Interlandelijke adoptie

Wereldwijd worden ongeveer 50.000 kinderen per jaar geadopteerd. De meeste kinderen worden vanuit het buitenland geadopteerd. Als het kind geadopteerd wordt door Nederlanders en naar Nederland gebracht wordt, spreekt men van interlandelijke adoptie. Het komt echter ook voor dat een kind wordt geadopteerd uit het eigen land.

Wat zijn de zendende en ontvangende landen?

Over het algemeen staan Derde en Tweede Wereldlanden het meest aantal kinderen af. Het land dat de meeste kinderen heeft afgestaan in 2004 is China. In totaal heeft China 11.230 kinderen afgestaan. Dit is 25% van het totale aantal afgestane kinderen over de hele wereld. Rusland staat op nummer twee met 7.664 afgestane kinderen, 17% van het totaal. Vervolgens komen Guatemala met 2.673 (6%) kinderen en Zuid-Korea met 2.306 (5%) kinderen. Verder staan Oekraïne, Colombia, India, Haïti, Bulgarije, Vietnam, Kazachstan, Ethiopië, Wit-Rusland, Thailand, Roemenië en de Filipijnen ook hoog op deze lijst. Samen bedekken ze 15% van alle zendende landen.

De Eerste Wereldlanden adopteren uiteraard het meeste kinderen. In deze landen is er een goede economie en is er genoeg geld om een kind van te kunnen onderhouden. Het land dat het meest aantal kinderen adopteerde in 2004 was de Verenigde Staten. De Verenigde Staten adopteerde ruim 50% van het totale aantal van 44.491 kinderen. Daarna volgde Spanje met 5.541 kinderen, 12% van het totaal, en Frankrijk met 4.079 kinderen, 9% van het totaal. Andere landen die kinderen adopteerden waren onder andere Italië (7%), Canada (4%), Nederland (3%), Zweden (2%) en Noorwegen (2%). De andere landen, als Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, adopteerden 1% of minder van het totaal.

De meeste kinderen die ter adoptie worden gesteld komen uit China. Een groot probleem in China is de overbevolking. Het werd zelfs zo erg, dat de overheid besloot dat een vrouw maar één kind mag krijgen. Het is dan ook zo dat de jongens belangrijker zijn dan de meisjes. De meisjes worden dan ook vaak ter adoptie gesteld.

De andere kinderen komen vooral uit de armere landen. De moeders hebben geen geld om voor hun kind te zorgen en stellen dan hun kind ter adoptie, om het kind een goed of beter, leven te geven. De ouders hebben namelijk niet genoeg geld. De kans op een goede baan voor het kind is ook laag, omdat er ook bijna geen scholing is. Het kind zou dan moeten leven in armoede.

Wat zijn de voor- en nadelen van adoptie?

Interlandelijke adoptie heeft vele voordelen en nadelen. Enkele voordelen zijn dat het kind kans krijgt op een betere toekomst. Het kind hoeft dan bijvoorbeeld niet in armoede te leven en kan een goed leven opbouwen. De kansarme kinderen krijgen tevens de kans om in een liefdesvol gezin te leven. De mogelijkheid om zonder zwangerschap ouders te worden is ook een voordeel. Ook kunnen de ouders kiezen of ze een jongen of meisje willen adopteren. Als mensen zelf geen kind kunnen adopteren, kunnen ze toch een adoptiekind krijgen.

De nadelen van adoptie zijn dat het mogelijk is dat er zich hechtingsvoordelen kunnen voordoen, waarbij het adoptiekind problemen heeft met het hechten aan de adoptieouders. Ook het cultuurverschil kan een groot probleem vormen. Een kind voelt zich bijvoorbeeld een Nederlander, terwijl het uit China komt. Het heeft hierdoor niets met de cultuur van China. Discriminatie kan ook veel voorkomen. De kinderen kunnen worden gepest omdat ze niet op hun adoptieouders lijken. Ook zijn de kosten voor adoptie heel erg hoog, deze lopen namelijk uiteen van €7000 tot €16.000 per kind. Er zijn tevens lange wachttijden voor het adopteren van een kind. De procedures duren heel erg lang.

Hoe gaat adoptie in z’n werk?

Als ouders een kind willen adopteren gaat daar heel wat aan vooraf. Als eerste moeten de ouders toestemming vragen bij de Stichting Adoptievoorzieningen. Deze toestemming krijgen de ouders pas als ze aan een aantal voorwaarden voldoen, namelijk:

• De vraag of de ouders getrouwd zijn. Niet alleen gehuwden mogen een kind adopteren ook samenwonenden en alleenstaande ouders mogen een kind adopteren. Een gezamenlijke aanvraag voor adoptie kan alleen door gehuwden aangevraagd worden mits zij van ongelijk geslacht zijn.
• Leeftijd. De ouders die een kind willen adopteren mogen op dat moment niet ouder dan 41 jaar zijn.
• De gezondheidstoestand van de aankomende ouders.

Als de ouders aan deze voorwaarden voldoen worden ze toegelaten tot de adoptieprocedure. Ze zijn dan aspirant adoptieouder. Als aspirant adoptieouder moeten ze zes bijeenkomsten van de Stichting Adoptievoorzieningen bijwonen. Dit zijn voorbereidingsbijeenkomsten waar de ouders voorlichting krijgen over onderwerpen die in de adoptiegezinnen van belang zijn.

Als de eerdere aanvraag is goedgekeurd zal er een gezinsonderzoek plaatsvinden door de Raad van Kinderbescherming. Dit onderzoek bestaat uit vier gesprekken en kijkt of het toekomstige adoptiegezin een stabiele en veilige leefomgeving biedt voor het adoptiekind.

Uit de resultaten van dit onderzoek zal de Raad van Kinderbescherming het ministerie van Justitie adviseren. Het ministerie van Justitie zal dan uiteindelijk beslissen of de aspirant- adoptieouders beginseltoestemming krijgen, wat inhoudt dat het ministerie van Justitie geen bezwaar heeft tegen adoptie. Dit is vier jaar geldig en kan nog vier jaar verlengd worden.

Hierna komen de aspirant adoptieouders in de bemiddelingsfase. Door een vergunninghouder, een organisatie die van het ministerie van Justitie een vergunning heeft gekregen om adopties te begeleiden, wordt er naar de meest geschikte ouders gezocht voor een kind dat in aanmerking komt voor adoptie. Als de vergunninghouder de goede ouders voor het kind heeft gevonden worden de aspirant- adoptieouders en het kind officieel aan elkaar voorgesteld. De aspirant adoptieouders hebben hierna nog bedenktijd om te bedenken of ze het kind willen adopteren.

Als de aspirant adoptieouders hebben besloten om het kind te adopteren wordt er opnieuw gecontroleerd of de ouders aan alle voorwaarden voldoen en worden alle papieren nog een keer nagekeken. Pas dan kunnen de aspirant adoptieouders het kind ophalen en definitief naar Nederland brengen. Bij terugkomst in Nederland moeten de adoptieouders naar de vreemdelingenpolitie om het kind in te schrijven.

Kinderen die uit een land zijn geadopteerd die zijn aangesloten bij het Haags Adoptieverdrag zijn direct Nederlander, omdat de buitenlandse adoptie-uitspraak automatisch erkend wordt. Bij kinderen die zijn geadopteerd uit landen die niet zijn aangesloten bij het Haags Adoptieverdrag kan alleen een machtiging tot voorlopig verblijf worden afgegeven en die kinderen zijn dus niet direct Nederlander.