mijn kijk op

Betoog: Privacy of Veiligheid

Dit betoog heeft als onderwerp de afweging tussen veiligheid en privacy. Er worden argumenten, tegenargumenten en weerleggingen gegeven. De stelling van dit voorbeeld betoog is 'het zorgen voor veiligheid is veel belangrijker dan het waarborgen van de privacy'.

Veiligheid gaat voor privacy

Vanaf 2002 al waren er veel discussies over de identificatiewetgeving. Aan de ene kant zou het privacyschendend zijn, maar aan de andere kant zou de algemene veiligheid flink stijgen. Drie jaar zijn eroverheen gegaan, voordat men tot de juiste beslissing kwam. 1 januari 2005 is de identificatieplicht ingevoerd. Gelukkig maar, want het zorgen voor veiligheid is veel belangrijker dan het waarborgen van de privacy.

De technologie heeft zich de laatste jaren flink ontwikkeld. Dit biedt nieuwe perspectieven voor criminelen, maar ook de bestrijding van de criminaliteit is hedendaags veel beter mogelijk. Met identificatiepasjes kunnen mensen die zich misdragen in openbare ruimten meteen aangepakt worden. Het is dus meer dan goed dat deze maatregel is ingevoerd. Wat je je dan afvraagt is waar die twijfel vandaan kwam. Ik heb menigeen horen klagen over zijn of haar privacy. Terecht is dat niet. U wordt immers alleen om uw pasje gevraagd als u zich misdraagt. Dat is toch niet het geval?

Veiliger gevoel

Het is dan ook onzin te beweren dat de politie geen raad weet met de identificatieplicht (zie bron 1). Voor 2005 zagen we dat in omringende landen, waar de identificatieplicht al was ingevoerd, politie en justitie een veel groter aantal boeven kon vangen en opsluiten (zie bron 2). En wat zien wij na 2005? Ook de Nederlandse cijfers stijgen. En wat nog belangrijker is, mensen krijgen een veiliger gevoel!
Zo’n veilig gevoel, dat is wat belangrijk is, en dat is ook waar wij met z’n allen naar moeten streven. De technologie is zo ver ontwikkeld, het zou ronduit dom zijn dit feit niet te gebruiken voor het vergroten van de veiligheid. De privacy van de burgers wordt inderdaad op de proef gesteld en iedere burger wordt gelijk verdacht gemaakt. Maar dat is de prijs die wij betalen om het kwaad te kunnen identificeren. Het is een lage prijs, met een grote opbrengst. Bovendien kan niemand opgepakt worden als hij of zij niets heeft gedaan. Dan heeft u toch niets te vrezen?

Zo wel, dan bent u vrijwel de enige. Onderzoek heeft uigewezen dat ruim 85% van de Nederlandse bevolking cameratoezicht wenselijk tot zeer wenselijk beschouwt. Bijna 100% is voor een ruimere toepassing van DNA-technieken ter identificatie van burgers (zie bron 3). Dit soort maatregelen moeten ingevoerd worden. In een maatschappij zonder veiligheid heb je niets aan je privacy!

Overdreven

Bovendien is het zo dat veel privacydiscussies ernstig overdreven zijn. ‘Privacy verdwijnt!’, hoor je bij iedere maatregel om de veiligheid te vergroten! BSN nummers? Privacy verdwijnt! Identificatieplicht? Privacy verdwijnt! Voordat ook u aan het roepen slaat, in Artikel 17 van ‘Het VN verdrag voor burgerlijke en politieke rechten’ is in 1966 het recht op privacy vastgelegd. En bovendien is het schijn dat voor deze mensen privacy het hoogste goed is. Neem nu de bonuskaart, weten ze dat deze gegevens binnen handbereik van de overheid liggen? (zie bron 4) En wie heeft er nog nooit een machtigingskaart gebruikt, over gevoelige zaken door een draadloze telefoon gesproken, of de versleutelfunctie niet op e-mails toegepast? Dit geroep mag ons dus niet weerhouden van het invoeren van veiligheidsmaatregelen!

Gevaarlijke passiviteit

Hadden wij dit eerder geweten, dan hadden we veel ellende kunnen voorkomen: men is te voorzichtig. Neem nu baby Talysa, vermoord door haar eigen vader, die agressief werd van zijn nieuwe pillen. De psycholoog die deze pillen had voorgeschreven, wist dat de man er agressief van werd. Hij gaf het echter niet door aan de Jeugdzorg (zie bron 5). Deze gevallen van ‘gevaarlijke passiviteit’ moeten zo veel mogelijk gemeden worden. Hulpverleners moeten niet het gevoel krijgen dat zij belangrijke informatie achter moeten houden vanwege de privacywetgeving.

Er is dus sprake van een keuze: of een veilige maatschappij waarin privacy een belangrijke rol gaat spelen, of een maatschappij met een beperkte veiligheid, die de privacy, dan al in geringe hoeveelheid aanwezig, teniet zal doen. Deze keuze is natuurlijk snel gemaakt. Het zorgen voor veiligheid is veel belangrijker dan het waarborgen van de privacy.