Het Zero Tolerance beleid in Nederland

Het Zero Tolerance beleid wordt de laatste tijd veel besproken. Dit beleid (ook wel nultolerantiebeleid) houdt in dat zelfs het kleinste vergrijp wordt bestraft. In de Tweede Kamer is het een belangrijk onderdeel in verschillende debatten. Maar wat houdt het nou eigenlijk in? Er wordt kritisch gekeken naar de invoering van het beleid in Nederland. Het beleid is in 1994 in New York ingevoerd, met het oog op het toenemend aantal criminele activiteiten in de stad. Door de invoering van dat beleid wordt er op de New Yorkse straten niets meer getolereerd en worden alle kleine overtredingen beboet. Volgens recent onderzoek van het CBS neemt de criminaliteit in Nederland de laatste jaren flink toe. Om ook hier het beleid in te voeren is een punt van discussie. Voorstanders van het beleid gebruiken het argument dat de criminaliteit steeds maar blijft stijgen. Ook heeft het in New York zijn vruchten af geworpen. Tegenstanders zeggen dat het straatbeeld van Nederland dan verandert van ‘gezellig’ naar ‘blauw’.

Het beleid in New York

Over de invoering van het beleid in de Amerikaanse stad New York is goed over nagedacht. Uiteindelijk gaf de criminaliteit de doorslag om het beleid toch in te voeren. Er zijn een flink aantal voor en tegens, zoals het lijden van verschillende bevolkingsgroepen onder het beleid. Denk hierbij aan scholieren. Door strenge controles op Amerikaanse scholen is het aantal schorsingen flink opgelopen. Bij het beleid wordt niet alleen van de politie verwacht dat zij hun beste beentje voor zetten, ook de scholen moeten er aan meehelpen. Zij moeten extra alert zijn op scholieren die ongeoorloofd afwezig zijn.

Het normale leven van een doorsnee New Yorker is drastisch verandert. Zij komen niet graag meer op straat en grote winkelcentra en parken worden vermeden. Het straatbeeld is verandert van een drukke, gezellige stad naar een politiebolwerk, precies waar we in Nederland bang voor zijn. Weliswaar, de criminaliteit is in de laatste jaren stevig gedaald, dus het beleid werkt dus goed. Maar, als je zelf de punten naloopt, zijn er minder voor dan tegens.

Het beleid in Nederland

Zoals gezegd staat het Zero Tolerance beleid de laatste maanden hoog in de politieke agenda. Is het beleid wel geschikt voor de Nederlandse samenleving? Dat is de grote vraag waar de kamerleden zich de laatste tijd over buigen.

Natuurlijk is Nederland een stuk kleinschaliger dan New York, en de criminaliteit is niet te vergelijken. Heeft het dus bij ons wel een groot effect?

Bij het Zero Tolerance beleid worden een stuk meer mensen opgepakt. Dat is op zich niet erg, maar een gevolg hiervan is dat het strafproces een stuk korter zal zijn. Er wordt minder tijd gereserveerd voor het onderzoeken van een zaak, wat de kwaliteit van de uitspraak niet ten goede komt. In Amerika zitten sinds de invoering van het beleid steeds meer mensen onschuldig in de gevangenis. Dit is gebleken door een onderzoekteam dat naderhand de zaak verder heeft uitgezocht. Natuurlijk is dat nooit met honderd procent zekerheid te zeggen, maar alle neuzen wijzen dezelfde kant op.

De laatste jaren gaat het eigenlijk steeds beter met de Nederlandse rechtbank. Steeds meer zaken worden opgelost en er zijn maar weinig zaken die onopgelost bleven. Is het Zero Tolerance beleid het dan wel waard, als onze steeds betere rechtbank minder wordt? In Amerika was de rechtbank al niet zo stabiel, dus in dat opzicht kon de invoering geen kwaad.

Een ander punt waar ook niet goed over na wordt gedacht is de opleiding van de politieagenten. Voor dit beleid zijn er natuurlijk een stuk meer politieagenten nodig. Deze agenten moeten allemaal worden bijgeschoold, en dat kost een hoop geld.