Reacties
Emma, 27-08-2015
Hai ik ben emma ik heb ook een zelfbeschadegings probleem het begon heel klein en maar een paar krasje maar nu kan ik geen dag meer zonder. ik gebruik ook steedst ergere dingen eerst een schaar en nu messen. ik vind het nogal moeilijk om er met mijn ouders over te praten.Reactie infoteur, 25-07-2016
Toch denk ik dat het belangrijk is om hier over te praten, want het betekent dat je een grotere pijn probeert te verdringen. Is er niet een andere vertrouwenspersoon waar je mee kunt praten als het met je ouders niet lukt? Je zelf snijden en beschadigen zorgt nooit voor de oplossing, maar zorgt momenteel wel even voor verlichting van de ïnnerlijke pijn waarschijnlijk.
Lucy Anoniem, 29-06-2015
Hoi ik heet Lucy en ik ben elf jaar. Ik word mishandeld door mijn vader en het is psychische en emotionele mishandeling dat weet ik zeker. Nu ik deze artikels heb gelezen besefte ik dat ik ook deze symptomen heb. Ik huil bijna elke dag en ik vind dat mijn ouders me slecht behandelen. Mijn oude leraar zou me naar gedragstherapie sturen maar mijn nieuwe leraar die vermoedt niks. Ik voel me meer volwassen dan een kind. Ik kijk dingen die ik niet mag mag kijken omdat in die dingen mensen zijn die ik begrijp, daarmee bedoel ik hun slechte levens. Ik ben anders dan andere kinderen dus kom ik hier op de vraag op mijn leven oké is.
Groetjes LucyReactie infoteur, 02-07-2015
Beste Lucy. Nee je leven is zo niet oke. Ik denk dat je echt hulp nodig hebt. Is er niemand in je omgeving die je vertrouwt en waar je mee kan praten? Of kun je met de huisarts afspreken zodat hij je verder helpt? Het is niet goed voor je om zo te leven. Misschien is er ook een mentor die je kan helpen? Niemand hoeft zo te leven. Als je nog wat meer wilt vertellen, stuur me dan maar weer een berichtje.
W. Verdaas Evers, 22-03-2014
Onze dochter gaat met een meisje om. Haar ouders zijn gescheiden, ze doet haar eigen pijn. En sinds dien doet onze dochter dat ook. Ze is heel gevoelig. Ik weet niet of haar ouders dat weten. Wij hadden dat meteen in gaten en school ook. De school van Melanie had een verwijsbrief geschreven. Maar die had Melanie al open gemaakt voor dat thuis kwam. Ze hoorde dat ik thuis kwam. En liep meteen boos naar mijn toe.ze zij ik ga echt niet naar een dokter toe. En wij gingen haar vriendin ophalen. Haar vriendin had aan beide armen krassen zitten. Wat kan je aan ouders zijnde nou doen. En of het verstandig is om haar ouders ook met haar ouders te over hebben. Hoe moeten wij dat oplossen. Wij als ouders van Melanie zijn echt radeloos. En sprakeloos. En weten niet hoe wij dat aan moeten pakken. Helpt Uw A.U.B. met vriendelijke groet ouders van MelanieReactie infoteur, 04-04-2014
Treedt op als de ouder die u bent. U bent verantwoordelijk voor uw kind en zij kan wel niet willen dat ze naar een dokter moet of een andere hulpverlener, maar u bent toch nog altijd de baas neem ik aan. Zorg voor hulp van uw eigen dochter. Ga desnoods eerst alleen naar uw eigen huisarts en laat u voorlichten over de mogelijkheden die er zijn over behandeling.