mijn kijk opWel geloven in een hogere macht, maar niet via een religie
Om te beseffen dat er in dit intelligente universum grote machten en creërende krachten zijn, die we niet kunnen waarnemen met onze zintuigen, hoef je niet religieus te zijn en naar een kerk te gaan. Volgens onderzoek is 26% van de Nederlanders "ongebonden spiritueel". Dat betekent: wel spirituele gevoelens hebben, maar niet verbonden zijn met een kerk of levensbeschouwelijke groep.
Geloven in oorzaak en gevolg
Als het om geloven in een hogere macht gaat kun je mensen ogenschijnlijk verdelen in twee groepen, namelijk zij die een geloof belijden, dus bijv. synagoge, kerk of moskee bezoeken, en zij die atheïst zijn en dus niet in een God geloven. Maar zoals met zoveel zaken ligt het ook op het gebied van geloof en de levensvragen genuanceerder. Er zijn namelijk veel mensen die niet in Bijbel, Koran, Thora etc. geloven, maar wiens gezonde verstand zegt, dat er geen gevolg is zonder oorzaak, en dat er dus niets "zomaar vanzelf" kan ontstaan. Dat er dus sprake moet zijn een scheppende kracht, een alles omvattende supermacht of wat dan ook. Het volgende illustreert de logica van deze gedachte.
Zelfs een zandfiguur ontstaat niet vanzelf
Stel je loopt met z'n tweeën aan het strand, en je ziet een mooi doch verlaten zandkasteel. Nergens kun je het bewijs vinden dat dit fraai gemaakte zandkasteel door mensenhanden is gemaakt, want het strand is stil en verlaten. Niemand echter die durft te beweren dat een dergelijke creatie door een toevallig samenspel van zee, zand en wind is ontstaan. Terwijl het in wezen om niet meer dan een hoop zand gaat in een bepaalde vorm. Als we vaststellen dat het onmogelijk is dat zo’n simpele zandsculptuur door toeval kan ontstaan, dan zou het inconsequent zijn om te beweren dat 1000x ingewikkelder creaties wel door een toevallige samenloop van omstandigheden kunnen ontstaan. Elke creatie is derhalve het resultaat van een scheppende intelligentie. Ongeacht of die creatie een relatief eenvoudig zandkasteel, een levende plant of een intelligent en gecompliceerd dier betreft.
Oerknal en evolutie
Het kan best zijn dat de aarde en al het leven daarop uit een oerknal is ontstaan, maar dan geen toevallige knal, maar een geplande knal vanuit een grote intelligentie. In zekere zin te vergelijken met siervuurwerk, waaruit via een knal ook een geplande creatie ontstaat. En ook een evolutietheorie, waarvan het harde bewijs overigens nog nooit is geleverd, hoeft een scheppende intelligentie niet uit te sluiten. Is elke bevruchting van zaad+eicel t/m de groei van een volwassene in feite niet een vorm van evolutie?
Onrechtvaardigheid
Dat mensen zich aan een religie en een kerk vasthouden is begrijpelijk, gezien de oneerlijke verdeling en verschrikkingen op deze aarde. Het is logisch om begrippen als schuld en boete in de religies te verklaren en de verantwoordelijkheid voor alle ellende op deze wereldbol bij mensen neer te leggen. Want het lucht enorm op als we iemand de schuld kunnen geven voor de vele onrechtvaardige toestanden. En dat de slechterikken daarvoor in een hiernamaals worden gestraft, en de goede mensen in een paradijs terecht komen. Zo'n geloof is prettig voor ons rechtvaardigheidsgevoel en het geeft ons lijden enige zin, omdat er na onze dood een beloning wacht.
Mens meet met twee maten
Maar t.o.v. de andere diersoorten op deze aarde, die het vaak evenmin leuk hebben, omdat dood en verderf daar ook huishouden, hanteren we andere maatstaven. Dan vinden we het ineens volkomen logisch en aanvaardbaar dat:
- De ene soort de andere levend opeet.
- Zwakke, zieke en oude dieren ellendig aan hun einde komen,
- Dat natuurrampen de populatie-omvang in de hand houden.
- Dat het sterke mannetje het wint van z'n zwakkere concurrent en wel mag paren.
Terwijl we nergens het bewijs hebben dat de zeehonden, spinnen, vogels en de vissen minder lijden aan pijn, dood en verderf dan wij mensen.
Eten en voortplanten is de hoofdzaak
De mens heeft net als de meeste andere diersoorten, vermoedelijk maar een taak op deze aarde en dat is leven, eten, poepen voortplanten en opvoeden. Met alle vreugde maar ook met alle ellende van dien. Waartoe dit alles dient zullen we nooit beseffen. Evenmin als we kunnen begrijpen waarom we een overlevingspakket hebben in de vorm van humor, muzikaliteit, gevoel voor schoonheid, liefde. En wat het nut en oorsprong is van het gigantische heelal, alsmede van tijd en afstand zullen we ook nimmer te weten komen.
Wat bovenstaande theorie ondersteunt, is dat het simpelste leven al tot grootse gevolgen kan leiden. Neem maar de spijsverteringsbacterie in onze darmen. Het enige dat hij doet is eten, poepen en voortplanten. En met deze simpele activiteiten houdt dit nietige onwetende micro-organisme o.a. ons mensen in leven. En het insect dat via verspreiding van stuifmeel de flora in stand houdt is ook zo'n voorbeeld van een nuttige activiteit die niet beseft wordt door het dier.
Zou dat ook onze enige taak op deze oneerlijke wereld zijn: op een voor ons duistere manier, een onbekende grootheid in stand houden, simpelweg door zo lang mogelijk in leven te blijven en voor voortplanting te zorgen?