De moderne heksenvervolgingen

Het algemene idee dat heksenvervolgingen tot het verleden behoren staat haaks op de werkelijkheid. In verscheidene landen is het "brandende" actualiteit. Maar wie denkt dat het een randverschijnsel is in landen met een andere cultuur dan de onze, kan dat idee misschien wat nuanceren wanneer we het ontdoen van de folklore en bijgeloof die het fenomeen nog steeds met een mantel van magie omkleedt.

Hekserij en de wet

Hekserij en heksenvervolgingen zijn van alle tijden. De "Witchcraft Act" van 1957 in Oeganda is nog steeds van kracht en een voor hekserij veroordeelde kan tot vijf jaar gevangenisstraf krijgen. Oeganda is maar één voorbeeld van de Afrikaanse landen waar hekserij nog steeds in de strafwetgeving is opgenomen. Onder beschuldiging van hekserij verloren in Zuid-Afrika van 1990 tot 2000 nog honderden mensen het leven. Meer naar het oosten is Indonesië één van de landen waar voor een wederopname van hekserij in de strafwet wordt gepleit. Dichter bij ons werd hekserij nog vrij recent uit de strafwet gehaald, zoals bijvoorbeeld in Engeland in de loop van 1951. Is daarmee een eind gekomen aan heksenvervolgingen in het vrijdenkende "Westen"?

Heksen vroeger

De term heks slaat zowel op mannen en vrouwen, maar het merendeel van alle vervolgde (en ter doodgebrachte) slachtoffers waren vrouwen. Heksen worden steevast geassocieerd met de middeleeuwen. Het is zo dat er ook in de middeleeuwen heksenvervolgingen ingesteld werden, maar het hoogtepunt ervan in Europa bevond zich in de tijd van de Renaissance, de periode die ook een tijd van "Verlichting" inluidde. Iedereen kent de Inquisitie uit de katholieke kerk, maar heksenvervolgingen vonden evenzeer plaats in protestantse milieus. Bovendien beperkten die zich niet tot de christelijke wereld. Het debat rond het terug strafbaar stellen van hekserij in Indonesië wordt voornamelijk door islamitische groeperingen aangevuurd. Heksen werden en worden in alle religies vervolgd, dus dat blijkt geen invloed te hebben. Waar onze klassieke voorstellingen echter niet verkeerd in zijn, is het verband met de (al of niet oudere) eenzame vrouw die buiten de gemeenschap haar "kunsten" beoefende. De maatschappelijke positie van de vrouw is er bij ons op vooruitgegaan, maar dat is nog heel recent. Gedurende eeuwen was het al genoeg voor een vrouw om haar mond open te doen om reeds argwanend bekeken te worden. Als die vrouw zich dan ook nog eens bezighield met geneeskunde (en tot voor kort was dat per definitie op basis van plantenkennis) was ze helemaal verdacht. Een overweldigende meerderheid van de vervolgde heksen waren vroedvrouwen, die kennis hadden van natuurlijke geneeswijzen voor allerlei kwalen en aandoeningen. Het feit dat vervolgingingen bijna zo goed als allemaal werden ingesteld door de overheid, staat daar in direct verband mee. Zelden werd een heks beticht op aangeven van het gewone volk. Daarmee sluiten we natuurlijk niet uit dat dat wel eens gebeurde. Iemand die niet genezen kon worden, zou dat wel eens aan de "behandelende arts" kunnen toegewezen hebben. Maar we zien dat het hoogtepunt van de heksenjacht in een periode van toenemende concentratie van macht plaatsvindt en ook de "officiële" wetenschappen onder die machtsinvloed komen te staan. In een breder licht kan Galileo Galilei aangehaald worden als beroemde mannelijke "heks". Hij is niet op de brandstapel gezet, maar heeft de laatste negen jaar van zijn leven in gevangenschap doorgebracht, na tot ketter verklaard te zijn.

Gelegaliseerde hekserij

Trekken we de betekenis van heks open naar mensen die zich niet onderwerpen aan de dogma's die met name door de overheid opgelegd worden, zien we dat ook bij ons nog veel mensen dreigen vervolgd te worden. Het gaat dan vaak over "alternatieve " genezers. Dat "alternatief" slaat (niet toevallig) dikwijls op genezers die alleen maar behandelingen voorschrijven op louter natuurlijke wijze, door middel van planten, kruiden...of uitvinders van nieuwe energiebronnen
Als je het proberen genezen van mensen met natuurlijke middelen omschrijft als alternatief, dan moet je de keuze om zich te voet of met de fiets te verplaatsen misschien ook omschrijven als 'alternatief'. Het is jammer genoeg zo ver gekomen dat mensen die werken met natuurlijke, niet destructieve middelen van genezing, of uitvinders van nieuwe energievormen wat dat betreft, minder vertrouwd worden dan dokters die je vergifigen met de meest schadelijke medicijnen of overheden die dwepen met kernenergie.
Misschien zijn we met z'n allen vergeten dat 'pharma' en afgeleide termen als pharmaceutische industrie van het Griekse woord 'pharmakon' komt, wat vergif betekent. De lijst met door de overheid goedgekeurde medicijnen is meters lang, maar hoeveel van die medicijnen hebben geen schadelijke bijwerkingen? Daarnaast wordt het bewijs dat bepaalde medicijnen zouden werken geleverd door de bedrijven die ze ontwikkelen en de overheden die ze promoten. De grootste kwakzalvers zijn misschien de pharmaceutische bedrijven zelf. Het is maar een kwestie van de logica consequent doortrekken. Dat wil niet zeggen dat er tussen die 'alternatieve' genezers geen kwakzalvers kunnen zitten; hoogstwaarschijnlijk zitten daar wel wat malafide personen tussen.
Maar er wordt toch gemakkelijk met twee maten en gewichten geoordeeld. Iemand die met een alternatief voor door de overheid gelegaliseerde drugs voor de dag komt, wordt al snel beoordeeld, terwijl van sommige medicijnen na twinitg jaar nog niet kan vastgesteld worden of ze wel een wezenlijk heilzame werking hebben. Niemand vult graag zijn bord met synthetisch voedsel, maar we slikken allemaal samen wel miljoenen pillen. Zelfs in het zelfbeschikkingsrecht om voor een bepaalde geneeswijze te kiezen worden we tegenwoordig meer en meer betutteld of ronduit beknot door de overheid.

Recente slachtoffers

Uiteindelijk zijn we op een indirecte manier allemaal slachtoffers van de heksenvervolging door de overheid. Geen enkele overheid is er om de bevolking te dienen; de groep mensen die dat nog gelooft wordt steeds kleiner. De enige bekommernis van een pharmaceutisch bedrijf (een uitzondering misschien daargelaten) is winst maken. Zelfs wetenschappers die met de beste bedoelingen een nieuw bedrijf oprichten ontsnappen niet aan het systeem. Wie zich niet voegt naar de commerciële belangen van de financiers, krijgt zijn of haar bedrijf niet van de grond. Dat is de harde realiteit. Maar het gaat veel verder.

• Royal Raymond Rife: een medisch genie, bedreigd, bedrogen, verguisd en belachelijk gemaakt tot niemand hem nog kende / wou kennen. Zijn werk is een halve eeuw onder het tapijt geveegd, laat staan op effectiviteit onderzocht.
• Dr. Burzinsky, medisch onderzoeker: er zijn zowel voor- als tegenstanders van zijn werk, maar hij werd hoedanook meer dan 14 jaar vervolgd door de FDA en de Amerikaanse overheid.
• David Trombley, fysicus en uitvinder: creëerde een batterij die meer energie produceerde dan ze verbruikte. Zijn toestellen en laboratoriumuitrusting werd door de FBI in beslag genomen.
• John Bedini, uitvinder: werd herhaaldelijk met de dood bedreigd en gewaarschuwd dat hij zijn uitvindingen niet openbaar mocht maken.
• John Hutchison, uitvinder: vond toestellen uit die zwaartekracht opheffen en vrije energie produceerden. zijn lab werd overvallen en geplunderd in 1978, 1989 en 2000.
• Eugene Mallove, professor aan MIT,fysicus en auteur voor Infinite Energy magazine; vermoord in 2004.
• M. DeGeus, uitvinder van goedkope "zelfhernieuwbare batterijen", stierf plots op de parking van een luchthaven op weg naar een mogelijke financier in Europa.
• Stan Meyer, uitvinder van de hydro-fuel cell, stierf onverwacht in 1998 na een diner met twee Belgische investeerders. Hij riep bij zijn dood uit dat hij vermoord werd, maar de officiële doodsoorzaak is een natuurlijke.