De (kinder)strijd tussen gescheiden partners

Het is actueel en terecht, want veel kinderen komen tijdens en na de scheiding van hun ouders tussen wal en schip terecht. Beide ouders houden wel van hun kind of kinderen, maar niet meer van elkaar en dat kan frictie geven. Dit kan tot pijn willen doen leiden en hoe kan je je ex-partner nog pijn doen … via je kinderen.

Algemeen

Natuurlijk is je kinderen in een strijd zetten verwerpelijk en soms gebeurt het onbewust en zeg je iets negatiefs over je ex wat niet handig is. Maar vaak wordt een kind willens en wetens tussen de ouders gezet. Vaak de enige vorm van controle. SIRE heeft er pakkende spots over en wat die kinderen aan teksten ‘meezeulen’ is niet overdreven. Tijd om er weer eens aandacht voor te vragen en als er al een strijd tussen partners is, hier de kinderen buiten te laten. Kinderen hebben het vaak al zo moeilijk in een scheidingsproces. Temeer ze denken te moeten kiezen. Maar zolang de ouders hier geen aanleiding toe geven, kan je ze redelijk buiten de perikelen, die scheiding nu eenmaal met zich meebrengt, houden.

Leeftijd kind

De leeftijd van een kind is essentieel. Kinderen zijn tot de puberende leeftijd zeker, te beïnvloeden. Als een van de ouders dus alleen maar negatief over de andere ouder praat in bijzin van het kind, krijgt een kind daar hoe dan ook wat van mee. Je zult als andere ouder dus sterk in je schoenen moeten staan en de tijd moeten nemen, om dat gevoel bij het kind weg te nemen en niet in dezelfde valkuil te stappen.

Zeer jonge kinderen worden, door veelal moeders, nog wel eens weggehouden bij de vader. Als de moeder ook een groot deel van de opvoeding voor haar rekening nam in de oude situatie, heeft ze het recht dit te doen. Althans dat is vaak de praktijk. Maar bij een echtscheiding wordt er ook iets over de kinderen afgesproken en als je als vader je kind periodiek hebt, dan zorg je er in die periode dus volledig voor. Ook al is de moeder het niet eens met hetgeen je als vader doet. Als het niet goed gaat bij de andere ouder, zul je dit dan ook aan moeten tonen. En terecht, een kind dreigt anders een gemakkelijke speelbal te worden in het strijdveld van de ouders.

Nieuwe partners

De eventuele nieuwe partners spelen ook nogal eens een rol in het strijdveld. Moeders die bang zijn dat de nieuwe partner van de ex de moederrol over gaat nemen of vaders die bang zijn dat de nieuwe partner van de vrouw de nieuwe vader wordt.
Kinderen zullen ook onderdeel van de nieuwe partner zijn/haar leven worden en het is onzinnig deze er volledig buiten te laten. Dat beslissingen over het kind bij de gescheiden ouders ligt, is evident. Maar ook naïef te bedenken dat de nieuwe partners, op de achtergrond wellicht, daar geen rol in spelen. Laat het een natuurlijke rolverdeling worden, waar kinderen zich prettig bij voelen.

Wat cijfers rond scheidingen

Ruim 57% zou het, terugkijkend op een scheidingstraject inclusief afspraken en opvoeding kinderen, een volgende keer niet anders doen.
Rond de helft van de scheidingen wordt door partners, maar ook door kinderen, als ‘moeizaam’ en ‘zwaar’ ervaren.
Inzet van kinderen wordt door vrouwen iets meer toegepast van door mannen (45% t.o.v. 34%). We spreken hier over ouders die het achteraf toegegeven hebben, het percentage kan in werkelijkheid dus hoger liggen.
Van de kinderen die er een oordeel over hebben durven geven, is 37% niet content hoe hun ouders de scheiding geregeld hebben.
Van deze 37% heeft 10% blijvende schade, veelal geestelijk, opgelopen.
Per jaar worden ruim 70.000 kinderen deelgenoot van het scheidingsproces.
Rond 1950 lag het aantal scheidingen in Nederland op zo’n 6.500 per jaar. Inmiddels zitten we ruim over de 32.000 per jaar.

Problematiek kinderen

Afhankelijk van de leeftijd kunnen kinderen behoorlijke schade oplopen van een scheidingsproces. De veiligheid en geborgenheid die een reguliere gezinssituatie heeft, kan weg zijn, waardoor kinderen zich unheimisch gaan voelen. Dit kan zich uiten door slechtere prestaties op school, weinig sociaal gedrag op school en het verliezen van vertrouwen in de mensen. Ook kunnen kinderen taken van weggevallen ouders op zich nemen (automatisch), terwijl kinderen kind moeten kunnen zijn.
Met enige regelmaat zie je dat kinderen van gescheiden ouders zelf moeite hebben met relaties. De hechtingsproblematiek speelt hier een rol.

Tot slot

Kinderen zijn kinderen en moeten deze periode ook in veiligheid als zodanig door kunnen brengen. Het is dan niet relevant voor het kind dat je als ouders dit niet meer samen kunt of wilt doen. Als ouder ben je ouder voor het leven … ook als je gescheiden bent.

© 2011 - 2025 Annastaal, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Vanaf 2021 is InfoNu gestopt met het publiceren van nieuwe artikelen. Het bestaande artikelbestand blijft beschikbaar, maar wordt niet meer geactualiseerd.

Reacties

Een Moeder, 27-06-2012
Het komt vreemd op mij over dat er een ouderschapsplan gemaakt moet worden bij een echtscheiding en afspraken over de kinderen als er naderhand geen enkele vorm van toezicht op is. Moeder houdt de kinderen bij vader weg onder het mom van de spanning, die ze vervolgens zelf opwekt omdat zij zich zielig vindt, en doet wat ze zelf wil en houdt geen rekening met de gevoelens van het kind. Kind is ongelukkig, wil zijn vader zien maar is te jong om dat te eisen.
Er zou op zijn minst een half jaar na de schiding een soort evaluatie moeten zijn of het gaat zoals is afgesproken.
En dan hebben we hier onze mond vol over de rechten van het kind enz. Nou al die instanties moeten de hand maar eens in eigen boezem steken, want er is nog veel te veel leed. En ouders (vaders) durven geen hulp te vragen omdat ze bij voorbaat al een stempel krijgen en de moed hun in de schoenen zakt vanwege de angst om veroordeelt te worden. Waarom zou de moeder een betere opvoeder zijn dan de vader? Ja vaders doen het anders, maar zeker niet slechter! Integendeel!Reactie infoteur, 27-06-2012
Duidelijk en herkenbaar. Er moet nog veel gebeuren!

Marc Hendriks, 27-01-2012
Ik ben zelf ook vader waarbij de kinderen weggehouden worden door mijn ex. Na het traject raad van de kinderbescherming werd het aan de Jeugd zorg over gedragen. En toen begon de ellende. Bij de raad had ik nog het gevoel als vader gehoord te worden. Maar toen Jeugd zorg kwam met een ots werd ik al gelijk als burger geschonden op art 1 van de grondwet. Als vader die niet dicht in de buurt van de kinderen woont ben je gewoon de zak. Moeder verteld de kinderen verhalen die ze dan aan de instantie's moeten overbrengen, om zo te doen geloven dat je als vader slecht bent. Nu na rechtbank in en uit lopen en Akj te hebben bezocht die me allen gelijk geven. Zegt een Jeugdzorg na twee weken nadat uitspraak rechter die er is geweest of die samen met AKJ op papier hebben gezet tegen vader je zoekt het je maar uit en je ziet je kinderen niet. De Jeugdzorg heeft te veel macht in handen om kinderen van hun ouders te scheiden. Ze verheven zich nog boven een rechter. Waarom zijn vaders in hart en nieren in Nederland als ex vrouw moeilijk doet altijd de lul? We willen gelijk betaald worden en gelijke rechten genieten. Maar op dat punt wordt je aan de kant geschoven en heb je geen rechten. Dat wilde ik even kwijt. Met vriendelijke groet een vader die niet meer weet wat te doen.Reactie infoteur, 27-01-2012
Dank voor je reactie en erg herkenbaar. Ik krijg vaker reacties met een vergelijkbare uitkomst. Het onder de aandacht blijven brengen, levert in ieder geval discussie op over hetgeen je schetst.
Sterkte.

Weer Zo'n Vader, 20-09-2011
Wat een onzin. Een vader die naar een advocaat en rechter stapt krijgt eerst maanden geen omgang omdat rechters/advocaten/etc geen omgangsregeling op papier zetten, zodat moeder voortdurend de omgang kan tegenwerken, om in de rechtzaal te roepen dat het de eigen schuld van vader is dat er geen omgang is. Vervolgens krijgt diezelfde vader een paar uurtjes per maand, maar zelfs die komen niet tot stand gezien moeder daar niet aan mee hoeft te werken gezien het onrust bij moeder veroorzaakt, die dat over brengt op de kinderen.

Vaders hebben geen rechten in dit land, nooit gehad, en zullen het nooit krijgen. Wet voortgezet ouderschap na scheiding is dan ook onzin. Het belang van het kind schrijft voor dat kinderen een halve familie ontzegd wordt. Advocaten en civiele rechters achter gesloten deuren houden zich niet aan de wet, en doen niet aan waarheidsvinding.

Als ouder moet je dat je kinderen uitleggen als ze oud genoeg zijn om het te begrijpen.

Familiedrama of afscheid van je eigen kinderen, dat is de wet in Nederland helaas.Reactie infoteur, 20-09-2011
Gelukkig mag iedereen zijn eigen mening hebben. De rol van de vader is misschien nog niet wat deze zou moeten zijn, maar er is wel vooruitgang geboekt. Verder zijn het nog steeds ervaringscijfers dat waarui blijkt dat moeders kinderen 'gebuiken' als schild t.o.v. van de ex. De praktijk… helaas.