De ex jaloers maken met een nieuwe vriend(in) met als doel hem of haar terug te winnen
  • Seks hebben met je ex om verlangen weer aan te wakkeren

Rebound relaties

"If you can't be with the one you love, then love the one you're with..."
Wanneer je je ex terug wilt en hij of zij heeft inmiddels al weer een nieuwe partner, raak dan niet in paniek. De kans is groot dat het gaat om een zogeheten 'rebound relatie'. Dit is een relatie die is gebaseerd op het invullen van een leegte. Een leegte die zo akelig was dat het moest worden opgevuld met een nieuwe vlam. Zulke relaties, vaak ontstaan binnen korte tijd na een echt grote liefde, houden doorgaans geen stand. Het is ook mogelijk dat zelfs na maanden of jaren zo'n relatie opbloeit, omdat het gevoel van liefde op zich wordt gemist. En als de 'one and only' niet voor handen is, dan maar een pseudo vriend of vriendinnetje, om het gemis op te heffen. Krijg je te horen dat je ex er met een nieuwe vandoor is en je krijgt hem/haar te spreken dan is een gelukwens de enig juiste uitspraak. Dit zal bij je ex tot grote verwarring leiden, omdat het in strijd is met de wens je ex terug te willen. En dat maakt je per direct weer aantrekkelijk. Want onthoud: Wat iemand niet kan krijgen, wordt mettertijd steeds aanlokkelijker.

Waarom mannen hun relatie stoppen

"A table, a chair, a bowl of fruit and a violin; what else does a man need to be happy?"
Ben je een vrouw, dan is de volgende informatie een krachtig hulpmiddel, want het is nogal wat: Het hart van een man terugwinnen door hem te laten begrijpen wat hij nodig heeft. Soms omdat hij het zelf niet goed snapt. Hoewel het waar is dat mannen een vrouw verlaten om uiteenlopende redenen, is het zo dat het uiteindelijk terug te voeren is op slechts een ding: Het mannelijk ego. Men zegt dat het mannelijk ego maar liefst zeven keer groter is dan het vrouwelijk ego, misschien zelfs meer. Zoals een moeder een natuurlijke drang voelt om haar kind te voeden, voelt de man een sterke, natuurlijke drang om zijn ego te voeden. Voorbeeld: Je zou een leeuwin en haar welpje niet durven te bedreigen, toch? Dat zou gekkenwerk zijn, want het betekent je ondergang. Zo ook bij de man. Om hem niet het gevoel te geven dat zijn ego wordt bedreigd, is het zaak zijn ego juist te voeden. Dat is de basis. En dit is precies de reden waarom minnaressen een getrouwde man aan de haak slaan en hun loyale en liefhebbende echtgenotes het nakijken hebben. De sluwe indringsters voeden het ego van de man en doen er hun voordeel mee.

Wanneer verlaat een man nou zijn vriendin of vrouw? Mannen blijven ook bij vrouwen die hen slecht behandelen, zo lang hun ego maar goed wordt verzorgd. Ze verlaten pas de relatie als de vrouw niet langer meer tegen hen opkijkt, en het respect voor de man tanende is en wegvalt. De man voelt zich vervolgens onnodig, niet gerespecteerd, een mislukkeling, iemand die niet in staat bleek zijn vrouw of vriendin gelukkig te maken, zichzelf gelukkig te maken. De grootste vernedering voor een man is het gevoel te hebben gefaald. Niet langer meer de held in het hart van zijn vrouw. Op dat moment dumpt hij de vrouw, soms koelbloedig, soms met aarzeling, of met wrok. Hij heeft zichzelf wijsgemaakt dat de relatie geen bestaansrecht meer heeft en handelt daarnaar. Maar de eerstvolgende vrouw die zijn ego zal voeden en hem op een voetstuk plaatst, hoe onbewust ook, is zijn nieuwe vlam. Tot de geschiedenis zich herhaalt...

Vrouwen onthouden alles maar pas op

"Men forget but never forgive, women forgive but never forget"
Om het hart van een man terug te winnen kun je het beste je bagage van gekwetste gevoelens, frustratie, teleurstelling en woede opzij schuiven. Vrouwen staan er om bekend oud zeer naar boven te halen, vooral als ze het gevoel hebben verkeerd te zijn behandeld. Maar hiermee duw je je man of vriend nog verder weg. Hij gaat zich ellendig voelen of schuldig, gevoelens die hij niet wil voelen. Voel je dus dat je bitterheid zal ontaarden in overemotioneel reageren, neem dan een pauze. Je hoeft het verleden niet te vergeten - want dat gaat toch niet - maar je kunt wel proberen tot een punt van vergeven te komen. Hiermee bevrijd je ook jezelf en open je de deur naar herstel. Wat je verder moet doen is zijn omver gevallen ego strelen, zonder ongeloofwaardig over te komen. Respecteer dus zijn 'man zijn' en zorg dat je hem straks nodig hebt voor alles waar mannen nu eenmaal beter in zijn.

Om hem terug te winnen maak je jezelf geheimzinnig, positief en gezellig, met een sausje van humor en elegantie. Laat je ex denken dat je je leven helemaal op orde hebt, en prima zonder hem kunt. Maak jezelf weer 'hard to get', maar met de deur op een kier. Alleen jij kent je ex het beste. Voorbeeldjes: Is hij intelligent, nodig hem dan na verloop van tijd uit voor een rendez-vous of schrijf hem een eerlijke brief 'sealed with a kiss'. Is hij meer het fysieke type, bel dan bij hem aan in een regenjas met eronder een zwart setje. Is hij meer de all-time botterik, maak dan zijn lievelingsgerecht en daag hem uit het te weerstaan.

Voor vrouwen dus in het kort deze werkwijze:
  1. Ruimte geven zodat hij je gaat missen
  2. Je ex vergeven om jezelf te bevrijden
  3. Zijn ego strelen door een beroep te doen op zijn mannelijkheid
  4. Je beste eigenschappen consequent ten toon spreiden
  5. Hem verrassen

Waarom vrouwen hun relatie stoppen

"The deepest principle in human nature is the craving to be appreciated"
Heb je je wel eens afgevraagd waarom casanova's en Don Juan's zo succesvol zijn in de liefde? Ze overladen een vrouw met waardering. Veel mannen denken dat een vriendin of vrouw hebben betekent dat ze levenslang aan relatie-onderhoud moeten doen omdat vrouwen voortdurend om aandacht lijken te zeuren. Maar eigenlijk gaat het niet om aandacht, maar om waardering. Ze houden ervan gewaardeerd te worden en om complimenten te krijgen. Vrouwen willen in geen geval als vanzelfsprekend worden gezien. Ben je dus als man je vrouw of vriendin kwijt en wil je haar terug, bedenk dan eerst of je haar wel hebt gewaardeerd om wat ze voor je deed, of je het wel hebt gezien als ze een nieuw kapsel had of een nieuwe jurk. Hoewel mannen er vaak bekend om staan naar vrouwen te kijken, hebben verrassend veel mannen geen idee hoe hun eigen vrouw of vriendin haar best heeft gedaan. En een leugentje om bestwil is altijd nog veel beter dan niets.

Wanneer verlaat een vrouw nu haar vriend of man? Om een relatie duurzaam te laten zijn, moet er een constante factor zijn die romantiek, liefde en echte emoties omvat. Tenminste, dat vinden vrouwen belangrijk. Alle relaties beginnen zo, maar na verloop van tijd komt de klad erin, vooral als de man haar niet langer meer het gevoel geeft dat ze speciaal en uniek is en de vrouw zich niet langer meer bemind voelt. Een vrouw negeren is haar diep kwetsen. Als de vrouw voelt dat er niet meer van haar wordt gehouden, zal ze nog wel lang loyaal blijven aan de man die haar ooit had uitverkoren, maar haar antenne staat gericht op affectie van andere mannen. De op losse schroeven staande relatie heeft dan enkel nog een zetje nodig om haar te laten vertrekken. Kortom: Een vrouw gaat weg als ze emotioneel wordt verwaarloosd.

Toon je hart, daarna je charmes

"Charm is a way of getting the answer yes without having asked any clear question"
Bedenk bovenal dat de ergste verzoening beter is dan de beste scheiding. Dit geeft zelfvertrouwen werk te maken van je teleurgestelde of gekwetste ex. Wil je je vrouw of vriendin terug, geef haar dan eerst de ruimte je te gaan missen. Win daarna haar vertrouwen terug. Doe als in het begin van jullie relatie. Schrijf haar vanuit je hart - uiteraard ook over hoe jij je voelt - , nodig haar uit voor een diner of de film, of misschien iets dat creatiever is dan dit. Een vrouw wil begrepen worden, en hoeft helemaal niet gelijk te hebben. Zorg er dus voor dat je haar werkelijk begrijpt. Wees er zeker van dat alles is uitgepraat en er geen verborgen woede achterblijft die je later weer op je bord kunt krijgen. Bespreek dus elke emotie, ook al is het geheel tegen je natuur. Laat haar daarnaast zien dat jij de man bent waar ze ooit op was gevallen. Wees de meest romantische persoon die ze ooit heeft ontmoet en ga hier mee door als je haar hart hebt terug veroverd.

Voor mannen dus in het kort deze werkwijze:
  1. Ruimte geven zodat zij je gaat missen
  2. Win vertrouwen terug door te laten zien dat je een hart hebt
  3. Probeer haar werkelijk te begrijpen
  4. Laat vervolgens zien dat je haar sterke arm wilt zijn
  5. Houd de romantiek levendig

Veel succes met het veroveren van je ex!

"Love that we can not have is the one that lasts the longest, hurts the deepest and feels the strongest"

Lees verder

© 2009 - 2024 Astrid-d-g, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
Echte liefde isEchte liefde isWat is echte liefde? Tijdens de periode van verliefdheid is iedereen blind van de liefde. Hoe kunnen we erachter komen d…
Ware liefde vinden. Hoe vind je ware liefde?Ware liefde vinden. Hoe vind je ware liefde?Ware liefde. Veel mensen dromen van het vinden van de ware liefde. Zowel mannen als vrouwen, jongens en meisjes, zoeken…
Het hart als symboolHet hart als symboolHet hart heeft in veel culturen een symbolische betekenis. Een wereldwijde betekenis van het hart is symbool van de lief…
De Rebound-relatieJe bent gedumpt, wanhopig ga je opzoek naar een schouder om warmte en liefde te vinden. Naast het voetbalveld, in de clu…
Vreemdgaan: Hoe weet ik of mijn man of vriend me bedriegt?Vreemdgaan: Hoe weet ik of mijn man of vriend me bedriegt?Wanneer je vermoedt dat jouw partner je bedriegt of tegen je liegt, kan dat heel naar voelen. Zeker als je er de vinger…
Lieve en romantische dingen die je voor je partner kunt doenLieve en romantische dingen die je voor je partner kunt doenNiets is mooier dan elkaar de liefde te verklaren. Maar hoe zorg je op een leuke manier voor romantiek in je relatie en…
Bronnen en referenties
  • Inleidingsfoto: Geralt, Pixabay
Reacties

A., 02-01-2016
Hoi. M'n vriend heeft t op oudejaarsdag uitgemaakt (gisteren) om de volgende reden; hij vindt dat ik hem niet genoeg ruimte heb gegeven en hij heeft altijd een dubbelgevoel als hij bij z'n vrienden is, alsof ik boos op hem ben, hij heeft het gevoel alsof ik bij alles wat hij doet over z'n schouder mee kijk, en voor hem voelt het alsof ik hem helmaal in bedwang heb. Hij heeft dit voor mijn gevoel nooit eerder aan mij gemeld en ik heb waarschijnlijk de zogenaamde signalen die hij me heeft gegeven over het hoofd gezien. Hij zegt dat hij er wel eerder over heeft willen praten, maar dat ik hem volgens hem de ruimte er niet voor geef. Het heeft nooit gevoeld alsof er iets aan de hand was, en dan opeens maakt hij het uit. Ik ben hier echt kapot van omdat hij mijn eerste echte liefde was. Ik doe alles voor hem en ik zal alles voor hem geven. Wat moet ik doen? Komt dit nog goed? Reactie infoteur, 11-01-2016
"Rejection doesn't mean you aren't good enough; it means the other person failed to notice what you have to offer." ~ Mark Amend

Brabant, 12-10-2015
Hallo,

Het is nu iets meer dan een jaar uit met mijn ex, ik denk nog bijna elke dag aan haar. Elke keer als ik aan haar denk krijg ik het gevoel dat ik de enigste die mij begrijpt en er altijd was voor me op deze wereld heb laten gaan.
We hadden veel problemen in onze relatie die vanuit mijzelf begonnen, ik had een slecht zelfbeeld en manipuleerde de relatie door met andere vrouwen te flirten en onacceptabele dingen te zeggen tegen ze, mijn ex kwam daar dan achter en werd daar logisch boos om en was enorm gekwetst. Ze werd jaloers, ik mocht geen porno kijken of met andere vrouwen praten/flirten. Ze controleerde mijn computer en telefoon en was enorm onzeker geworden.
Dit zorgde bij mij ervoor dat ik me nog meer ging verzetten en de grenzen opzocht tot dat de bom ontplofte. Nu ik terugkijk mis ik haar enorm en zie ik alle positieve dingen en snap ik en voel ik wat ik kwijt ben.
Ze had ooit tijdens een ruzie gezegd dat ze er nooit overheen zou komen als onze relatie uitging, ze zou kapot zijn volgens haar en niet aan een man moeten denken. Toen het uitging en we het appartement op moesten leveren ging ze ervandoor en een week later had ze een andere vriend.
Dit brak mij enorm en ik heb het hier heel erg zwaar mee gehad. Maar alsnog wil ik haar terug, terwijl ze duidelijk zei dat dat nooit meer ging gebeuren. Mijn vraag: hoe kom ik van het gevoel dat ik haar mis en dat ze de ware had kunnen zijn af? Of hoe kan ik haar terugkrijgen is dit uberhaubt wel mogelijk? Ze is nog steeds met die andere vent helaas. Reactie infoteur, 05-02-2016
"Don't take a good woman for granted. Someday, someone will come along and appreciate what you didn't."

Roos, 12-05-2015
Het is al 3 maanden uit met mijn ex, hij heeft het uitgemaakt omdat ik boos op hem was doordat hij een domme fout had gemaakt en hem daarom ging ontlopen zodat hij zijn fout zou inzien, nadat ik zo deed heeft hij me uitgescholden en het uitgemaakt maar toch wel naar me toegekomen dat die spijt had en echt om me gaf en vrienden wou blijven. Na dit gedoe heb ik gezegd dat het ooit nog wel wat kon worden, hier was hij heel blij mee. Maar paar weken later toen ik zo lief mogelijk tegen hem begon te doen heeft hij me heel erg getemt en begon die te flirten met andere meisjes. Dit heeft mij best veel pijn gedaan en dit heb ik ook aan hem vertelt. Jammer genoeg lachte me ex me uit en boeide het hem niet zoveel en vond dat ik me aanstelde, ik ben zo dom genoeg geweest dat ik contact bleef houden met mijn ex en dingen voor hem bleef kopen en als een hondje achter hem aan ging en moeite voor hem bleef doen, hij heeft mij gebruikt. Want hij heeft het afgelopen weekend me keihard laten vallen net of ik niks waard voor hem ben geweest.

Met dit verhaal wil ik zeggen: achter je ex aangaan en "vechten" voor je ex zou ik niet doen als je ex laat merken dat je niks voor hem of haar bent (als je je ex een tweede kans hebt gegeven en hij/zij heeft deze verneukt dan moet je echt helemaal stoppen met moeite doen! Want je leest toch ook niet keer op keer hetzelfde boek met een slecht eind als je dat weet?) Ik ben er zelf achtergekomen dat ik niks voor mijn ex beteken omdat ik dit heb gevraagd aan hem (terwijl ik altijd dacht van wel) dus voor iedereen. Ik weet dat het heel moeilijk is om je ex te laten gaan en dat je heel erg veel verdriet hebt hierdoor maar laat juist zien dat je veel zelfvertrouwen hebt en laat je niet kleineren door je ex! Dat is juist wat je ex wil. Gewoon schijt hebben aan je ex, je moet proberen gelukkig te zijn zonder! Je kan jezelf veranderen voor iemand anders maar waarom zou je dat doen? Als iemand echt om je geeft dan accepteert diegene jou om hoe je bent, probeer niet iemand anders te zijn dan wie je echt bent want je kan niet je hele leven lang een masker dragen. In je leven zal je ooit iemand ontmoeten die zo blij is dat je op deze wereld bestaat. Ik hoop echt dat jullie allemaal over jullie liefdesverdriet heen komen! Ik heb het zelf ook maar ik probeer te denken aan alle dingen die me ex me heeft geflikt en geloof mij maar dat helpt heel erg om niet meer verliefd op je ex te zijn! En mijn laatste tip is: ga veel afspreken met je vrienden, afleiding is heel fijn! Reactie infoteur, 07-02-2016
"There's a guy out there who is going to be really happy that you didn't get back together with your ex-boyfriend."

Tim, 04-05-2015
Het is sinds 2 weken uit met mijn ex, zoals denk ik de meeste mensen wel hebben kan ik haar gewoon niet vergeten. Ze is telkens mijn hoofdonderwerp van de dag. We hebben geen ruzie, appen dagelijks, maar ik merk wel aan haar dat ze elke dag wat minder geïnteresseerd is. We zijn uit elkaar gegaan, omdat ze niet precies wist wat ze wilde, nou ze wilde wat tijd voor zichzelf en dat kon blijkbaar niet in een relatie. Zoals jullie waarschijnlijk begrijpen wil ik haar echt heel graag terug, maar weet niet hoe. Wat moet ik doen om haar terug te krijgen? Reactie infoteur, 01-02-2016
"Love is weakest when there is more doubt than trust."

Lars, 26-04-2015
Hallo iedereen

Ik zit met een groot probleem hopelijk kan er iemand mij helpen?
Het zit zo ik heb autisme en mijn ex-vriendin heeft het er moeilijk mee. (Dit lag ook aan de basis van onze breuk).
Ze had het gevoel dat ik haar niet begreep (wat soms ook klopte) en dat ik haar niet goed aanvoelde (wat ook wel soms klopte). Ze vond dat ik naar een Psycholoog moest gaan om mijn problemen aan te pakken. Maar door naar de Psycholoog te gaan is het eigenlijk gedaan geraakt.
Nu het is al een maandje geleden en ik heb ondertussen een korte flirt gehad met een andere vrouw. Ik dacht dat ik over mijn ex was maar dat was niet.
Nu voelt zij zicht gekwetst (mijn ex).
Ik zou dan ook graag haar hartje terug winnen maar weet niet goed hoe?
Heb al gevraagd voor het nog eens te proberen maar ze blijft van mening dat haar emmer (geduld) vol is (op is).en haar gevoelens weg zijn.
Ze is wel niet van de gemakkelijkste. Wat bedoel ik daar mee? Ze is koppig (met koppig bedoel ik ze kan gerust iemand 3weken negeren).
Hebben jullie misschien ideeen wat ik kan zeggen of doen om haar Hartje terug te winnen?
Want ik ben radeloos. We zijn nog jong ma ik voel toch al dat ze de vrouw van mijn leven is.
Hopelijk kunnen jullie helpen.
Vragen stel ze maar gerust? (P.s. ze is nog maar 18 jaar). Reactie infoteur, 07-02-2016
"To get a woman's heart a man must first use his own."

Laura, 04-04-2015
Het is nu 1,5 maand uit met mijn ex vriend. Mijn ex vriend maakte het uit om deze reden:
Ik zat ergens mee, mijn ex vriend heeft een beste vriend en ik had soms meer het gevoel dat ik ook een relatie met hem had, toen ik heb dit vertelde zei hij dat je daar niet meer kon vergelijken hij moest trainen en hij zou mij om kwart over 10 bellen ik de avond. Na 12 uur had ik nog niks gehoord en was in paniek geraakt, om 1 uur hoorde ik pas wat van hem, ik heb toen gezegd als ik hem kwijt raak voor mij het leven ook niet meer hoef. Ik ben namelijk mijn beste vriend voor 3 maanden geleden kwijtgeraakt hij heeft zelfmoord gepleegd ik ben nu heel erg bang om mensen kwijt te raken. Die week ben ik er niet op terug gekomen wat ik tegen mijn ex heb gezegd en dat heeft geknaagd aan hem hij heeft toen de stekkers eruit getrokken omdat zijn gevoel anders is geworden! Ik heb een gesprek met hem gehad, hij baalde zelf ook dat de relatie zo moest lopen hij houd nog steeds van mij en ik nog steeds gek op mij maar wil geen relatie.

Ik weet niet wat ik moet doen, als ik hem app krijg ik terug dat ik hem moet loslaten wat ik totaal niet kan. Kan dit nog goed komen? Reactie infoteur, 01-02-2016
"Never lose yourself while trying to hold on to someone who doesn't care about losing you."

Xander, 03-04-2015
Hallo,

Ik ben 2 jaar meer dan vrienden geweest met iemand en eergisteren heeft ze besloten om mij alleen te laten. We hebben een moeilijke tijd achter de rug. Ik ben er kapot van dat ze niks meer van me wil. Ze geeft aan dat ik haar niet met respect behandel. Ik vergeet de helft van de tijd de dingen die ze me heeft verteld, en ik ben mijn beloftes naar haar niet nagekomen. Altijd als we praten omdat er iets is, dan zeg ik dingen op de totaal verkeerde manier, niet eens zoals ik ze bedoel en eigenlijk verknal ik alles. Op dit moment mailen we nog. Ze zegt nu dit: Het enige wat je eigenlijk continue doet is zeggen tegen mij dat jij mij de kans gaat geven om jou te leren kennen. Terwijl ik dondersgoed weet wie jij bent. Ik heb 2 jaar lang WEL opgelet en geluisterd. Denk je niet dat het andersom moet?

Ik heb haar vraag beantwoord maar ik ben ontzettend bang dat ik alles verkeerd doe. Ik ben totaal verward en weet niet wat te doen. Ik wil dit nog redden. En ik ga eerlijk zijn, ik kan niet slapen, niet eten, en ik denk continue aan haar en heb de hele dag hoofdpijn en stress vanwege alles. Ik lees hier wat de do's en dont's zijn die een man moet doen. Het is zo moeilijk. Mijn woorden zijn op omdat ze voor haar "hol" aanvoelen en dat kan ik begrijpen. Hoe kan ik laten zien aan haar dat ik haar wel wil begrijpen, en dat ik nog wel wil vechten voor wat wij hebben? Ze wilde het afsluiten maar ik heb gezegd: "je kan het pas echt afsluiten als je weet dat ik niet meer wil vechten. Ik heb het zo verknald en ben radeloos. En ik voel me schuldig. Ik heb ze diep gekwetst. Altijd als ze boos wordt weet ik niet wat ik moet doen, wat ik erop moet zeggen. En zij voelt zich alleen door mij. Hoe laat ik aan haar terug zien dat ik een hart heb? Wat kan ik nu zeggen tegen haar om mijzelf weer aantrekkelijk te maken? En hoe laat ik zien dat ik probeer om haar te begrijpen en mezelf aan de kant wil zetten?

Ik heb een dokter Phil nodig. Wie wil mij helpen? Ik wil haar niet zeggen dat ik haar wens om af te sluiten ga respecteren. Ik heb dat al vaker gezegd en dan zei ze: "zie je, het maakt je niks uit of ik blijf of ga." Wat moet ik doen? Welke dingen kan ik tegen haar zeggen?

D. Reactie infoteur, 07-02-2016
"The biggest communication problem is we do not listen to understand. We listen to reply."

Bertus, 02-04-2015
Dag Astrid,
Ik vind dit een zeer aanlokkelijke site en ik doe dit normaal nooit maar deze keer wel :)
Ik had een relatie met mijn ex voor 3 jaar, super verliefd alletwee, super seks maar geen groei of ontwikkeling wegens omstandigheden. Ze besliste een kleine maand geleden om het gedaan te maken. dit om verschillende reden. Ik verwaarloosde (kort gezegd) mijzelf en dus onze relatie. Ik had ook een verslaving aan wied en ik kwam over alsof ik daar niet mee wou stoppen. Ze vond dat we dus niet samen pastte en dit heeft ook erg op haar energie gewerkt. Nu een maand verder(clean en zal altijd zo blijven, blij er vanaf te zijn) heb ik haar de eerste week blijven sturen en bellen( grote fout). Ik had nog contact met haar maar niet op een negatieve manier. Ze wilde vrienden blijven etc. Wilde mij nog in haar leven en bla bla bla. Allesinds, ik las dan dat je beter ruimte geeft, wat super moeilijk was, maar dat lukte na die week toch een kleine 2weken. Ze begon zelf terug te sturen zoals kan het je niet schelen?! Ook stuurde ze berichtjes over waar ik nu zou gaan werken. Nu, na die 2weken, heb ik haar is impulsief gebeld in een dronken bui, en kreeg geen positieve antwoord. Wat normaal is. Omdat ik niet nuchter was. Maar nu de week na die dag, omdat ik zo'n spijt had daarvan en het zo'n stomme fout was, heb ik blijven sturen terug 'uit angst' (dat het mij spijt, vragen of ze eerlijk is etc.)en daardoor heb ik haar erg ambetant gemaakt dat ze echt boos werd. Ze dreigde mij te blokkeren en dit en dat. Ik zei doe maar en ze zei maar nee laat mij dan een tijd tot rust komen etc etc. Nu zal ik haar dus weer opnieuw een langere tijd moeten met rust laten…
Heb het verhaal heel kort uitgelegd, hopelijk heb je er wat vat op.

Nu vraag ik mij af wat ik moet doen? Ik ga alvast minstens een week of 2 weken niets van mij laten horen en om te beginnen dan is mijn excuses daarvoor aanbieden. Kans volledig verkeken?

Alvast bedankt voor je antwoord :) Reactie infoteur, 07-02-2016
"Neglect is one of those things you don't know you're doing until you discover that the one who loved you enough to put up with it, is gone… "

X., 22-03-2015
Mijn ex heeft het gisteren uitgemaakt hij zei al eerder dat hij nooit verliefd was maar dat dat niet uitmaakte, hier baalde ik al erg van omdat ik wel heel verliefd ben. Ik wil hem echt heel graag terug maar hij zegt dat hij wat miste en niet van de relatie kon genieten, betekend dit dat het echt kansloos is om hem ooit nog terug te krijgen? We hadden langer dan een jaar en wil hem echt niet kwijt hij is echt alles voor me, kan iemand me helpen? Reactie infoteur, 12-01-2016
"Never love anyone who treats you like you're ordinary." ~ Oscar Wilde

Kurt, 15-01-2015
Beste Astrid,
Eind 2014 liet mijn partner me weten dat de liefde van haar kant op is, dit na ruim 14j en kinderen. De oorzaak ligt vooral bij mezelf en dat besef ik ook. Het niet waarderen van wat ze allemaal doet, zij die vooral alles deed, ruziën over futiliteiten, etc. Enkele weken voordat ze me alles vertelde had ik als het ware een klik gemaakt en me anders beginnen gedragen, meer naar de kant van hoe het wel kan en zou moeten zijn. Helaas te laat. Mede het feit dat ze op een ander verliefd is geworden, maakt het er niet gemakkelijker op. Ze wil mij nog een tweede kans geven, maar kan voorlopig die ander niet uit haar gedachten zetten. Ze hebben nog contact via sms, en wellicht zien ze elkaar ook wel eens geregeld. Ze garandeert me wel dat ze nog niet over de grens gegaan is met hem. Hij geeft haar nu ook steun in deze moeilijke periode. Ze weet niet wat ze moet doen. Ze gelooft niet in mij dat ik echt anders zal omgaan, dat ik het niet zal volhouden. Ik voel me er wel goed bij, nu ik ook aanvoel dat het wel anders kan. Hoe kan ik haar overtuigen van mijn goede bedoelingen? Hoe kan ik haar duidelijk laten merken dat ik het deze keer wél oprecht meen? Ik wil haar echt niet kwijt. Ik wil haar hart terug! Wat moet ik doen om haar te overtuigen? Ze heeft er voor haar een termijn opgezet, als de gevoelens niet terugkomen gaat ze weg. Ik heb wel geen idee over welke termijn ze het heeft.

Hartelijk bedankt
Vanwege een hopeloze ziel Reactie infoteur, 06-02-2016
"A guy is only insecure about losing his girl when he knows someone else can treat her better."

Mikhail, 10-01-2015
Op 28 februari 2014 vond ik een meisje die de liefde van mijn leven bleek te zijn. Ik zie haar heel graag en we hebben heel veel tijd samen besteed, leuke dingen gedaan, enz.
Op 30 november ging het fout. Als gevolg van een aantal fouten van mijn kant, hadden we ruzie en wou ze me niet meer. Ik heb vanaf dan zowat alle fouten gemaakt die je niet mag maken. Een week later wou ze mij nog een kans geven, maar hield er zich niet aan. 22 november kreeg ik toch nog een gemeende kus en knuffel. We vierden kerst en nieuw dus niet samen, maar ik gaf haar wel een aantal cadeaus, die ze mooi aannam.
Ze bleef me steeds hopen geven, praten over afspreken soms (ze zit in de examens en zei dat dit nogal moeilijk ging), de indruk geven dat het nog goed ging komen.
Nu heb ik gisteren ontdekt dat ze al van 20 december iemand anders heeft (Ze heeft hem dus bedrogen met mij). Ze zei steeds dat het een vriend was, maar niets meer.
Ze heeft me uiteindelijk heel hard belogen, maar ik zie haar graag en ik wil haar heel graag terug.
Heeft iemand hier een visie op? Wat moet ik doen? Kan iemand me helpen in haar gedachten te kijken?

Dank,
Mikhail Reactie infoteur, 05-02-2016
"Lies don't end relationships, usually the truth does."

Ronny, 30-10-2014
Onze relatie is stukgelopen door mijn gedrag, nl betweterig, arrogant zelfs, in groep toch. Na 12 jaar van aankijken en af en toe wat woorden is het doek gevallen. Ware het enkel deze dingen zou ik er geen probleem mee hebben om de situatie te aanvaarden. Wat me vooral triest maakt is dat de gezondheid van mijn eega hier een sterk storende factor wordt. 3 jaar geleden heeft ze een hartstilstand gehad na een epilepsie -aanval. Dus na reanimatie en herstelperiode terug beginnen aan de fysiek te werken en dat lukte aardig (wij wandelen graag in de bergen, op grote hoogtes). Dit jaar een leuke vakantie in de Pyreneeën gehad, terug naar huis en 2 weken later laten mijn vrouw haar levensfuncties, ademhaling en hartslag het weer afweten na een bloedklonter die naar het hart en de longen geschoten wordt. Na opnieuw 3 maanden revalidatie ziet ze het allemaal niet meer zitten, ook onze relatie niet. Ze kan niet vatten dat ik elke keer ongerust wordt als het wat stil is in huis en door deze situatie worden feiten en woorden van 10 jaar terug en langer me nu verweten omdat ik te dicht bij haar sta. Ik heb ze daarstraks bij haar vader gaan afzetten en ik koester de hoop dat alles weer goedkomt tussen ons na het. Nemen van tijd en wat ruimte. Ik ben me ervan bewust dat het ook negatief kan uitdraaien voor mij en ik leef nu alleen op hoop. Want ze geeft tegenstrijdige signalen, het ene moment teder en liefdevol en het andere moment weer gespannen en afstandelijk. Dank om mijn relaas te mogen doen. Groetjes Ronny Reactie infoteur, 07-02-2016
"In the end, you tried and you cared and sometimes, that is enough."

Rosanne, 11-02-2014
Beste Astrid,

Ik ben vijf maanden samen geweest met een jongen. Hij is altijd lief en zorgzaam voor mij geweest en ik heb dat vaak niet goed genoeg gewaardeerd. Ik ben altijd een te drukke dame geweest waar totaal geen jongen in haar leven paste. Omdat ik stage moest lopen ben ik gestopt met werken en trainen en precies toen kwam hij in me leven waardoor ik veel op hem ben gaan leunen en claimen. Hij gaf me altijd het gevoel dat hij van me hield, en hij gek op me was. Bij dit gevoel had ik ook bepaalde verwachtingen van hem als hij dat niet deed werd ik boos en sprak ik onbewust een schuldgevoel bij hem aan (manipuleren). Hij had eerder een punt achter ons gezet en toch zijn we weer bij elkaar gekomen. Een week voor Nieuwjaar ging het perfect tussen ons maar met oudejaarsavond was ik op een feest en was redelijk van de kaart. Hij had tot half 2 niks van zich laten horen terwijl ik dat wel had verwacht dus besloot ik hem zelf een sms te sturen met daarin “gelukkig nieuw jaar schat, ik hou van je!” waarop hij heel kort reageerde met “gelukkig nieuw jaar”. Ik werd daar verdrietig van en belde hem helemaal hysterisch en boos op waarom hij zo deed. Ik heb de lelijkste dingen gezegd en hij tegen mij. Hij belde me een paar dagen daarna op om het uit te praten en zei daarbij dat het klaar was tussen ons. Hij zou half januari vertrekken naar Afrika voor 3 maanden voor vrijwilligerswerk en wou me pas na zijn reis weer zien. Toch was hij nog langs gekomen bij me thuis om te “praten”. Gelijk bij binnenkomst gaf hij me een kus en is uiteindelijk toch blijven slapen. Hij is daarna nog een paar keer langs gekomen waarop hij wel daarvoor elke keer zei dat het geen goed idee is dat we nog seks hadden aangezien het klaar was. Ik wou dat nog wel omdat ik toch niet achter onze breuk stond. Nu lijkt het of we alleen nog maar seks hadden maar dat was niet zo we deden nog leuke dingen samen en gedroegen ons alsof we helemaal niet uitelkaar waren terwijl de buitenwereld dacht van wel. Nu is hij 2,5 maand weg naar Afrika… ik heb geeeen idee of ik veel contact moet zoeken, ik ben bang als ik dat niet doe ik hem kwijt ben omdat ik diegene ben die het meest fout zit. Ik wil in deze 2,5 maand aan mezelf werken. Ik ga weer intensief trainen en beginnen met werken als zodra hij terug komt ik lekker in me vel zit en vooral op me eigen benen sta. Ik vroeg me af over nog tips zijn dat wij toch weer bij elkaar kunnen komen…. I hope so Reactie infoteur, 07-02-2016
"Just because the relationship ended, doesn't mean the feelings did."

Peter, 09-02-2014
Na bijna 30 jaar met elkaar en 25 jaar getrouwd is mijn vrouw verliefd geworden op een ander man die bij haar en onze dochter in het orkest zit, ik ben ten einde raad want ik hou zoveel van haar. Zij heeft nu onze relatie beëindigd. Dit is de tweede keer dat mij dit overkomt. Ook mijn eerste vrouw is ook overgelopen naar een andere man na 11 jaar huwelijk. Ik wordt in november 65 jaar en hoopte met mijn vrouw een fijne ouwe dag te hebben. mijn vrouw is 11 jaar jonger dan ik en ziet er bijzonder goed uit. En ik ben Fysiek niet meer in orde. en heb al een CVA gehad. Ik heb 6 kinderen en samen hebben wij er 4 met een klein kind van ons beide. Mijn jongste dochter die nu bij mijn vrouw woont is pas 15 jaar. a.u.b kunt u mij helpen ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik ben nu depressief en dat werkt natuurlijk ook niet in mijn voordeel, maar de gedachte aan mijn jongste dochter houd mij nog op de been. Reactie infoteur, 01-02-2016
"Try to love yourself as much as you want someone else to."

Triestt, 11-01-2014
Hallo,

Nu precies een jaar geleden heb ik mijn relatie verbroken met mijn ex. Een relatie van 2.5 jaar

Wij hebben een mooie begin gehad tot de familie van mijn ex vriendin aan het dwars bomen wwas. Sinds toen is alles verandert. Wij hebben elkaar beiden veel pijn gedaan veel eindeloze ruzies. Ik ben ook sinds de bemoeienis van de familie van mijn ex niet meer me zelf geweest.

8 maanden later nadat ik mijn relatie verbroken heb. Besloot ik haar een email te sturen en mijn excuses aan te bieden.

Ik heb een kans gevraagd van haar om mijn word te doen en mij een kans geven om de band te herstellen.

8 maanden later heb ik dus met haar twee keer afgesproken. Zij gaf aan dat zij mild is geworden en ik zelf ook. Maar ze bleef maar roepen dat het alles voorbij is en niets hersteld kan worden. Ik heb mij nooit zo klote gevoeld als nu. Ieder dag als ik opsta mijn gedachten gaan naar naar terwijl ik ervan bewust ben dat zij allang over mij heen is.

Ik geef me zelf ook de vals hoop door te denken dat zij wel terugkeert of zo iets of mij een kans geeft.

ik voel mij echte klote hieraan. Ik weet niet hoe ik dit het beste kan verwerken. Reactie infoteur, 01-02-2016
"She is broken because she believed."

Einde Raad, 10-12-2013
Hallo,
Ik zit met een probleem en ik hoop dat iemand me kan helpen. Ik ben 6 jaar samen met mijn ex geweest en anderhalve maand geleden ging het niet zo lekker en thuis bij mij ook niet waardoor ik tot rust wilde komen en ik 4 dagen geen contact heb gehad met mijn ex en toen ik echter weer contact opnam was ze boos dat ik niet eerder met haar wilde praten en dat ik haar telefoontjes die 4 dagen genegeerd had en ze wist niet of ze nog veder met me wilde… (we hadden wel vaker ruzie maar dat kwam altijd goed en overal kwamen we uit).
Ik heb haar vervolgens 3 weken lang gebeld gemailt geapt gesmst etc om haar te overtuigen dat ik voor der wilde gaan terwijl ze een maand rust wilde maar die heb ik toen niet gegeven.
Ik heb haar echter daarna gezegd ik dat ik haar rust zou geven maar na 4 dagen kreeg ik nota bene een email waarin ze zij dat er teveel gebeurt was en haar gevoel niet meer hetzelfde was en ze geen relatie meer wilt. vervolgend heb ik weer 4 dagen gesmst gebeld en vanalles geprobeerd maar ik zie nu in dat dat ave rechts heeft gewerkt en ik laat haar nu al anderhalve week helemaal met rust.
Ik kijk wel nog vaker op haar facebook (waar ze normaal nooit opzat) en nu post ze opeens vanalles over festivals waar ze heen gaat en foto's met vriendinnen etc. Ze heeft zelf geen contact met mij tot nu toe opgenomen maar ik heb wel nog veel spullen hier liggen en we zouden gaan samen wonen en hadden de inboedel al samen gekocht zo'n 2 maanden geleden. Is haar liefde voor mij nou echt over? ik wil haar zo graag terug en ik ben mezelf ervan bewust dat ik haar verwaarloost heb en dit zal ik nooit meer laten gebeuren… Zou iemand mij alsjebliefd tips kunnen geven want ik voel me zo klote en ik wil haar zo graag terug Reactie infoteur, 06-02-2016
"The power in all relationships lies with whoever cares less."

Sam, 08-12-2013
Beste Astrid,

Ik heb in augustus heb ik een jongen leren kennen. Hij was helemaal gek op mij in het begin, hij stelde me gelijk voor aan zijn ouders en de rest van zijn familie. Het ging allemaal heel snel. We hebben veel heel leuke tijden samen gehad en hadden ook trouwplannen enzo! Maar 4 weken geleden vertelde hij mij dat zijn gevoelens voor mij steeds minder worden en dat hij niet meer weet wat die wil en moet doen. Afgelopen vrijdag zag ik hem weer alles ging goed aan het einde van de dag zei ik tegen hem van joh ik wil even met jou praten en toen zei hij is goed. Ik vroeg aan hem wat hij nou precies wil? En toe zei hij van dat hij mij niet aan het lijntje wil houden en dat hij misschien terug gaat naar het land van herkomst om daar wat voor zichzelf te beginnen maar dat het nog niet zeker is. Ik wou toen zijn ring en 2 sleutelhangers wat ik van hem heb gehad terug geven maar hij liet het niet toe ik moest ze houden en ik moest hem beloven dat ik het niet op geef en zijn nummer niet moet wissen! Hij heeft ook tranen laten vallen. Ik weet echt geen raad meer! Ik hou ontzettend veel van hem en wil hem zo graag terug! Reactie infoteur, 06-02-2016
"Distance doesn't ruin a relationship. Doubts do."

Peter, 17-11-2013
Na 8 jaren is er een einde gekomen aan de turbulente relatie met men grootste liefde.Plots een leegte in je leven, waar je als mens nu 24 uur per dag mee word geconfronteerd.Kindjes die plots in een andere wereld terechtkomen.Een relatie die veel ups en downs kende.Ondertussen al 3 maal uit mekaar gegaan, maar men vermoeden is sterk dat het daar ook bij blijven zal.
Contact met de kids word al afgedwongen langs het vredegerecht, maar eer dat in orde is zijn we weer zoveel tijd verder.Psychiater en psychologe zijn momenteel men enigste reding en een agressie therapie die zich echt wel nuttig maken kan.Haar ouders die volledig afstand hebben genomen in dehele zaak en zei die ondertussen al een andere liefde in haar leven nam en dit op nog geen 2 maand tijd.Terwijl ik nog zoveel liefde voel voor haar.Als ik dit bovenstaand artikel overlees lijkt het me, met een tijd afzijdig te blijven staan en het contact langszaam weer op een possitieve manier op te bouwen er toch nog hoop is om weer verenigd te worden met men kinderen en haar. Reactie infoteur, 06-02-2016
"Sometimes, you just need a break. In a beautiful place. Alone. To figure everything out."

Mart, 01-11-2013
Na jaar is het zover. Is ze weg bij me. Met zijn 2en hebben we het geweldig gehad echt waar. Bijna 3 jaar samen. We hebben ook een hoop stress gehad heel veel stress. Ik ging bijna failliet zij een miskraam. Depressie noem maar op. Van de zomer heb ik der naar der ouders gestuurd omdat daar haar psyg zat. Ze had er veel moeite mee. Ze kwam om het weekend maar zodra ze naar huis moest kregen we ruzie en ze kon dat niet handelen. Op een gegeven moment hebben we gezegd we moeten stoppen en afzonderlijk doorgaan we konden het beide niet. Ze werkt gek van mijn agressie. Sloeg haar nooit maar vloeken schelden. Letterlijk kanker op en tief op ga maar weg. Heb haar van diverse multimedia verwijderd om der later weer toe te voegen. Toen ik dat voor de 2 keer deed heb ik der gebroken. Kreeg een bericht een paar dagen later dat ze met fam en psyg had gesproken en dat ze ermee klaar was. Ze stopte. Ik vroeg 1 kans maar ze kon die niet geven. Van de week heeft ze der spullen opgehaald. Ik had wat foto's van ons en mijn honden klaargezet en gezegd neem maar mee als je het wilt. Ze zei nee ik heb genoeg foto's. Toen ik thuis kwam had ze het wel meegenomen. Van der familie begreep ik dat ze stuk was gegaan in het huis wat ze nog steeds thuis noemt. Ik ben radeloos en ga therapie in voor mijn agressie werd al een paar jaar geleden aangeraden. Maar ik wil haar terug. Haar vader zei werk aan jezelf wie weet wat er gebeurt. Wat kan ik doen om haar terug te krijgen? Ze zegt zelf heel veel moeite hebben en dat het nu gewoon zo moet. Als we verder zijn ze misschien wel contact opneemt.
Ik hoop dat je me kan helpen. Gr Mart Reactie infoteur, 06-02-2016
"Usually the person you argue with the most, is the person you love the most."

Mr M., 18-10-2013
Mijn relatie van 10 maanden is gister beëindigd door m'n vriendin, Ze zei dat ze nog van mij hield maar alleen de vlinders waren op. Maar na het bovenstaande te hebben gelezen geloof ik dat er nog een (grote) kans is om bij elkaar komen. We hebben afgesproken om even het contact te verbreken en misschien dat haar vlinders weer terugkomen. ''We should see'' en ik geloof wanneer je geduld toont dat alles weer goedkomt. Reactie infoteur, 06-02-2016
"Patience allows life time to fall in place."

Dennis Wittenberg, 03-10-2013
Mijn relatie is net anderhalve week uit. Het ergste is dat ik nog superveel van hem hou én ik woon bij hem in huis. We hebben vaker ruzie gehad en een einde gemaakt aan de relatie. Dat kwam altijd weer goed en later konden we erom lachen. Nu lijkt het echt voorbij te zijn. Hij negeert me, vlucht voor me en reageert kil op alles wat ik doe en zeg. Ik ben zo bang dat het definitief voorbij is :( Ik wil het niet. Ik weet dat ik niet makkelijk ben, maar dat is wat ons 'ons' maakte. Reactie infoteur, 12-01-2016
"Sometimes, two people have to fall apart to realize how much they need to fall back together."

Lina, 21-08-2013
Ik heb de fout gemaakt om het uit te maken met mijn vriend. Na een tijdje wist ik pas dat ik hem zo graag zie en altijd graag zal zien.
Deze tekst heeft mij getroost. Ik herken veel dingen erin die hij tegen mij zei. Ook al de foute dingen die ik nu aan het doen ben.
Ik ga alles proberen om hem terug te krijgen dus ik kan het dan maar best op deze manier doen.

Bedankt voor de troost en het inzicht in de man.
Veel groetjes Reactie infoteur, 06-02-2016
"Mistakes are proof that you are trying."

Erwin Janssen, 18-05-2013
Ik weet dat een ex terugkrijgen meestal het uitstellen van verdriet is omdat dingen waar je destijds tegenaan bent gelopen waarschijnlijk weer terug zullen komen. Nu is het in mijn situatie zo dat mijn, inmiddels, ex in een periode van 3 dagen twijfels kreeg over de relatie. Gister nog twijfelde ze om al dan niet door te gaan en voelde zich hier rot over, vandaag heeft ze de knoop doorgehakt en is het over. Voor mij komt dit als een donderslag bij heldere hemel, ze wilde vorige week nog samen een vakantie boeken voor over een paar maanden en ineens… niets meer. Ik weet van mezelf dat ik een ongelofelijke betweter ben en dus denk ik te weten dat mijn situatie anders is dan anderen, zij een fout heeft gemaakt, en wel spijt krijgt. Heb vandaag beredeneert waarom ik denk dat de relatie nog voldoende fundament heeft maar uiteindelijke vrede gehad met haar besluit. Heb haar weggebracht en aangegeven dat het voorlopig beter is geen contact te hebben. Ik ben er meer dan ondersteboven van en heb een ongelofelijk leeg gevoel wat alleen maar weg kan door tijd of door haar… maar als zij het is die terugkomt hoe moeilijk is het dan om verder te gaan… Sorry dit zijn mijn gedachtes hardop en weet niet waar ik dit anders kwijt kan dan op dit soort sites. Reactie infoteur, 05-02-2016
"Doubt kills more dreams than failure ever will."

Bamsuka, 02-05-2013
Wat moet ik doen? Ik kom uit een relatie van 1,5 jaar in het begin ging het heel goed, we zijn 2 keer op vakantie geweest, alles ging vlotjes. Nu een goede twee weken geleden heeft ze het uitgemaakt omdat ze "tijd' nodig had, ik natuurlijk overdonderd omdat ik het niet zag aankomen. Ok, er waren paar discussies en communiceerden niet zo goed, misschien wel een beetje mijn fout… ik zag het als een totale verassing. Ik gaf haar de ruimte, ik smste niet ik belde niet, en ze wou terug. Ik was natuurlijk heel voorzichtig en we hadden een rustig gesprek en we zouden weer op vakantie gaan en terug een nieuwe start in onze relatie nemen. Maar de dag erna vertelde ze mij dat ze in de tijd dat ze die tijd nodig had seks heeft gehad met een ex-collega die ze 2 keer heeft ontmoet. Ok, we waren toen eventjes uit elkaar. Zij wilt nog altijd terug maar ik weet niet wat ik moet doen… Reactie infoteur, 05-02-2016
"One can love two people at the same time but never at the same level."

Maria, 25-04-2013
Astrid,

Hierbij mijn dilemma. Ik ben 41jarige moeder van 2 kinderen en gescheiden sinds eind 2012.
In februari ontmoette ik een 51jarige man die mij meteen het hoofd op hol bracht.
Hij vertelde mij meteen dat zijn ex hem stalkte en dat dat een serieus probleem was.
Na 4 weken kreeg hij een bericht dat zij een zelfmoordpoging had ondernomen en hij was er heel erg door van slag.
Kort daarna maakte hij het uit met mij en is naar haar gegaan om het alsnog te proberen.
2 weken later zocht hij met een smoes weer contact met me. Het duurde niet lang of we hadden de draad weer opgepakt. Vervolgens zocht zijn ex ook contact met mij, op mijn werk. Samen hebben we melding van stalking gedaan bij de politie. Ik dacht, hij kiest voor mij.
Echter 2 weken geleden stond ze onverwacht bij hem voor de deur. Hij heeft haar binnen gelaten en met haar gepraat. 2 Dagen later zei hij mij dat hij echt niet kon kiezen en even een periode zonder relatie zou nemen.
Dat is alleen niet gebeurd. Hij had nog gewoon contact met mij (vriendschappelijk) en ook met haar. Afgelopen weekend had hij haar bij hem thuis uitgenodigd om te praten en wat te eten. Na wat doorvragen van mijn kant zei hij dat ie het leuk vond dat ze langskwam en dat ie ging kijken of er een relatie in zit.
Heb hem toen gezegd dat ie mij kwijt is. Dat ik er niet tegenop kan.
Ik zit nu aan de grond. ben er kapot van. Hij zegt namelijk ook van mij te houden. Zij maakt zijn leven op sociaal vlak kapot. Zijn hele familie kotst haar namelijk helemaal uit.
Ik wil hem mijn liefde tonen, echte liefde. WAAROM KIEST HIJ TOCH VOOR HAAR?
Hij loopt ook bij een therapeut, maar ik heb niet het idee dat het helpt.
Ik zal m maar met rust laten en m zijn leven laten verknallen.
Dat is wat ie wil. Maar tsjonge, wat is dat moeilijk zeg!

Wat kan ik doen?

Groetjes,
Maria Reactie infoteur, 05-02-2016
"A man can love two women, but only until one of them understands what's going on." ~ Colette

Manon, 14-03-2013
Mijn relatie is uitgegaan een half jaar geleden. Door problemen van haar kant en doordat onze omgeving fel op onze relatie tegen was. Nu heeft ze een nieuwe vriendin met wie ze meteen al is gaan samenwonen. Die nieuwe vriendin is niet haar type zegt ze. Maar ze kan niet alleen zijn. Wellicht zit ze in een rebound? Ik weet het niet. Sinds twee maanden hebben we weer contact met elkaar. We zijn ook al een paar keer met elkaar naar bed geweest. Ze zegt mij terug te willen in de toekomst, maar bang te zijn. Ondertussen blijft ze met die nieuwe vriendin samenwonen. Waarschijnlijk uit gemakzucht en omdat ze ook financiële problemen heeft. Wat moet ik nu doen om haar terug te krijgen? Het contact verbreken wilde ik eerst doen. Maar een paragnost heeft mij verteld dat het niet verstandig is om haar voor een keuze te stellen nu. Omdat ze volgens hem zichzelf nu niet is. En dan ga ik haar kwijt raken aan die ander. Die volgens hem zeer manipulatief is. Ze hoeft maar te kikken en ze krijgt het zegt hij. Om die reden weet ik nu niet hoe mezelf op te stellen? Wat zou uw advies zijn? Reactie infoteur, 05-02-2016
"No girl should ever forget that she doesn't need anyone who doesn't need her." ~ Marilyn Monroe

Yara, 03-02-2013
Ik blijf maar dubben dus vandaar dat ik toch maar een reactie stuur. Anderhalf jaar geleden ging mijn relatie uit die anderhalf jaar heeft geduurd. We hadden een goede relatie maar toch is het uitgegaan, allebei een te druk leven en misschien nog niet helemaal klaar voor een relatie en een soort vertrouwens probleem (nee hij is niet vreemdgegaan, maar gewoon liegen over de kleinste onnodige dingen). We hebben het samen uitgemaakt want het ging niet meer.
Ik had er toch wel veel moeite mee en heb toen jou methode geprobeerd. En ook echt me contact verbroken. Ik weet niet meer precies hoe het gegaan is maar na een tijdje heeft hij inderdaad weer contact gezocht. We hebben nu weer een jaar contact. Een tijdje weer af en toe afgesproken en toen zijn er ook dingen gebeurd. We zijn gek op elkaar en houden veel van elkaar. Maar allebei nog druk met de studie en zelf nog alles op een rijtje aan het zetten vandaar dat we eigenlijk allebei liever geen relatie wouden. Maar wisten wel dat we dit niet beter niet konden doen dus weer afstand van elkaar genomen. Toch blijven we elkaar opzoeken. Nu nog weer veel contact gehad via whatsapp maar niet meer afgesproken. Waar het nu op neer komt. Hij wil eigenlijk met mij zijn. Hij ziet mij later als zijn vrouw en wil z’n leven met me delen. Maar is nog niet klaar om zich te binden want hij gaat als het doorgaat dit jaar voor 10 maand na australie om stage te lopen en z’n studie af te ronden. Veel dillema’s ik zelf twijfel, het liefst wil ik hem terug, maar ik weet dat ik het niet moet doen omdat ik zelf niet echt lekker in me vel zit. Als je niet happy met jezelf bent word je dat ook niet met een ander. Maar het is zo dubbel we hebben wel eens huilend aan de telefoon gezeten. Want het gevoel is sterk en we hebben beide het gevoel dat we niet te vervangen zijn voor elkaar. Nu hebben we besloten het grootste contact te verbreken maar dat we elkaar af en toe nog wel eens kunnen zien. Omdat we toch erg belangrijk voor elkaar zijn geworden. (we zijn 22 en 23) Als we voor elkaar bestemd zijn dan komt het ooit wel goed zo denken we soms wel. Maar ik begin me twijfels te krijgen. Vaak denk ik ook dat die me aan het lijntje houd maar aan de andere kant voelt het voor hem soms ook zo. Wat kan ik het beste doen. Het liefst wil ik hem niet helemaal kwijt, maar door contact te houden blijft het gevoel. Maar af en toe afspreken is misschien ook niet verstandig. Ik wil niet het gevoel hebben dat hij denkt dat die altijd weer na me terug kan, ik wil wel dat die beseft dat die me echt kwijt is.
Wat kan ik het best doen? Reactie infoteur, 05-02-2016
"No matter how long it takes, true love is always worth the wait."

Anoniem145, 31-01-2013
Ik had een relatie van een jaar en 4 maanden en het ging echt goed maar door een ruzie is deze stuk gelopen. Ik denk nog bijna elke seconde van de dag aan haar en ik zie haar ook nog heel graag en mis haar enorm, maar zij doet alsof het haar niets kan schelen en ik wil haar zo graag terug. Ze zegt dat ze mij nog wel graag ziet maar niet genoeg en dat ze het niet meer wil. Ik denk dat ik haar niet genoeg gewaardeerd heb want ze deed echt bijna alles voor mij en stond altijd voor mij klaar. Hoe kan ik haar duidelijk maken dat ik haar dankbaar ben zonder haar een schuldgevoel te geven, want telkens als we elkaar een sms sturen heeft ze een schuld gevoel (is dat een goed of slecht teken) en hoe kan ik haar terug krijgen want ik kan niet leven zonder haar. Ik heb zoveel spijt dat ik haar nooit verteld heb hoe lief en mooi het vond dat ze dat allemaal voor mij deed. Is er nog een manier om ze terug te krijgen, welke dan ook? Ik wil alles proberen en wat denken jullie gaat het nog ooit goed komen en oh ja 's avonds stuurt ze nog altijd "slaapzacht ik ga slapen" elke tip is welkom. Alvast bedankt. Reactie infoteur, 05-02-2016
"Guilt is anger directed at ourselves--at what we did or did not do." ~ Peter McWilliams

Timo, 27-01-2013
Beste Astrid,

Mijn relatie is een kleine twee maanden geleden uitgegaan. Mijn vriendin (34) heeft het uitgemaakt omdat ze onzeker was over onze relatie. We hadden zo af en toe ruzie, maar dat viel op zich wel mee. Wij wilden een gezin beginnen maar konden door omstandigheden dit niet realiseren. Ik (37) heb sinds een tijdje geen vaste baan meer en ik ben gebonden aan mijn woonplaats vanwege een politieke functie. Sinds het verlies van mijn vaste baan is onze relatie instabieler geworden. Nu ik erop terug kijk, zie ik dat ik minder ruimte voor haar had, omdat ik nogal bezig was met het vinden van nieuw werk, wat niet echt lukte. Zij heeft een ongelukkige jeugd gehad met gescheiden ouders en ik denk dat het feit dat we het niet voor elkaar kregen om te gaan samenwonen om zo onze kinderwens te realiseren uiteindelijk tot de breuk heeft geleid. In eerste instantie deed het me niet veel, zo voelde ik dat. Ook met name omdat het vorig jaar al een keer eerder uit was gegaan en zij mij toen na een week of drie weer benaderde, waarna het weer aan ging. Ik heb haar geprobeerd op een afstand te houden, ook voor mezelf om het te verwerken. Zij bleef echter contact zoeken. Zo stond ze op een onverwacht moment voor mijn deur waarna ik in tranen uitbarstte. Afgelopen week kwam ik erachter dat ze twee weken nadat het uit was gegaan alweer een ander had. Sindsdien ben ik echt overhoop. Ik heb met haar gesproken en ik heb gezegd dat het voor mij hartverscheurend is dat die nieuwe man wellicht zomaar kinderen met haar kan krijgen, terwijl ik al drie jaar met haar samen ben. Ik heb haar wel geluk toegewenst en gezegd dat ze misschien bij hem wel kan vinden wat ze bij mij miste. Sindsdien is ze gestopt met contact opnemen. Ik denk dat ze dat doet om het voor mij makkelijker te maken de breuk te verwerken. Ik heb het gevoel dat die onzekerheid bij haar uit haar verleden in combinatie met de omstandigheden geleid hebben tot de breuk in onze relatie. Ik wil haar wel erg graag terug. Ik mis haar ontzettend. Heb ik hier een kans van slagen en zo ja, wat is nu het beste om te doen?

Groet Timo Reactie infoteur, 05-02-2016
"There is love in holding… and there is love in letting go." ~ Elizabeth Berg

Anoniempje, 22-01-2013
Hee,
Ik leerde een jongen kennen via een vriendin van mij, hele leuke jongen. Op een gegeven moment, kregen we wat. Het was leuk samen met hem. Ik was stapel gek op hem. Dat was een ding wat zeker is. Later kwam ik erachter dat hij nog een vriendin had. Hij beloofde me om het uit te maken met zijn huidige vriendin. Op een gegeven moment, werd het me gewoon teveel, en werd ik steeds boos omdat hij het nog steeds niet uit had gemaakt. En ik was best jaloers op haar. Dus we kregen vaker ruzie. Ik controleerde hem alleen maar. Mijn hele dag bestond uit hem, uitzoeken waar hij was, wat hij deed, met wie hij was en noem zo maar op. Hij wou het op een gegeven moment niet meer. Nu zijn we twee maanden verder. En ik ben nog steeds stapel gek op hem. En ik wil hem zo graag terug, maar het lukt niet. Overal zie ik dat echte liefde niet verdwijnt maar het probleem bij mij is, is dat ik niet weet of dat hij echt wat voor me voelde, of dat hij me heeft gebruikt, En ik hoop zo dat het wel echt was tussen ons. Alsjeblieft help me?

Groetjes Anoniempjeeee Reactie infoteur, 13-01-2016
"Even a good player will someday become a toy of a better player. It's called karma."

S., 13-01-2013
Goedendag,

Mijn ex (22 jaar) heeft het een week terug uitgemaakt. We gingen drie jaar met elkaar, waarvan het laatste jaar met strubbelingen waarbij zij ook te horen kreeg ziek te zijn. Daarnaast startte ik ook nog een eigen bedrijf. Echter ging het rond eind 2012 juist weer de juiste kant op.

We hadden vaak ruzie over dingen, maar verder niks bijzonders. Nu was het al eerder even uit, maar zij is toen uit haar zelf bij mij terug gekomen. Dit was nadat we hadden samengewoond het laatste jaar. Nu heb ik op mijn initiatief een gesprek gevoerd met haar een week geleden. Dat gesprek ging over de relatie, maar leidde tot niets. Waarop zij aangaf dat ze een break wilde van twee weken. Hier ben ik niet op in gegaan, aangezien het twee maanden terug weer aan was. Dus nu al een break heeft naar mijn idee weinig zin. Vervolgens heeft zij via whats app aangegeven dat het uit is.

Ik krijg de indruk dat er meer speelt behalve onze relatie, en dat zij een schild op zet door dit niet in mijn gezicht te zeggen. Ze is gewoon ten einde raad en heeft het gevoel dat ik er niet ben als ze mij nodig heeft. Ik heb haar na de breuk volledig genegeerd voor een week, geen tegenbericht. Ze is erg gesloten, al de gehele relatie, wat het moeilijk maakt om ook maar enige hoogte van haar te krijgen. Vooral omdat ze dingen niet in mijn gezicht zegt. Ik heb zelf de indruk dat ze haar hoofd in het zand steekt, en het zelf niet meer weet. Begin van dit jaar geeft ze nog aan aan haar relatie te willen werken, en vervolgens na 1 conflict al weer de handdoek in de ring. Volgens mij is ze erg onzeker en maakt ze het uit omdat ze denkt niet belangrijk voor mij te zijn. Want ze geeft aan dat ik haar in de steek laat.

Aangezien ze zelf nogal van het negeren is, en praten wilt ontwijken (zo ken ik haar al vanaf het begin) is het moeilijk om tot haar door te dringen. Ze heeft ook aangegeven niet gelukkig te zijn in de relatie. Omdat ze niet praat, stapelt ze ook altijd alle dingen op die haar dwars liggen, waardoor het vaak als een blok voor me wordt neergelegd.

Heb een aantal keer contact gehad via whats app, maar reageert ze veelal kort. Dit is wel een kenmerk van haar, ze probeert alles te verdringen want in het gezicht zegt ze niks. Nu heb ik dus woensdag een gesprek met haar, ook liggen er nog spullen bij haar maar dat kan later ook nog. Tijdens het gesprek wil ik gewoon aftasten. Hoe kan ik haar vertrouwen terug winnen?

Gr. S. Reactie infoteur, 05-02-2016
"The worst distance between two people is misunderstanding."

Blair, 06-01-2013
Hoi,

Het is nu een paar dagen uit tussen mij en mijn ex, niet omdat we niet van elkaar houden, maar omdat hij vrijheid wil (uitgaan, op zichzelf wonen, vrienden gaan voor alles) en ik wil graag samenwonen en meer liefde en aandacht van hem. Dit begon steeds meer te botsen en we hebben met pijn in ons hart afscheid genomen. Hij heeft nu aangegeven dat hij voorlopig geen contact wil, en daar heb ik me bij neergelegd al is dat moeilijk. Voor mij is het zo raar dat dit een einde is terwijl we zo gek op elkaar zijn. Denken jullie dat er nog hoop is voor onze relatie om opnieuw te beginnen? Aan 1 kant denk ik dat hij nu van zn vrijheid gaat genieten maar er over een paar weken achter komt wat hij mist, maar aan de andere kant ben ik bang dat hij het wel goed vind zo. Ik hoor dat hij veel over me praat, heel benieuwd is hoe het met me gaat, en het zo vreselijk voor me vindt hoe verdrietig ik ben. Dit zijn wel goede tekenen toch?

Groetjes Blair Reactie infoteur, 12-01-2016
"The people that are quick to walk away are the ones who never intended to stay."

Steenbokje, 05-01-2013
Hoi Astrid,

Heb het bovenstaande artikel gelezen en goed nagedacht over alles.

Graag toch een soort van advies, hoop dat je me kunt helpen hierin.

Wij zijn nu 3 maanden uit elkaar, wat voor mij plotseling aan kwam.
Ik weet dat het ook door mij kwam, mijn onzekerheid, mijn gedachtes in me hoofd omdat ik vond dat ik het niet verdiende in zo'n goeie relatie te zitten, ik verdiende hem niet en had dus ook aan hem aangegeven dat ik soms twijfelde en bang was dat dit wat wij hadden alleen maar mis kon gaan…
Hiermee heb ik hem natuurlijk mee gekwetst want niemand wilt dit horen van je vriendin, dit heeft hem ook onzeker gemaakt, waardoor er soms irritaties waren en miscommunicatie ontstond.
En hij het dus niet meer trok en uit heeft gemaakt, na lang gepraat te hebben met mijn omgeveing zag/zie ik nu dus in dat ik nooit zo heb moeten denken, en me nooit zo heb moeten voelen, wat wij hadden was heerlijk en echt.
Ik heb hem alsmaar verder weggeduwd omdat ik merkte dat hij ook begon na te denken en begon te twijfelen(twijfels die er nooit waren).toen ik het merkten begon ik hem te claimen, wou hem altijd zien en afspreken, wat alleen dus verkeerd uitpakte.helaas

Ik weet dat hij me ergens nog leuk vind en ik weet ook dat hij soms nog aan mij denkt(via vrienden).
Ook hebben wij laatst met oud en nieuw elkaar gekust verder heb ik hem daarna nog gesproken over hoe hij het verder heeft gehad, gewoon normaal, vriendschappelijk, maar wat nu?

Ik las het stukje over het krachtig zijn en ermee instemmen dat het een goede beslissing was om de relatie te beeindigen, moet ik dit alsnog naar hem sturen?
of is het slim om een brief naar hem te sturen met wat ik vind?

Hoe zet je dus die eerste stap…?
Ik ben zo bang dat ik hem alleen maar verder wegduw

Graag hoor ik van je wat jouw advies zou zijn.

Alvast vriendelijk bedankt! Reactie infoteur, 05-02-2016
"Insecurity is a side effect of loving too much but receive too little in return."

Niels, 31-12-2012
Beste A

Ruim 3 maanden geleden is het uitgegaan tussen mij en mijn ex. Reden teveel ruzies om kleine dingetjes en omdat ze vond dat ik te weinig moeite deed voor haar. Heb in het begin veel achter haar aan gelopen wat niet werkte indd! Na haar een tijd met rust te hebben gelaten besloot ik om een keer bij haar langs te gaan. Hier hadden we een goed gesprek en onverwachts zelfs weer gezoend.

In de weken erna merkte ik dat er langzaam weer contact kwam. Dit contact weer steeds beter en vaker en toen bood ze aan om langs te komen. Hier werden de lakens gedeeld en alles wat daarbij hoort. Vanaf die dag gingen we steeds meer met elkaar om, ze kwam langs om te eten en om film te kijken bleef dan ook slapen en we hadden elke dag weer contact via sms en telefoon. We hadden ook fysiek contact en we maakten afspraken om leuke dingen buitenshuis te doen kortom het ging steeds meer weer richting een relatie. Toen die dinsdag had ik haar nog geholpen met dingen en vroeg ze mij nog om advies en zag ik haar nog kort. 2 dagen later vroeg ik haar hoe ze over ons dacht, dat ik haar echt leuk vond en of we op een lijn lagen.

Ze reageert hier heel geirriteerd op en zei dat ze mij opdringerig vond en dat ze zich gedwongen voelt en dat ondanks dat ze het goed met me kan vinden dat ze vind dat ik niet veranderd ben als ik haar zulke vragen stel. De dagen erna heb ik nog contact geprobeerd te zoeken en gezegd dat ik haar snapte maar hier werd niet op gereageerd. Toen stuurde ze zelf op een dag hoi en ik stuurde hoi terug en hier bleef het bij.

Toen heb ik na een paar dagen niks van me te laten horen een bericht gestuurd met daarin de mededeling dat we of weer leuk tegen elkaar gaan doen of dat ze eerlijk moet zeggen dat ze geen contact meer wil en dan respecteer ik dat. Zij reageerde hierop dat er dingen gebeuren die ze ongemakkelijk vindt en dat het beter zo was voor ons beiden.

Ik vind dit echt heel vreemd! Zo ging het super goed en zo na een paar vragen word ik weer genegeerd en ben ik weer terug bij af. Hoe komt dit? Reactie infoteur, 31-12-2012
Hi 'Niels', onder de naam Andre heb je op 21-11 en 26-11 precies dezelfde vragen gesteld en ik heb je daar ook antwoord op gegeven. In herhalingen vallen is niet nodig. Grt, A.

Sonja, 30-12-2012
Hallo Astrid,

Het is een poosje geleden maar hier ben ik weer. Een paar dagen na mijn laatste bericht aan u, gebeurde het volgende.
Ik ging nog even door met mijn 'afstand en aardig doen toneelstukje'. Mijn ex was op een dag op ons werk vrolijk en zo ineens pats boem gooide ze mij voor de voeten dat mijn gedrag en afstandelijkheid haar dwars zat. Ze had er last van en dat wilde ze niet. Vervolgens en nu komt het mooie; ze verweet mij van het feit dat ik geen vriendschap wilde. Aangezien we gaan skieen met elkaar, wilde ze niet buiten de boot vallen tijdens ons tripje. Omdat ik haar 'links laat liggen' (wat ze zelf wilde, toch?)

Na ja we hebben dus een kort gesprekje gehad op het werk, niet een handige plek maar mijn ex brak klaarblijkelijk. Nu zijn we 3-4 weken verder en de situatie is, zoals altijd, vreemd. Nog steeds die af en toe ongemakkelijke houding tussen ons, van haar kant vaak mijn aandacht willen (met bv nieuwe kleding of gezamelijk willen eten op ons werk). Ik ben jarig geweest en mijn ex was meerdere keren erg nieuwsgierig naar mijn feestje. Ik heb haar bewust niet uitgenodigd. Ook valt het me op dat mijn ex tegenover mij nog wel eens geirriteerd kan reageren. Het ene moment hebben we veel plezier en lacht ze hard om mijn grappen en het andere moment weet ze zich klaarblijkelijk geen houding en doet ze gereserveerd. Alsof ze wacht tot ik toehap, denk ik. Ik vind haar timide als ik gewoon oppervlakkig blijf, haar niet uitnodig tot iets.

Goed uiteinde alvast, Groetjes Sonja. Reactie infoteur, 31-12-2012
Hi Sonja, volgens verwachting brak je ex dan eindelijk. Dit is een bewijs dat het haar allemaal erg hoog zit, dus je tactiek werkt nog steeds prima. Beter dan een ex die blijk geeft niets om je te geven! Hopelijk kun jij in de nabije toekomst echt zonder of met haar verder en hoef je niet te lang meer in zo'n moeilijke tussenfase te zitten. Omdat ze persoonlijke problemen heeft die het onderhoud van een relatie als het ware blokkeren is het sowieso moeilijk, en moet je je echt afvragen of je niet beter af bent met iemand anders. Mensen doen altijd wat werkt, en soms is men zich er niet bewust van dat er eigenlijk genoegdoening wordt gevonden in 'zelfkwelling'. Controleer dus of dat bij jou (en bij haar ook) aan de hand is. In de toekomst wil ik mijzelf op andere dingen gaan richten dus zul je me hier niet of in elk geval minder vaak zien. Lees daarvoor ook mijn infoteurpagina. Een goed en mooi nieuwjaar Sonja! Groetjes van A.

Sleutje, 30-12-2012
Beste Astrid,
Bedankt voor je reactie. Zolang ik niets kan verzinnen om eerste afspraak met mijn ex te maken denk ik dat ik dan toch maar moet wachten tot hij een afspraak met mij wil maken om elkaar weer eens te zien/ spreken?
Of kan ik een mail sturen met daarin de vraag of jij iets wil afspreken met mij? Dat durf ik dus niet goed; ben bang dat ik dan toch weer aan hem trek. Heb hem nu dus al 8 weken niet gezien of gesproken. Nog maar een maand erbij doen?
Dan kan hij ook voelen wat hij (hopelijk) mist…
Groetjes, Petra Reactie infoteur, 31-12-2012
Hi Petra, je moet helemaal geen afspraken proberen te maken. De zaak moet helemaal omgedraaid worden voor de beste kansen. Probeert hij jou te benaderen, dan geef je niet of slecht thuis. Zo worden zijn jagerscapaciteiten op de proef gesteld. Doet hij vervolgens niets dan zit er weinig mannelijks bij. Blijft er stilte, ook de komende maanden, dan kun je hem om een gunst vragen (zie het artikel). Wat dat moet zijn, kan ik helaas niet voor je invullen. De meeste mannen komen echt uit hun hol of winterslaap om een vrouw te helpen. Zelfs hun ex ;). Blijft hij afkerig of reageert hij niet eens, dan moet je deze man ook emotioneel loslaten. Sommige partners zijn het niet waard om over te treuren, om de eenvoudige reden dat ze dat omgekeerd ook niet doen. Een beter bewijs van gebrek aan liefde is er niet. Groetjes, A.

P. Uit M., 28-12-2012
Grts p

Beste A,
Hier weer even een bericht van mij, na je laatste reactie van (6-12). Het is nu 28-12-2012. Zoals je wel kan begrijpen heb ik een beetje een zware kerst gehad. Zwaar omdat ik graag met D samen was geweest. 30 november ben ik op stap geweest in Eindhoven omdat een goed vriend van me moest optreden. D had toevallig op die avond een etentje gepland met haar ex collega`s. we hadden het van te voren er al over dat we mekaar daar misschien wel zouden zien, en gezellig wat samen konden drinken. Ik had mezelf voorgenomen haar op die avond geen sms te sturen. Later op de avond kreeg ik een appje of het gezellig was, en of ik nog in dezelfde kroeg was. Ik antwoorden en zei haar dat ik er nog was. Ook stuurde ik haar dat ze wel mee terug kon rijden. Ze was namelijk alleen met de trein, en ik met de auto, dan hoefde ze niet alleen. Om 1.00u belde ze mij, en kwam ze met een vriendin naar de kroeg waar ik was. Ze wilde wel mee terug rijden. We zijn terug gereden en ik zetten haar als laatste af. We hebben mekaar weer als vanouds vast staan houden en passievol staan zoenen. Ze hield me weer stevig vast. Ze was licht aangeschoten en ietwat moe. Op een gegeven moment kwam het er weer uit. Ze kon dit echt niet zo, het was allemaal te lastig. Ik vroeg haar licht gepikeerd of dat ze wilde dat ik haar weer los moest laten. Ja zei ze, “niet omdat ik dat wil, maar omdat het moet” we liggen niet op 1 niveau qua houden van, en ik kan het zo niet, zei ze. Ze moest huilen. Zoals ik al zei was ik licht gepikeerd, juist omdat we de laatste tijd meer en meer contact hadden, en omdat ze me juist meer in haar leven betrok. (financiële zaken, scheiding, gezondheid, werk, en zo nog meer) Ik liet haar los, en ze hield me nog steeds stevig vast. ik zei dat ze maar lekker moest gaan slapen, en stapte in de auto en vertrok. Het was alles behalve een fijn afscheid. Normaal stuur ik altijd een berichtje als ik thuis ben. Nu hab ik dat niet gedaan, en ben meteen naar bed gegaan. De volgende morgen moest haar zoontje voetballen en ik stuurde haar “succes” ze stuurde me een bericht terug “ goedemorgen. Was niet zo`n goede zet om naar de kroeg te komen waar jij was, had beter de trein kunnen pakken” en “ook niet handig om midden in de nacht een gesprek aan te gaan, ik was moe en lichtelijk onder invloed” ik stuurde haar terug dat we dat toch al af hadden gesproken, dat we mekaar daar misschien zouden zien. Daarna stuurde ik haar “maar goed, je hebt gelijk. Veel plezier langs de lijn en pas goed op jezelf” na die nacht en morgen hadden we geen enkel contact met elkaar. Woensdag 12-12 heb ik na gesprekken en adviezen van een vriend haar toch gebeld. Ik had echt een klote gevoel hoe we afscheid hadden genomen. Haar zoontje was nog wakker en ze vroeg me of ze me zo even terug mocht bellen. Dat was in ieder geval op dat moment positief, want had stiekem ook wel het idee dat ze misschien wel helemaal niet op zou nemen. Ze belde terug en we hebben even fijn gesproken. Het voelde raar me nu weer zo aan de telefoon te hebben. Het ging niet zo heel goed met haar. Na de laatste rechtszaak was de uitspraak dat ze een bedrag moest betalen aan haar ex. Ook hadden ze nu onenigheid over de kinderopvang. Haar ex probeert er alles aan te doen om haar leven zuur te maken, en dat lukt hem aardig. Ook had ze nog steeds wat last van haar buik. Ze vroeg aan me hoe het met mij ging. Ik vertelde haar dat ik probeerde het een plaatsje te geven, maar dat ik wel veel aan haar moet denken. Ze zei me dat ze ook veel aan mij moest denken. Ik stelde voor om mekaar nog 1 keer te zien. Gewoon gezellig even koffie drinken omdat het afscheid laatst niet goed voelde. Ze vond het ook niet fijn hoe we afscheid hadden genomen. Maar ze moest er wel even over nadenken. Ze zou het me snel laten weten. Vrijdag 14-12 stuurde ze me “ik heb besloten dat ik NU even niets wil afspreken. De manier waarop we afscheid hebben genomen zegt voor mij NU even genoeg… Ik begrijp dat je het graag anders had gezien, maar dan ga ik aan mezelf voorbij, en daar kies ik NU niet voor. Hopelijk begrijp je dat.” Ik heb gereageerd met “okay, prima” op 16-12 heb ik haar een mail gestuurd. Dit was ik wel al langer van plan. Gewoon een mail met wat leuke woorden van mij. En dat ik het toch een hele fijn tijd vond met haar. Ook wenste ik haar in de mail veel geluk en liefde. op 18-12 kreeg ik een appje van haar ‘bedankt voor de brief. Die had ik niet aan zien komen… jij verdient het ook…geluk en liefde” daarna weer geen enkel contact. We hebben allebei facebook en op één of andere manier gooide ze mij er ook niet meteen vanaf. Ik heb voor een hele tijd terug een meiske leren kennen waar ik een goed gesprek mee had. Al snel bleek dat ze iets verder wilde gaan. Ik heb haar toen ook duidelijk gemaakt dat ik dat echt niet kon. Mijn hart ligt nog volledig bij D, en ze begreep dat. ze zetten wel af en toe een bericht op m`n facebook tijdlijn. Afgelopen vrijdag 21-12 zag ik dan ook dat D me nu wel van haar facebook had verwijderd. Beste A, je kent het hele verhaal een beetje. En ik weet dat ik nu misschien ook wel niets anders kan en moet doen dat stilte houden. Maar ik merk dat het gemis niet snel minder zullen worden. heb nog steeds hoop dat ze contact op neemt. Zal ze dat nog gaan doen? kan ik haar met oud en nieuw een appje sturen? Ze is 7 januari jarig en had al eerder een cadeau voor haar besteld. Een persoonlijk cadeau voor haar. Dit heb ik gister opgehaald. Alleen lijkt het me nu niet verstandig dat ik haar dat ga geven of laten bezorgen. De kans zit er natuurlijk wel in dat ze me het terug geeft. Ik heb zelf het idee dat ze nu fier vrolijk verder gaat met haar leven. ik krijg dan op m`n donder van m`n maat. Volgens hem zal dat echt niet het geval zijn. Maar vreemd genoeg haal je je in zo`n situatie vanalles in je hoofd. Volgens hem komt ze echt wel terug op het net, maar moet ze nu eerst het één en het ander afsluiten. Misschien iets van schaamte voor haar situatie. Ik weet het echt niet. Ik weet alleen dat ik haar vreselijk mis. Beste A, heb je een advies voor me. Of misschien wat helderheid in dit verhaal. Hoe moet ik bijvoorbeeld die laatste appjes van haar opvatten? Is deze stilte goed, of zal ze nu juist kosten wat het kost haar gevoel wegduwen en alles wat we hadden vergeten? Kan ik haar een sms sturen met de vraag hoe het gaat? Ik hoop iets van je te horen.
Grts p uit m Reactie infoteur, 30-12-2012
Hi P., zoals het artikel aangeeft kun je beter voorlopig niets doen, want de angstvallige pogingen die je doet om het contact te handhaven halen vooralsnog weinig uit. STOP dus. Al wat er gebeurt is dat je steeds weer gefrustreerd raakt omdat ze telkens in de 'nee ik wil niet'- stand gaat staan, dus gun jezelf eens wat beters. Ik begrijp wel dat je hart alleen bij haar ligt en je momenteel niet verder kan, maar daarom moet je jezelf 'bevrijden'. Dit doe je door jezelf eens door elkaar te rammelen en jezelf de vraag te stellen of je zo wel verder wilt. Steeds weer die teleurstellingen, de hoop, de wanhoop, de emoties die je verspilt, noem maar op. En je wordt ondertussen ouder. Op een gegeven moment moet je maar denken dat het lot kennelijk zo is als het gaat en dat er kennelijk ergens anders iemand op jou wacht. Iemand die je nu nog helemaal niet kent. En zo had het dan moeten zijn, want vaak zijn de dingen achteraf veel beter verklaarbaar dan als je er nog middenin zit. Gezien de laatste ontwikkelingen tussen jullie raad ik je dus dringend aan om alle goedbedoelde pogingen te staken en haar te laten somberen in haar eentje. Haar keus. Jouw leven. Het lot. Groetjes en veel sterkte van A.
http://astrid-d-g.infoteur.nl/

Klaas, 27-12-2012
Ik had tot voor kort weer contact met mijn ex. Na 8 week lang dat het uit was en ik genegeerd werd kregen we langzaam weer contact. In het begin 1x per week, al vrij snel 2x per week en op den duur zelfs weer elke dag. Ze kwam weer langs bij mij en we hadden zelfs alweer afgesproken dat we leuke dingen buitenhuis gingen doen.

Nu komt het:

Maandag had ik nog hardstikke leuk contact met haar! Ze zei volmondig ja dat we echt weer meer leuke dingen moesten gaan doen omdat we dat in onze relatie te weinig hebben gedaan en dat moesten we maar inhalen. Had savonds nog een paar uur met dr gebeld en voor zover ik weet allemaal koek en ei. Toen 2 dagen later vroeg ik aan haar hoe ze nou eigenlijk over ons dacht en of we een beetje op lijn liggen en dat ik haar echt leuk vond. en of zij het ook leuk vond. Ze reageert hier heel geirriteerd op en zei dat ze mij opdringerig vond en dat ze zich gedwongen voelt en dat ondanks dat ze het goed met me kan vinden dat ze vind dat ik niet veranderd ben als ik haar zulke vragen stel. De dagen erna heb ik nog contact geprobeerd te zoeken en gezegd dat ik haar snapte maar hier werd niet op gereageerd. Toen stuurde ze zelf op een dag hoi en ik stuurde hoi terug en hier bleef het bij.

Ik heb haar toen een bericht gestuurd waarin ik heb gezegd dat je niet mensen moet negeren die het beste met je voor hebben en dat we of weer leuk tegen elkaar moeten doen of dat ze eerlijk tegen mij moet zeggen dat ze geen contact meer wil ipv me te negeren.

Hierop reageerde ze dat ze me helemaal gelijk gaf wat betreft dat negeren en dat ze niet weet hoe ze met me moet omgaan en dat het beter was voor ons beiden om te stoppen.

Ik snap deze extreme omslag punt niet? Alles liep op rolletjes. Het contact kwam van 2 kanten en nu in een keer dit. Het lijkt wel als ik heel dichtbij kom dat ze weer een muur om haar heen bouwt. Nu ben ik dus weer terug bij af. Wat betekend dit? Reactie infoteur, 28-12-2012
Hi Klaas, het betekent dat ze de vriendschap mist, maar geen behoefte heeft aan meer. Vooral als je aan haar 'trekt' wordt ze bozig en sluit ze zich weer af. Laat je onzekerheid dus liever niet blijken. Het is haar duidelijk dat je andere intenties hebt dan die vriendschap alleen, en daardoor voelt ze zich er vast ingeluisd. Helaas vertel je niet waarom jullie relatie was verbroken, zo blijft het gissen wat haar beweegt. De omslag kan behalve met deze factoren ook te maken met haar eigen sores, zo is bekend dat hormonale schommelingen een dergelijk beeld geven. Eerst happy met een man, paar dagen later kan diezelfde man de boom in ;). Denk er maar eens over en laat haar voorlopig met rust. Zie artikel. Sterkte, A.

Sleutje, 22-12-2012
Hoi,
Mijn vriend heeft 7 weken geleden onze LAT relatie (61/2 jaar) verbroken. Ik heb 3 kinderen en hij 1 zoon.Te weinig liefde, te veel strijd. Ik ben rustig gebleven.(lees: ik klapte helemaal dicht)

Heb hem na een week smsje gestuurd dat ik hem mis en aan hem denk, direct sms terug: als vriend hoef je mij niet kwijt te zijn. als lovers is het voor mij definitief over. het spijt mij. X… nog even iets geprobeerd om af te spreken en te praten. Daar heeft hij geen behoefte meer aan. en daar word hij onrustig en boos van. moest ik niet doen. Toen heb ik gesmst Het spijt mij als ik jou onrustig maak. Ik wil alleen zo graag dingen uitleggen en naar jou luisteren. Ik wil er na zo lang nog voor vechten. Ik laat jou met rust. Hoop wel dat je weet dat je altijd contact met mij op kan nemen.

25 nov nog even sms contact gehad over iets praktisch (autopapieren) wel gevraagd hoe het met hem is. en dat ik muziekje op FB zou zetten.
Kreeg heel snel sms terug met antwoord. Liggen hier ook nog (kampeer) spullen. Kan voorlopig wel hier bijven hoor. Heb laatst op fb ook al Europe van Santana gezien en gereageerd.(beetje late reactie van mij, maar mooi) Dank je. Hoe is het bij jullie?X Ik heb toen terug gedaan: best goed, hoor. Ben boek (van jou) aan het lezen Waarom mannen niet luisteren… had ik veel eerder moeten doen.maar ja. Ik hoor van jou wel wanneer we vriendschappelijke afspraak kunnen maken.x

Muziekje voor hem op FB gezet. Heeft hij niet op gereageerd.
tijd niks. en nu zag ik vorige week dat hij iets geliked heeft op FB (foto van mijn kerstboom)

hij heeft ook contact gehad met mijn beste vriendin. zij vroeg op DM op FB hoe het met hem ging en dat ze wel snapte aan de ene kant dat hij het heeft uitgemaakt maar aan de andere kant het gevoel heeft dat er vanuit vriendschap wel iets goed zou kunnen komen tussen ons.
Hij reageerde met voor mij opluchting, maar ook verdrietig. Zag op FB dat Petra met Inge in stavelot is. Gezellig en fijn voor haar. Zo iets waren wij ook van plan maar kwam er niet van. Nu dus wel=veel beter voor haar. Warme vriendschap zou kunnen. Over wat tijd… Met mij alles goed alleen knetter druk met werk, maar is wel goed.
Ik ga in kerstvakantie naar vrienden in Lissabon.

hehe, en dan nu mijn vraag: het lukt me dus goed om hem met rust te laten. in het nieuwe jaar wil ik hem om een gunst vragen (ego strelen) maar wat dan?
En wat kan ik concluderen uit zijn reacties?

Ik wil op hem wachten, ik geef het niet op. Ontzettend moeilijk om niet al mijn gevoelens naar hem te sturen, maar tot nu toe dus niet gedaan (alleen na een week in dat eerste smsje.)

groet, Petra Reactie infoteur, 28-12-2012
Hi Petra, het is niet aan mij om te bepalen hoe jij je eigen ex straks kunt paaien ;). Alleen jij weet waar hij gevoelig voor is, wat hij goed kan of waar hij jou bij kan helpen. In die sfeer moet je het zoeken. Zoals ik je relaas lees begrijp ik niet goed waarom de relatie verbroken is. Ik heb het idee dat er nog veel meer achter zit dan je hier vertelt. Hoe dan ook, hij wil kennelijk best vrienden blijven, maar geen 'relatie'. Je zult niet de eerste vrouw zijn die een man heeft getroffen die allergisch is voor relaties. Hier speelt wel dat hij kennelijk steeds boos wordt. Jij bent degene die weet hoe dit zo is gegroeid. Sterkte, A.

Mr H., 22-12-2012
Beste Astrid,

Ik heb zojuist het bovenstaande artikel gelezen, mijn vriendin heeft de vorige week ook een punt achter onze relatie gezet van 2, 5 jaar. In mijn ogen zaten wij in een kleine sleur, het ging misschien ook wel wat minder. Ik bedoel dat zij de nodige stress had van stage (niet wat ze er van verwacht had) en gezondheids problemen in de fam. en ik van school (3 weken).

Deze periode zijn altijd wat minder geweest. Maar in mijn ogen door de extra bijkomstigheden als haar stage en de problemen, zijn in mijn ogen wellicht de druppel geweest. Want het ging altijd goed en ze liet me weten hier ook rond deze tijd te zijn gaan twijfelen aan onze relatie, nu is ze laatst 3 weken weg geweest met een deel van haar familie naar de andere kant van de wereld. Waar ze zegt er goed over na te hebben gedacht wat ze nou wou en heeft er daar ook over gepraat en er slapeloze nachten aan over gehouden!

Nu was ze dus terug en heeft er een einde aan gemaakt. Het weekend hebben we nog wel wat contact gehad ik had veel vragen en wou hier ook graag een antwoord op. Die heb ik gekregen en snap dat je een gevoel niet kunt dwingen ook al wil je het nog zo graag. Maar het ging er dus om dat ze het gevoel voor me kwijt is/was en er nu even tijd en ruimte nodig had om alles even goed op een rijtje te zetten en om er achter te komen als dit echt is/was wat ze wil.

Nu zoek ik zelf geen contact meer, maar gisteren wou ze juist heel graag even met me praten, dit hebben we gedaan en goed gesprek niet te diepgaande onderwerpen. Maar ze vertelde me dus wel dat ze het er zo nog wel moeilijk mee heeft en veel terug denkt aan de vakantie maar ook aan de uitstapjes die we samen hebben gemaakt. En ook praat ze er nog geregeld over met haar ouders.

Nu mijn grote vraag, hoe kan ik dit het beste aanpakken om het misschien te proberen en er nog een kans uit zien te krijgen? Ik hou me wat betreft contact dus even op de achtergrond, het moet nu dus even helemaal van haar komen.

Maar is het verstandig dus haar even haar rust te geven en dan over een week of 2 / 3 eens wat af te spreken om eventueel wat te gaan drinken?

Of hoe schat u de kansen in dat dit nog te redden valt? En wat zijn tips om haar/ons uit deze sleur te trekken, en haar het oude vertrouwde gevoel terug te geven?

Alvast bedankt ik hoop dat u mij kan helpen!

Met vriendelijke groeten,
mr. H Reactie infoteur, 28-12-2012
Hi H., twee weekjes pauze is zwaar onvoldoende. Beter is om maandenlang uit haar gezichtsveld te verdwijnen en dan weer op te duiken. Er is dan genoeg tijd geweest om alles op een rijtje te zetten, ook zijn eventueel hevige en negatieve emoties dan verminderd. Zoals ik je verhaal echter lees gaat het hier om een meisje dat nog niet volwassen is om te begrijpen dat stage, stress, sleur en gezondheidsproblemen wel impact kunnen hebben op een relatie, maar geen reden zijn om de relatie te verbreken. Twijfels uitspreken is het begin van het einde, omdat iemand daarmee aangeeft dat de relatie dus wat hem/haar betreft alle kanten op kan. Alsof jij geen enkele zeggenschap hebt. Beledigend is dat, want je moet als partner bij klachten de gelegenheid krijgen om de relatie weer op de rails te krijgen. 'Gevoel weg of kwijt' is de klassieke dooddoener om van iemand af te komen. Sleur vind ik zoiets niet, integendeel, ze strooit peper in je wonden, misschien juist wel om wat reuring in de relatie te brengen. En dat is haar gelukt, maar jij moet dit niet accepteren en haar heimwee naar de tijden met jou van de tafel vegen. Zij wilde dit toch? Geef haar de spanning en sensatie die ze zoekt en verdwijn vooralsnog met stille trom. Ze zal haar nagels stukbijten over de vraag waar jij uithangt, en je gaan missen. Precies dat is wat je wil bereiken, lees het artikel. Sterkte, A.

Alain, 20-12-2012
Beste Astrid,

Heb het artikel gelezen en ook andere, wat vrouwen willen, enz. Ik weet niet of het nog goedkomt met mijn ex maar heb ergens nog hoop, misschien onterecht?
Sinds eind augustus zijn we uit elkaar. We zijn 3.5 jaar samen geweest. Allebei zijn we 31 jaar nu. Zij had een kind uit een vorige relatie maar is gescheiden omdat haar man haar bedroog, althans dat zegt zij, en haar vader heeft hem hardhandig uit het huis gezet. Na hem heeft ze nog een relatie gehad met iemand maar dat heeft niet lang geduurd.
We zijn elkaar terug tegengekomen, we kenden elkaar van school, en het ging goed. Voor mij is ze de vrouw van mijn leven, ken ze al 10 jaar en ben haar nooit echt vergeten. Achteraf ben ik bij haar gaan wonen. Ik heb voor haar gezorgd en voor haar kind zoals de mijne (ik beschouw hem nog steeds als de mijne). Het kind wordt in februari 7 jaar. Het ging allemaal goed. Ik had met haar en het kind een goede band. Met haar ouders soms goed, soms minder goed. Met haar moeder ging het wel goed maar met de vader (oude militair ter info) wat minder. Nu moet ik zeggen dat ik in 31 jaar tijd mijn eigen vader maar 3 keer heb gezien en misschien is het daardoor dat die band wat minder is. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik voor hem niets goed kon doen en heb het gevoel dat hij mij nooit aanvaard heeft. In begin heeft hij dat zeker niet gedaan, dat heeft ze mij ook gezegd en ze was blij dat ik dat allemaal heb kunnen doorstaan.
Ze hangt ook heel sterk aan haar ouders, ze belt haar moeder elke dag op en leeft volgens mij volgens wat zij zeggen. Ik kwam geregeld vroeger thuis en zij ging haar kind bij ouders ophalen en soms bleef ze daar eten. Ik vraag me af waarom ik niet altijd was uitgenodigd. Dat gebeurde geregeld en heb haar daar ook over aangesproken, ging wat beter voor een tijd en achteraf weer minder.
De ouders wouden dat ik een deel van de huur van het huis naar hun rekening stortte, ik wou dat niet en heb het met haar over gehad. Ze begon te wenen en uiteindelijk om niet in discussie te gaan heb ik dat aanvaard. Betaalde ook gas en elektriciteit, internet, soms een uitstapje, soms ook eten, verlof, hout, enz. Heb ook nieuwe dakramen betaald in haar huis, een deel van de nieuwe zetel, enz. Eigenlijk normaal als je samen leeft.
Het ging de laatste maanden wat minder met mij, last van stress omdat ik mij niet meer goed voelde in mijn vorige job, dat had natuurlijk een impact op ons gezinsleven, maar ik dacht toch dat het niet zo erg was, het ging voor mij redelijk goed. We maakten nog steeds uitstapjes. We waren eigenlijk elk weekend weg en deden veel dingen in functie van het kind, speeltuinen enz.
Via via heb ik gehoord dat zij vond dat het niet goed ging de laatste maanden, dat we naast elkaar leefden. Waarom sprak ze mij daar dan niet over, of misschien heeft ze dat wel gedaan, maar wou ik dat op dat moment niet inzien.
Ik weet wat mijn fouten zijn, dat heb ik ingezien maar zij heeft er ook. Communicatie was bij ons een probleem.
Voor we op vakantie vertrokken heeft ze mij bedrogen, ze werd verliefd op een andere man. Ze ging zogezegd eten met collega's maar ze was bij een andere man terwijl ik op de kleinste zat te passen thuis. Ik ben erachter gekomen en heb haar ermee geconfronteerd. Ik wou niet mee op verlof en ze begon te wenen, dat ze mij geen pijn wou doen, dat ze niet weet of ze mij als man of vriend zag enz. Ik wou in begin niet mee maar na een discussie wouden we onszelf nog een kans geven. Op verlof ging het in begin goed, ze kreeg berichten van die andere waar ze op antwoordde en heb haar gezegd dat ze daar onmiddellijk mee moest stoppen. Heeft ze ook gedaan. Na een paar dagen is haar vader tegen mij uitgevlogen en hij heeft me bedreigd, we zijn vroeger uit vakantie teruggekomen. Er was een kleine afstand tussen haar vader en mij. Hij wou niets met ons ondernemen en ik voelde dat er iets scheelde. Hij vloog tegen mij uit en zei dat hij problemen had met zijn prostaat en het daarom was dat hij geen lange afstanden kon doen. Heb hem gezegd dat ik dat niet wist en als hij mij dat had gezegd, dat ik daar zeker rekening mee had gehouden. Mij stoorde het niet dat hij erbij was of niet. Vroeg nog of hij niet gelukkig was dat iemand voor zijn dochter en kleinkind wou zorgen en dat dat niet genoeg was. Enkel ja op geantwoord. Mijn ex zei dat het beter voor mij was om uit het huis te vertrekken. Bij aankomst in ben ik uit het huis vertrokken, wou natuurlijk geen problemen.
Achteraf een paar discussies gehad. Ze zei dat ze geen toekomst meer met mij zag, financieel, dat ze mij niet meer als man maar als vriend zag, dat haar gevoel voor mij intens is maar voor die ander een ander soort gevoel, dat ik niet genoeg in het huis werkte (deed niet alles ok, maar deed toch wel iets) enz, een hele reeks verwijten dus.
Heb ondertussen een betere job, beter betaald, een nieuwe woonst, ga terug sporten, ben rustiger geworden.
Ze zei me ook achteraf dat haar vader dacht dat ik een relatie had met zijn vrouw op vakantie. Dit omdat ik het lintje van haar beha had terug gezet want het hing half over haar arm. Ik was dat zelfs vergeten omdat dat voor mij niets voorstelde, en ik heb goede manieren. Hij had me gezien midden in de nacht in onderbroek terugkomen van terras naar de kamer terwijl zijn vrouw net terug kwam van het toilet. Ik kon gewoon niet slapen, te warm, teveel nadenken van dat bedrog enz.
Is dit wel waar of hebben ze gewoon een spel samen gespeeld om van mij af te zijn?
Ik heb haar nooit bedrogen, ben zo trouw als een hond, ik vertrouwde haar blindelings.
Had in begin gezegd dat ze alles mocht houden omdat ik dacht dat het terug goed ging komen. Kwam niet onmiddellijk goed en ben achteraf mijn gerief gaan halen, daar heb ik eigenlijk recht op. Ze wil me ook niet betalen voor die dakramen, maar ach is maar geld he, niet erg. Ze zei dat ik met niets ben gekomen, maar ik heb toch wel 3 jaar lang geïnvesteerd in dat huis? Daar is ze toch niet eerlijk en volwassen in.
Ik wou haar onmiddellijk terug en heb natuurlijk de fouten gemaakt die hier boven zijn vermeld.
Heb het laten rusten, ook voor mezelf, en na een paar weken gevraagd of we op een vriendschappelijke en volwassen manier terug contact kunnen hebben en dat er veel veranderingen en positieve dingen in mijn leven zijn, dat we het verleden daar moesten laten waar het hoort, dat ik niet meer boos ben en dat mijn ogen zijn open gegaan. Vroeg hoe het was met haar en haar nieuw gezin en met de kleinste. Ik wou natuurlijk weten of ze nog met die andere man was of niet maar heb daar niet direct antwoord op gehad, ofwel wil ik dat niet inzien.
Ze reageerde daarop dat ze eigenlijk wel blij was dat alles goed met me ging. Dat met ons alles ok is en gaf nieuws over de kleinste met een paar foto's, dat ik dat misschien leuk zou vinden. Ze zei ook dat hij een tijdje geleden trouwens had gevraagd om te bellen en ze wenste me uit het diepste van haar hart het beste toe.
Ik reageerde dat als de kleinste wou bellen, dat dat altijd mag.
De volgende dag vroeg ze wat die positieve dingen zijn, de woonst, en de nieuwe job. Maar niets over de kleinste, dat ze hem eens ging laten bellen ofzo.
Heb daar op geantwoord dat het goed ging, dat het sporten mij goed deed, dat ik rustiger ben geworden, dat ik het druk had en ook een leuke herinnering opgehaald en haar daarvoor bedankt. Haar nog het beste gewenst.
Verwachtte geen antwoord maar een week later stuurde ze dat ze blij was om te lezen dat het zo goed ging, dat ze mij het allerbeste wenst uit het diepste van haar hart. Dat we inderdaad zeer mooie herinneringen en fantastische dingen hebben meegemaakt. Dat ze die altijd zal blijven koesteren en met veel vreugde aan terugdenken. Ze zei ook dat ons leven een heel andere wending heeft gekregen maar dat ze gelukkig is en dat ze rust heeft gevonden. Ze vertelde me nog over de werken aan de garage en gaf nog nieuws over de kleinste zijn voetbal, stuurde nog een foto. Ze wenste me ook fijne feestdagen in mijn nieuwe woonplaats.
Een week later op geantwoord dat ik blij ben om te horen dat alles goed gaat met haar en de kleinste, dat de breuk het beste is voor ons allebei en dat ik nog dingen had te vertellen en of we misschien later eens een koffie konden gaan drinken en prettige feestdagen gewenst.
Ik wil haar dolgraag persoonlijk laten zien dat ik er sterker ben uitgekomen, dat ik weet waar mijn fouten zijn geweest.
Sinds die mail, 2 dagen geleden, geen nieuws, laat het weer rusten.

Ik weet dat de meeste zouden zeggen, vergeet haar, er zijn andere vrouwen op de wereld, ze heeft jou slecht behandeld, ze is niet eerlijk, als ze je toch wilt moet ze zelf maar contact zoeken, enz maar ik ben bereid om haar misstap te vergeven want ik was wel gelukkig met haar en de kleinste. Ik denk dat ze een heel onzekere vrouw is en daar werd ik zelf onzeker van natuurlijk, heb niet genoeg getoond dat ik man genoeg ben, ben nu wel sterker, volwassener eruit gekomen, ben wel een lieve man, misschien te braaf te goed, maar is dat verkeerd?
Wat betekenen haar woorden in die mails? Houd ze mij als 2de keus? Ben ik die 3.5 jaar een rebound geweest? Is ze bang om terug te beginnen, druk van de vader? Of doet ze dat allemaal uit schuldgevoel? Of definitief gedaan voor haar?
Wat moet ik nu doen? Wachten dat zij iets doet? Als zij niets doet even bellen in februari voor de verjaardag van de kleinste?
Misschien is het nog te vroeg, het is maar 4 maanden uit, te vers. Reactie infoteur, 24-12-2012
Hi Alain, sommige mensen maken een puinhoop van hun leven, zo ook jouw ex. Na de relatie met de vader van haar kind volgde een rebound, daarna jij, en nu weer een ander. Hoe haar kind dit allemaal ervaart zal haar minder kunnen schelen vrees ik, en zo is hij de dupe van het turbulente liefdesleven van zijn moeder. Zoals ik het lees zit ze nog steeds onder de plak van haar vader die jou en de vorige partners duidelijk niet zag zitten. Dat 'bedriegen' over en weer is wel opvallend, zo werd zij belazerd door haar ex, belazerde zij jou, en dacht haar vader dat jij haar weer belazerde. Zelfs met zijn eigen vrouw, hoe bespottelijk kan het zijn. Al met al zit er weinig toekomst in de relaties die je ex aanknoopt, dat is toch wel het patroon. Vroeg of laat eindigt het weer in vermeend vreemdgaan van haar of de partner, waarna de relatie knapt. Als ik jou was zou ik geen minuut emotie meer in haar steken, gewoon omdat je tegen jezelf moet zeggen dat jij beter verdient dan zij je kon geven. Zij houdt niet van jou, wel van het geld dat je meebracht en in deze fase van haar leven kennelijk goed uit kwam. En nu is ze doodleuk met een ander verder gegaan. Veel meer dan 'fijne feestdagen' kreeg je niet te horen, dit is het dan! Het kind kan er niets aan doen, maar je maakt het afscheid pijnlijker als je door blijft gaan met telefoontjes, mails of wat dan ook. Ik hoop dat je tzt over deze relatie heen komt. Sterkte, A.

Robin, 19-12-2012
Beste Astrid,

Vind het een top artikel!

Alleen mijn vriendin heeft sinds anderhalve week terug aangegeven een pauze te willen inlassen omdat ze erg in de war is. Ze wilt vooral even rust hebben, maar ik vind dat zo moeilijk om haar met rust te laten. Ik wil haar echt niet kwijt, ik wil er alles voor doen. We hebben nu een relatie van 3 en een half jaar. Hoe kan ik me aandacht bij haar weghalen? Ik probeer al zoveel mogelijk dingen met mijn vrienden te doen, maar het werkt gewoon niet. Ik mis haar zo ik wil haar zo graag terug. En op bijna al die punten die in je artikel stonden die ik niet moest doen, heb ik toch gedaan. Ik heb het gevoel dat het inderdaad alleen maar erger is geworden. Wat moet ik nu?! Reactie infoteur, 20-12-2012
Hi Robin, je vriendin respecteren door haar woorden serieus te nemen. Dat betekent dus dat je inderdaad maar die pauze in moet gaan en haar pas na een paar maanden weer eens belt of schrijft. Dan heb je immers gedaan wat ze wilde en is er geen reden om je opnieuw op een zijspoor te zetten. Doet ze dat toch, dan is er weinig sprake van liefde van haar kant. Of je moet het natuurlijk wel erg bont gemaakt hebben ;). Je aandacht verzetten is moeilijk, omdat je hart bij haar ligt. Zie: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/12286-repareer-je-gebroken-hart.html
Sterkte en dank je, A.

Rick, 16-12-2012
Beste Astrid,

Heb met volle aandacht dit artikel gelezen en er wel wat hoop uit kunnen halen. Sinds eind oktober heeft mijn vriendin (19) na 2.5 jaar een punt achter onze relatie gezet. Ik (22) ben hier nog steeds helemaal kapot van omdat ik het werkelijk waar niet zag aankomen en diezelfde avond nog helemaal goed leek. Oke, we hadden al wel eens wat meningsverschille/ruziesn e.d., maar dit ging de laatste tijd in mijn ogen steeds beter. Het bleek dat ze al langere tijd met haar gevoelens zat en 'het toekomstplaatje' dat ze in het begin in haar hoofd had niet meer zag, maar me meer als een maatje. (terwijl we in september zelfs een maandje konden 'proef wonen' en vertelde dat als het zo ging ze best met me kon samenwonen). En ik al vaker heb gezegd dat je gevoelens/verliefdheid vooral over gaan in houden van (= maatjes zijn?).
Al met al wilde ze geen contact meer om zo het verwerkingsproces te vergemakkelijken. Tot ik haar 2 weken geleden plots in de kroeg tegen kwam en we nog even hadden gepraat (waar ze liever mee had gewacht, maar achteraf toegaf dat ze het wel fijn vond om me gezien te hebben), over hoe ik me bij alles voelde etc. Ze is namelijk ook gelovig (ik alleen zo opgevoed), maar heb haar wel verteld dat sinds het uit is het geloofsgevoel wel alleen maar sterker is geworden en er nu echt voor zou willen gaan (dit was vaak ook een punt van discussie). Tevens gaat ze eind januari stage lopen in het buitenland tot april en wilt ze tot die tijd ook geen contact houden om alles een plekje te kunnen geven en tot rust wilt komen; het blijkt namelijk wel dat ze er zelf ook kapot van is en ze gaf toe dat ze me wel mist. Maar ondanks dat me wel zoveel mogelijk wilt vermijden. Ze vertelde zelfs dat ze een eventuele nieuwe relatie niet uitsloot, maar dat ook gold niet alleen voor ons, maar het allemaal gewoon even niet wist.
Nu gebeurde gisteren het volgende; er kwam na 5en iemand aan de deur en ik dacht 'het zou wat wezen als zij het is'. Echter deed mijn moeder open die vervolgens binnen kwam met de mededeling dat het mijn ex het was en een bloemstuk voor haar verjaardag en kerst kwam brengen, en tevens bedanken voor de fijne goede 2.5 jaar dat ze hier mocht komen. Ik heb haar daarna een halfuur later opgebeld om te zeggen dat mijn moeder en ik het echt super lief vonden (ze wist ook niet waarom ze nou eigenlijk opnam, want liefst wilde ze dat niet). Vervolgens bestookte ik haar meteen weer met allerlei vragen in de zin van hoe ze zich erbij voelt, hoe ze het naar haar stage ziet, of ze het liever anders had gezien (wilde ze geen reactie op geven), of ze uit zichzelf contact op neemt als ze het een plekje had gegeven, ik zo graag hoop op ooit een nieuwe kans met het geloof erbij etc. Dit was niet echt slim van me waardoor ze zei dat ze me hartstikke lief vind maar ik haar nu wel begon te irriteren en het zo alleen maar voor mezelf verpestte. en we het allemaal maar gewoon moesten zien hoe het liep. Al met al kreeg ik wel sterk de indruk dat ze zelf ergens nog wel aan het twijfelen is omdat we het verder gewoon echt goed met elkaar hadden, maar het wel probeert te brengen alsof het echt over is en ik geen hoop meer moet hebben. Ze wilde me immers niet weer teleurstellen. Ik ben alleen zo bang dat als je elkaar zo'n lange tijd niet spreekt je juist uit elkaar groeit, ondanks dat ze me gister wel vertelde dat ze mij ook niet snel zal vergeten. Daarnaast heb ik haar eerlijk gezegd dat ik op haar Facebook zag dat een 'bekende' van haar ineens prive berichten stuurde en hij graag zou willen afspreken (terwijl ze heel goed weet wat voor type jongen het is). Ze ging hier semi half op in met een knipoog dat ze wel 'interesse' had. Ze vertelde me dat ze alle touwtjes in handen heeft en een keer afspreken niks ergs moet zijn al zou ze dat doen (ze is immer wel vrijgezel), maar ze sowieso niks wilde beginnen voor ze op stage ging. Toch heb ik er geen lekker gevoel bij omdat ik bang ben dat mocht ze bijv. met hem contact blijven houden/de leegte proberen willen te vullen met het hebben van een maatje (wat ik zelf ook mis), hier meer uit kan uit ontstaan en misschien wel gevoelens voor hem krijgt + na zo lang zwijgen mij vergeet. Wel gaat ze haar wachtwoord nu veranderen zodat ik mezelf niet gek kan maken.
Ik zit ook echt in een rollercoaster van emoties omdat ik zo sterk het gevoel heb dat het nog niet helemaal over kan zijn, en weet dat zij ook nog diepe gevoelens heeft maar ze probeert weg te stoppen d.m.v. geen contact hebben, maar ondertussen niets uit sluit. Ik zou het zo graag willen laten rusten zodat ik me ook op mijn studie en werk kan focussen, maar tegelijkertijd blijven de gedachten in mijn hoofd spelen en blijf ik hopen op dat ze tot bezinning komt terwijl ze straks alleen in het buitenland is. Hoewel dit ook niet goed is omdat ik mezelf geen valse hoop wil geven.
Ik hoop dat je mijn verhaal een beetje kunt begrijpen en me misschien een wijze raad kan geven, het is en blijft lastig uit leggen. Misschien zit er ook wel iets herkenbaars of kenmerkends in haar 'manier van handelen'? Mijn gevoel zegt namelijk nog steeds dat er wel iets mogelijk moet zijn, al zou dat wel weer moeten worden opgebouwd, en we er alleen maar sterker uit kunnen komen en meer begrip zal zijn voor elkaar. Alleen is de vraag of zij dit ook nog zal gaan inzien…

Groetjes en alvast hartelijk bedankt! Rick Reactie infoteur, 19-12-2012
Hi Rick, de breuk was onnodig maar je zult haar een beetje zijn gaan irriteren door je - overigens begrijpelijke - pogingen om haar terug te winnen. Je zegt bang te zijn dat ze straks met die ander verdergaat, maar als ze dat doet dan betekent het enkel dat haar hart absoluut niet bij jou ligt. Bij echte liefde kun je de ander met de beste wil van de wereld niet vergeten. Zoals zij zich van jou afkeert vrees ik dat er geen sprake is van veel liefde. Het jonge ding is dan ook nog teveel bezig met andere dingen in haar leven, zoals straks die stage, uitgaan en experimenteren met anderen. Wat dat betreft was jij te vroeg in haar leven gekomen. En het is extra zuur dat ze straks in het buitenland is en geen gelegenheid heeft om je te missen. Ze zal opgaan in een andere wereld, waarin jij enkel nog een mistige stip zult worden. En als ze terug is, is ze een ervaring rijker waar jij part noch deel aan hebt. Ze zal zijn veranderd, want reizen geeft nieuwe inzichten, nieuwe perspectieven. En jij zal niet meer in haar leven passen. Houdt ze oprecht van jou, dan zal niets de liefde tegengaan en krijg je een situatie waarin zij of jij weer contact opneemt en je elkaar dan om de hals vliegt. Echter gezien haar voortdurende bevestigingen (enkel voor zichzelf) dat het hier gaat om een afscheid en niet om 'love for life' moet je er ernstig rekening mee houden dat dit voor jullie het einde is. Dat neemt niet weg dat je kunt proberen om tijdens of na haar buitenlandavontuur nog eens contact op te nemen om te vragen hoe het allemaal gaat. Maar praat dan in geen geval over relaties, liefde en gemis. Houd het wel vriendschappelijk en belangstellend. In de liefde is de kleinste trigger genoeg om de vonk weer te doen oplaaien, vertrouw daarop. En gebeurt er niets, dan is er ook niets. Gun jezelf meer dan het lange wachten, de eenzaamheid, de hoop en de wanhoop. Er zijn meer vrouwen, ook al wil je daar nu nog niets van weten ;). Sterkte, A.

André, 16-12-2012
Beste Astrid (?)
Jouw antwoorden op vragen spreken mij meer aan dan het artikel. Ik ben dan ook benieuwd naar je reactie op mijn verhaal.

Mijn rationele vraagt: wie houdt mij nu in de greep? Ben ik dat zelf of is dat mijn vrouw die een verzoek tot echtscheiding heeft ingediend en niets meer van mij meer wil weten? Dit proces duurt nu anderhalf jaar en er zal nog wel een half jaar bij komen. Mijn emotionele kant voelt zich erg aangesproken door Don't ever say you don't love if you can't let go."

Mijn vrouw en ik kennen elkaar 12 jaar en zijn nu 9 jaar getrouwd met twee jonge kinderen. Zij heeft een verzoek tot echtscheiding aangevraagd en de kinderen hebben het hoofdverblijf voorlopig bij haar. Ik wil niet scheiden en mocht mijn verzoek door haar of de rechtbank toch worden afgewezen, dan vind ik dat het hoofdverblijf voor de kinderen beter bij mij als vader kan zijn. Onze jonge kinderen zie ik om het weekend. Houden van is bij mij nog steeds aan de orde en dat mail en zeg ik haar ook. Ik mag van haar niet meer vragen om wat samen te gaan doen met of zonder kinderen.

Mijn vrouw is 15 jaar jonger dan ik en komt van buiten de EU. De eerste jaren van ons huwelijk heb ik (voor mijn gevoel) haar op weg geholpen ook omdat wij al snel twee kinderen kregen. Precies op het snijpunt van meer ruimte voor haar zelfstandigheid (kinderen naar school, meer tijd over) kiest zij blijkbaar voor een andere weg en dat is niet om samen een gezin te vormen. Hoe zie jij dat?

Alvast bedankt voor de reactie en ga door met je goede werk!
MVG
André Reactie infoteur, 18-12-2012
Hi Andre, het artikel is door mijzelf geschreven, zie ook: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/84450-oorzaken-van-echtscheiding.html
Je vertelt niet waarom je vrouw wil scheiden, dus kan ik niets anders dan gissen. In de url die ik je gaf lees je de echtscheiding-smoezen, en de werkelijke redenen waarom mensen willen scheiden. Het proces van een echtscheiding is niet het moment om iemand terug te krijgen, vooral niet omdat het al anderhalf jaar duurt. Het gaat dus helaas niet om een impuls maar om een goed doordacht besluit. Sterkte, A.

Miranda, 14-12-2012
Hoi Astrid,
Alweer even geleden dat ik je geschreven heb. 2 jaar geleden was de breuk tussen mij en T, wat gepaard ging met nare mails, nare verwijten, geen communicatie, naar negeergedrag in het openbaar (werkgerelateerd) etc en het vertrek van zijn kids naar het buitenland met hun moeder, want… hij had nog een relatie toen wij startten. Inmiddels heb ik een jaar geen contact meer met hem gehad. We waren nog wel vrienden op facebook en een paar maanden geleden heeft hij mij daar ook van verwijderd en zelfs geblokkeerd (want ik kon hem helemaal niet meer vinden). Omdat ik daar een naar gevoel bij had en ook omdat de tijden weer aanbreken dat ik hem werkgerelateerd weer ga zien heb ik hem gemaild. Het bleek dat hij weer was aangesproken door wederzijdse kennissen die hem hadden verteld dat ik allerlei vragen had gesteld over hem en zijn nieuwe vlam (die ik op foto's op FB had zien staan). Ik vroeg me af waarom hij dan zo heftig reageert om mij, want als hij zo gelukkig is met haar, wat kan hem het dan nog schelen wat er over mij wordt gezegd, maar goed, daar ging hij niet zo op in en hij benadrukte wel dat hij verder geen problemen met mij heeft en zelfs ook dat hij nog vaak terugdenkt aan onze fijne tijden. Hij noemde ook muziek van de reis waar we elkaar hebben ontmoet die hij regelmatig luistert. Best aparte uitspraken.

Eigenlijk was ik daarmee wel uitgepraat, want ik leek niet echt tot hem door te dringen, dus ik heb het erbij gelaten. Een week later kreeg ik weer een mail van hem en dit keer met de vraag om af te spreken om bij te kletsen samen. Sjonge, in die 2 jaar is dit de eerste keer dat dat initiatief komt, al die tijd was ik degene die wilde praten… Oke, we zijn weer heen en weer gaan mailen en het werd zelfs weer gezellig. Hij ging zelfs nog zijn best doen om de filmpjes boven tafel te krijgen van die reis, want die had ik nog altijd tegoed en hij vroeg of hij met een fles wijn naar mijn huis zou komen. Dat heb ik niet gedaan… borrel in een cafe leek mij beter ;-)

Het werd een hele gezellige avond en hij vertelde wel dat hij serieus is met haar, ook dat hij verliefd is (ik vroeg ernaar, zonder emotie hoor…) maar dat hij zich wel vaak stoort dat zij zijn werk niet begrijpt (tja hij en ik doen bijna hetzelfde werk…) maar dat het ook wel weer relaxt is dat zij niet uit de branche komt. Dat hij nu 1,5 jaar met haar date maar geen plannen heeft tot samenwonen, hij vindt het wel prima zo…

Maar daarnaast deed hij een paar aparte uitspraken, nl. dat hij het gevoel heeft dat wij elkaar al langer kennen dan die 5 jaar, nl z'n hele leven… en dat hij regelmatig terugdenkt aan "ons". Toch wel apart, want ik had vooraf als eerste het idee dat hij zou afspreken om mij duidelijk te maken dat hij een nieuwe vriendin heeft en dat het tussen ons echt niet meer gaat werken. Hij laat het weer fijn in het midden, lijkt wel…

Wat vind je ervan? Gevoel dat hij toch aan het terugkomen is? Reactie infoteur, 17-12-2012
Hi Miranda, ja en nee. Het feit dat je ex voorstelde met een fles wijn naar je huis te komen klinkt beslist als toenadering met bepaalde intenties, maar het bewijst nog niks. Hij heeft je duidelijk gemaakt dat hij een ander heeft, hoe negatief hij misschien ook over haar praat. De kans is het grootst dat hij je indirect probeert te zeggen dat er voor jullie in elk geval niets meer in zit. Dat ie aan jullie terugdenkt is niet bijzonder, het is eigenlijk vrij logisch. Het kan dat hij daar gewoon eerlijk in is. Het is nu zaak dat je absoluut niet gretig bent. Ga hem niet bellen, mailen of wat dan ook, maar doe helemaal niks. Blijkt dat ie na een poosje weer contact opneemt, ga daar dan niet meteen op in, maar vraag waarom ie je wederom weer zien. Je moet hier het antwoord op hebben, voordat je weer afspreekt. Je weet immers dat hij een ander heeft, en het is oneerlijk tegenover die ander om haar vriend in het geheim te zien. Zeg hem dit gewoon, zodat hij weet dat je niet 'in' bent voor nog wat extra gescharrel waarmee je enkel hem een dienst bewijst. Want je ziet dat hij ook weinig geinteresseerd lijkt in een toekomst met zijn vriendin, maar het wel prettig vindt dat hij regelmatig met haar kan daten. Pas op! Groetjes, A.

Nick, 12-12-2012
Goedemiddag,

Nu 4 maanden nadat het uit is gegaan met mijn (ex)-vriendin, waar ik een relatie van 3,5 jaar mee had, heb ik nog steeds veel gevoelens voor haar. Ik (27) en zij (22, bijna 23) hebben die 3,5 jaar veel mooie en leuke dingen gedaan en toch was er altijd die onzekerheid van haar kant (dat had ze al voordat ik haar leerde kennen) en ook periodes van achterdochtigheid en wantrouwen (ik ben nooit vreemd gegaan, maar zij zag dat anders door m.i. onder andere die "chronische" onzekerheid). Ik heb dit altijd geaccepteerd en heb daarmee weliswaar een hoop oude vriend(inn)en links laten liggen.

Het rare is (we zien elkaar bijna elke zaterdag op de vereniging, waar we allebei al heel lang actief zijn) dat zij in mijn ogen ineens heel erg veranderd is… veel meer dingen die ze voorheen niet zo snel zou doen door veel meer te gaan stappen, op vakantie te gaan met vriendinnen, kortom dingen doen die ze voorheen (ook voordat we wat kregen) niet zo snel zou doen…

Ik heb haar een paar keer (stom van mezelf) aangesproken over de relatie in eerste instantie… Ze wil ook niet met me praten over onze relatie en is daarover kortaf en toont geen interesse in me (de waardering die ik niet krijg, doet me soms veel pijn…)

Na wat wikken en wegen heb ik voor mezelf besloten, dat ik wel voor haar wil vechten en me wat meer open moet stellen naar haar toe om dat vertrouwen weer op te bouwen.

Mijn vraag eigenlijk: Hoe kan ik haar benaderen om op zijn minst normaal met me te kunnen praten en eventueel te kijken naar de toekomst?
Of is dit totaal nutteloos en verdoende tijd? Ik bedoel als je zo lang bij elkaar geweest bent (zonder verdere echte ruzies), moet er toch nog een soort van liefde/interesse naar de ander toe in je zitten? Of houdt ze dit verborgen en verdringt ze dit door leuke dingen te doen, die ze anders (bijna) nooit deed?

Bedankt alvast!

Groet,
Nick Reactie infoteur, 13-12-2012
Hi Nick, achterdocht en wantrouwen, zoals zij voelde binnen de relatie, zijn geen beste factoren om een relatie op de rails te houden. Helaas was je niet in staat gebleken om deze gevoelens om te buigen. Het bleef tussen jullie in staan, met misschien wel de breuk als gevolg, hoewel je niet zegt waarom het nu daadwerkelijk is uitgegaan. Aangezien je ex nogal jong was toen ze de relatie begon, kan ze het gevoel hebben gehad dingen gemist te hebben. Die tijd is ze nu aan het inhalen. Het geeft aan dat ze niet toe was aan een vaste relatie met toekomst, en voorlopig is ze dat ook niet. Het is jammer dat ze je na zo'n lange tijd links laat liggen en geen belangstelling heeft. Desinteresse is het ultieme bewijs dat er geen korrel gevoel bij zit. Je kunt bij wijze van spreken beter woede en geraas constateren, dan deze lakse houding. Als er echt liefde zou zijn geweest dan is er een pijnlijk gemis, en blijf je een bovenmatige, vaak stiekeme belangstelling voor je ex houden. Zij vertoont niets van dit alles. De benaderingen die je doet werken niet, dus houd er voorlopig mee op. Een ex moet eerst open staan voor vriendschap, voordat je weer een stap verder kunt denken. Vooralsnog vertoont ze desinteresse, en wat dit over jullie 'liefde' zegt, mag je zelf invullen… Sterkte, A.

Dirk, 10-12-2012
Hallo,

Vol interesse en enthousiasme heb ik het artikel gelezen. Het klinkt allemaal vrij "eenvoudig" en "logisch". Ik ben vorig jaar gescheiden na 4 jaar huwelijk en een totale relatie van 12 jaar. Vandaag de dag doet het nog net zoveel pijn als de dag dat ze zei dat ze bij me weg wilde. Alleen dit al, vind ik moeilijk te begrijpen. Dat ik een jaar later er nog zo kapot van ben. Ze ging bij me weg omdat ze het gevoel had dat ik de kar voor ons beide niet kon trekken in het leven. Ik heb iets langer over mijn studies gedaan en had ook een lager inkomen vaak dan zij had. Gelukkig was ik weldra afgestudeerd en had ik een leuke startersbaan. Helaas was het toen al te laat. Ze keek niet meer tegen me op. Ze had een echte vent nodig, geen bescheiden, timide ventje zei ze. Iemand die haar het gevoel kon geven dat ze zich nooit zorgen hoefde te maken.

Nu ben ik inderdaad een bescheiden, introverte jongen. Geen schreeuwer of haantje de voorste. Geen succesvolle, snelle jongen. Maar deze mensen hebben toch ook recht op liefde en geluk? Tijdens onze relatie hadden we het bovenal erg fijn en gezellig elke dag. Het waren vooral zorgen over geld, materiële zaken en inmengingen van buitenstaanders die zorgden voor spanningen.

We wonen allebei weer noodgedwongen bij onze ouders omdat een eigen woning in ons eentje onbetaalbaar is. Ik mis haar elke dag. Ik jank (durf hier best voor uit te komen) elke week wel 1 of 2 keer om haar. Hoewel we een jaar verder zijn, zijn mijn gevoelens voor haar niet afgenomen en ben ik dus net zo verdrietig nog. Ik heb de tips uit het artikel wel proberen toe te passen. Ruimte geven, niet zielig doen, niet smeken om terug te komen. Ik probeer vooruit te kijken, maar het lukt niet. Iedereen zegt dat ik wel weer iemand tegenkom, maar ik wil geen ander. Ik wil mijn eigen vrouwtje weer. Ze was mijn eerste vriendinnetje toen ik 17 was, sommigen vinden de ware pas na meerdere relaties en anderen meteen bij de eerste. Voor mij is zij het nog steeds. Ik wil niet verder met een ander en moet er ook helemaal niet aan denken als zij met een of andere flapdrol verder gaat. (naar mijn weten heeft ze nog niemand gelukkig). Het contact loopt goed/normaal. We hebben onze hond die we delen en we spreken af en toe af dat ze de hond komt brengen. Want die mis ik ook. Daarnaast whatsappen we regelmatig en dit is soms best gezellig. Soms is ze ook erg kortaf. Zelf heeft ze ook veel aan haar hoofd en veel stress van werk,
De meeste vrienden van ons zeggen dat ik verder moet, dat er niets aan te doen is en dat het gaat zoals het gaat. Wat moet je nou doen als er maar een wilde scheiden en de ander niet? Wie zijn geluk is belangrijker? De ongelukkige die wilde vertrekken of de ongelukkige die alleen achter blijft? Ik heb het gevoel dat ze de stekker er veel te snel heeft uitgetrokken. Sommige mensen gaan vreemd en krijgen een tweede kans, waarom ik niet? Ik laat haar nu zoveel mogelijk met rust. Af en toe een whatsapp. In de tussentijd probeer ik op mezelf te focussen. Lekker veel sporten, proberen te genieten en werken aan mezelf. Zelfverzekerder worden, stoerder, mannelijker ofzo. Ik hoop dat ooit met de tijd, ik haar weer tegen zal komen en er misschien weer een vonk overspringt bij haar. Is dit een domme gedachte? Ze heeft zelf duidelijk aangegeven er "klaar" mee te zijn. Ik vraag me echter af in hoeverre de scheiding is geweest vanwege ons, of omdat ze ook niet lekker met haarzelf ligt (dit hoor ik vaker van haar omgeving). Ik weet dus dat ik verder moet. Maar wil dit niet. Ik wil niet opgeven (had ik dat maar niet eerder gedaan he, zullen jullie wel denken). Ergens denk ik namelijk dat ze stiekem ook wel eens spijt heeft, maar te trots is om dit ooit toe te geven. Het is gewoon zo zonde allemaal. Reactie infoteur, 11-12-2012
Hi Dirk, zie: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/84450-oorzaken-van-echtscheiding.html
De oorzaken die tot een echtscheiding leiden zijn meestal anders dan de partner op die kwade dag te horen krijgt. Zo is de verklaring van je ex bijzonder vergezocht. Zij wist met wie ze trouwde, want ze kende je al jarenlang voordat jullie die stap gingen zetten. Dat ze veel later pas tot de conclusie kwam dat jij geen 'echte vent' zou zijn, komt als boter na de vis. Zoals jullie twee er nu bij zitten lijkt het me niet dat dit enig geluk brengt. Het kan voor haar ook onmogelijk een goed gevoel zijn, te weten dat zijzelf verantwoordelijk is voor een breuk die niet nodig was. In vrijwel alle huwelijken komen vroeg of laat problemen voor. Dat is geen reden om ermee te stoppen, maar juist om er dusdanig aan te werken dat het schip weer op koers ligt. Het lijkt erop dat jouw ex er dus veel te gemakkelijk de brui aan heeft gegeven, en jij zit er mee. Omdat je nog wel contact hebt zijn er hier en daar nog wel openingen om haar op termijn terug te winnen, toch zou ik me als ik jou was daar niet op focussen. Trots, als dat een rol speelt, is een sterke factor waar je maar moeilijk doorheen komt. Bovendien kan het zijn dat ze inderdaad zo haar persoonlijke sores heeft die ze op jou afreageerde, zelfs nu nog, maar dan in haar hoofd. Dit bewijst de uitdrukking 'er klaar mee zijn', wat meer aangeeft dat ze de verbale bevestiging nodig heeft voor zichzelf, maar dat haar hart iets anders voelt. Je weet niet hoe de toekomst gaat lopen, maar als er een basis van vriendschap is, kan het alle kanten op. Misschien - als de stemming er is - kun je haar eens uitnodigen om iets leuks te gaan doen, gewoon als 'oude bekenden'. Staat ze daar positief tegenover, dan heb je heel wat gewonnen. Bij een afwijzing heb je dan in elk geval iets geprobeerd, zodat het in de nabije toekomst gemakkelijker wordt om definitief afstand van haar te nemen. Daar rekening mee houden heeft de grootste prioriteit.
"… Als een dwaas hou ik van jou als nooit tevoren
En ik vraag me af, hoe moet dit verder gaan… " (uit: Zonder jou, Rob de Nijs)
Luister daar maar eens naar!
Sterkte, A.

Kirsten, 06-12-2012
Dag À,

Drie maanden geleden is het uitgegaan tussen G en mij. We zijn 4 jaar samen geweest, waarvan we net anderhalf jaar samenwoonden, maar het laatste half jaar ging het niet meer zo lekker tussen ons. We kregen steeds meer irritaties en hadden ook steeds minder intimiteit. Het was al twee keer eerder uitgeweest tussen ons, maar toch elke keer weer vrij snel terug bij elkaar gekomen. Ik heb al die jaren nooit volledig het gevoel gehad dat wij echt oud zouden worden samen, ging er eigenlijk nooit voor de volle 100% voor. In tegenstelling tot mijn ex, hij was ervan overtuigd dat we oud zouden worden samen en misschien wel kindjes zouden krijgen. Ik sprak mijn twijfels regelmatig uit. Op een gegeven moment maakte hem dit natuurlijk onzeker en ging veranderen. Hij werd passiever, deed minder moeite voor me, wilde minder intimiteit, minder leuke dingen doen samen. Ik bracht mijn tijd meer door met vrienden en hij vond dat ook allemaal prima. We hebben uiteindelijk samen besloten er een punt achter te zetten. Ik stond er voor honderd procent achter, dacht ik. Nu, wat maanden later, mis ik hem verschrikkelijk en besef ik hoeveel ik eigenlijk om hem geef. Ik baal hoe het gelopen is. We zijn heel goed uit elkaar gegaan en wilde na de breuk ook gewoon contact houden als 'vrienden'. In het begin was dit regelmatig contact via de sms en soms elkaar zien. Dat kwam voornamelijk vanuit hem. Na een maand werd dit minder en is er zelfs 5 weken helemaal geen contact meer geweest. Tot gisteren, hebben we elkaar weer gesproken via de telefoon en dat was een Superleuk gesprek. Ook veel oude herinneringen opgehaald en het gehad over onze relatie. Ik wil hem terug! Ik ben ervan overtuigd dat we bij elkaar horen! Al mijn twijfels zijn verdwenen. De vraag is, hoe kan ik dit nu het beste aanpakken?

Groetjes,
Kirsten uit S. Reactie infoteur, 07-12-2012
Hi Kirsten, eigenlijk staat het allemaal al in het artikel. Na verloop van tijd kun je je ex om een gunst vragen, hem iets laten doen waarvan je weet dat alleen hij het kan, of iets dat mannelijk genoeg is om hem in actie te krijgen. Zie werkwijze voor vrouwen. Verder moet je je afvragen waarom je hem zou proberen terug te krijgen, als je met hem hebt samengewoond terwijl je steeds het gevoel had dat jullie samen niet oud zouden worden. Twijfels bederven elke relatie. Sterkte, A.

P. Uit M., 26-11-2012
Beste A,
Hier weer even een berichtje van mij (na 12-11). Ondank je wijze woorden in de vorige reactie kamp ik nog steeds enorm met een gevoel van hoop. Dit kan ik ook niet zomaar uitschakelen. Het gaat de laatste tijd dan ook iets anders dan voorheen. Ze heeft voor twee weken terug (als het goed is) de laatste rechtszaak gehad wat betreft de scheiding. We hebben die dag veel contact gehad, en ze is ook bij me op bezoek geweest omdat we dat allebei graag wilde. Vanaf dat moment betrekt ze me steeds meer in haar leven. Ze verteld me dingen over haar financiële situatie, over de gesprekken met haar psycholoog. Ze vertelde me dat het leek alsof ik zat te praten. Maar ook over haar ex en zijn acties, over de voortgang wat betreft sollicitaties die lopen. Ook vroeg ze me van de week of ik haar wilde helpen een fiets op te halen voor haar zoontje. Dat is voor iemand waarbij onafhankelijkheid en zelfstandigheid bovenaan staan heel wat lijkt mij. We hebben elke dag contact via whatsapp. Ook bellen we vaak met elkaar. Ik merk wel eens dat ze niet goed in haar vel zit, en dan bel ik haar. Daarna stuurt ze me dan ook dat ze het heel fijn vond dat ik even had gebeld. Onze gesprekken verlopen de laatste weken ook alleen maar gezellig en positief. Geen zwaar geladen gesprekken meer over gevoel. Als ze me weer eens zegt het lastig te vinden, draai ik het meestal vrij snel om tot weer een positief gesprek. Eergister was ik nog laat op whatsapp met een goede vriendin van me. Van te voren wel even met D gebeld, en ze ging op tijd naar bed. Om iets voor twaalf begon D weer te appen met me. Was gezellig en vol humor. Op een gegeven moment vroeg ze me met wie ik zo laat nog aan het appen was. Ik vertelde haar dat ik met J aan het appen was, omdat ze niet zo`n fijn weekend had gehad. Vanmorgen kreeg ik al meteen een appje of ik J nog een smile had kunnen bezorgen. Jaloezie? Kortom, de laatste tijd lijkt het alsof we wat dichter bij mekaar zijn gekomen. Maar toch ben ik waakzaam wanneer ik weer die dolk in mijn rug krijg. Misschien niet goed, maar we zien mekaar nu 1 keer in de week. Het is altijd gezellig. Ze slaapt erg slecht, behalve als ik bij haar ben geweest. De twee dagen daarna slaapt ze als een roos. Daarna begint het malen weer en krijgt ze weer geen nachtrust. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de hoop een beetje gevestigd heb op de gesprekken die gaan komen met de psycholoog. De hoop dat ze daardoor het verleden een plekje kan geven, en weer onbezonnen kan genieten. De hoop dat de angst en de twijfel (door het verleden) weg zal gaan. De hoop dat angst plaats gaat maken voor liefde. Ik weet niet of dat wel eerlijk zou zijn tegenover mezelf, maar goed. Zal ze zelf hoop hebben dat ze misschien hierdoor onder die steen uit durft te kruipen, en kan gaan genieten? Zou dat misschien de reden zijn dat ze me niet los kan en wil laten. Ik heb haar ooit gezegd dat ik op haar zou wachten. Tja, dat wilde ze natuurlijk niet, logisch. Maar nu, 8 weken later sta ik er nog steeds. De situatie is dus wel wat veranderd, maar weet ook heel goed dat het misschien wel aan een zijde draadje hangt. Astrid, je begrijpt hieruit wel dat ik gewoon ontzettend verliefd ben op D. en ik niet zomaar op wil geven. Ik kan heel stoer zeggen “het is goed zo, ik ga door met mijn leven” maar dat lukt me niet echt. Ik hoop nog steeds heel erg dat ze haar hartje gaat volgen. Hoop ook, … dat dit geen zinloze hoop zal zijn.
Grts p uit m Reactie infoteur, 28-11-2012
Hi P., je bepaalt zelf hoeveel emotie en hoop je erin steekt. Zo heeft iedereen wel ergens een grens, en kennelijk is jouw ex nog niet over jouw limiet heen gegaan. Zoals het nu gaat lijkt het ook wel alsof de relatie helemaal niet uit is. Het contact is zeer frequent. Je ex vertrouwt je dingen toe, juist omdat ze daar nu behoefte aan heeft. Wie met veel verschillende problemen zit kan zich in de liefde niet goed geven, er lijkt eenvoudigweg geen plaats voor te zijn. Daarnaast is er natuurlijk de angst om straks weer teleurgesteld te worden, dus liever verschuilt ze zich achter een muur, daar waar het veel veiliger lijkt. Wil je per se dat contact handhaven dan kun je doorgaan met het verstrekken van vertrouwen. Ze moet zich bij jou dan volledig veilig voelen, en niet het idee hebben dat je eigenlijk op iets anders uit bent. De sleutel is om die steun dus niet te geven in de hoop haar terug te krijgen, maar omdat je daadwerkelijk van haar houdt en dus in haar geinteresseerd bent. Als dat oprecht is, zal ze dat vroeg of laat voelen en haar hart laten spreken. Ik zie dat nu loslaten moeilijk voor je is, dus stel dat uit en houd je even vast aan een natuurlijk verloop. Het is niet verkeerd zoals het nu is. Groetjes, A.

Andre, 26-11-2012
Beste A

Na aanleiding van ons eerdere contact: Andre, 21-11-2012 02:21

Nieuwe ontwikkelingen. Heb sinds het bezoekje 2 keer weer contact met mijn ex opgenomen via de sms. De eerste keer zoals je aangaf hoe het ging etc hier werd normaal op gereageerd (dus het negeren is voorbij gelukkig) toen 4 dagen later heb ik gevraagd ook via de sms of ik haar kon trakteren op een etentje (wou graag moeite doen). Op de vraag hoe het ging werd wel gereageerd maar toen ik daarna vroeg of ze wou eten binnenkort niet! (inmiddels 3 dagen geleden)

Wat zegt dit? Vraag ik teveel of? Wat adviseert u mij nu om te doen? Denk dat mijn ex vindt dat ik te veel van haar vraag. Maar weet het allemaal niet zeker. Wat is uw advies? Reactie infoteur, 26-11-2012
Hi Andre, dat contact opnemen was veel te vroeg. Zoals ik schreef moet je dat pas over een paar weken doen, niet nu al. Dat ze niet reageerde op je uitnodiging betekent heel eenvoudig dat ze dat niet wil. En dat risico loop je voortdurend als je nu allerlei pogingen doet. Zoals ook het artikel aangeeft, kun je beter pas van je laten horen als je weken tot maanden verder bent. Ze krijgt dan gelegenheid om je te missen, wat nu duidelijk niet het geval is. Grt, A.

Astrid-d-g (270 artikelen)
Laatste update: 20-10-2015
Rubriek: Mens en Samenleving
Subrubriek: Man en vrouw
Bronnen en referenties: 1
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.