Lawrence LeShan, psychisch genezer

De New Yorkse psycholoog Lawrence LeShan is een man die lichamelijke vermogens bij zichzelf en bij anderen heeft ontwikkeld zonder de biofeedback-methode. Onderstaand artikeltje bekijkt de weg waarlangs deze psycholoog zichzelf ontwikkelde tot psychisch genezer.

Aanleiding tot de zelfontwikkeling

Door zijn opleiding tot een experimenteel psycholoog was Lawrence LeShan geneigd te geloven dat het falen van het bewijs voor het paranormale gezocht moest worden in:

• een slechte opzet van de experimenten;
• onjuiste herinneringen;
• hysterie;
• kleingeestigheid.

Opmerking
Lawrence meende eveneens dat àls hij deugdelijk bewijs voor het bestaan van het paranormale zou kunnen leveren, dat wel eens van groot belang zou kunnen zijn voor de wetenschap en voor het leven. Daarom besloot hij om zelf achter de waarheid te komen. Hij begon zijn onafhankelijk onderzoek met het verzamelen van het bewijs dat sensitieven leverden.

Sensitieven

Deze term wordt veel gebruikt in plaats van de term 'medium', dit vooral omdat de term sensitieven niet doet denken aan een tussenpersoon tussen de wereld van de levenden enerzijds en de geesten van de overledenen anderzijds.

Eileen Garrett

Eileen was een van de meest begaafde, serieuze en geachte sensitieven van de vorige eeuw. In de periode dat Lawrence haar vroeg met hem samen te werken, woonde ze in New York. Eileen was bereid tot die samenwerking, omdat ze veel belang stelde in het doorgronden van haar eigen mediamieke gaven. Hierna bracht Lawrence meer dan 500 uur door met het ondervragen van Eileen. Ook bedacht Lawrence verscheidene experimenten waaraan ze met plezier deelnam. Naast haar samenwerking met Lawrence, werkte Eileen ook veel samen met andere parapsychologische onderzoekers.

Experiment in psychometrie

Toen Eileen eens in Florida was en Lawrence zich de volgende dag bij haar zou voegen, bereidde hij een experiment in psychometrie voor. Toen Lawrence op zijn kantoor in New York was, zocht hij enkele voorwerpen bij elkaar, zoals een oude Griekse munt, een kam, een fossiele vis, een stuk lava van de Vesuvius, een stuk van een zwachtel en een oud Babylonisch kleitablet. Hij wikkelde ieder voorwerp in vloeipapier, deed dit pakje in een doosje en stak dat weer in een stevige envelop. Iemand anders deed de enveloppen (die verschillend genummerd waren) in grotere enveloppen, die weer verschillend genummerd werden. Diezelfde persoon had de lijst van de codenummers, maar wist niet welke voorwerpen er in de enveloppen zaten. Op die manier kon niemand (ook Lawrence niet) enige informatie over de inhoud van welke enveloppe dan ook aan Eileen overbrengen. Eileen zou de enveloppen één voor één krijgen. Zij zou proberen details te beschrijven van de geschiedenis van het voorwerp dat erin zat.

De secretaresse van Lawrence

Terwijl Lawrence bezig was de voorwerpen bij elkaar te zoeken, bleek dat hij nog een doos nodig had. Daarom ging hij naar het dichtstbijzijnde kantoor en vroeg een secretaresse (die hij alleen maar van gezicht kende) of ze voor een doos kon zorgen. De secretaresse kwam mee naar Lawrence's kantoor om te zien hoe groot de doos moest zijn. Tijdens hun gesprek pakte de secretaresse het kleitablet op en bekeek het aandachtig. Ten slotte vonden ze in het kantoor van Lawrence een geschikte doos. Lawrence vergat het hele voorval.

Opmerkelijke gave van Eileen

Twee weken later probeerden Lawrence en Eileen het psychometrie-experiment. Eileen pakte een enveloppe op (later bleek dat die enveloppe het kleitablet bevatte). Onmiddellijk zei Eileen dat 'het iets met een vrouw te maken had'. Ze gaf zo'n uitvoerige beschrijving van de secretaresse dat het mogelijk geweest zou zijn om die secretaresse uit 10.000 vrouwen te herkennen. Eileen noemde zelfs twee littekens die de secretaresse bleek te hebben. Bewijs zoals dit overtuigde Lawrence van het bestaan van paranormale vermogens.

Theorie van de twee orden van werkelijkheid

Behalve Eileen Garrett teste Lawrence ook andere sensitieven en bestudeerde hij de geschriften van de grote mystici alsmede van enige moderne parapsychologen. Ten slotte formuleerde hij de theorie dat er twee duidelijke orden van werkelijkheid bestaan, te weten:

• 1. de orde van de 'zintuigswerkelijkheid';
• 2. de orde van de 'helderziendheidswerkelijkheid'.

Lawrence meende dat paranormale vermogens zich ontwikkelen wanneer iemand zich vanuit de zintuigswerkelijkheid in de helderziendheidswerkelijkheid beweegt. Het verschil tussen de twee orden is over het geheel genomen een verschil van gedachten en houding, een verschil in wereldbeschouwingen.

De zintuigswerkelijkheid

De meeste mensen leven het grootste gedeelte van de tijd op het vlak van zintuigswerkelijkheid, waarbij ze hun gedachten baseren op de informatie die ze door middel van hun zintuigen ontvangen. Zij zien mensen en dingen als afzonderlijke eenheden en ze beschouwen de belangrijkste dingen eromheen als eigenschappen die hen individueel maken.

Helderziendheidswerkelijkheid

Vanuit de helderziendheidswerkelijkheid bezien is het belangrijkste van een individu zijn verhouding met de rest van het heelal. Alle levende wezens (en zelfs levenloze substanties, zoals rotsen, water en aarde) beschouwt men als deel van een geheel. De tijd wordt ook op een andere manier bekeken. Men kan ook teruggaan in de tijd en de snelheid variëren. Daardoor worden de dagelijkse opvattingen van verleden, heden en toekomst tot een illusie.

Visie vanuit ander wetenschapsoogpunt

Bij het opstellen van zijn theorie en het onderscheiden en beschrijven van de twee soorten werkelijkheid haalde Lawrence verscheidene moderne natuurkundigen aan. Zo verwees hij naar de atoomgeleerde J. Robert Oppenheimer die het bestaan erkende van de twee werkelijkheden, de weg van de tijd en geschiedenis, de weg van eeuwigheid en tijdloosheid. Oppenheimer stelde dat beide werkelijkheden onderdelen zijn van de pogingen van de mensheid om de wereld waarin hij leeft te begrijpen. Men kan het een niet uit het ander begrijpen, noch is een herleiding mogelijk, zo stelde Oppenheimer. Het zijn elkaar aanvullende zienswijzen. De éne zienswijze vult de andere aan en omgekeerd. Geen van beide vertelt het hele verhaal.

Psychisch genezen

Nadat Lawrence voorlopig het bestaan van een aparte werkelijkheid waarin psi mogelijk is, had aanvaard, wilde hij deze theorie testen aan één bepaald onderdeel van psi. Hij koos psychisch genezen als zijn studieterrein. Toen hij de beschikbare literatuur over het onderwerp had doorgenomen en een studie van een aantal psychische genezers had gemaakt, kwam hij tot de conclusie dat er twee grondtypes van psychisch genezen zijn, te weten:

Het eerste grondtype

Hierbij treedt de psychisch genezer in een gewijzigde vorm van bewustzijn. Daarbij ziet de genezer de patiënt en zichzelf als één geheel. Hij raakt de patiënt niet aan, hij probeert ook niets te dioen. De genezer concentreert zich alleen maar op het gevoel van één-zijn met de patiënt en het heelal alsmede op een diepe, intensieve zorg voor die patiënt.

Het tweede grondtype

Hierbij probeert de psychisch genezer de patiënt te genezen door een golf van energie op hem los te laten. Hij legt zijn handen op het lichaam van de patiënt aan beide zijden van de aangedane plek en vaak blijkt uit de opmerkingen van de patiënt dat hij op die plaats warmte voelt.

Op welke wijze Lawrence LeShan zichzelf tot psychisch genezer ontwikkelde bekijken we in een volgend artikeltje.