Partneralimentatie

Bij een echtscheiding moeten er mogelijk afspraken worden gemaakt over partneralimentatie. Deze verplichting komt voort vanuit de verzorgingsgedachte tussen huwelijkspartners. Na de echtscheiding moet de meest verdienende partner in veel gevallen financieel bijdragen aan de ex echtgenote of echtgenoot. Dit is bijvoorbeeld ook het geval als de minstverdienende partner bij de gemeente moet aankloppen voor een bijstandsuitkering. De bijdrage van de alimentatieplichtige komt dan geheel of gedeeltelijk bij de gemeente terecht. In het echtscheidingsconvenant moeten ex-partners afspraken maken over de financiële afwikkeling.

Wanneer bestaat er recht op partneralimentatie?

Er zijn verschillende manieren om de hoogte van de alimentatie te berekenen. De partners moeten onderling bespreken welke bedragen ze overeenkomen. Indien ze er onderling niet uitkomen, kan de rechter hier een uitspraak over doen. In het geval de minstverdienende partner een bijstandsuitkering ontvangt van de gemeente, kan de gemeente een eigen toetsing verrichten ondanks de afspraken in een echtscheidingsconvenant.

Fiscale behandeling van alimentatie

De betaalde alimentatie is fiscaal aftrekbaar als persoonsgebonden aftrek. Een voorwaarde is wel dat het in rechte afdwingbaar moet zijn. Met andere woorden het moeten geen schenkingen zijn, maar de verstrekker van de alimentatie moet een verplichting hebben om dit te betalen. Bij de ontvanger is de alimentatie weer belast als periodieke uitkeringen en verstrekkingen.

Alimentatie voor samenwoners

In het verleden was alimentatie alleen af te spreken bij het verbreken van een huwelijk of van het geregistreerde partnerschap. Tegenwoordig kunnen samenwoners hier ook afspraken over maken. Ook hier geldt weer de voorwaarde dat betaling afgedwongen moet kunnen worden. De samenwoners moeten de verplichting om alimentatie te betalen op schrift vastleggen.

Alimentatie in één keer afkopen

De verstrekker en de ontvanger van alimentatie kunnen ook afspreken om het recht op alimentatie af te kopen doordat de verstrekker in één keer een bedrag beschikbaar stelt. Dit bedrag kan hij of zij aftrekken van het inkomen en bij het inkomen van de ontvanger wordt het weer als inkomen bijgeteld. Voordeel voor de verstrekker is dat het volledige bedrag in het betreffende jaar van het inkomen kan worden afgetrokken. De ontvanger heeft als nadeel dat het volledige bedrag bij het inkomen opgeteld gaat worden en zal ook belast worden in dat jaar. Dit nadeel is te ondervangen door het bedrag te laten storten bij een verzekeraar in plaats van bij de ontvanger. Voor dit bedrag kan vervolgens een periodieke uitkering worden aangekocht. De mogelijkheid om in één keer af te rekenen geldt niet voor samenwoners.

Wat is de duur van partneralimentatie?

De alimentatieverplichting geldt voor een periode van twaalf jaar. Een kortere termijn is mogelijk indien het huwelijk korter heeft geduurd dan vijf jaar. De duur van de verplichting wordt dan beperkt tot het aantal jaren dat het huwelijk heeft geduurd. Deze kortere periode geldt weer niet als er kinderen uit het huwelijk zijn geboren.

De lengte van de alimentatieverplichting staat ter discussie

Waarschijnlijk gaat de maximale duur van de verplichting in de toekomst ingekort worden. Twaalf jaar wordt gezien als een te lange periode dat de ex-partner nog verplicht is om de voormalige partner te onderhouden.