Verdriet verwerken na overlijden van je geliefde huisdier
Als je huisdier sterft is dat een ingrijpende gebeurtenis. Jaren heb je lief en leed met je dier gedeeld en plots is het er niet meer. Misschien heb je het zien aankomen, misschien was het heel onverwachts. Hoe het ook gegaan is, de pijn zit meestal diep. Voor veel mensen betekent het overlijden van hun huisdier een grote klap. Het kan zelfs even hard aankomen als het afscheid van een familielid. Een dier geeft je nu eenmaal onvoorwaardelijke liefde, vriendschap en trouw. Wanneer dat wegvalt kan het hartverscheurend zijn. Verdriet verwerken gaat niet zomaar, maar er bestaat een weinig bekende en controversiële manier die nuttig kan zijn. Leeft de ziel van je dier nog ergens voort en kan een dierentolk helpen? Nieuwe bronnen en inzichten bieden vaak houvast en steun wanneer je een geliefd huisdier verliest.Hoe het verdriet verwerken na de dood van je dier?
Als je huisdier sterftNa het afscheid van een huisdier blijven veel baasjes bedroefd en verweesd achter. Vaak gaat men een loodzware tijd tegemoet. Een dier waarvan je intens hebt gehouden en er plots niet meer is kan een verschrikkelijke leegte achterlaten. Het lijkt wel alsof iemand een stuk uit je hart heeft gescheurd. Wanneer je de eerste dagen en weken nog maar aan je dier denkt krijg je de tranen in je ogen.
Misschien stond je er tot hiertoe niet bij stil hoe innig de band tussen mens en dier kan zijn. Opeens word je brutaal met dit vreselijke gemis geconfronteerd. Je beseft nu pas echt hoeveel het dier voor je betekende.
De klassieke tips
Er bestaan heel wat traditionele tips om het overlijden van een huisdier te verwerken. Zo is er het alom bekende gedicht van een anonieme auteur over de Regenboogbrug. Veel mensen halen er steun uit.
Bron: Werner22brigitte, PixabayEr is een plaats in de hemel die Regenboogbrug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboogbrug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboogbrug...
Andere adviezen zijn het maken van een gedicht of een 'herinneringsdoos' waarin je een plukje haar en andere voorwerpen van je dier bewaart. Hoewel deze tips goed zijn bedoeld en voor heel wat mensen steun bieden is het voor anderen een magere troost. De pijn en het gemis worden er niet minder om. Deze baasjes kunnen geen berusting vinden en het afscheid blijft aan hun hart knagen, elke dag opnieuw.Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboogbrug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboogbrug...
Anatole de France / Bron: Paul Nadar, Wikimedia Commons (Publiek domein)Maar een dier?
Alsof de pijn waar je doorheen moet nog niet erg genoeg is vind je vaak weinig steun bij anderen. Voor de meeste mensen staan dieren nu eenmaal 'lager in de hiërarchie van het leven' dan wij. Waar maak jij je druk om? Het is toch maar een dier?Maar klopt dat wel? Dieren konden wel eens veel minder van ons verschillen dan we vermoeden.
Dieren ontdooien onze ziel
"Until one has loved an animal, a part of one's soul remains unawakened"
(Tot men een dier heeft liefgehad blijft een deel van de ziel onaangeroerd)
Deze uitspraak van schrijver Anatole de France (1844-1924) slaat de nagel op de kop. Zolang je tijdens je leven niet van een andere soort dan de mens hebt kunnen houden heb je niet ten volle geleefd. Een deel van je ziel is dan niet ontplooid. Je bent er immers niet in geslaagd om ook wezens in een heel andere 'verpakking' dan wij graag te zien.(Tot men een dier heeft liefgehad blijft een deel van de ziel onaangeroerd)
Mensen die niet van dieren houden of nooit een huisdier hadden zullen je verdriet niet begrijpen. Ze beseffen niet dat het verlies van een huisdier evenveel, ja zelfs meer pijn kan doen dan het afscheid van een familielid.
Zijn dieren zo verschillend?
Wie er over nadenkt en veel ervaring met dieren heeft weet het diep vanbinnen: ze verschillen veel minder van ons dan we vermoeden. Ze lijken eigenlijk in essentie heel erg op ons, maar hebben een andere gedaante aangenomen. Net als de mens zijn dieren een vorm van leven.
Wie ooit een diepe en innige band met een dier had weet dat het net als wij liefdevolle en gevoelige wezens zijn, met elk hun karakter en persoonlijkheid. Zij begrijpen wat er in ons omgaat. Zijn we blij of droevig? Een huisdier voelt dit vlekkeloos aan. Wanneer we ons ziek voelen voelt het dier dit ook. Het zal dan vaak meer contact met het baasje zoeken dan gewoonlijk.
Natuurlijk kunnen dieren niet spreken. Maar ze communiceren op een andere manier met ons, door hun gedachten naar ons uit te sturen of ons aan te kijken, waardoor we instinctief begrijpen wat ze nodig hebben. Iedereen met een huisdier maakte het wel eens mee. We zijn diep verzonken in de krant of een goed boek, maar voelen opeens dat we moeten opkijken. Ja hoor, je hond of kat zat je aan te staren en wou je aandacht om je iets duidelijk te maken.
"De ziel is hetzelfde in alle levende wezens, maar het lichaam van ieder is verschillend"
(Hippocrates, 460-370 voor Christus)
Een dier wil gewoon voedsel(Hippocrates, 460-370 voor Christus)
Wie denkt dat een dier alleen handelt uit eigenbelang zoals het bekomen van voedsel heeft wellicht maar weinig tijd met ze doorgebracht. Dieren wagen soms zelfs hun eigen leven om mensen te redden. Zo zijn er tientallen verhalen bekend waarbij dolfijnen mensen van verdrinking hebben gered. Handelden ze uit eigenbelang? Helemaal niet.
Nog meer voorbeelden nodig? Er zijn ontelbare verbluffende verhalen waarin honden hun baasje hebben gered. Zo bleef in mei 2015 in de Canadese provincie British Columbia na een auto-ongeluk een hond maar liefst veertig uur lang op het lichaam van zijn baasje liggen om hem warm te houden tot de hulpdiensten arriveerden. Een andere hond blokkeerde zelfs de weg voor aanstormende auto's toen zijn menselijke vriend gewond op het wegdek lag.
Er zijn wereldwijd duizenden gelijkaardige verhalen bekend. Ze tonen allemaal hetzelfde aan: dieren handelen ook uit andere overwegingen dan eigenbelang.
Vragen in tijden van rouw
Hand in hand met de rouw en het verdriet komen tal van vragen waarop je geen antwoord vindt. Het kan toch niet dat mijn dier zomaar weg is? Zou mijn huisdier nog ergens zijn, zoals sommige mensen geloven? Hebben dieren een ziel?Je zal in deze tijd van verdriet haast vanzelf over dit soort vragen gaan nadenken. Ben je bereid om op zoek te gaan naar antwoorden? In dat geval kan je op heel wat interessante inzichten botsen.
De mens, allesweter in de kosmos? / Bron: Geralt, PixabayEen blind geloof in de wetenschap kan voor sommige mensen echter als een rem op de vorming van een persoonlijke mening werken. Maar de westerse wetenschap is vrij eigenzinnig. Wat niet in het kader past of met de gangbare theorieën strookt is per definitie af te wijzen. Soms gaat de wetenschap ervan uit dat zij de waarheid in pacht heeft en dat de mens alles in het universum al weet en ontdekt heeft.
Mocht dat zo zijn, dan was verdere evolutie van de mens in de volgende millennia niet meer nodig. Dit zou betekenen dat we nu op het toppunt van onze kennis staan en alle geheimen van de kosmos al hebben doorgrond. Wie durft dat echt beweren?
In het verleden poneerden wetenschappers vaak met stellige overtuiging theorieën en denkbeelden. Enkele eeuwen later werden diezelfde stellingen vaak opzijgeschoven. Zo was de aarde ooit het onbetwiste middelpunt van de kosmos. De zon en alle andere hemellichamen zouden rondom onze planeet draaien. Kortom, de mens was het o zo belangrijke centrum van het heelal. Nog vroeger, in de middeleeuwen, was het algemeen aanvaard dat de aarde niet rond maar zo plat als een pannenkoek was.
Een lijst maken van alle 'waarheden' waar de mens ooit heeft in geloofd maar nu als volkomen onjuist worden beschouwd is een onmogelijke taak. Ooit dacht men dat vrouwen geen ziel hadden. Het stond in vroegere tijden buiten kijf dat sommige rassen inferieur waren aan andere.
Zo zal het wellicht ook gaan met wat wij vandaag denken en geloven. Over pakweg vijfhonderd, duizend of tweeduizend jaar denkt de mens terug heel anders over hoe de wereld in elkaar zit. De algemene relativiteitstheorie van Einstein is algemeen aanvaard tot wanneer een nieuwe Einstein met een veel betere theorie komt.
Nieuwe inzichten
De laatste jaren komen steeds meer van onze huidige denkbeelden op losse schroeven te staan. De kwantumfysica ontdekte dat naast onze materiële en dagelijks waarneembare wereld wellicht nog andere, niet-tastbare parallelle werelden bestaan.
De Nederlandse cardioloog Pim Van Lommel beschreef in zijn baanbrekend werk 'Eindeloos bewustzijn' talrijke gevallen waarbij patiënten, hoewel volgens de apparatuur hersendood, toch hadden waargenomen wat in de kamer was voorgevallen. Toen zij weer bij bewustzijn waren konden zij perfect vertellen wat intussen in de kamer of zelfs in de ruimte ernaast of op straat was voorgevallen.
Heel wat patiënten hebben zichzelf ook zien liggen op de operatietafel, vanuit een gezichtspunt buiten hun lichaam. Hoe gek het ook klinkt, er zijn sterke aanwijzingen dat we op sommige momenten en dan vooral bij zware fysieke beschadiging van ons lichaam op een of andere manier in staat zijn om onze verpakking te verlaten.
Niet alleen Van Lommel maar ook tal van andere wetenschappers en artsen botsen op indicaties dat de mens wellicht bestaat uit een stoffelijk lichaam met hersenen en een onstoffelijke ziel. De ziel kan ook los van het lichaam bestaan en deze is slechts tijdelijk, gedurende het leven, met het lichaam verbonden.
Ervaringen van mensen na het overlijden
Indien de mens meer is dan alleen een lichaam en ook een ziel heeft, hoe zit het dan met dieren? Hebben dieren ook een ziel? Het goede nieuws is: misschien wel."Dieren delen met ons het privilege een ziel te hebben"
(Pythagoras, 570-495 voor Christus)
Wereldwijd zijn verbluffende aanwijzingen bekend. Ze wijzen allemaal in één richting: het zou wel eens waar kunnen zijn. Honderdduizenden mensen over de hele wereld hebben niet alleen na het overlijden van een dierbare persoon maar ook van een huisdier in de weken en maanden na het afscheid bijzondere ervaringen gehad.(Pythagoras, 570-495 voor Christus)
Plots het overleden dier in de ooghoek zien, nachtelijke verschijningen, een drukkend gevoel op de lakens van het bed, een onverklaarbare bries in huis zonder dat een venster openstaat of zelfs opeens een voor het overleden dier typisch geluid horen. Vreemde ervaringen die erop kunnen wijzen dat het dier ook na het overlijden nog aanwezig is en dit aan zijn baasje duidelijk wil maken. Ook heldere verschijningen van het dier in dromen tijdens de slaap komen vaak voor.
Hoewel men zo'n ervaring bij één persoon nog kan toeschrijven aan waanbeelden of hallucinaties is het bijzonder dat dit bij honderdduizenden mensen over de hele wereld en in verschillende landen en culturen voorkomt. Beelden al deze mensen zich dit in? Of is er toch iets meer aan de hand?
Verdiep je in boeken
Een eerste stap in het verwerken van de dood van je dier is het lezen van een goed boek. Er bestaan een aantal pareltjes die eigenlijk iedereen in deze periode van rouw en verdriet zou moeten lezen. Je kan er veel troost uit halen.Animals and the Afterlife
Begin met het verbluffende ‘Animals and the Afterlife. True Stories of Our Best Friends' Journey Beyond Death’ van Kim Sheridan. Het is een van de fascinerendste werken die je ooit zal lezen. Het boek staat boordevol getuigenissen en verhalen van mensen die na het overlijden van hun huisdier nog contact hadden met hun dier en duidelijke signalen hebben gekregen.
Dit werk zal je visie op de wereld en hoe je over het leven denkt ingrijpend veranderen. Sheridan verweeft op een boeiende manier ervaringen van baasjes met inzichten uit de wetenschap en psychologie.
'Animals and the Afterlife' biedt steun maar vooral veel hoop en moed. Het is bijna verplichte lectuur in tijden van rouw. Jammer genoeg is er geen vertaling in het Nederlands voorhanden.
Andere boeken
Heb je na 'Animals and the Afterlife' nog zin in andere boeken zijn er nog heel wat aanraders. Zo zijn er 'Animals have souls too' van Jenny Smedley en 'Animals in spirit' van Penelope Smith. Ook deze werken verzamelen heel wat interessante verhalen en bieden stof tot nadenken.
Communiceren met je huisdier via een dierentolk: echt of fake?
DierencommunicatieNa het lezen van 'Animals and the Afterlife' zal je versteld staan. In het boek vertellen mensen hoe ze na het overlijden nog contact hadden met hun dier of een duidelijk teken hebben gekregen. Sindsdien berusten ze in het afscheid van hun huisdier en weten ze dat dit maar tijdelijk is. Kan dit echt waar zijn? Of beelden we het ons in, alleen maar omdat we zo graag zouden willen dat het waar is?
Communiceren met dieren is een heel omstreden onderwerp. Er zijn veel 'believers': ze zijn rotsvast overtuigd dat het kan en hebben er zelfs ervaring mee. Voor een even grote groep mensen is het larie en apekool. Het komt zelfs niet bij hen op om het zelf te proberen. Het idee alleen al vinden ze ronduit belachelijk.
Meestal doet men beroep op een dierentolk om vermiste, nog levende dieren terug te vinden. Je kan echter ook een dierencommunicator inschakelen wanneer je contact met je overleden dier wil leggen.
De juiste persoon vinden
Laat ons eerlijk zijn: in de wereld van dierentolken krioelt het van kwakzalvers en oplichters. De meeste dierentolken zijn nep. Ze bieden via internet hun diensten aan maar zijn slechts uit op het geld in je portemonnee. Zij voelen zich er helaas niet slecht bij om munt te slaan uit het verdriet van mensen die pas hun geliefd huisdier hebben verloren.
Maar nu het goede nieuws: niet alle dierentolken zijn fake. Een kleine minderheid lijkt wel degelijk te kunnen wat zij beweren: contact leggen met de ziel van je overleden huisdier. Hoe ongeloofwaardig het ook klinkt, maar vooral in de Verenigde Staten hebben een paar 'animal communicators' zoals Patty Summers hun vaardigheden al aan duizenden mensen bewezen.
Talloze mensen waaronder ook sceptici hebben dit intussen getest en zijn nog steeds van hun sokken geblazen door het verslag achteraf. In het rapport vermeldt de dierentolk soms informatie die alleen het baasje en het dier konden weten en waar de tolk onmogelijk van op de hoogte kon zijn, ook niet via informatie op internet, foto’s op Facebook of een andere openbare bron.
Het gaat hierbij niet om vage algemeenheden als 'je hond ging graag wandelen en kwispelde dan uitbundig met zijn staart'. Tja, welke hond niet? Een goede dierentolk komt met vrij concrete en specifieke informatie. Je vindt in het verslag van het contact vaak minstens één ding waardoor je weet: dit is echt. Hierbij gaat het om iets heel specifieks voor je overleden dier, zoals zijn favoriete speelgoed, waar het dier zijn favoriete plekje in huis had of een eigenaardige gewoonte van het dier.
Dit is vreemd, want bovendien vraagt een goede dierentolk vooraf zo weinig mogelijk informatie over je dier. Alleen de naam van je dier, een foto waar je trouwe vriend alleen op staat en de datum van overlijden zijn al voldoende om aan de slag te gaan. Vraagt de dierentolk vooraf veel meer of gedetailleerdere informatie heb je waarschijnlijk te maken met een oplichter.
Hoe een dierentolk kan helpen
De bevestiging dat je huisdier blijkbaar na het overlijden toch nog ergens is en aan de dierencommunicator dingen heeft meegedeeld of laten zien dat enkel jij en je dier konden weten kan een shock zijn. Maar op de meeste mensen heeft dit vooral een bijzonder troostende en geruststellende impact.
Wanneer je zelf een sterke aanwijzing krijgt dat de dood dan misschien toch niet het absolute einde is krijg je troost en sta je op een andere manier in het leven dan voordien. Bovendien besef je: mijn dier is niet helemaal weg maar is nog 'ergens', waar dat dan ook mag zijn.
Als dat werkt, waarom doet niet iedereen het?
Geen interesseDe meeste mensen leven van dag tot dag. Zij zijn niet geïnteresseerd in morgen, laat staan in overmorgen. Liefst willen ze niet dieper over het leven nadenken dan 'wat eten we vanavond' of 'is er nog bier in de koelkast want vanavond is er voetbal op tv'.
Velen beperken zich tot zorgen voor brood op de plank, af en toe op reis gaan, zoveel mogelijk geld en materiële zaken verwerven en onderweg ‘fun’ en plezier maken. Daarmee is de kous af.
Op zich is daar ook niets mis mee. Iedereen heeft het recht om zijn of haar leven te leiden zoals men dat wil. Het verklaart wel waarom weinig mensen tot bovenstaande inzichten zijn gekomen: je kan maar tot nieuwe opvattingen komen nadat je eerst veel hebt nagedacht en veel hebt gelezen om je een eigen mening te vormen.
Maatschappelijk taboe
Een andere belangrijke reden is dat deze ideeën (nog) niet algemeen maatschappelijk aanvaard zijn. Wie na een overlijden sterke aanwijzingen ervaart dat het dier 'er nog is' zal dit niet aan de grote klok hangen uit angst om uitgelachen te worden. Er zijn over de hele wereld ook honderdduizenden mensen die na het overlijden van een familielid bizarre ervaringen meemaken maar dit angstvallig voor zich houden. Denk hierbij niet aan klopgeesten of spoken. Het gaat eerder om korte verschijningen of een vreemd 'gevoel' dat de persoon plots aanwezig is.
Velen zijn er nu eenmaal van overtuigd dat de dood het eindpunt is en er nadien niets meer komt, hoewel er eigenlijk steeds meer aanwijzingen zijn dat dit niet klopt. Stellen dat er alleszins leven na de dood is is niet correct, omdat je het niet kan bewijzen. Het omgekeerde, met zekerheid beweren dat er niets na de dood is, is ook niet correct, omdat men het ook niet sluitend kan bewijzen.
Angst voor het onbekende
Veel mensen willen hier niet over nadenken omdat het hen beangstigt. Het is voor velen geruststellender om te geloven dat alles bij de dood ophoudt. Dat je naar een niet-materiële wereld overgaat boezemt sommigen angst in, want wat moeten we ons daar dan bij voorstellen?
Wanneer niet alles ophoudt bij de dood valt bovendien ook reïncarnatie niet uit te sluiten. Wedergeboorte is al lang niet meer alleen een idee van oosterse religies. Ook in het westen zijn aan sommige universiteiten ernstige wetenschappers bezig met reïncarnatieonderzoek.
Bijkomende vragen
Bestaat reïncarnatie van dieren?'Animals and the Afterlife' bevat een aantal opmerkelijke getuigenissen van baasjes die ervan overtuigd zijn dat hun overleden dier na een tijdje bij hen is teruggekeerd. In sommige gevallen zijn de aanwijzingen verbijsterend. Het nieuwe dier vertoont bijvoorbeeld exact dezelfde eigenaardige eigenschappen en gewoontes dan het vorige.
Is vlees eten verantwoord?
Ook over het eten van vlees en dierenrechten zal je dieper over de dingen gaan nadenken. Indien een levend dier net als wij een ziel heeft, is het dan nog verantwoord om het dier te slachten en als voedsel te gebruiken? Steeds meer mensen komen tot het besef dat het doden van een ander levend wezen voor ons eigen nut voor discussie vatbaar is.
Sinds het derde millennium lijkt langzaam maar zeker een kentering op gang te komen, waarbij steeds meer mensen beslissen om minder of helemaal geen vlees te eten. Misschien zal over pakweg vijfhonderd jaar niemand meer vlees eten, net zoals slavernij eeuwenlang algemeen aanvaard was maar nu ondenkbaar is. Wie weet kijken onze verre nakomelingen over pakweg vijfhonderd of duizend jaar wel op ons terug als 'primitief', omdat wij ons voedden met het vlees van andere levende wezens, net zoals wij vandaag de wenkbrauwen fronsen bij de gewoonten van onze voorouders in de oudheid of middeleeuwen.
Vorm je eigen mening
Wat je nu wel of niet moet denken is volledig aan jou. Misschien verkies je om zoals de meeste wetenschappers afwijkende ideeën die niet aan de huidige denkbeelden beantwoorden onmiddellijk van de hand te wijzen en alle aanwijzingen te negeren. Of misschien vind je het idee gewoon te beangstigend en wil je er liever niet verder over nadenken. Dat is prima.Belangrijk is het vormen van een eigen mening. Denk na over de zin en onzin van een goed of slecht leven wanneer alles ophoudt bij de dood. Lees meer boeken en artikelen. Wie weet kom je tot eigen inzichten. Deze kunnen troost bieden bij het overlijden van je huisdier en zelfs bij het afscheid van familieleden. Voor tienduizenden mensen heeft dit geholpen om het verdriet te verwerken. Waarom niet voor jou?
