Te mijden: mannen met baard

Mannen met baard: het merendeel van de vrouwen lust ze niet. Reden: zulke mannen zijn vaak gesloten, onbetrouwbaar en gevaarlijk. Maar is dat zo?

De jaren zestig

Er is een tijd geweest dat mannen met baard ‘in’ waren. In de jaren zestig, toen de flower power de jongeren begeesterde, waren mannen met baard de ‘hipste’ zaak van de wereld. Was het niet logisch dat ze op Jezus leken, dé man die de liefdesgedachte propageerde? Bekendste look-a-likes uit die tijd: John Lennon, Jim Morrison, Jerry Garcia.

Gedaan

Die tijd is al lang achter de rug. Mannen met baard zijn niet te vertrouwen, meent Mien met de handtas nu. Ze verbergen iets. Ze hebben een verborgen agenda. Beter is ze te mijden om niet voor onaangename verrassingen komen te staan.

De bewijzen

Er zijn voldoende figuren uit de recente wereldgeschiedenis die het negatieve karakter van de baardmens onderstrepen: Fidel Castro en zijn kompaan Che Guevara, Lenin, Yasser Arafat, Ayatolla Khomeini: ze worden vereenzelvigd met het kwade.

Sinds het moslimterrorisme de wereld in zijn ban houdt, staan mannen met baard nog meer in de verdrukking. Wie zijn kingewas durft te laten staan, wordt al snel verdacht dingen in het hoofd te hebben die het daglicht niet verdragen. Kroop Saddam Hoessein, de duivel in persoon, immers niet uit zijn schuilhol met een groezelige baard, had Karadzic zich geen baard aangemeten om zich onder een nieuwe persoonlijkheid te verstoppen?

Zit er dan toch waarheid in het oude lied ‘Al die willen te kaap’ren varen, moeten mannen met baarden zijn’? (1)

Relativeren?

Anderzijds: traditionele Joden dragen ook baarden: wat hebben zij te verbergen? En wat met de lange baard van kindervrienden als Sint-Nicolaas en de Kerstman? Of is dat weer verdacht sinds Marc Dutroux België helemaal op zijn kop zette? Frappant is trouwens dat Dutroux een baard liet groeien in de gevangenis. Nog een reden: zich verstoppen voor de realiteit? Angst voor de wereld om zich heen?

God wordt altijd afgebeeld met een baard, net als zijn zoon. Verdachte individuen? In het oude Griekenland droegen filosofen een baard. Het wijst in de richting van bedachtzaamheid en wijsheid. Nu nog trouwens worden oudere mannen met een grijze baard met ontzag bejegend. Ten onrechte?

Intellectuelen dragen ook graag een baard: Umberto Eco, Luciano Paverotti, Salman Rushdie, Louis Michel, Alan Ginsberg, Sean Connery, Michael Moore. Wat is hun geheime tuin, kun je je afvragen?

Wat drijft hen?

Mannen met baard willen zich onderscheiden van anderen. Dat begint al in de puberteit als ze met ongeduld wachten op de eerste kinharen om ze dan vol trots te laten staan. De puber die met een donzig baardje pronkt voelt zich man en zal hieruit meer zelfvertrouwen putten.

Psychologisch onderzoek wees uit dat mannen met baard mannelijker, volwassener, zelfbewuster en dominanter bevonden worden. O, o, kan dat zomaar? En sommige vrouwen vinden mannen met een baard best schattig. Acteur Sean Connery is populairder dan ooit bij het vrouwenvolkje. Hoe? Wat?

En toch verkiest de meerderheid van het andere geslacht een man zonder baard, ofschoon ze moet toegeven dat een man met stoppelbaard wel lekker is. Waar is de logica?

De moderne man kiest eieren voor zijn geld

In elk geval hebben mannen van nu de weerzin van de vrouw voor de baard goed in de oren geknoopt: niet alleen de baard is taboe vandaag de dag, maar ook het borsthaar en het schaamhaar, en een kort geschoren hoofd geniet duidelijk de voorkeur. Nemen de vrouwen het commando binnenkort helemaal over?